Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Εκπληκτικό κείμενο!

Η είδηση μιας χρεοκοπίας

Πώς τα ελληνικά ΜΜΕ έχασαν το μεγαλύτερο νέο της Μεταπολίτευσης, την χρεοκοπία της χώρας.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΣΧΟ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ
Όλες οι προειδοποιήσεις περνούσαν στα ψιλά. Χει- ρότερα: χλευάζονταν. Ως νεοφιλελεύθεροι από τα αριστερά και ως πράσινα παπαγαλάκια από τα δεξιά.
Θυμάστε πόσο ωραία ήταν τα πράγματα πριν ακριβώς έναν χρόνο; Η, τουλάχιστον, έτσι φαινόταν στις εφημερίδες και στα δελτία των οκτώ.
Εντάξει! Υπήρχαν σκάνδαλα. Για πρώτη φορά τέλειωσε απροειδοποίητα μια σύνοδος της Βουλής και το χαρτί θυροκολλήθηκε κυριολεκτικά νύχτα. «Νόμιμο πραξικόπημα» το χαρακτήρισε η εφημερίδα «Έθνος», «Λούφα και παραγραφή» χαριτολόγησε η «Ελευθεροτυπία», «Η ΝΔ ξεπλένει καλύτερα» χλεύασε το «Θέμα». Οι πιο σοβαρές είχαν στην πρώτη τους σελίδα πιο θεωρητική προσέγγιση στο θέμα της εβδομάδας. «Κόμματα, όμηροι σκανδάλων» έγραφε στον πρώτο της τίτλο η «Καθημερινή». «Σύγκρουση χωρίς όρια», έλεγε «Το Βήμα».
Υπήρχαν κι άλλες προσεγγίσεις στην επικαιρότητα, όπως της «Αυριανής» που προεξοφλούσε: «Χάνει το παιγνίδι ο Γιώργος». Ή της «InPress» -μίας από τις πολλές άγνωστες εφημερίδες που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια-, η οποία μας πληροφορούσε «Ακούραστος ο Καραμανλής τον τελευταίο καιρό». Μπορεί να μοιάζει ότι πέρασαν χρόνια, αλλά αυτοί οι τίτλοι βρίσκονταν στο περίπτερο ακριβώς πριν έναν χρόνο, στις 10 Μαΐου του 2009.
Πώς φτάσαμε λοιπόν σε 365 μέρες στη χρεοκοπία; Και, κυρίως, γιατί φτάσαμε τόσο ανέμελοι; Και για να το πούμε πιο συντεχνιακά: πώς κατάφεραν τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης να χάσουν τη μεγαλύτερη είδηση της Μεταπολίτευσης; Γιατί δεν προειδοποιήσαμε την κοινωνία για τα επερχόμενα δεινά; Παρά τα θρυλούμενα περί τριακονταετούς σπατάλης και τέλους της Μεταπολίτευσης -τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι χρήσιμα κι αληθινά-, η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής και το 1986 και το 1990 και το 1994. Παρ' όλα αυτά, την τελευταία στιγμή το γλιτώναμε. Δεν διορθώναμε τις διαρθρωτικές αδυναμίες του συστήματος, δεν κάναμε όσες αλλαγές έπρεπε και όσες βαθιές τομές χρειαζόμασταν, αλλά κάναμε ένα σταθεροποιητικό πρόγραμμα, παίρναμε μια ανάσα και συνεχίζαμε. Αυτήν τη φορά όμως οδηγηθήκαμε στο Διεθνές Ταμείο.
Κι όμως, τα σημάδια υπήρχαν και κάποιοι προειδοποιούσαν. Στις 18/12/2008, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης απηύθυνε από το βήμα της Βουλής μια δραματική προειδοποίηση: «Aποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής ότι η Eλλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ONE και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της χώρας, που στηρίχτηκε στην E.E. σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της, την απογραφή, την αναθεώρηση του AEΠ, τη γρήγορη έξοδο από την επιτήρηση, εκμεταλλεύτηκε αυτήν τη συμπαράσταση για να μην τηρήσει τις δεσμεύσεις. Aπλώς, τους κορόιδεψε. H Eλλάδα πιστεύουν ότι καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο για δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Eπιτροπής».
Αυτά ειπώθηκαν, να το υπογραμμίσουμε, στις 18 Δεκεμβρίου του 2008. Αλλά... Tην προειδοποίηση αυτή δημοσίευσε μόνο μια εφημερίδα στις μέσα σελίδες, ενώ τα κανάλια ασχολήθηκαν για αρκετή ώρα με το γεγονός ότι ο κ. Σημίτης δεν ανέφερε στην ομιλία του ούτε μία φορά το όνομα... ΠΑΣΟΚ. Ως πολιτικό θέμα καταγράφτηκε η ψυχρή σχέση του πρώην πρωθυπουργού με το κόμμα του, το τι δεν είπε και όχι το τι είπε.
Δύο μέρες μετά ο πρώην υπουργός Οικονομικών, κ. Αλέκος Παπαδόπουλος, έλεγε στη Βουλή: «Το θέμα δεν είναι αν θα μπούμε σε διαδικασία διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Επειδή δεν διαβλέπω αυτήν τη στιγμή, σε μία χώρα η οποία είναι ξεστρατισμένη με την έννοια της απορρύθμισης και σε μια χώρα αποσταθεροποιημένη, ότι μπορεί να αντιμετωπίσει άνετα το πρόβλημα της σταθεροποίησης της οικονομίας της και των άλλων θεσμικών παραμέτρων, εγώ θα έλεγα μήπως, στην κατάσταση που είμαστε, εμείς να επιζητήσουμε έναν διεθνή οικονομικό έλεγχο, αναλαμβάνοντας ως πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πνευματική ελίτ της χώρας να γίνει από άλλους εκείνο το οποίο έχουμε εμείς ως μέγα χρέος.
Αυτό είναι ένας βαθύς προβληματισμός διότι, κύριοι, η κρίση είναι προ των πυλών. Ο Αννίβας είναι ante portas και έχει σημασία να σωθεί η πόλη, η Ρώμη και όχι οι Καίσαρες ούτε οι Συγκλητικοί». (Βουλή, 20 Δεκεμβρίου 2008).
Το βράδυ τα κανάλια δεν είπαν τίποτε -ένας πρώην υπουργός ζητά διεθνή οικονομικό έλεγχο!- και οι εφημερίδες δεν έγραψαν λέξη.
Τρίτο παράδειγμα: στις 26 Απριλίου του 2008 ο κ. Στέφανος Μάνος έγραφε στην «Καθημερινή»:
«Από την έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος πρόσεξα ορισμένα πράγματα. Το δημόσιο χρέος στις 31/12/2003 ήταν 168 δισεκατομμύρια ευρώ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 31/12/2007, έφθασε τα 216 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε τέσσερα χρόνια προστέθηκαν χρέη 48 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τι είναι 48 δισεκατομμύρια ευρώ; Το 2007, το κράτος εισέπραξε από άμεσους και έμμεσους φόρους 48 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αύξηση του δημόσιου χρέους τα τελευταία 4 χρόνια είναι ίση με το σύνολο των φορολογικών εσόδων του 2007».
Ούτε τότε ανησύχησε κανείς. Σε τέσσερα χρόνια (πριν καν αρχίσει το δημοσιονομικό ξεσάλωμα της διετίας 2008-2009) σωρεύσαμε χρέος όσο ήταν τα έσοδα του κράτους ολόκληρο το 2007!
Όλες οι προειδοποιήσεις περνούσαν στα ψιλά. Χειρότερα: χλευάζονταν. Ως νεοφιλελεύθεροι από τα αριστερά και ως πράσινα παπαγαλάκια από τα δεξιά.
Ακόμη και οι προειδοποιήσεις των διεθνών οργανισμών δεν θορυβούσαν κανέναν. Στις 6 Αυγούστου του 2009, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξέδωσε μια αναφορά κόλαφο για την Ελλάδα. Μας έλεγε ότι η χώρα έχει κατ' ουσία χρεοκοπήσει, ότι όλοι οι δείκτες δείχνουν πως μπαίνουμε σε βαθιά ύφεση, ότι θα χρειαστούν δραστικά μέτρα για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε την είδηση ξερά: «Διαπιστώσεις και συστάσεις για την ελληνική οικονομία από το ΔΝΤ». Αυτό το τηλεγράφημα έγινε ρουλεμάν. Αναπαρήχθη ως είχε σε όλο τον επαρχιακό Τύπο, αλλά και στη συντριπτική πλειονότητα του πανελλαδικού-αθηναϊκού Τύπου. Για τον ελληνικό Τύπο (πόσο δε μάλλον για τα κανάλια) ήταν ένα θέμα που δεν χρειαζόταν καν να αναφερθεί στην πρώτη σελίδα. Και δεν αναφέρθηκε -πλην της «Ελευθεροτυπίας»- που είχε τον τίτλο «Δύο χρόνια στο τούνελ».
Γι' αυτή την κατάσταση ευτυχώς βρέθηκε ένα μπλογκ ονόματι «ΟΞΥ» που πήρε και συνέκρινε το αρχικό τηλεγράφημα του ΑΠΕ με τα δημοσιεύματα όλων των αθηναϊκών εφημερίδων (http://esp0ir.wordpress.com/2009/08/10/sugkriseis/).
Η ομοιότητα είναι εκπληκτική. Όλες οι επαρχιακές εφημερίδες έκαναν copy-paste το δημοσίευμα, και οι αθηναϊκές απλώς έπαιξαν κι άλλαξαν λίγο τον πρόλογο.
Η χώρα ζούσε μέχρι πριν τις εκλογές του 2009 σε μια εικονική πραγματικότητα. Ο κ. Κώστας Καραμανλής ήταν «το ισχυρό χαρτί της παράταξης» και ο «καταλληλότερος πρωθυπουργός της χώρας», ο άνθρωπος που (όπως γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 2009) «ήταν ικανός να πάρει εκείνες τις πρωτοβουλίες ώστε να αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα». Και προφανώς να κερδίσει τις εκλογές.
Μέχρι που φτάσαμε εντελώς ανυποψίαστοι εδώ: «Η ώρα του ΔΝΤ» και «Ellines κalo kouragio».
Και δεν φτάσαμε μόνο εδώ. Το καλοκαίρι του 2007 διαπιστώσαμε ότι έχει διαλυθεί η Πυροσβεστική και κάηκε η μισή Πελοπόννησος.
Τον Δεκέμβριο του 2008 είδαμε την αδυναμία του κράτους να κρατήσει την τάξη και κάηκε το κέντρο της Αθήνας.
Πώς φτάσαμε ανυποψίαστοι σ' αυτή την πολλαπλή κρίση;
Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτή η εικονική πραγματικότητα δημιουργήθηκε από αυτό που ονομάστηκε «σύστημα Ρουσόπουλου». Αν ψάξει κανείς το Google, θα βρει 7.520 αναφορές αλλά τίποτε τεκμηριωμένο.
Υπάρχουν οι αναφορές του προέδρου του Λά.Ο.Σ. στη Βουλή: «Ακούστε, λοιπόν, το σύστημα Ρουσόπουλου. Κι εδώ έχω τα επίσημα έγγραφα που μου έστειλε το υπουργείο για τη διαφημιστική δαπάνη, τα λεφτά του Έλληνα πολίτη, του φορολογουμένου. Ακούστε πώς τα διαχειρίστηκε το σύστημα Ρουσόπουλου... Στον Τράγκα έδωσε 454.000 ευρώ. Με ποια κυκλοφορία; Δεν ντρέπεστε; Σε ανύπαρκτη εφημερίδα, στη "ΧΩΡΑ" των 500 φύλλων, δώσατε 454.000 ευρώ μόνο για το 2007; Γιατί;».
Υπάρχει μια προσωπική μαρτυρία του κ. Γιώργου Κύρτσου στην εφημερίδα «Free Sunday» (26/10/2008) με πολλές καταγγελίες για γεγονότα ή «γεγονότα» οι οποίες όμως δεν έγιναν ποτέ αφορμή για μια ενδελεχή έρευνα. «Από την άνοιξη του 2007 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2007 ο Alpha έζησε απίθανες στιγμές ρουσοπουλικής κατάπτωσης. Τον διηύθυναν αυτοί που σήμερα χαρακτηρίζει ο πρόεδρος του Λά.Ο.Σ. κ. Καρατζαφέρης "εξαπτέρυγα του Ρουσόπουλου", ενώ το παιχνίδι ήταν 100% στημένο από το Μαξίμου. Σχολιαστές προσποιούνταν με λάθος τρόπο τους υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, η επιλογή των ειδήσεων γινόταν με βασικό κριτήριο να μην ενοχληθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και οι μόνες επιθέσεις που δεχόταν η κυβέρνηση είχαν σχέση με την "τιμωρία" υπουργών, βουλευτών και στελεχών που ενοχλούσαν τον κ. Ρουσόπουλο».
Και υπάρχουν άλλα διάσπαρτα κομμάτια, ψηφίδες οι οποίες διαμορφώνουν μια αδρή εικόνα ενός συστήματος χειραγώγησης της ενημέρωσης, αλλά λόγω της απουσίας ερευνητικής δημοσιογραφίας πολλά βρίσκονται στη σφαίρα του μύθου. Άλλα είναι μισές αλήθειες, άλλα είναι ολόκληρες αλήθειες και για αλλά υπήρχαν διαφορετικά κίνητρα, π.χ. στην «Καθημερινή» στις 26/10/2008 διαβάζουμε τα εξής: «Το "σύστημα Ρουσόπουλου" απέκτησε συν τω χρόνω σχεδόν μυθικές διαστάσεις. Σε αυτό βέβαια βοήθησε και ο κ. Ρουσόπουλος, ο οποίος, λόγω του ιδιαίτερα κλειστού χαρακτήρα του, πληροφορούσε μόνο ένα πολύ περιορισμένο κύκλο συγκεκριμένων δημοσιογράφων που γνώριζε από παλιά. Με αυτή την τακτική, η ευθύνη διάδοσης της πληροφορίας (που τα τελευταία χρόνια επικράτησε να περιγράφεται με τη μάλλον χυδαία φράση "ρουλεμάν") μετακυλιόταν από τον κ. Ρουσόπουλο και τους συνεργάτες του στο Μαξίμου στους εκλεκτούς δημοσιογράφους του επονομαζόμενου "συστήματος"».
Άλλα είναι απλώς αλήθειες. Υπήρχε, για παράδειγμα, μια εποχή που η εικόνα του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργού ήταν πλήρως απαξιωμένη. Όχι εξαιτίας των πολιτικών του θέσεων -έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα σπανίως συζητάμε πολιτικά, αλλά πάντα συζητάμε τα κουτσομπολιά της πολιτικής- αλλά διά διάφορων ψιθύρων. Αυτοί κυκλοφορούσαν πρώτα στα τραπέζια της πλατείας Κολωνακίου (που, ως γνωστόν, είναι ο μόνος χώρος όπου γίνεται το περίφημο πολιτικό ρεπορτάζ), περνούσαν στις παραπολιτικές στήλες ακόμη και σοβαρών εφημερίδων, ανακυκλώνονταν δε τόσο πολύ, που μετά ήταν αυταπόδεικτες αλήθειες.
Κάποιοι απ' αυτούς τους ψιθύρους δεν γίνονταν πιστευτοί, επειδή δεν ταίριαζαν στην εικόνα του κ. Παπανδρέου (για παράδειγμα, επί μακρόν κυκλοφορούσαν ψίθυροι για εξωσυζυγικές σχέσεις του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης), αλλά κάποιοι γίνονταν ευκολότερα πιστευτοί επειδή υπήρχε μια προηγούμενη εμπειρία για να στηρίξει την αληθοφάνειά τους. Π.χ., μετά το ατύχημα που είχε με το ποδήλατο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κυκλοφόρησαν απίστευτοι «δράκοι» (όπως λέγονται οι ψευδείς ειδήσεις στη δημοσιογραφική αργκό) όπως, π.χ., ότι ο κ. Παπανδρέου κινδύνευσε να πνιγεί κολυμπώντας και τον έσωσε ένας ψαράς, ή το δάγκωμα από έναν σκύλο στην Ρόδο και άλλα πολλά. Κυρίως όμως ήταν ψήγματα αναληθών πληροφοριών, από εκείνα που κανείς τρίτος δεν μπαίνει στον κόπο να ψάξει και τελικά γίνονταν «ρουλεμάν» μέχρι να καταλήξουν σκληρές αλήθειες.
Δεν θα αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, διότι δεν θέλω να αδικήσω κάποιον, επειδή δεν μπορώ να γνωρίζω πόσα από αυτά ήταν σκόπιμες διαβολές και πόσα οφείλονται στην ευκολία με την οποία αναπαράγονται οι ψίθυροι στο αποκαλούμενο «πολιτικό ρεπορτάζ».
Γεγονός, πάντως, είναι ότι υπήρξε μια εποχή που αυτή η θύελλα ψιθύρων κυριαρχούσε στα τραπέζια πολιτικών δημοσιογράφων και μετά γινόταν δηλητηριώδη υπονοούμενα στα παράθυρα των τηλεοράσεων ή στα παραπολιτικά ακόμη και σοβαρών εφημερίδων. Ο Γιώργος Κύρτσος αποδίδει αυτούς τους ψιθύρους στο «σύστημα Ρουσόπουλου».
Γράφει σχετικά: «Η "μέθοδος Ρουσόπουλου" ήταν απλή και τελειοποιήθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Διαπλεκόμενες συμμαχίες στα ΜΜΕ, αποφυγή της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης για προφανείς λόγους, μείωση του "αντιπάλου" με τη βοήθεια ακριβοπληρωμένων ψιθυριστών ή/και επικοινωνιακή "εξαφάνισή" του. Το παιχνίδι ήταν πάντα στημένο, με διαπλεκόμενη επιρροή ή δημόσιο χρήμα και με όρους που θυμίζουν τα ΜΜΕ στη Ρωσία των ολιγαρχών, χωρίς φυσικά τις δολοφονίες δημοσιογράφων».
Φυσικά, όλα αυτά δεν αποτελούν αποδείξεις ότι υπήρξε ένα «σύστημα Ρουσόπουλου», όπως δεν μπορεί να αποδειχθεί στις ΗΠΑ (όπου υπάρχει παράδοση ερευνητικής δημοσιογραφίας) ότι υπήρξε ένα «σύστημα Karl Rove». Κι εκεί υπάρχει απλώς μεγαλύτερος αριθμός ψηφίδων για χρησιμοποίηση ψιθύρων για την αμαύρωση των πολιτικών αντιπάλων. Για παράδειγμα, στις προκριματικές εκλογές του 2000, όταν για πρώτη φορά ήταν υποψήφιος ο ρεπουμπλικάνος Τζον Μακέιν, έγινε μια περίεργη δημοσκόπηση στη Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ, ένα ερώτημα της οποίας ήταν «Θα ψηφίζατε τον Τζον Μακέιν, αν ξέρατε ότι είναι πατέρας ενός νόθου μαύρου παιδιού;». Στο ερώτημα κάθε λέξη ήταν ακριβής: ο Τζον Μακέιν ήταν πατέρας ενός μαύρου παιδιού. Ολόκληρη, όμως, η αλήθεια ήταν ότι είχε υιοθετήσει ένα νόθο (μαύρο) κοριτσάκι από ένα ορφανοτροφείο του Μπαγκλαντές. Αυτός όμως ο ψίθυρος απλώθηκε και μεταλλάχτηκε μέσω του διαδικτύου τόσο πολύ, που ένας καθηγητής πανεπιστημίου έστειλε ανοιχτή επιστολή στους «συμπατριώτες του Νοτιοκαρολινέζους» να καταψηφίσουν έναν πολιτικό που μεγαλώνει παιδί εκτός γάμου. Κι αυτοί τον καταψήφισαν και ο Μπους έγινε Πρόεδρος.
Όμως...
Δεν υπάρχει σύστημα χειραγώγησης των ΜΜΕ ικανό να κρύψει μια τόσο μεγάλη είδηση όπως είναι η χρεοκοπία μιας χώρας, αν το σύστημα ενημέρωσης μιας χώρας δεν είναι επιρρεπές στη χειραγώγηση. Τι θέλω να πω μ' αυτό: Το σύστημα των μέσων ενημέρωσης στη χώρα είναι κρατικοδίαιτο και συνεπώς επιρρεπές στη χειραγώγηση. Απλώς, επί των ημερών της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αυτή η πρακτική οδηγήθηκε στα άκρα. Κάθε κυβέρνηση έκανε χάρες στα ΜΜΕ και τα ΜΜΕ ανταπέδιδαν, αλλά την περίοδο 2004-2009 αυτή η άρρωστη σχέση διογκώθηκε υπερβολικά.
Δυστυχώς, κανείς δεν μελέτησε αυτήν τη σχέση για να ψάξει τα ακριβή στοιχεία, αλλά είδαμε αυτή την πενταετία την κρατική διαφήμιση να αυξάνει πάνω από 100%. Από τα 42 εκατ. ευρώ το 2003 έφτασε τα 85 το 2008. Για 42 εκατομμύρια επιπλέον πολλοί μιντιάρχες θα έκαναν πολλές χάρες.
Φυσικά, η κατανομή αυτής της διαφήμισης ήταν σκάνδαλο, που ενισχύει την υποψία ότι η επιπλέον διαφημιστική δαπάνη του κράτους χρησιμοποιήθηκε προς όφελος κυβερνητικών επιδιώξεων. Για παράδειγμα, η εφημερίδα «Χώρα της Κυριακής» το 2003 είχε πάρει 404.000 ευρώ και το 2007 έφτασε τα 2.668.000 ευρώ. Το τέλος των τηλεοπτικών καναλιών προς το Δημόσιο μειώθηκε από 2% του τζίρου τους σε 0,5%.
Οι προσλήψεις δημοσιογράφων σε κρατικούς φορείς την ίδια περίοδο αποκρύφτηκαν -λόγω της θεωρίας ότι η πρόσληψη στο Δημόσιο είναι προσωπικό δεδομένο- αλλά όλα δείχνουν ότι εκτινάχθηκαν. Μόνο στο αγροτικό κανάλι, που δεν ξέραμε ότι υπήρχε, μάθαμε κατόπιν εορτής ότι είχαν προσληφθεί 56 δημοσιογράφοι.
Για να μην αδικήσουμε, ούτε να υπερτιμήσουμε αυτό που ονομάστηκε «σύστημα Ρουσόπουλου», πρέπει να πούμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που τα ελληνικά ΜΜΕ δημιουργούν συνθήκες εικονικής πραγματικότητας και οι εικονικές πραγματικότητες που δημιουργούν τα ΜΜΕ δεν αφορούν μόνο την πολιτική. Δεν υπήρχε κανένα σύστημα Ρουσόπουλου στη δεκαετία του 1990 όταν οι Έλληνες νόμιζαν ότι οι Αλβανοί σφάζουν τους Σέρβους στη Βοσνία. Ούτε η εξάρτηση των ΜΜΕ από το κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση μπορούν να εξηγήσουν το γεγονός ότι το 2003 επί 22 ημέρες νομίζαμε ότι οι Ιρακινοί κερδίζουν τον πόλεμο με τους πανίσχυρους Αμερικανούς, και ότι η Βαγδάτη θα γίνει Στάλινγκραντ. Υπάρχουν δομικές αδυναμίες στη λειτουργία των ΜΜΕ στην Ελλάδα, μία από τις οποίες είναι η διάχυτη αντίληψη ότι δουλειά των δημοσιογράφων δεν είναι να ενημερώνουν τον κόσμο, αλλά να τον αλλάξουν.
Υπάρχουν δομικές αδυναμίες σε επιχειρηματικό επίπεδο, οι οποίες αφενός ευνοούν την εξάρτηση από τον κρατικό κορβανά, και αφετέρου δεν επιτρέπουν στους δημοσιογράφους να κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Υπάρχει έπειτα μια τάση των Ελλήνων δημοσιογράφων να ασχολούνται με την πολιτική, αλλά στην ουσία να αναπαράγουν την παραπολιτική. Σπανίως αναλύονται πολιτικές θέσεις και απόψεις, σπανίως ασχολούμαστε με ιδεολογικές συγκρούσεις. Όλα μεταφράζονται σε πολιτικό κουτσομπολιό, σε «κόντρες», «εντάσεις», «αιχμές», «συνωμοσίες».
Ένα παράδειγμα: Την Κυριακή 27 Ιουλίου 2008 ο τότε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης έδωσε μια συνέντευξη στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Σ' αυτήν είπε αλήθειες και ψέματα. Η αλήθεια είναι ότι η οικονομία μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Η ανταγωνιστικότητα κατρακυλάει, τα ελλείμματα διογκώνονται, οι οικονομικοί δείκτες στο σύνολό τους προοιωνίζονται τα χειρότερα. Τα ψέματα ήταν ότι η ελληνική οικονομία βγαίνει λιγότερο τραυματισμένη από τη διεθνή κρίση επειδή έγιναν οι μεταρρυθμίσεις (η αλήθεια εδώ είναι ότι η ελληνική οικονομία παρουσιάζει τη χειρότερη επίδοση στην Ευρώπη των «15» -και οσονούπω των «25»- επειδή ακριβώς σε περιόδους πολιτικής και οικονομικής ευφορίας δεν έγιναν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις).
Κι όμως ουδείς ασχολήθηκε ούτε με τις δύσκολες αλήθειες ούτε με τα τραγικά ψέματα του κ. Αλογοσκούφη. Το πολιτικο-δημοσιογραφικό σκηνικό συνταράχτηκε από μια δευτερεύουσα πρόταση σε μια δευτερεύουσα ερώτηση προς τον κ. Αλογοσκούφη. Έγιναν ερωτήσεις στο «πρες-ρουμ» και βαθυστόχαστες αναλύσεις για το αν η ΝΔ θα συμπράξει μετεκλογικώς με το ΠΑΣΟΚ στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας. Η οικονομία, τα ελλείμματα, η χαμένη ανταγωνιστικότητα έφτασαν να μοιάζουν με ένα δισέλιδο γαρνίρισμα σε μια και μόνο πιθανολόγηση.
Η αίσθησή μου είναι ότι πάνω σε αυτές τις δομικές αδυναμίες χτίζεται το παιχνίδι των κυβερνήσεων με τα ΜΜΕ, το οποίο βέβαια έφτασε σε απίστευτο σημείο χειραγώγησης την περίοδο 2004-2009.
Εάν προσέξουμε, υπάρχει μια παραλληλία με την οικονομία. Η οικονομία μας είχε πάντα δομικές αδυναμίες. Πάντα οι πολιτικοί ξόδευαν κάτι παραπάνω, πάντα προσλάμβαναν στο Δημόσιο, πάντα υπήρχαν ελλείμματα και χρέη. Δηλαδή οι κυβερνήσεις πάντα τραβούσαν τα δημόσια οικονομικά λίγο παραπάνω απ' όσο έπρεπε. Αλλά μόλις το σύστημα έφτανε στα «κόκκινα», κάποιοι ξυπνούσαν κι έκαναν ένα σταθεροποιητικό πρόγραμμα προκειμένου να μη σπάσει. Μόνο κατά την περίοδο της προηγούμενης διακυβέρνησης κι ενώ έχουμε προειδοποιήσεις από παντού (η Κομισιόν μας στέλνει επιστολές, το ΔΝΤ μας προειδοποιεί κ.λπ.), αντί να προχωρήσουμε σε ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης, αρχίζει ένα πρόγραμμα ακόμη μεγαλύτερης σπατάλης. Δηλαδή, πήραν ένα οικονομικό σύστημα με δομικές αδυναμίες και αυτές τις δομικές αδυναμίες τις επεξέτειναν σε σημείο έκρηξης.
Το ίδιο έγινε και με τα ΜΜΕ. Τα ελληνικά Μέσα είχαν πάντα δεσμούς χρήματος με το γκουβέρνο. Είτε νομιμοποιημένους (κρατική διαφήμιση, αφορολόγητο το 2% επί του τζίρου), είτε παράνομους (ας μην ξεχνάμε τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών επί Σαμαρά). Αλλά, πάντα, δεν φτάναμε σε τέτοιο σημείο στρέβλωσης της πραγματικότητας. Όπως έγινε και με τα ελλείμματα, έτσι και με την ενημέρωση οι δομικές αδυναμίες χρησιμοποιήθηκαν σε σημείο έκρηξης.
Κι αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη συμβολή των κυβερνήσεων Καραμανλή στην ιστορία του τόπου. Φέρνοντας όλα τα συστήματα σε σημείο έκρηξης, μας αναγκάζει να κοιτάξουμε τις δομικές τους αδυναμίες. Το μόνο ερώτημα είναι αν προλαβαίνουμε και να τις διορθώσουμε.
20.5.2010

Ουτοπικό

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ / LIFO
Για να δούμε αν θα γίνουν οι διαρθρωτικές αλλαγές και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Ήμουν νιος και γέρασα... Να πάψουν πια ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, συμβολαιογράφοι, φαρμακοποιοί και λοιποί να είναι κράτος εν κράτει, τάξεις προνομιούχες με δικούς τους νόμους και κανόνες.
Μόνο μία σεισμική δόνηση με ρίχτερ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα μπορούσε να φέρει τέτοιες αλλαγές και να υποχρεώσει τους Έλληνες πολιτικούς να ξεπεράσουν τον τρόμο του «πολιτικού κόστους». Που ακόμα και οι συνταγματάρχες της χούντας το φοβήθηκαν. (Μία από τις πρώτες εξαγγελίες τους ήταν η άρση της μονιμότητας των δημόσιων υπαλλήλων. Όμως ακόμα και τα τανκς έκαναν πίσω).
Αυτά για τον εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό της οικονομίας μας. Με την κοινωνία όμως τι θα γίνει; Πότε θα ξεπεραστούν τα μεσαιωνικά και εθνικιστικά κατάλοιπα - ιδεοληψίες, δεισιδαιμονίες και συντεχνίες; Από μια κυβέρνηση πραγματικά προοδευτική θα περίμενα τουλάχιστον αυτά:
  • να προχωρήσει στον χωρισμό κράτους και εκκλησίας (είναι δυνατόν να πληρώνουμε όλοι, πιστοί και άπιστοι, χριστιανοί και αλλόθρησκοι, τους ρασοφόρους;)
  • να καταργήσει το χουντικό αγγελιόσημο (είναι δυνατόν να επιβαρύνονται οι τιμές των προϊόντων και να πληρώνουν όλοι οι Έλληνες τις συντάξεις και την περίθαλψη των δημοσιογράφων;)
  • να επιτρέψει ιδιωτικά ΑΕΙ (τι ταμπού είναι αυτό με τη δήθεν δωρεάν μη παιδεία!)
  • να εφαρμόζει τους νόμους του κράτους π. χ. για το κάπνισμα, τον νόμο Γιαννάκου στα ΑΕΙ, την καύση των νεκρών
  • να υπάρξουν αξιολόγηση και αυστηρές κυρώσεις για τους δημόσιους υπαλλήλους
  • να αποκαταστήσει τη βάση του 10, ανεβάζοντάς τη μάλιστα στο 12!
  • να επαναφέρει στην ενεργό υπηρεσία τις δεκάδες χιλιάδες αποσπασμένους νοσηλευτές, καθηγητές και άλλους αργόμισθους
  • να συρρικνώσει τη Βουλή (150 βουλευτές - 200 υπάλληλοι)
  • να κατεδαφίσει όχι μόνο ένα κλειστό νυχτερινό κέντρο στην παραλιακή, αλλά και τις δεκάδες αυθαίρετες βιλάρες με ιδιωτική παραλία και προβλήτα από Βάρκιζα μέχρι Ανάβυσσο
  • να ξεπεράσει εθνικές φοβίες και φαντασιώσεις: Μακεδονικό, FIR Αθηνών, κ.λπ. και να τσεκουρώσει τις αμυντικές δαπάνες

Αλλά προβλέπω πως δεν θα ζήσω να δω πολλές τέτοιες αλλαγές. Όσο για την καύση των νεκρών - προοδεύσαμε. Καίμε ζωντανούς.
19.5.2010

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Πρωινός freddo 27/5/2010

·        Ανθρωποφαγίες μέρος δεύτερο: Άρης Σπηλιωτόπουλος, υπουργός Τουρισμού επί κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή και υπουργός Παιδείας. Παρακολούθησα την… ανάκρισή του στο μεγάλο κανάλι, Σάββατο πρωί.
·        Το πιο δυνατό σημείο του Άρη ήταν όταν ξεστόμισε το μη πολιτικώς ορθό που το λένε όμως όλοι οι παππούδες –όχι μόνο ο δικός του. Ότι αν μπλέξεις με την πολιτική θα σε κατηγορήσουν ότι είσαι είτε αδελφή είτε κλέφτης. Μεγάλη αλήθεια. Ειδικά στην εποχή της τηλεοπτικής δημοκρατίας.
·        Ο ίδιος λέει –και θυμάστε- τα έχει υποστεί και τα δύο. Πριν δέκα χρόνια το πρώτο όταν ήταν εκπρόσωπος της ΝΔ και τώρα το δεύτερο.
·        Απάντησε για τις γραβάτες –φαίνεται να έχει δίκιο- με τις οποίες αντικατέστησε τα αρχαιοελληνικά κακέκτυπα και τα σταχτοδοχεία που όπως είπε χαρίζαμε στους tour operators προκειμένου να τους επηρεάσουμε για να μας φέρουν τουρίστες στην Ελλάδα…  
·        Στο πλαίσιο της ανθρωποφαγίας, μεταξύ άλλων δέχθηκε και την εξωφρενική απορία γιατί (!!!) «μπήκε» στο γραφείο του υπουργού Παιδείας που είναι πολύ μεγάλο κι έχει πολλούς καναπέδες!!!
·        Θα μου πεις, και τι να κάνουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, να αυτολογοκρινόμαστε; Όχι, βέβαια. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μπορείς να λες ό,τι να ‘ναι και να αναπαράγεις προφανείς ανοησίες…
·        Από κει και πέρα, όμως, θα περίμενα από ένα νέο πολιτικό που φιλοδοξεί να ηγηθεί της γενιάς του, αντί συμμετοχής σε μια a priori θλιβερή τηλεσυζήτηση, μια πιο ηγετική αντιμετώπιση.
·        Για παράδειγμα, μια λακωνική δήλωση άρνησης να συμμετάσχει στον ευτελισμό της πολιτικής και απόσυρσή του από το πολιτικό προσκήνιο, με στόχο να γίνει κάποια στιγμή χρήσιμος αντί να προσκυνήσει την επικοινωνιακή ισχύ της τηλεόρασης. Στο όνομα τάχα της πολιτικής επιβίωσης –ποιας επιβίωσης; Ειδικά όταν δηλώνει εργένης με βουλευτική αποζημίωση, που δεν έχει ανάγκη από άλλα. Άντε καλημέρα…

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Πρωινός freddo 26/5/2010


  • Από την αρχή της θητείας της η κ. Θεοδώρα Τζάκρη έδωσε αρκετές αφορμές για κριτική τουλάχιστον σε όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις και τις πολιτικές της επιλογές ως υφυπουργού της κυβέρνησης.
  • «Ξέρουμε όλοι πώς προσληφθήκατε» είχε πει στους συμβασιούχους, με κυνικότητα και αδιαφορία για την αγωνία τους, όταν μετά από πολλές προσπάθειες την συνάντησαν, αλλά η προσβολή αυτή προς τους νέους των 700 ευρώ δεν σχολιάστηκε.
  • Ομοίως και η ομολογία της «και οι δικοί μας το ίδιο έκαναν» με την οποία έδειξε ότι αντιμετωπίζει συλλήβδην τους συμβασιούχους ως κομματόσκυλα μόνο και μόνο επειδή βρήκαν δουλειά επί ΝΔ…
  • Ούτε πήρε έκταση η δήλωσή της –που υποτιμά τους ιθαγενείς- ότι «χρειάζεται νέα μελέτη για τη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ», λίγους μόνο μήνες από το πέρας της διαβούλευσης (δεν είχε «εφευρεθεί» τότε ο μαγικός όρος) η οποία είχε γίνει όμως από την κυβέρνηση της ΝΔ.
  •  Αλλά ούτε το άκομψο άδειασμα έναντι του δημάρχου Θεσσαλονίκης με την ανακοίνωση διοργάνωσης εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης…
  • Μόνο τώρα, η… «καναλώδης δημοσιογραφία» την έπαιξε ολημερίς για υποτιθέμενους διορισμούς συγγενών της στο μουσείο της Πέλλας. Στο ανθρωποκυνηγητό της εποχής η κ. Τζάκρη προσφέρεται, σύμφωνα με τους κυνηγούς. Τα παιδιά, όμως, που προσπαθούν να βρουν μια δουλίτσα στο χωριό τους και δεν πάνε Αθήνα, κανείς δεν τα λογαριάζει;
  •  Κατά τα λοιπά, με το μεγάλο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΜΑ της υπόθεσης, ότι δηλαδή οι διορισμοί συνεχίζονται παρά το ότι συμβασιούχοι έργου, εργασίας και stage εκτελούνται κανονικά, περνάει στα ψιλά.   
  • Δεν τα λέω αυτά από συμπάθεια για τη συμπαθή κατά τα λοιπά κ. Τζάκρη. Μου τη δίνει, όμως, η ανθρωποφαγία. Η οποία είναι σημάδι των καιρών και, φοβάμαι, πιο επικίνδυνη από ποτέ. Το κείμενο γράφτηκε το Σάββατο. Οι Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης με το αθωωτικό πόρισμά τους επιβεβαίωσαν τα περί ανθρωποφαγίας. Καλημέρα σε όλους! 

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Πρωινός freddo 22/5/2010

·        Δεν φτάνει που ο ΟΑΣΘ αύξησε την τιμή των εισιτηρίων στα αστικά λεωφορεία, όπου επιβατικό κοινό είναι κατά τεκμήριο βιοπαλαιστές, την ώρα που η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει πρωτοφανή μέτρα κατά του εισοδήματος του απλού λαού…
·        Δε φτάνει που η ΕΥΑΘ και αυτή προχωρά σε αυξήσεις από το Σεπτέμβριο κόντρα στο γενικό κλίμα της οικονομικής κατάστασης, εντείνοντας και αυτή τη γενική λαϊκή κατακραυγή –όσων βγαίνουν στους δρόμους αλλά όχι μόνο…
·        Μαθαίνω τον τελευταίο μήνα για σχολεία –δημοτικά και γυμνάσια- που πηγαίνουν εκδρομές στο εξωτερικό, που οργανώνουν ημερήσιες εκδρομές στο εσωτερικό, στους γύρω νομούς κλπ.
·        Θα μου πείτε που το κακό; Αυτές οι εκδρομές γίνονται συνοδεία γονέων. Που σημαίνει τα έξοδα επί δύο ή επί τρία, αναλόγως πόσα παιδιά «πρέπει» να πάνε εκδρομή. Καλούνται δηλαδή οι γονείς να επιβαρυνθούν με έξοδα που αντιστοιχούν σε πολλές περιπτώσεις σε πάνω από το 10% του μηνιάτικου…
·        ...τάχα για «εκπαιδευτικούς λόγους», ακόμη κι όταν πρόκειται για παιδιά που ακόμη δεν έχουν μάθε καλά καλά την αλφαβήτα!
·        Χαρακτηριστικά θα σας πω ότι δημοτικό σχολείο της Τούμπας έστειλε επιστολή στους γονείς που ενημερώνει ότι θα γίνει ημερήσια εκδρομή στη Χαλκιδική με προορισμό ιδιωτική (!) κατασκήνωση με κόστος για κάθε παιδί τουλάχιστον 27 ευρώ (!) εκ των οποίων 17 για το πούλμαν! (η Διεύθυνση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης το ξέρει;)
·        Που σημαίνει, παιδί και γονιός 54 ευρώ και όσοι έχουν κι άλλο παιδί στο σχολείο καλά… να πάθουν: 81 ευρώ. Αυτά τα χρήματα αρκούν για να πάει πενταμελής οικογένεια στη Χαλκιδική, να κάνει μπάνιο στη θάλασσα, να φάει και να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. 
·        Και ξέρετε πως είναι τα παιδιά. Δεν μπορείς να τα πεις όχι, την ώρα που τα άλλα θα πάνε εκδρομή.
·        Φυσικά, οι καθηγητές συμμετέχουν χωρίς να πληρώνουν μία. Εάν πλήρωναν ίσως να το συναισθανόταν αλλιώς…
·        Καλά θα είναι όλοι μας να έχουμε κατά νου ότι με τις περικοπές του ΔΝΤ να έχουν γίνει νόμος, ορισμένοι γονείς σκέφτονται ήδη πως θα τα βγάλουν πέρα τον επόμενο μήνα… Καλημέρα και καλό κουράγιο! 

Πρωινός freddo 21/5/2010

·        Μερικοί στη Νέα Δημοκρατία νομίζουν ότι αν τους διώξουν όλους η ΝΔ θα γίνει κυβέρνηση. Και μάλλον τους περνάει. Διότι αυτή τη στιγμή η πολυκατοικία έχει τέσσερις ενοίκους: σαμαρικούς, ντορικούς, καραμανλικούς και τον Καρατζαφέρη.
·        Καλά, όχι και να φορτωθεί ο Τόλης τα δανεικά του Κωλλέτη. Πεντέμισι εκατομμύρια χρωστά ο άνθρωπος στην εφορία, δε χρωστά και της Μιχαλούς. Όπως είπε και ο πρόεδρος των φοροτεχνικών τηλεαστέρας Μ. Ντουκάκης «ο Τόλης πρέπει να έχει άλλη αντιμετώπιση επειδή ερωτευτήκαμε με τα τραγούδια του». Άσε ρε Μανούσο, τόσα χρόνια τραπέζι στις πρεμιέρες του κι ούτε ένα ποτάκι δε κέρασε…
·        Αλλά κι άλλα ονόματα θα σκάσουν σε λίγο. Λογικό σε ένα κράτος ανύπαρκτο, που σκάει ο τζίτζικας, σκάνε οι βόμβες, επόμενο είναι να σκάνε και τα ονόματα.
·        Από αυτή τη στήλη στο ‘χα πει: δεν πάμε καλά. Οι 98 «προληπτικές» προσαγωγές χθες στην Αθήνα, στις πορείες, δεν είναι καλό πράγμα. Εκτός κι αν φταίει το… σακίδιο για το χάλι μας.
·        Η 19η Μαΐου και φέτος βρήκε την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού διχασμένη. Μου θυμίζει το «δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα»…
·        Εν πάσει περιπτώσει. Η αναγνώριση της γενοκτονίας απαιτεί, εκτός από «εκδηλώσεις» διχασμού, πολλά περισσότερα, πιο προχωρημένα. Καταρχήν απαιτεί ένα νέο νόημα…
·        Εντάξει, ιστορική δικαίωση και μνήμη των προγόνων. Καλό αλλά παλιό και δεν αρκεί πια. Σήμερα η αναγνώριση μπορεί να έχει άλλη μεγάλη σημασία: το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε όλον τον κόσμο.
·        Όπου αναγνώριση, δήλωση βούλησης για σεβασμό από του νυν και αεί των θρησκευτικών ελευθεριών, των ιστορικών και θρησκευτικών μνημείων κλπ.
·        Να γιατί ο Ιβάν Σαββίδης –αλλά και ο Κρις Σπύρου- είναι πολύ μπροστά όταν ζητούν να λειτουργήσουν στην Παναγία Σουμελά και την Αγιά Σοφιά. Καλημέρα σας!

Πρωινός freddo 20/5/2010

·        «Σήμερα έχουμε φοιτητικές εκλογές», έγραψαν χθες οι φίλοι μας στο μπλογκ taxalia.blogspot.com, «και καλά που μας το θύμισε η Karfitsa με το πρωτοσέλιδό της».
·        Αν και δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε, αυτή ακριβώς η αντίδραση ανταποκρίνεται στο στόχο της επιλογής του πρωτοσέλιδου και του τίτλου «Οι φοιτητές στέλνουν μήνυμα». Να θυμήσουμε ότι το φυτώριο του κομματισμού ζει, δρα και λειτουργεί –καλά κρατεί που λέμε- κρυμμένο καλά στο «πανεπιστημιακό άσυλο»…
·        …ΚΑΙ στην εποχή της νέας μεταπολίτευσης, στην εποχή των σκληρών μέτρων που λαμβάνονται «για να αλλάξουμε την Ελλάδα», στην εποχή που «καθαρίζουμε» το Δημόσιο εκκαθαρίζοντας τους συμβασιούχους…
·        Είναι απορεί κανείς γιατί πρέπει να υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις όταν η αποχή των φοιτητών είναι πολλαπλάσια της συμμετοχής. Όταν από τις 140.000 φοιτητές ψηφίζουν οι 20.000…
·        Ποια δύναμη συντηρεί αυτές τις καταστάσεις, την ώρα που η κοινωνία απαιτεί το ξερίζωμα του κομματισμού από παντού.
·        Αλήθεια, θα υπήρχε πιο κορυφαία πολιτική κίνηση αυτή τη στιγμή από αρχηγούς που ισχυρίζονται ότι θέλουν να αλλάξουν την Ελλάδα, όπως ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς, από το να αποφασίσουν την κατάργηση των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων και νεολαιών, από την ώρα…
·        …από την ώρα που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, το στόχο και το σκοπό ύπαρξής τους, από την ώρα που η πραγματικότητα τρέχει πια πιο γρήγορα από την πολιτική;
·        Από την ώρα που οι κομματικές οργανώσεις αυτού του τύπου δεν αποτελούν παρά φυτώρια κομματικών χαμάληδων, χειροκροτητών και εγκαθέτων;
·        Δεν φταίνε τα κόμματα ως έννοιες, φταίνε τα κόμματα ως οργανισμοί. Το ανάθεμα πέφτει στην κομματοκρατία ως νοοτροπία που το ξερίζωμά της είναι όρος θεμελιώδης για να πετύχει οποιαδήποτε αλλαγή σ’ αυτή τη χώρα.
·        Αλλά για να καταργήσει κανείς τα κατεστημένα, πρέπει να είναι ηγέτης. Αληθινός ηγέτης. Να θέλει, να οσμίζεται, να βλέπει, να παρατηρεί, να νοιώθει, να συναισθάνεται, να τολμά, να παίρνει αποφάσεις.
·        Όχι «ο καταλληλότερος», όχι δημοσκοπικό κατασκεύασμα, αλλά ηγέτης. Καλημέρα και καλή δύναμη!

Πρωινός freddo 19/5/2010

·        Καλά, είναι δυνατόν να διώχνουν τα ωραιότερα μάτια των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαπέντε ετών; Το «αυτοκολλητάκι»; Το «Λουλουδάκι μου»;
·        «Με μεγάλη καθυστέρηση», λέει η ανακοίνωση της ΝΔ, «ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου απομάκρυνε από την κυβέρνηση  την υφυπουργό κ. Α. Γκερέκου»! Ναι, με μεγάλη καθυστέρηση. Μία μέρα. Ενώ εσείς…
·        Δυόμισι χρόνια, ήτοι 910 μέρες, πέρασαν από τη αποφράδα ΔΕΘ. Και φτιάξατε τώρα και μια «ειδική επιτροπή αξιολόγησης» των υποψηφίων βουλευτών για να το πει άλλος τα ονόματα!  
·        Προσωπικά θεωρώ πιο εντυπωσιακή την πρόσκληση που απηύθυνε ο Τούρκος πρωθυπουργός στους 50.000 Ρωμηούς της Διασποράς να επιστρέψουν στην Κωνσταντινούπολη και την Τουρκία.
·        Κάποτε στην Πόλη, το 2005, ένας Έλληνας που εκδιώχθηκε το 1964 και επέστρεψε πάλι πίσω, μου είπε με πίκρα «Οι Τούρκοι τώρα πια μας προσέχουν, είμαστε διακοσμητικοί». Ψάχνει μπιμπελό για τα ραφάκια του ο Ταγίπ…
·        Όχι και φταίει ο συνδικαλισμός που έκλεισε το Banquet και μείνανε στην ανεργία –τελείως- άλλοι 29 εργαζόμενοι, αγαπητέ αναγνώστη Β.Γ. Ο τρόπος του συνδικαλισμού φταίει, αλλά μήπως είναι η πρώτη φορά;
·        Εδώ φίλος της στήλης μου καταγγέλλει ότι απολύθηκε από τη δουλειά του με εντολή –άκουσον, άκουσον- του προέδρου του συνδικαλιστικού του σωματείου, επειδή δεν συντάχθηκε ποτέ μαζί του!!!
·        Αλλά μήπως είδατε εσείς κανένα κλίμα ανάσχεσης των λουκέτων στη Θεσσαλονίκη και τη βόρεια Ελλάδα και τη χώρα ολάκερη από τη δράση των συνδικαλιστών;

·        Όμως τι περιμένεις όταν ο πιο χαμηλόβαθμος συνδικαλιστής απολαμβάνει προνόμια στο χώρο εργασία του; Όταν ο μεγαλόσχημος συνδικαλιστής αγωνίζεται καθημερινά στους δρόμους για… μια θέση σε ένα μελλοντικό υπουργικό συμβούλιο; Ή έστω για μια θέση στο πράσινο ή στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο;

·        Υπάρχει κι άλλη ανάγνωση των γεγονότων. Αυτό που συνέβη στο Banquet –που μπορεί να έχει άδικο 100%- είναι επιτυχία όσων πιστεύουν στην ανατροπή του συστήματος. Ένας στον αγώνα, χιλιάδες στο χώμα.

·        Υπογράψτε τώρα, στείλτε μας μήνυμα: να πληρώσει ο Τόλης, να μην «την πληρώσει» η Άντζελα! Καλημέρα σε όλους!

Πρωινός freddo 18/5/2010

·        Το μεγάλο θέμα που προς το παρόν περνάει στα ψιλά είναι ότι ο Στρος Καν ισχυρίζεται πως το πακέτο μέτρων το «φιλοτέχνησε» η ελληνική κυβέρνηση και όχι το ΔΝΤ! Εάν αληθεύει…

·        Δηλαδή το ΔΝΤ δεν είπε κόψτε τα όλα. Είπε κόψτε τόσα. Το ποια θα κοπούν το είπε η κυβέρνηση. Κι αντί να κόψει τα προνόμια, έκοψε τα μεροκάματα! Ας περιμένουμε. Είμαστε ακόμα στην αρχή.

·        Ο Ερντογάν, πάντως, την έκανε τη δουλειά του. Ήρθε να μας πει να πετάμε αφοπλισμένοι πάνω από τον δικό μας εναέριο χώρο, για να πετάνε και τα τουρκικά μαχητικά όταν τον παραβιάζουν!

·        Είναι μεγάλος ο καημός: Θα παραμείνει ο Φερνάντο Σάντος ή όχι; Εγώ λέω ναι…

·        Μήνυμα σε όσους «ντρόπιασαν τη Νέα Δημοκρατία» έστειλε ο Α. Σαμαράς, δηλώνοντας ότι «θα τους απορρίψουμε χωρίς να αφήσουμε να ενοχοποιηθεί ολόκληρη η παράταξη». Πάλι τα ίδια…

·        Οι ΟΝΝΕΔίτες δικαίωσαν τη στήλη που από το Φεβρουάριο πρότεινε στον πρόεδρο της ΝΔ την κατάργησή της αντί της διενέργειας εκλογών. Έπεσε λέει μπουνίδι – καρεκλίδι στην Κεντρική Επιτροπή παρουσία του Σαμαρά…
·        Θέλει αρετή και τόλμη η ανανέωση.
·        Αυτά από ΝΔ. Τώρα πες μου, τι φταίει ο Γιώργος αν δεν έκανε φορολογική δήλωση ο Τόλης; Μα και η Άντζελα, τι φταίει; Τον ερωτεύτηκε, καθαρά, χωρίς υστεροβουλίες. Ούτε τη φορολογική του δήλωση δεν κοίταξε…
·        Έπαθα πλάκα με τη συνέντευξη του Νίκου Κοτζιά σε αθηναϊκή εφημερίδα. Ο παλαιός συνεργάτης του πρωθυπουργού είπε μια ατάκα που συμπυκνώνει την ουσία των χειρισμών των πολιτικών μας τα τελευταία χρόνια: «Άλλο πολιτική, άλλο λογιστική» λέει…
·        Αλλά και ο Κώστας Σημίτης, ο πρώην πρωθυπουργός έγραψε άρθρο σε άλλη μεγάλη εφημερίδα και, μεταξύ άλλων, εκτιμά ότι «η 13η και η 14η σύνταξη θα πρέπει να καταβληθούν και πάλι». Λέτε να μας τα γυρίσουν πίσω; Σε κάθε περίπτωση, αισιοδοξείτε! Καλή σας μέρα!

Πρωινός freddo 15/5/2010

  • Μετά από 17 (τουλάχιστον) χρόνια φάρσες, έσκασε η βόμβα στο δικαστικό μέγαρο. Να φανταστείς οι άνθρωποι έλεγαν «έλα μωρέ, φάρσα θα είναι…».
  • Το είπαμε με μεγάλη ανησυχία την μαύρη Τετάρτη της φωτιάς, της φωτιάς της πυρκαγιάς. Πρέπει πλέον να μάθουμε να ζούμε με τη βία και την εξαθλίωση. Ζόρικο αλλά αληθινό.
  • Καλά, η είδηση της χθεσινής ημέρας, την οποία τα ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένης της εφημερίδας που κρατάς στα χέρια σου, ήταν η κυκλοφορία του νέου dvd της Ντούβλη –Χριστίνας αν δεν κάνω λάθος, αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
  • Πιάνεται η ψυχή σου αν κατεβαίνεις αυτές τις μέρες στην αγορά, ιδίως του κέντρου. Ελάχιστος κόσμος, απίστευτες προσφορές, ειδικές τιμές, χαμηλός τζίρος…
  • Είναι λαϊκισμός να λες ότι αλλάζω το νόμο περί ευθύνης υπουργών την ώρα που το μόνο πρόβλημα αυτού του νόμου είναι ότι δεν τον εφαρμόζεις.
  • Ο νόμος αυτός φτιάχτηκε για να προστατεύει τους βουλευτές από την άσκηση των καθηκόντων τους, δηλαδή του κοινοβουλευτικού ελέγχου, της άσκησης κριτικής κλπ. Όχι για να αθωώνει βουλευτές για…
  • …τροχαία, λαμογιές και ξενοπηδήματα. Δεν είναι θέμα ερμηνείας, είναι θέμα εφαρμογής ή μη. Ακόμη και η παραγραφή που προβλέπεται έχει να κάνει με συγκεκριμένους λόγους όπως πχ να μην κρατείται όμηρος των πολιτικών του αντιπάλων.
  • Προϋπόθεση όλων αυτών μία και μοναδική: να εφαρμόζεται ο νόμος. Απλά πράγματα.
  • Αλλά θα μου πεις, τριανταπέντε χρόνια το πανεπιστημιακό άσυλο παρερμηνεύεται σκόπιμα και συστηματικά. Κανείς δεν τολμά να διαβάσει φωναχτά το νόμο, τον οποίο μπορεί να καταλάβει ακόμη κι ένας αγράμματος.
  • Για τον «Καλλικράτη» τι να πω; Πολύ μάγκας ο Ραγκούσης. Καμία σχέση το νομοσχέδιο με τα σχεδιάκια – δολώματα που έριχνε μέχρι τώρα στη διαβούλευση…
  • Φοβερό μπαλαμούτι πάντως… Φοβερό παιχνίδι με ονόματα νέων δήμων και τις έδρες. Μέχρι και… ιστορική έδρα ανακάλυψαν! Περισσότερα την Τρίτη. 
  • Karfitsa Weekend από σήμερα, με περισσότερο… φλερτ με τα γεγονότα. Ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, κουβέντες για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Καλημέρα, καλή δύναμη, καλή διάθεση και καλό Σ-Κ!  

    Πρωινός freddo 14/5/2010



    ·        Καλά, είπαμε μια καλή κουβέντα για τον Βγενόπουλο κι έρχεται ο Δασκαλόπουλος να γενικεύσει. Πως γενικεύεις πρόεδρε; Δεν είπαμε ότι λύση μπορούν να δώσουν όλοι οι επιχειρηματίες…
    ·        Εντάξει, είναι ανήσυχα πνεύματα, είναι μάνατζερς, ενδιαφέρονται για το καλό αποτέλεσμα, αλλά…
    ·        …Τα καρτέλ ποιος τα έκανε; Τους γαλακτοπαραγωγούς ποιος τους «έπνιξε»; Η βενζίνη γιατί τρελάθηκε; Τα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ γιατί είναι ακριβότερα στην Πολίχνη απ’ ό,τι στο Βερολίνο; Γιατί οι αυξήσεις υποτίμησαν τουλάχιστον κατά 30% τους μισθούς; Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;
    ·        Κάποιοι επιχειρηματίες φυσικά. Οι κερδοσκόποι της αγοράς. Οι μηδέποτε αυτορρυθμιζόμενοι και εσαεί αισχροκερδούντες. Και, βέβαια, οι πολιτικοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Όλα έγιναν με την ανοχή –να μην πω τίποτε περισσότερο- ορισμένων πολιτικών. Αλλά κάνοντας focus στο Βατοπέδι, χάσαμε την αγορά…
    ·        Αν μείωναν τις τιμές των προΐόντων κατά 30%, τότε θα αυξανόταν η αγοραστική αξία των μισθών κατά 30% 
    ·        Μπλοκ Σαμαρά με Τσίπρα – Παπαρήγα; Νύχτες με τον εχθρό μου στη Ρηγίλλης…
    ·        Καλά, για τους κουκουλοφόρους τι θα πούνε; Που θα συγκλίνουν για το πανεπιστημιακό άσυλο; Πως θα συμφωνήσουν για το ΖΕΝΙΘ; Σε ποιο σημείο ακριβώς θα τα βρούνε όταν ο εισαγγελέας προχωρά σε ποινικές διώξεις των συνδικαλιστών που εμπόδισαν το ισπανικό κρουαζιερόπλοιο;
    ·        Έφυγε ο Αντώνης Καρκαγιάννης, εκδότης της Καθημερινής τα τελευταία χρόνια, βασικά δημοσιογράφος. Στα 78 του. Ήταν, πιστεύω, από τις κορυφαίες πένες. Από τις αγαπημένες μου.
    ·        Και τώρα Άρης – ΠΑΟΚ. Ελπίζω το ματς να γίνει επίδειξη συμφιλίωσης σ’ αυτήν την πόλη που βασιλεύουν η διχόνοια και τα μαγαζάκια.
    ·        Μου αρέσει αυτή η διάθεση αμπελοφιλοσοφίας που επικρατεί στη χώρα αυτές τις δύσκολες ώρες. «Το τι είναι ηθικό είναι υποκειμενικό» είπε ο Γ. Βουλγαράκης στην εξεταστική επιτροπή για τη Siemens. Όπως και το ανήθικο, επίσης. Το μόνο απόλυτο είναι η σχετικότητα των πάντων. Όλοι αθώοι. Κι ο λαός πληρώνει.
    ·        Τώρα που είναι ο Έρντι και η παρέα του στην Αθήνα, νοιώθω ρε παιδί μου ασφάλεια. Τώρα που μας την έχει πέσει το ΔουΝουΤου τουλάχιστον δεν θα μας την πέσει το ΠεΚαΚα… Καλημέρα.