Στην Ελλάδα που μοιάζει με τσαλακωμένο ουράνιο τόξο (φορώντας τα αισιόδοξα γυαλιά) καθώς όλα τα χρώματα αναμιγνύονται φύρδην μύγδην, δεν θα μπορούσε παρά να γίνει το ίδιο με τα blogs. Αφορμή η ιστορία με το press-gr. Αν υπάρχει εκβιασμός είναι σίγουρα θέμα της Δικαιοσύνης, ωστόσο η δημόσια αναφορά και μόνο γεγονότων που δεν είναι ψευδή δεν στοιχειοθετεί επ’ ουδενί το ποινικό αδίκημα του εκβιασμού. Πρέπει να συντρέξουν και άλλες προϋποθέσεις.
Δεν είναι καλό να κόβουμε το δάσος επειδή ένα – δύο δέντρα είναι άρρωστα. Δεν μπορεί να ακούμε συζητήσεις που δαιμονοποιούν τα blogs συλλήβδην, επειδή κάποιος εξύβρισε, δυσφήμισε ή συκοφάντησε. Τα blogs είναι σήμερα σαφώς το πλέον ανεξάρτητο και ελεύθερο φόρουμ διακίνησης ιδεών και κάθε συζήτηση για απαγόρευση είναι από γελοία έως επικίνδυνη. Από κει και πέρα, ακόμη κι αν δεν υπάρχει ειδικό νομοθετικό πλαίσιο, δεν μπορεί να παριστάνουμε ότι δεν υπάρχει ούτε γενικό. Υπάρχει ο ποινικός κώδικας, υπάρχουν τα αστικά δικαιώματα, ο καθένας μπορεί να προστατευθεί –κι αυτά τα περί ελευθερίας της έκφρασης και ελευθεροτυπίας που κινδυνεύει ας τα αφήσουμε στην άκρη. Το μείζον θέμα που αναδείχθηκε είναι ότι δεν υπάρχει ανωνυμία στο ίντερνετ. Τα πάντα φακελώνονται. Ας μη νομίζουν λοιπόν κάποιοι ότι μπορούν να ασυδοτούν κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία. Στην εφημερίδα ένα ψευδώνυμο δεν στερεί το δικαίωμα προστασίας στον θιγόμενο. Στο ανώνυμο blog όμως, δεν γνωρίζει ο θιγόμενος εναντίον ποίου θα πρέπει να στραφεί για να προστατευθεί. Αυτό είναι το θέμα. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλά κάνουν ορισμένοι και σβήνουν ό,τι υβριστικό υπάρχει στο blog τους. Σεβασμός. Πάνω απ’ όλα.
28 Φεβ 2008
Ειδικά για τα περί ανωνυμίας, θα συμφωνήσω κάθετα, οριζόντια και διαγώνια Γιάννη. Καλώς σε βρήκα και online.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλίας
Άσχετο, αλλά ρίξε μια ματιά: http://eliaggel.blogspot.com/2008/02/blog-post_28.html
ΑπάντησηΔιαγραφή