Συλλαλητήρια - παγίδα

Μόνο ως απόπειρα καπηλείας του πατριωτικού συναισθήματος των Ελλήνων μπορεί να ερμηνευτεί η απόφαση του ΛΑΟΣ να διοργανώσει συλλαλητήριο για το Σκοπιανό, στις 5 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη.
Καταρχάς, η κομματικοποίηση του θέματος είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή. Είναι σίγουρο ότι κάθε κινητοποίηση δημιουργεί ρήγματα στο εσωτερικό της χώρας. Βέβαια, έχει δίκιο ο βουλευτής Γιάννης Μανώλης όταν λέει ότι προτιμά να είναι σε κατάσταση υπερ… παρά σε κατάσταση αφασίας, σχολιάζοντας την απαξιωτική για το κοινό αίσθημα δήλωση του Λευτέρη Ζαγορίτη (δεν είναι δα η πρώτη φορά που ο γραμματέας του κόμματος ολισθαίνει: θυμηθείτε τις χειροπέδες όταν αυτές θα αθωωθούν). Ωστόσο, ενωμένοι πρέπει να πορευθούμε, είτε μας αρέσει η απόφαση είτε όχι. Διότι εδώ που φτάσαμε, το αποτέλεσμα δεν θα συναρτάται με τις εσωτερικές πολιτικές γραμμές, αλλά με τις πιέσεις που δέχεται η «μωρή παρθένα» Ελλάς.
Πέραν τούτων, είναι κοινή λογική ότι ένα συλλαλητήριο μικρότερο από εκείνο του 1992, όπως επισήμαναν ήδη οι κ. Ψωμιάδης και Παπαθεμελής, θα είναι πλήγμα κατά την άποψης που αυτό υποτίθεται ότι θέλει να εξυπηρετεί. Θα διαλύσει την πρωτοφανή και μεγαλειώδη εικόνα της λαϊκής αντίδρασης του 1992 και τον όποιον μύθο έχει πλέον πλεχθεί γύρω από αυτήν. Θα δημιουργήσει εικόνες μειοψηφικές – όπλο στα χέρια των εθνικιστικών κύκλων των Σκοπίων. Άρα, γιατί το κάνει ο κ. Καρατζαφέρης; Ποιους εξυπηρετεί και τι επιδιώκει; Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατόν να θυσιάζονται τα άπαντα στο βωμό της λίγων ακόμη λεπτών προσωπικής δημοσιότητας. Έλεος.
29 Φεβ 2008

Υπάρχει Δίκαιο για τα blogs

Στην Ελλάδα που μοιάζει με τσαλακωμένο ουράνιο τόξο (φορώντας τα αισιόδοξα γυαλιά) καθώς όλα τα χρώματα αναμιγνύονται φύρδην μύγδην, δεν θα μπορούσε παρά να γίνει το ίδιο με τα blogs. Αφορμή η ιστορία με το press-gr. Αν υπάρχει εκβιασμός είναι σίγουρα θέμα της Δικαιοσύνης, ωστόσο η δημόσια αναφορά και μόνο γεγονότων που δεν είναι ψευδή δεν στοιχειοθετεί επ’ ουδενί το ποινικό αδίκημα του εκβιασμού. Πρέπει να συντρέξουν και άλλες προϋποθέσεις.
Δεν είναι καλό να κόβουμε το δάσος επειδή ένα – δύο δέντρα είναι άρρωστα. Δεν μπορεί να ακούμε συζητήσεις που δαιμονοποιούν τα blogs συλλήβδην, επειδή κάποιος εξύβρισε, δυσφήμισε ή συκοφάντησε. Τα blogs είναι σήμερα σαφώς το πλέον ανεξάρτητο και ελεύθερο φόρουμ διακίνησης ιδεών και κάθε συζήτηση για απαγόρευση είναι από γελοία έως επικίνδυνη. Από κει και πέρα, ακόμη κι αν δεν υπάρχει ειδικό νομοθετικό πλαίσιο, δεν μπορεί να παριστάνουμε ότι δεν υπάρχει ούτε γενικό. Υπάρχει ο ποινικός κώδικας, υπάρχουν τα αστικά δικαιώματα, ο καθένας μπορεί να προστατευθεί –κι αυτά τα περί ελευθερίας της έκφρασης και ελευθεροτυπίας που κινδυνεύει ας τα αφήσουμε στην άκρη. Το μείζον θέμα που αναδείχθηκε είναι ότι δεν υπάρχει ανωνυμία στο ίντερνετ. Τα πάντα φακελώνονται. Ας μη νομίζουν λοιπόν κάποιοι ότι μπορούν να ασυδοτούν κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία. Στην εφημερίδα ένα ψευδώνυμο δεν στερεί το δικαίωμα προστασίας στον θιγόμενο. Στο ανώνυμο blog όμως, δεν γνωρίζει ο θιγόμενος εναντίον ποίου θα πρέπει να στραφεί για να προστατευθεί. Αυτό είναι το θέμα. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλά κάνουν ορισμένοι και σβήνουν ό,τι υβριστικό υπάρχει στο blog τους. Σεβασμός. Πάνω απ’ όλα.
28 Φεβ 2008