Άκουγα πριν λίγο το Στέφανο Μάνο στη "Δεύτερη ανάγνωση" της ΕΤ3 αλλά και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο σε άλλες εκπομπές τον τελευταίο καιρό να αναλύουν από έδρας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Να σας πω τι σκέφτομαι; Μα τόσο η παγκόσμια κρίση μέχρι και η ακατάσχετη ακρίβεια στο ελλαδικό χωριουδάκι μας δεν είναι τίποτε άλλο από τη μεγάλη ήττα των δύο πολιτικών, των απόψεών τους δηλαδή. Αντί να μιλούν λοιπόν από το εδώλιο του "κατηγορουμένου" εξακολουθούν να κρίνουν οι ίδιοι...Γιατί είναι η ήττα των απόψεων Μάνου - Ανδριανόπουλου; Αυτοί δεν είναι οι υποστηρικτές του άκρατου καπιταλισμού, του καθαρού φιλελευθερισμού, του μηδενικού κρατισμού; Αυτοί δεν υποστήριζαν τα προηγούμενα χρόνια ότι η αγορά θα αυτορυθμιστεί; Ότι φταίνε και οι πολίτες για την ακρίβεια γιατί δεν κάνουν έρευνα αγοράς; Ότι φταίμε κι εμείς διότι δεν έχουμε καταναλωτική συνείδηση; Ότι η κρατική παρέμβαση θα πρέπει να μείνει μακριά από την αγορά;
Αλλά η καταναλωτική συνείδηση μοιάζει με το επιχείρημα των αρνητών στράτευσης ότι αν το έκαναν όλοι στον κόσμο τότε... Τότε δεν θα ζούσαμε, αλλά θα ήμασταν στον παράδεισο. Η καταναλωτική συνείδηση είναι μακροχρόνια παράμετρος που σχετίζεται άμεσα με την εκπαίδευση, είναι μια παράμετρος ουσιαστικά ουτοπική. Θα μου πείτε είσαι υπέρ των εθνικοποιήσεων; Όχι φυσικά. Αλλά εκεί θα φτάσουμε αν συνεχιστεί η αλόγιστη απελευθέρωση της αγοράς που οδηγεί στην ασύδοτη αγορά.
Παν μέτρον άριστον, ισχύει και στη περίπτωση αυτή. Δεν είναι δυνατόν να μην λειτουργεί πραγματικά (με ταχεία επέμβαση) η Επιτροπή Ανταγωνισμού όταν τα καρτέλ κυριαρχούν; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός -αγορανομία, ναι, αγορανομία- για να χτυπά καθημερινά την κερδοσκοπία;
Το να υπάρχει η κατάλληλη δόση κρατικής παρέμβασης είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής. Ας παραδεχτούν, λοιπόν, την ήττα τους οι θιασώτες του άκρατου φιλελευθερισμού της αγοράς.
FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Pinguini", Βερολίνο Zoogarden, 2-7-2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου