Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
Πέθανε ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκο
Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
Λες ο Ζορπίδης για δήμαρχος;
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΖΟΡΠΙΔΗΣ: «Στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ»
Στην πράξη η Θεσσαλονίκη εκτείνεται από τη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου μέχρι την Νέα Καλλικράτεια και μέχρι τη Νέα Σάντα. Αυτός ο χώρος είναι στην ουσία ενιαίος και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Με μια διοίκηση και ένα δήμαρχο.
Συνέντευξη στον Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Εκπροσωπώντας 55.000 επαγγελματίες της Θεσσαλονίκης, ο ταξιδιωτικός πράκτορας Μιχάλης Ζορπίδης είναι από τις δυνατές δημόσιες φωνές. Σήμερα μιλά στην «Κ» για το πώς θα επιτευχθεί η ανάπτυξη της πόλης, σχολιάζει τον Καλλικράτη, θεωρεί ότι «η κοινωνία έχει ξεπεράσει τα κόμματα» και αφήνει ανοιχτή την πόρτα μιας υποψηφιότητας στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
-Κύριε Ζορπίδη, πείτε μας τρία σημεία που θα μπορούσαν να ανεβάσουν τη Θεσσαλονίκη, να την βάλουν στο δρόμο της ανάπτυξης;
Η ανάπτυξη του τουρισμού, η σύνδεση των πανεπιστημίων της πόλης με την παραγωγή και τις τοπικές επιχειρήσεις και το λιμάνι της. Στον τουρισμό η απελευθέρωση της κρουαζιέρας αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για να αυξήσουμε τους επισκέπτες μας. Ένα κρουαζιερόπλοιο 1.800 επιβατών που θα ξεκινά κάθε εβδομάδα από τη Θεσσαλονίκη θα φέρει τζίρο 10 εκατ. ευρώ το χρόνο. Πολλά χρήματα που δεν πρέπει να χάσουμε. Το δεύτερο σημείο περνά μέσα από την υλοποίηση της Ζώνης Καινοτομίας, ενώ το λιμάνι είναι απαραίτητο να περάσει σε χέρια ιδιωτών που ξέρουν πώς να το χειριστούν. Κοινό στοιχείο και των τριών σημείων είναι ότι απαιτούν μηδενική επένδυση από πλευρά Πολιτείας.
-Θα μπορούσαν οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες να αλλάξουν τη μοίρα της Θεσσαλονίκης; Με ποιο τρόπο;
Μπορούν μέσα από έναν κοινό σχεδιασμό, αξιοποιώντας καλύτερα πόρους που ήδη υπάρχουν και αναζητώντας χρηματοδοτήσεις από την Ευρώπη. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται όραμα, ένας κοινός στόχος και κυρίως φαντασία. Η αλλαγή της μοίρας της Θεσσαλονίκης δεν απαιτεί κατ’ ανάγκη πακτωλό χρημάτων. Αντί να οργανώνουμε δεκάδες μικρές οργανώσεις μπορούμε να κάνουμε πέντε με μεγάλα ονόματα που θα φέρνουν κόσμο στην πόλη.
-Αισιοδοξείτε για τον Καλλικράτη; Τι θα βλέπατε εσείς ως μητροπολιτική Θεσσαλονίκη; Πως θα πρέπει να είναι το σχήμα;
Ο Καλλικράτης είναι μια καλή ευκαιρία για να διορθωθούν πολλά από τα στραβά της Θεσσαλονίκης. Το καλύτερο σχέδιο θα ήταν η μητροπολιτική οργάνωση της πόλης να ανταποκρίνεται στην χωροταξική και πολεοδομική πραγματικότητα. Στην πράξη η Θεσσαλονίκη εκτείνεται από τη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου μέχρι και την Νέα Καλλικράτεια και προς βορρά μέχρι τη Νέα Σάντα. Αυτός ο χώρος είναι στην ουσία ενιαίος και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Με μια διοίκηση και ένα δήμαρχο.
-Θα προτιμούσατε ανεξάρτητη υποψηφιότητα ή χρίσμα για συμμετοχή στις εκλογές του Νοεμβρίου;
Ακούω και διαβάζω πολλά για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και το ρόλο μου. Καταρχήν με ενδιαφέρουν, όπως πρέπει να ενδιαφέρουν κάθε ενεργό πολίτη. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι η κοινωνία μας, σε τοπικό επίπεδο, έχει ξεπεράσει τα κόμματα. Κατανοώ ότι κάθε εκλογική διαδικασία έχει και πολιτική διάσταση και εκπέμπει μηνύματα, αλλά οι επιλογές σε μια τοπική κοινωνία δεν πρέπει να υπαγορεύονται από την ανάγκη επίτευξης συσχετισμών στην κεντρική πολιτική σκηνή. Προσωπικά θέλω έναν καλό δήμαρχο, που θα νοιάζεται για την πόλη. Δεν με ενδιαφέρει από πιο κόμμα θα προέρχεται.
-Παλαιότερα, κάποιοι θεώρησαν ότι έχει τελειώσει η πολιτική για εσάς. Σήμερα, με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας εκλογές αυτοδιοίκησης, θεωρείτε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες – κατάλληλες για δυναμικό μπάσιμο στην πολιτική σκηνή;
Καταρχήν στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ. Δεύτερον μου δόθηκε η ευκαιρία να διεκδικήσω την εκλογή μου ως βουλευτής και δεν το έκανα γιατί δεν ήθελα και δεν θέλω να εγκαταλείψω τη θέση του προέδρου του ΕΕΘ. Το κύριο μέλημά μου είναι η προάσπιση των συμφερόντων των επαγγελματιών της Θεσσαλονίκης. Το έργο της διοίκησής μας προχωρά με ικανοποιητικό ρυθμό, οι επαγγελματίες βλέπουν το έργο μας και το επικροτούν. Θα συνεχίσουμε διεκδικώντας τη ψήφο των επαγγελματιών στις προσεχείς επιμελητηριακές εκλογές.
-Μια άποψη λέει ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα ανοίξει τον ανταγωνισμό προς όφελος των καταναλωτών. Συμφωνείτε; Είναι καλό για τους επαγγελματίες;
Αν η απελευθέρωση γίνει με τη μέθοδο που ακολουθήθηκε στις οδικές εμπορευματικές μεταφορές, δηλαδή με διάλογο στον οποίο ελήφθησαν υπόψη οι θέσεις των ενδιαφερόμενων επαγγελματιών πιστεύω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι θετικό για όλους. Ο σωστός επαγγελματίας δεν θέλει αεριτζήδες στην αγορά.
-Ποιοι παράγοντες πιστεύετε ότι “στραγγαλίζουν” σήμερα την αγορά της Θεσσαλονίκης;
Σήμερα το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα είναι το παραεμπόριο. Το Ελληνικό Δημόσιο χάνει φόρους, ΦΠΑ και εισφορές. Η αδράνεια των ελεγκτικών μηχανισμών μπορεί να ωθήσει επαγγελματίες σε ενέργειες που μπορούν να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα.
-Εκτιμάτε ότι ακολουθεί κύμα νέων λουκέτων σε επιχειρήσεις της πόλης; Πότε θα δούμε ξαστεριά στο αναπτυξιακό κομμάτι της πόλης;
Η συγκυρία είναι εξαιρετική δύσκολη. Η πατρίδα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με τα λάθη του παρελθόντος. Δεν μπορούμε να δούμε την ανάπτυξη της πόλης χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το γενικότερο κλίμα στην ελληνική οικονομία. Η καθημερινότητα για όλους είναι δύσκολη. Ελπίζω ότι σύντομα θα εφαρμοστεί ένα αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αν η κυβέρνηση καθυστερήσει και άλλο οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές. Πολλοί επαγγελματίες ζουν από τις αποταμιεύσεις τους. Αν δεν έχουν κλείνουν τις επιχειρήσεις τους και φυτοζωούν. Δυστυχώς το βλέπουμε καθημερινά. Έχουμε ευθύνη, ως Έθνος, να κινηθούμε αποφασιστικά και να δουλέψουμε σκληρά.
-Συμφωνείτε με την περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα;
Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι το κράτος και όχι ο ιδιωτικός τομέας. Οι επαγγελματίες, ο ιδιωτικός τομέας γενικά, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Οι περικοπές μισθών δεν είναι λύση. Αλλού πρέπει να γίνουν περικοπές και συγκεκριμένα στο σπάταλο και τεράστιο κράτος που δεν παράγει και δεν προσφέρει. Αντίθετα δημιουργεί μόνο προβλήματα.
Στην πράξη η Θεσσαλονίκη εκτείνεται από τη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου μέχρι την Νέα Καλλικράτεια και μέχρι τη Νέα Σάντα. Αυτός ο χώρος είναι στην ουσία ενιαίος και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Με μια διοίκηση και ένα δήμαρχο.
Συνέντευξη στον Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Εκπροσωπώντας 55.000 επαγγελματίες της Θεσσαλονίκης, ο ταξιδιωτικός πράκτορας Μιχάλης Ζορπίδης είναι από τις δυνατές δημόσιες φωνές. Σήμερα μιλά στην «Κ» για το πώς θα επιτευχθεί η ανάπτυξη της πόλης, σχολιάζει τον Καλλικράτη, θεωρεί ότι «η κοινωνία έχει ξεπεράσει τα κόμματα» και αφήνει ανοιχτή την πόρτα μιας υποψηφιότητας στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
-Κύριε Ζορπίδη, πείτε μας τρία σημεία που θα μπορούσαν να ανεβάσουν τη Θεσσαλονίκη, να την βάλουν στο δρόμο της ανάπτυξης;
Η ανάπτυξη του τουρισμού, η σύνδεση των πανεπιστημίων της πόλης με την παραγωγή και τις τοπικές επιχειρήσεις και το λιμάνι της. Στον τουρισμό η απελευθέρωση της κρουαζιέρας αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για να αυξήσουμε τους επισκέπτες μας. Ένα κρουαζιερόπλοιο 1.800 επιβατών που θα ξεκινά κάθε εβδομάδα από τη Θεσσαλονίκη θα φέρει τζίρο 10 εκατ. ευρώ το χρόνο. Πολλά χρήματα που δεν πρέπει να χάσουμε. Το δεύτερο σημείο περνά μέσα από την υλοποίηση της Ζώνης Καινοτομίας, ενώ το λιμάνι είναι απαραίτητο να περάσει σε χέρια ιδιωτών που ξέρουν πώς να το χειριστούν. Κοινό στοιχείο και των τριών σημείων είναι ότι απαιτούν μηδενική επένδυση από πλευρά Πολιτείας.
-Θα μπορούσαν οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες να αλλάξουν τη μοίρα της Θεσσαλονίκης; Με ποιο τρόπο;
Μπορούν μέσα από έναν κοινό σχεδιασμό, αξιοποιώντας καλύτερα πόρους που ήδη υπάρχουν και αναζητώντας χρηματοδοτήσεις από την Ευρώπη. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται όραμα, ένας κοινός στόχος και κυρίως φαντασία. Η αλλαγή της μοίρας της Θεσσαλονίκης δεν απαιτεί κατ’ ανάγκη πακτωλό χρημάτων. Αντί να οργανώνουμε δεκάδες μικρές οργανώσεις μπορούμε να κάνουμε πέντε με μεγάλα ονόματα που θα φέρνουν κόσμο στην πόλη.
-Αισιοδοξείτε για τον Καλλικράτη; Τι θα βλέπατε εσείς ως μητροπολιτική Θεσσαλονίκη; Πως θα πρέπει να είναι το σχήμα;
Ο Καλλικράτης είναι μια καλή ευκαιρία για να διορθωθούν πολλά από τα στραβά της Θεσσαλονίκης. Το καλύτερο σχέδιο θα ήταν η μητροπολιτική οργάνωση της πόλης να ανταποκρίνεται στην χωροταξική και πολεοδομική πραγματικότητα. Στην πράξη η Θεσσαλονίκη εκτείνεται από τη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου μέχρι και την Νέα Καλλικράτεια και προς βορρά μέχρι τη Νέα Σάντα. Αυτός ο χώρος είναι στην ουσία ενιαίος και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Με μια διοίκηση και ένα δήμαρχο.
-Θα προτιμούσατε ανεξάρτητη υποψηφιότητα ή χρίσμα για συμμετοχή στις εκλογές του Νοεμβρίου;
Ακούω και διαβάζω πολλά για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και το ρόλο μου. Καταρχήν με ενδιαφέρουν, όπως πρέπει να ενδιαφέρουν κάθε ενεργό πολίτη. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι η κοινωνία μας, σε τοπικό επίπεδο, έχει ξεπεράσει τα κόμματα. Κατανοώ ότι κάθε εκλογική διαδικασία έχει και πολιτική διάσταση και εκπέμπει μηνύματα, αλλά οι επιλογές σε μια τοπική κοινωνία δεν πρέπει να υπαγορεύονται από την ανάγκη επίτευξης συσχετισμών στην κεντρική πολιτική σκηνή. Προσωπικά θέλω έναν καλό δήμαρχο, που θα νοιάζεται για την πόλη. Δεν με ενδιαφέρει από πιο κόμμα θα προέρχεται.
-Παλαιότερα, κάποιοι θεώρησαν ότι έχει τελειώσει η πολιτική για εσάς. Σήμερα, με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας εκλογές αυτοδιοίκησης, θεωρείτε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες – κατάλληλες για δυναμικό μπάσιμο στην πολιτική σκηνή;
Καταρχήν στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ. Δεύτερον μου δόθηκε η ευκαιρία να διεκδικήσω την εκλογή μου ως βουλευτής και δεν το έκανα γιατί δεν ήθελα και δεν θέλω να εγκαταλείψω τη θέση του προέδρου του ΕΕΘ. Το κύριο μέλημά μου είναι η προάσπιση των συμφερόντων των επαγγελματιών της Θεσσαλονίκης. Το έργο της διοίκησής μας προχωρά με ικανοποιητικό ρυθμό, οι επαγγελματίες βλέπουν το έργο μας και το επικροτούν. Θα συνεχίσουμε διεκδικώντας τη ψήφο των επαγγελματιών στις προσεχείς επιμελητηριακές εκλογές.
-Μια άποψη λέει ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα ανοίξει τον ανταγωνισμό προς όφελος των καταναλωτών. Συμφωνείτε; Είναι καλό για τους επαγγελματίες;
Αν η απελευθέρωση γίνει με τη μέθοδο που ακολουθήθηκε στις οδικές εμπορευματικές μεταφορές, δηλαδή με διάλογο στον οποίο ελήφθησαν υπόψη οι θέσεις των ενδιαφερόμενων επαγγελματιών πιστεύω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι θετικό για όλους. Ο σωστός επαγγελματίας δεν θέλει αεριτζήδες στην αγορά.
-Ποιοι παράγοντες πιστεύετε ότι “στραγγαλίζουν” σήμερα την αγορά της Θεσσαλονίκης;
Σήμερα το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα είναι το παραεμπόριο. Το Ελληνικό Δημόσιο χάνει φόρους, ΦΠΑ και εισφορές. Η αδράνεια των ελεγκτικών μηχανισμών μπορεί να ωθήσει επαγγελματίες σε ενέργειες που μπορούν να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα.
-Εκτιμάτε ότι ακολουθεί κύμα νέων λουκέτων σε επιχειρήσεις της πόλης; Πότε θα δούμε ξαστεριά στο αναπτυξιακό κομμάτι της πόλης;
Η συγκυρία είναι εξαιρετική δύσκολη. Η πατρίδα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με τα λάθη του παρελθόντος. Δεν μπορούμε να δούμε την ανάπτυξη της πόλης χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το γενικότερο κλίμα στην ελληνική οικονομία. Η καθημερινότητα για όλους είναι δύσκολη. Ελπίζω ότι σύντομα θα εφαρμοστεί ένα αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αν η κυβέρνηση καθυστερήσει και άλλο οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές. Πολλοί επαγγελματίες ζουν από τις αποταμιεύσεις τους. Αν δεν έχουν κλείνουν τις επιχειρήσεις τους και φυτοζωούν. Δυστυχώς το βλέπουμε καθημερινά. Έχουμε ευθύνη, ως Έθνος, να κινηθούμε αποφασιστικά και να δουλέψουμε σκληρά.
-Συμφωνείτε με την περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα;
Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι το κράτος και όχι ο ιδιωτικός τομέας. Οι επαγγελματίες, ο ιδιωτικός τομέας γενικά, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Οι περικοπές μισθών δεν είναι λύση. Αλλού πρέπει να γίνουν περικοπές και συγκεκριμένα στο σπάταλο και τεράστιο κράτος που δεν παράγει και δεν προσφέρει. Αντίθετα δημιουργεί μόνο προβλήματα.
Σάββατο 13 Μαρτίου 2010
Να ήταν οι αριστεροί σαν το Μ. Γλέζο...
Συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη
Την ώρα που έμπαινα στο σπίτι, ηΤζώρτζια, η γυναίκα του, του έβαζεκολλύριο στα μάτια. Δεν ήταν βέβαιαστο κρεβάτι αλλά καθόταν με το σακάκιτου στο μεγάλο τραπέζι με το κόκκινοτραπεζομάντιλο που χρησιμοποιεί ωςγραφείο. Πίσω του, δίπλα του, παντούστοίβες από βιβλία. Για την Αντίσταση,τη Σοβιετική Ένωση, τη γλώσσα, τη Νάξο, τη δόξα των αρχαίων. Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι ένας. Κάποιες στιγμές νομίζεις ότι ακούς έναν καθαρόαιμο κομμουνιστή και κάποιες άλλες έναν αποστασιοποιημένο από τα εφήμερα Νέστορα. Αυτή είναι ίσως και η ομορφιά του 88χρονου συνομιλητή μου(«βαδίζω στα 89» με διορθώνει). Και την ημέρα που δέχθηκε το δακρυγόνο στοπρόσωπο, αντί να θυμώσει, αναρωτιόταν «ποιο ήταν το παιδί που μου το έριξε». Αυτή ήταν η απορία που εξέφρασε και στον Σπύρο Βούγια όταν του τηλεφώνησε. Με τον Βούγια έχει θάρρος. Τον στήριξε όταν κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης και έχουν πάντα να θυμούνται ότι ο Αλέξανδρος Βούγιας- ο πατέρας του υφυπουργού- ήταν μαζί του στη Μακρόνησο στον δεύτερο εμφύλιο το 1948.
«Θέλω να δω το παιδί» είπε στον υφυπουργό και πράγματι το πρωί της Τετάρτης ο Μανώλης Γλέζος δέχθηκε στο σπίτι του, στο Νέο Ψυχικό, τον ΜΑΤατζή που τον ψέκασε στο πρόσωπο. Παρόντες, η γυναίκα του βέβαια, αλλά και ο επικεφαλής των ΜΑΤ, ταξίαρχος Σπύρος Παπασπύρου. Καφές, γλυκό, αμηχανία και «άπειρες συγγνώμες» από την πλευρά του νεαρού αστυνομικού. Εδώ σας επισκέφθηκε ο αστυνομικός;
Ναι. Εγώ ήθελα να τον ρωτήσω γιατί το έκανε, εκείνος ήρθε για να μου ζητήσει συγγνώμη. Πώς σας δικαιολογήθηκε;
Μου είπε ότι ενώ έχουν εντολή να στοχεύουν προς τα κάτω, ο διπλανός του χτύπησε κατά λάθος με την ασπίδα του τη φυσούνα και έτσι έριξε το αέριο στο πρόσωπό μου. Οι φίλοι μου λένε το αντίθετο, ότι σκόπευε ακριβώς στο πρόσωπό μου. Εγώ όμως θέλω να πιστέψω το παιδί. Εσείς έχετε καλή ή κακή γνώμη για την Αστυνομία;
Ας μου επιτραπεί να εκφράσω τη δική μου φιλοσοφία. Υπάρχει ένας ορμαθός λέξεων με μορφολογική αλληλουχία. Πόλις, πολίτης, πολιτική, πολιτισμός. Όταν μία πόλις συγκροτείται από πολίτες που ασκούν οι ίδιοι πολιτικοί, το αποτέλεσμα είναι ο πολιτισμός. Τα πήρε αυτά η Δύση και είπε να προσφέρει κάτι και αυτή σε αυτόν τον ορμαθό των λέξεων. Και πρόσθεσε την police. Δηλαδή το όργανο καταστολής των διαδηλώσεων των πολιτών. Τίποτα άλλο δεν μας προσέφεραν οι δυτικοί. Μόνο police. Τους κεράσατε γλυκό λοιπόν;
Ναι, γιατί να μην τους κεράσω; Και εγώ και η γυναίκα μου τους κεράσαμε την αγάπη μας. Υπάρχουν όρια για έναν που διαδηλώνει;
Όχι. Μπορείς να διαδηλώνεις με κάθε τρόπο εκτός από τη βία. Όχι σπασίματα δηλαδή.
Όχι, σε καμία περίπτωση. Το θεωρώ αστείο. Καταλήψεις;
Καταλήψεις μπορεί να γίνουν. Αν και είμαι εναντίον των παγιωμένων μορφών αγώνων και πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει ευλυγισία από την πλευρά των αγωνιστών ώστε να βρίσκουν κάθε φορά την πιο σωστή μορφή αγώνα. Τα ΜΑΤ φοράνε κράνη,εμείς κουκούλες, λένε κάποιοι.
Οι κουκουλοφόροι δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά. Δεν αποκλείω βέβαια να παρασυρθεί κάποιο παιδί και να φορέσει μια κουκούλα, αλλά η οργάνωση δεν είναι από εμάς. Εμείς δείχνουμε το πρόσωπό μας. Όπως στην Κατοχή, έτσι και τώρα. Είμαστε συνέχεια εκείνων των αγωνιστών. Δεν μπορεί να είμαστε κουκουλοφόροι. Κάποιοι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή έχουν καταλάβει το Γενικό Λογιστήριο και ταυτόχρονα έκλεισαν για μία εβδομάδα την Πανεπιστημίου. Εσείς συμφωνείτε;
Θα σου αντιστρέψω το ερώτημα. Το κράτος δικαιούται να καταστρέψει τις οικογένειές τους και δεν δικαιούται ο άλλος να σταματήσει την κυκλοφορία στην Πανεπιστημίου; Δεν μπορείς από την Πανεπιστημίου, πήγαινε από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, δεν χάλασε ο κόσμος δηλαδή. Την ημέρα που σας ψέκασαν στο πρόσωπο είχαμε και την επίθεση στον Παναγόπουλο,τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Με ρωτάς αν το καταδίκασα ή όχι; Είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουμε σχέση με αυτά τα γεγονότα. Άκουγα όμως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να κατηγορεί για την επίθεση στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ μία από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο Παναγόπουλος το είπε.
Άσε τι λέει ο Παναγόπουλος. Εγώ λέω τι λέει η κυβέρνηση. Λέει «έχουμε στοιχεία». Η ίδια η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος λέει ότι η επίθεση δεν έγινε από τις γραμμές μας. Αφού έχουν στοιχεία γιατί δεν τα λένε; Γιατί συκοφαντούν; Γι΄ αυτό λέω ότι η κυβέρνηση πρέπει να φύγει, γιατί είναι επικίνδυνη για τον τόπο. Στην πολιτική όμως δεν υπάρχει αυτό που θέλουμε, υπάρχει αυτό που έχουμε. Εάνφύγει αυτή η κυβέρνηση ποιος να ΄ρθει; Μια μεγάλη Αριστερά;
Όχι δεν με ενδιαφέρει η μεγάλη Αριστερά. Με ενδιαφέρει να αποφασίζει ο ίδιος ο πολίτης. Η άμεση δημοκρατία την οποία εφάρμοσα στο χωριό μου. Μπορεί η χώρα να κυβερνηθεί με άμεση δημοκρατία όπως η Απείρανθος;
Πώς κυβερνιόταν η Ελλάδα την περίοδο που δημιούργησε τον αρχαίο πολιτισμό; Ποιος ήταν πρωθυπουργός στην Επανάσταση του ΄21; Πρόσεξε, για αιώνες οι ακυβέρνητες πολιτείες, δηλαδή των Ελλήνων οι κοινότητες, πλάθανε την εθνική συνείδηση, γιατί όχι και τώρα. Μα πώς θα κυβερνηθεί η χώρα; Ποιος θα αποφασίζει για τους μισθούς;
Έχεις υπόψη σου για τους μανδαρίνους των υπουργείων; Ακυβέρνητο κράτος δεν πρόκειται να υπάρξει όσο υπάρχουν οι μανδαρίνοι. Αλλά πέρα από αυτό, εγώ λέω να φτιαχτεί μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Όλων των κομμάτων;
Όλων. Μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Ποια είναι η ερώτηση που σας κάνουν συχνότερα όταν σας γνωρίζουν;
Στα σχολεία κυρίως τα παιδιά με ρωτάνε «ποια σημαία θα κατεβάζατε σήμερα;». Και απαντώ, γιατί πρέπει εγώ ντε και καλά να κατεβάσω σημαία και όχι εσείς; Εγώ, με ξέρεις και από άλλες φορές, πιστεύω μόνο στη δύναμη του ανθρώπου. Και όχι στις πρωτοπορίες;
Το πας τώρα στην Αριστερά. Θα σου πω. Στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχαν προβλήματα μόρφωσης, δεν υπήρχαν προβλήματα υγείας, δεν υπήρχαν προβλήματα δουλειάς, όμως υπήρχε ένα αξεπέραστο πρόβλημα. Ο Μεγάλος Λένιν είχε υποσχεθεί «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» και τελικά την έδωσε στο κόμμα. Εμένα πάντοτε, ακόμη και όταν ήμουν στο ΚΚΕ, δεν μου άρεσε η λέξη καθοδηγητής, διότι είναι σαν να λέμε «οι κάτω και οι πάνω». Τα ιερά τέρατα. Για ποιον λόγο; Είναι μια διαστροφή. Τι απαντάτε σε αυτούς που είπαν ότι «ο Γλέζος είναι πολύ μεγάλος για διαδηλώσεις»;
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια καταπληκτική λέξη, ο άπολις. Ο πολίτης που δεν συμμετείχε στα κοινά. Και ο Σόλωνας πρώτος προσδιόρισε ότι ο άπολις πρέπει να εξορίζεται. Μαθαίνω ότι με αφορμή το περιστατικό που συνέβη σας κάλεσαν στην Αστυνομία να τους μιλήσετε.
Ναι. Στις 24 Μαρτίου. Ο Βούγιας το πέτυχε. Θα πάω να μιλήσω για την Εθνική Αντίσταση και τον ρόλο της Αστυνομίας στην κατοχή. Πώς θέλετε να σας προσφωνούν;
Αυτό που λένε στο χωριό μου, «ο άνθρωπός μας». Μερικοί με θέλουν κομματικό σύμβολο, άλλοι εθνικό σύμβολο, για τον λαό είμαι ο άνθρωπός τους. Τι θέλετε, δηλαδή, να γραφτεί κάποια στιγμή κάτω από το όνομά σας;
Τίποτα δεν θέλω. Έχω αφήσει παραγγελιά, δεν θέλω μνημεία. Δηλαδή, περιμένεις να δεις έναν ανδριάντα για να θυμηθείς τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, τους προσωκρατικούς φιλοσόφους; Περιμένεις να δεις κανένα άγαλμά τους; Έχεις τα έργα τους.
Θα μπορούσε να ήταν παππούς μου»O Δημήτρης, ο άνδρας των ΜΑΤ που έριξε δακρυγόνο στον Μανώλη Γλέζο, δεν περίμενε ποτέ ότι θα γίνει πρωτοσέλιδο. Η συνάντηση στο Νέο Ψυχικό ζήτησε να γίνει «χωρίς δημοσιογράφους και χωρίς κάμερες». Αμέσως συμφώνησε και ο Γλέζος, ο οποίος δεν ήθελε να κάνει σίριαλ την περιπέτειά του. Στη συζήτησή μας λοιπόν ο νεαρός αστυνομικός ήταν διστακτικός. «22 χρόνων παιδί είναι» μου δικαιολογήθηκε ο διοικητής του, ο ταξίαρχος Σπύρος Παπασπύρου. «Γι΄ αυτό πήγαμε μαζί στο σπίτι του Μανώλη Γλέζου». «Πώς σας φάνηκε λοιπόν ο κ. Γλέζος;» βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τον ανώτατο αξιωματικό της ΕΛΑΣ. «Ο άνθρωπος είναι αντάξιος της φήμης του» μου απάντησε. Σε αντίθεση με τον κ. Παπασπύρου που είναι «ποταμός», ο Δημήτρης απαντάει σχεδόν μονολεκτικά στις πρώτες μου ερωτήσεις. Περνάμε πολλή ώρα μέχρι να αισθανθεί άνετα και να αρχίσει να μιλάει. «Δεν θέλω δημοσιότητα» μου επαναλαμβάνει συχνά. Άλλωστε τα 18 από τα 22 χρόνια του τα έχει περάσει σε ένα χωριό έξω από την Καβάλα. Πώς πήγε η συνάντηση με τον κ. Γλέζο;
Μας δέχτηκε με χαρά. Εντάξει, είναι πολύ καλός άνθρωπος. Του εξήγησα τι ακριβώς είχε συμβεί, του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη και νομίζω ότι το θέμα έληξε. Έτσι μου είπε τουλάχιστον. Τι ακριβώς είχε συμβεί λοιπόν;
Κατ΄ αρχήν δεν υπήρχε πρόθεση. Ναι, αλλά γιατί έριξες δακρυγόνο στα πρόσωπα των διαδηλωτών;
Λίγο πριν γίνει το περιστατικό είχε γίνει σύλληψη ενός ατόμου το οποίο μας επιτίθετο με ένα καδρόνι. Και ενώ ήταν ακινητοποιημένο, μια ομάδα άλλων διαδηλωτών άρχισε να φωνάζει. Διαμαρτυρήθηκαν γιατί όπως είπαν τον είχατε με τις χειροπέδες στο έδαφος.
Μας το είπε και ο κ. Γλέζος. Όμως η σύλληψη έγινε κάτω, η ακινητοποίηση. Του φορέσαμε τις χειροπέδες και στη συνέχεια τον σηκώσαμε. Δεν του βάλαμε πρώτα τις χειροπέδες και μετά τον ρίξαμε κάτω. Δεν μου εξηγείς όμως γιατί εσύ έριξες το δακρυγόνο;
Μόλις έγινε η σύλληψη, άλλα άτομα αποπειράθηκαν να απελευθερώσουν τον συλληφθέντα. Ενστικτωδώς λοιπόν έσπευσα να υπερασπιστώ τους συναδέλφους μου. Λειτούργησε περισσότερο το υποσυνείδητο παρά η λογική. Αυτός με το καδρόνι είχε χτυπήσει αστυνομικό;
Ναι. Φορούσε κουκούλα;
Όχι. Τελικά τον αφήσατε ελεύθερο;
Νομίζω ότι παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη και σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος του. Πόσο καιρό είσαι στα ΜΑΤ;
- Δύο χρόνια. Στο δεύτερο δηλαδή. Αυτό ήθελες από μικρός;
- Ναι, Αστυνομία είχα δηλώσει. Εσύ τον Γλέζο δεν τον ήξερες;
Δεν τον γνώριζα, όχι. Του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη γι΄ αυτό που έγινε και τη δέχτηκε. Θα μπορούσε να ήταν παππούς μου ο άνθρωπος. Ούτε σαν όνομα;
Σαν όνομα τον ήξερα, αλλά δεν γνώριζα πώς είναι. Του εξήγησα όμως ότι στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Οποιοσδήποτε ηλικιωμένος και να ήταν στη θέση του θα ήμουν πολύ στενοχωρημένος. Δεν είχες δει ότι μπροστά από τους συναδέλφους σου ήταν ένας ηλικιωμένοςάνθρωπος;
Όχι, αυτό σας λέω. Εγώ ήρθα από πίσω και δεν πρόλαβα να δω ποιοι ήταν αυτοί που έσπρωχναν τους συναδέλφους. Πήγα για να προστατέψω τους συναδέλφους μου, καθαρά και μόνο. Είχε συμβεί και η επίθεση με τα καδρόνια και υπήρχε ένταση. Πότε έμαθες ότι αυτός που έφαγε το δακρυγόνο ήταν ο Γλέζος;
Άκουσα τον κόσμο να το φωνάζει. Κάποιοι λένε ότι αυτά που ρίχνετε είναι απαγορευμένα.
Δεν ξέρω. Αν δεν ήταν τα δακρυγόνα όμως, θα χυνόταν πολύ αίμα. Θα είχαμε συνέχεια μάχες σώμα με σώμα. Εδώ τώρα και έχουμε κάθε φορά 20 συναδέλφους τραυματίες, σκεφθείτε να μην υπήρχαν και τα δακρυγόνα. Πότε ήρθες για πρώτη φορά στην Αθήνα;
Όταν έγινα αστυνομικός. Τι όνειρο έχεις;
Να έχω μια ήσυχη επαγγελματική ζωή, αυτό τίποτε άλλο.
Την ώρα που έμπαινα στο σπίτι, ηΤζώρτζια, η γυναίκα του, του έβαζεκολλύριο στα μάτια. Δεν ήταν βέβαιαστο κρεβάτι αλλά καθόταν με το σακάκιτου στο μεγάλο τραπέζι με το κόκκινοτραπεζομάντιλο που χρησιμοποιεί ωςγραφείο. Πίσω του, δίπλα του, παντούστοίβες από βιβλία. Για την Αντίσταση,τη Σοβιετική Ένωση, τη γλώσσα, τη Νάξο, τη δόξα των αρχαίων. Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι ένας. Κάποιες στιγμές νομίζεις ότι ακούς έναν καθαρόαιμο κομμουνιστή και κάποιες άλλες έναν αποστασιοποιημένο από τα εφήμερα Νέστορα. Αυτή είναι ίσως και η ομορφιά του 88χρονου συνομιλητή μου(«βαδίζω στα 89» με διορθώνει). Και την ημέρα που δέχθηκε το δακρυγόνο στοπρόσωπο, αντί να θυμώσει, αναρωτιόταν «ποιο ήταν το παιδί που μου το έριξε». Αυτή ήταν η απορία που εξέφρασε και στον Σπύρο Βούγια όταν του τηλεφώνησε. Με τον Βούγια έχει θάρρος. Τον στήριξε όταν κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης και έχουν πάντα να θυμούνται ότι ο Αλέξανδρος Βούγιας- ο πατέρας του υφυπουργού- ήταν μαζί του στη Μακρόνησο στον δεύτερο εμφύλιο το 1948.
«Θέλω να δω το παιδί» είπε στον υφυπουργό και πράγματι το πρωί της Τετάρτης ο Μανώλης Γλέζος δέχθηκε στο σπίτι του, στο Νέο Ψυχικό, τον ΜΑΤατζή που τον ψέκασε στο πρόσωπο. Παρόντες, η γυναίκα του βέβαια, αλλά και ο επικεφαλής των ΜΑΤ, ταξίαρχος Σπύρος Παπασπύρου. Καφές, γλυκό, αμηχανία και «άπειρες συγγνώμες» από την πλευρά του νεαρού αστυνομικού. Εδώ σας επισκέφθηκε ο αστυνομικός;
Ναι. Εγώ ήθελα να τον ρωτήσω γιατί το έκανε, εκείνος ήρθε για να μου ζητήσει συγγνώμη. Πώς σας δικαιολογήθηκε;
Μου είπε ότι ενώ έχουν εντολή να στοχεύουν προς τα κάτω, ο διπλανός του χτύπησε κατά λάθος με την ασπίδα του τη φυσούνα και έτσι έριξε το αέριο στο πρόσωπό μου. Οι φίλοι μου λένε το αντίθετο, ότι σκόπευε ακριβώς στο πρόσωπό μου. Εγώ όμως θέλω να πιστέψω το παιδί. Εσείς έχετε καλή ή κακή γνώμη για την Αστυνομία;
Ας μου επιτραπεί να εκφράσω τη δική μου φιλοσοφία. Υπάρχει ένας ορμαθός λέξεων με μορφολογική αλληλουχία. Πόλις, πολίτης, πολιτική, πολιτισμός. Όταν μία πόλις συγκροτείται από πολίτες που ασκούν οι ίδιοι πολιτικοί, το αποτέλεσμα είναι ο πολιτισμός. Τα πήρε αυτά η Δύση και είπε να προσφέρει κάτι και αυτή σε αυτόν τον ορμαθό των λέξεων. Και πρόσθεσε την police. Δηλαδή το όργανο καταστολής των διαδηλώσεων των πολιτών. Τίποτα άλλο δεν μας προσέφεραν οι δυτικοί. Μόνο police. Τους κεράσατε γλυκό λοιπόν;
Ναι, γιατί να μην τους κεράσω; Και εγώ και η γυναίκα μου τους κεράσαμε την αγάπη μας. Υπάρχουν όρια για έναν που διαδηλώνει;
Όχι. Μπορείς να διαδηλώνεις με κάθε τρόπο εκτός από τη βία. Όχι σπασίματα δηλαδή.
Όχι, σε καμία περίπτωση. Το θεωρώ αστείο. Καταλήψεις;
Καταλήψεις μπορεί να γίνουν. Αν και είμαι εναντίον των παγιωμένων μορφών αγώνων και πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει ευλυγισία από την πλευρά των αγωνιστών ώστε να βρίσκουν κάθε φορά την πιο σωστή μορφή αγώνα. Τα ΜΑΤ φοράνε κράνη,εμείς κουκούλες, λένε κάποιοι.
Οι κουκουλοφόροι δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά. Δεν αποκλείω βέβαια να παρασυρθεί κάποιο παιδί και να φορέσει μια κουκούλα, αλλά η οργάνωση δεν είναι από εμάς. Εμείς δείχνουμε το πρόσωπό μας. Όπως στην Κατοχή, έτσι και τώρα. Είμαστε συνέχεια εκείνων των αγωνιστών. Δεν μπορεί να είμαστε κουκουλοφόροι. Κάποιοι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή έχουν καταλάβει το Γενικό Λογιστήριο και ταυτόχρονα έκλεισαν για μία εβδομάδα την Πανεπιστημίου. Εσείς συμφωνείτε;
Θα σου αντιστρέψω το ερώτημα. Το κράτος δικαιούται να καταστρέψει τις οικογένειές τους και δεν δικαιούται ο άλλος να σταματήσει την κυκλοφορία στην Πανεπιστημίου; Δεν μπορείς από την Πανεπιστημίου, πήγαινε από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, δεν χάλασε ο κόσμος δηλαδή. Την ημέρα που σας ψέκασαν στο πρόσωπο είχαμε και την επίθεση στον Παναγόπουλο,τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Με ρωτάς αν το καταδίκασα ή όχι; Είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουμε σχέση με αυτά τα γεγονότα. Άκουγα όμως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να κατηγορεί για την επίθεση στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ μία από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο Παναγόπουλος το είπε.
Άσε τι λέει ο Παναγόπουλος. Εγώ λέω τι λέει η κυβέρνηση. Λέει «έχουμε στοιχεία». Η ίδια η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος λέει ότι η επίθεση δεν έγινε από τις γραμμές μας. Αφού έχουν στοιχεία γιατί δεν τα λένε; Γιατί συκοφαντούν; Γι΄ αυτό λέω ότι η κυβέρνηση πρέπει να φύγει, γιατί είναι επικίνδυνη για τον τόπο. Στην πολιτική όμως δεν υπάρχει αυτό που θέλουμε, υπάρχει αυτό που έχουμε. Εάνφύγει αυτή η κυβέρνηση ποιος να ΄ρθει; Μια μεγάλη Αριστερά;
Όχι δεν με ενδιαφέρει η μεγάλη Αριστερά. Με ενδιαφέρει να αποφασίζει ο ίδιος ο πολίτης. Η άμεση δημοκρατία την οποία εφάρμοσα στο χωριό μου. Μπορεί η χώρα να κυβερνηθεί με άμεση δημοκρατία όπως η Απείρανθος;
Πώς κυβερνιόταν η Ελλάδα την περίοδο που δημιούργησε τον αρχαίο πολιτισμό; Ποιος ήταν πρωθυπουργός στην Επανάσταση του ΄21; Πρόσεξε, για αιώνες οι ακυβέρνητες πολιτείες, δηλαδή των Ελλήνων οι κοινότητες, πλάθανε την εθνική συνείδηση, γιατί όχι και τώρα. Μα πώς θα κυβερνηθεί η χώρα; Ποιος θα αποφασίζει για τους μισθούς;
Έχεις υπόψη σου για τους μανδαρίνους των υπουργείων; Ακυβέρνητο κράτος δεν πρόκειται να υπάρξει όσο υπάρχουν οι μανδαρίνοι. Αλλά πέρα από αυτό, εγώ λέω να φτιαχτεί μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Όλων των κομμάτων;
Όλων. Μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Ποια είναι η ερώτηση που σας κάνουν συχνότερα όταν σας γνωρίζουν;
Στα σχολεία κυρίως τα παιδιά με ρωτάνε «ποια σημαία θα κατεβάζατε σήμερα;». Και απαντώ, γιατί πρέπει εγώ ντε και καλά να κατεβάσω σημαία και όχι εσείς; Εγώ, με ξέρεις και από άλλες φορές, πιστεύω μόνο στη δύναμη του ανθρώπου. Και όχι στις πρωτοπορίες;
Το πας τώρα στην Αριστερά. Θα σου πω. Στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχαν προβλήματα μόρφωσης, δεν υπήρχαν προβλήματα υγείας, δεν υπήρχαν προβλήματα δουλειάς, όμως υπήρχε ένα αξεπέραστο πρόβλημα. Ο Μεγάλος Λένιν είχε υποσχεθεί «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» και τελικά την έδωσε στο κόμμα. Εμένα πάντοτε, ακόμη και όταν ήμουν στο ΚΚΕ, δεν μου άρεσε η λέξη καθοδηγητής, διότι είναι σαν να λέμε «οι κάτω και οι πάνω». Τα ιερά τέρατα. Για ποιον λόγο; Είναι μια διαστροφή. Τι απαντάτε σε αυτούς που είπαν ότι «ο Γλέζος είναι πολύ μεγάλος για διαδηλώσεις»;
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια καταπληκτική λέξη, ο άπολις. Ο πολίτης που δεν συμμετείχε στα κοινά. Και ο Σόλωνας πρώτος προσδιόρισε ότι ο άπολις πρέπει να εξορίζεται. Μαθαίνω ότι με αφορμή το περιστατικό που συνέβη σας κάλεσαν στην Αστυνομία να τους μιλήσετε.
Ναι. Στις 24 Μαρτίου. Ο Βούγιας το πέτυχε. Θα πάω να μιλήσω για την Εθνική Αντίσταση και τον ρόλο της Αστυνομίας στην κατοχή. Πώς θέλετε να σας προσφωνούν;
Αυτό που λένε στο χωριό μου, «ο άνθρωπός μας». Μερικοί με θέλουν κομματικό σύμβολο, άλλοι εθνικό σύμβολο, για τον λαό είμαι ο άνθρωπός τους. Τι θέλετε, δηλαδή, να γραφτεί κάποια στιγμή κάτω από το όνομά σας;
Τίποτα δεν θέλω. Έχω αφήσει παραγγελιά, δεν θέλω μνημεία. Δηλαδή, περιμένεις να δεις έναν ανδριάντα για να θυμηθείς τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, τους προσωκρατικούς φιλοσόφους; Περιμένεις να δεις κανένα άγαλμά τους; Έχεις τα έργα τους.
Θα μπορούσε να ήταν παππούς μου»O Δημήτρης, ο άνδρας των ΜΑΤ που έριξε δακρυγόνο στον Μανώλη Γλέζο, δεν περίμενε ποτέ ότι θα γίνει πρωτοσέλιδο. Η συνάντηση στο Νέο Ψυχικό ζήτησε να γίνει «χωρίς δημοσιογράφους και χωρίς κάμερες». Αμέσως συμφώνησε και ο Γλέζος, ο οποίος δεν ήθελε να κάνει σίριαλ την περιπέτειά του. Στη συζήτησή μας λοιπόν ο νεαρός αστυνομικός ήταν διστακτικός. «22 χρόνων παιδί είναι» μου δικαιολογήθηκε ο διοικητής του, ο ταξίαρχος Σπύρος Παπασπύρου. «Γι΄ αυτό πήγαμε μαζί στο σπίτι του Μανώλη Γλέζου». «Πώς σας φάνηκε λοιπόν ο κ. Γλέζος;» βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τον ανώτατο αξιωματικό της ΕΛΑΣ. «Ο άνθρωπος είναι αντάξιος της φήμης του» μου απάντησε. Σε αντίθεση με τον κ. Παπασπύρου που είναι «ποταμός», ο Δημήτρης απαντάει σχεδόν μονολεκτικά στις πρώτες μου ερωτήσεις. Περνάμε πολλή ώρα μέχρι να αισθανθεί άνετα και να αρχίσει να μιλάει. «Δεν θέλω δημοσιότητα» μου επαναλαμβάνει συχνά. Άλλωστε τα 18 από τα 22 χρόνια του τα έχει περάσει σε ένα χωριό έξω από την Καβάλα. Πώς πήγε η συνάντηση με τον κ. Γλέζο;
Μας δέχτηκε με χαρά. Εντάξει, είναι πολύ καλός άνθρωπος. Του εξήγησα τι ακριβώς είχε συμβεί, του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη και νομίζω ότι το θέμα έληξε. Έτσι μου είπε τουλάχιστον. Τι ακριβώς είχε συμβεί λοιπόν;
Κατ΄ αρχήν δεν υπήρχε πρόθεση. Ναι, αλλά γιατί έριξες δακρυγόνο στα πρόσωπα των διαδηλωτών;
Λίγο πριν γίνει το περιστατικό είχε γίνει σύλληψη ενός ατόμου το οποίο μας επιτίθετο με ένα καδρόνι. Και ενώ ήταν ακινητοποιημένο, μια ομάδα άλλων διαδηλωτών άρχισε να φωνάζει. Διαμαρτυρήθηκαν γιατί όπως είπαν τον είχατε με τις χειροπέδες στο έδαφος.
Μας το είπε και ο κ. Γλέζος. Όμως η σύλληψη έγινε κάτω, η ακινητοποίηση. Του φορέσαμε τις χειροπέδες και στη συνέχεια τον σηκώσαμε. Δεν του βάλαμε πρώτα τις χειροπέδες και μετά τον ρίξαμε κάτω. Δεν μου εξηγείς όμως γιατί εσύ έριξες το δακρυγόνο;
Μόλις έγινε η σύλληψη, άλλα άτομα αποπειράθηκαν να απελευθερώσουν τον συλληφθέντα. Ενστικτωδώς λοιπόν έσπευσα να υπερασπιστώ τους συναδέλφους μου. Λειτούργησε περισσότερο το υποσυνείδητο παρά η λογική. Αυτός με το καδρόνι είχε χτυπήσει αστυνομικό;
Ναι. Φορούσε κουκούλα;
Όχι. Τελικά τον αφήσατε ελεύθερο;
Νομίζω ότι παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη και σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος του. Πόσο καιρό είσαι στα ΜΑΤ;
- Δύο χρόνια. Στο δεύτερο δηλαδή. Αυτό ήθελες από μικρός;
- Ναι, Αστυνομία είχα δηλώσει. Εσύ τον Γλέζο δεν τον ήξερες;
Δεν τον γνώριζα, όχι. Του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη γι΄ αυτό που έγινε και τη δέχτηκε. Θα μπορούσε να ήταν παππούς μου ο άνθρωπος. Ούτε σαν όνομα;
Σαν όνομα τον ήξερα, αλλά δεν γνώριζα πώς είναι. Του εξήγησα όμως ότι στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Οποιοσδήποτε ηλικιωμένος και να ήταν στη θέση του θα ήμουν πολύ στενοχωρημένος. Δεν είχες δει ότι μπροστά από τους συναδέλφους σου ήταν ένας ηλικιωμένοςάνθρωπος;
Όχι, αυτό σας λέω. Εγώ ήρθα από πίσω και δεν πρόλαβα να δω ποιοι ήταν αυτοί που έσπρωχναν τους συναδέλφους. Πήγα για να προστατέψω τους συναδέλφους μου, καθαρά και μόνο. Είχε συμβεί και η επίθεση με τα καδρόνια και υπήρχε ένταση. Πότε έμαθες ότι αυτός που έφαγε το δακρυγόνο ήταν ο Γλέζος;
Άκουσα τον κόσμο να το φωνάζει. Κάποιοι λένε ότι αυτά που ρίχνετε είναι απαγορευμένα.
Δεν ξέρω. Αν δεν ήταν τα δακρυγόνα όμως, θα χυνόταν πολύ αίμα. Θα είχαμε συνέχεια μάχες σώμα με σώμα. Εδώ τώρα και έχουμε κάθε φορά 20 συναδέλφους τραυματίες, σκεφθείτε να μην υπήρχαν και τα δακρυγόνα. Πότε ήρθες για πρώτη φορά στην Αθήνα;
Όταν έγινα αστυνομικός. Τι όνειρο έχεις;
Να έχω μια ήσυχη επαγγελματική ζωή, αυτό τίποτε άλλο.
Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009
ΑΛΕΞΗΣ ΔΕΡΜΕΤΖΟΓΛΟΥ: «Τι κακό κι αυτό στη χώρα μας με τόσο πολύ παραγοντιλίκι...»
Ποιοι είναι οι στόχοι του νεοσύστατου Κέντρου Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά- Τι λέει ο γνωστός σινεκριτικός για το Φεστιβάλ και το Μουσείο Κινηματογράφου, για το κινηματογραφικό νομοσχέδιο και για τη στάση των Ελλήνων σκηνοθετών που απειλούν να αποσύρουν τις ταινίες τους από το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Δεν υπάρχει χώρος για άλλα φεστιβάλ και όλα αυτά μου φαίνονται ναρκισσιστικά. Ένας νέος κύριος «διευθυντής», ένας νέος κύριος «πρόεδρος». Έλεος! Όλα αυτά μου θυμίζουν ιταλική σάτιρα
Τάσσομαι υπέρ του σχεδίου Γαβρά γιατί είναι ριζοσπαστικό και πολλές προτάσεις που περιέχει συμφέρουν το σινεμά και όχι τις γκρίνιες, τον παραγοντισμό και τον απαρχαιωμένο «εργατοπατερισμό»
Συνέντευξη στο Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Μαζί με τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο είναι ίσως οι πιο γνωστές τηλεοπτικές φυσιογνωμίες που είναι ταυτισμένες με το σινεμά. Οι δυο τους υπογράφουν την τρίτη έκδοση του ΚΕ.Μ.Ε.Σ. (Κέντρο Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά) για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το Κέντρο (kemes.wordpress.com) είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία που πήρε σάρκα και οστά πριν από λίγους μήνες και έχει ως φιλοδοξία να γίνει ο τρίτος μετά το Φεστιβάλ και το Μουσείο θεσμός για το σινεμά στη Θεσσαλονίκη.
Ένας ακόμη φορέας για το σινεμά στη Θεσσαλονίκη από τον ανήσυχο Αλέξη Δερμετζόγλου. Έστω ιδιωτική πρωτοβουλία. Μήπως είναι to much με δεδομένη την παρουσία του Φεστιβάλ και του Μουσείου Κινηματογράφου;
Κάθε άλλο. Καθόλου to much.΄Ισα ίσα χρειαζόμαστε και άλλους φορείς. Η παιδεία υποδομής για το σινεμά είναι σημαντικό θέμα. Ανάλογο ερευνητικό ινστιτούτο δεν διαθέτει η χώρα. Είναι και ιδιωτικό και μη κυβερνητικό, είναι βαθύτατα δημοκρατικό (συμμετοχικό) είναι αδέσμευτο. Επί 365 ημέρες τον χρόνο -ναι, είναι αλήθεια- «ζυμώνουμε» ιστορίες του σινεμά, ερευνούμε την εικόνα. Τόσο λίγο καιρό που υπάρχουμε κάναμε τόσα πολλά πράγματα. Τρεις μονογραφίες, ένα ντοκιμαντέρ, δώσαμε φωνή και ταυτότητα σε νέους ανθρώπους.
Ποιο κενό έρχεται να καλύψει το ΚΕΜΕΣ; Τι διαφορετικό θα δώσει στο σινεμά και στην πόλη;
Το διαφορετικό είναι αυταπόδεικτο. Δεν υπάρχει άλλος τέτοιος θεσμός ενώ οι άλλες χώρες είναι γεμάτες από τέτοια ιδρύματα. Επιθυμούμε να συλλέξουμε τις νέες φωνές και γραφές του σινεμά.
Πιστεύετε ότι το Μουσείο Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου δεν προσφέρουν όσα θα έπρεπε στο σινεμά και στην πόλη;
Δουλεύουν υποδειγματικά, προσφέρουν πολλά, είναι αξιόπιστοι και καταξιωμένοι θεσμοί, είμαστε έτοιμοι για συνεργασία, υπάρχουν ιδέες και για «στενότερο» σύνδεσμο. Θα δούμε…
Αν σας ζητούσα να πείτε από ένα σημείο που δεν σας αρέσει ή δεν σας καλύπτει στους δύο παραπάνω φορείς, που θα το εντοπίζατε;
Με καλύπτουν απόλυτα, τα πάνε μια χαρά, έχουν ωραίες ιδέες, κάνουν από μόνοι τους «διορθωτικές» κινήσεις. Όλα καλά.
Ποιοι είναι οι σκοποί του ΚΕΜΕΣ;
Στοχεύουμε ψηλά, αλλά αυτό θα πάρει μια διετία τουλάχιστον. Βαθύτερα οι στόχοι είναι κοινωνικοί, ψυχολογικοί, ανθρωπιστικοί, ερευνητικοί, ιστορικοί και δημιουργίας νέων ευκαιριών. Ένα από τα μέλη μας λέει «Κίνητρο επιλογής είναι μόνον η γνώση». Όλοι χωράνε κι αυτό δημιουργεί και μια κοινωνική ανακούφιση. Με θέλουν, με εντάσσουν, άρα υπάρχω, βασική αρχή της απόκτησης ταυτότητας.
Ποια είναι τα βασικά στελέχη του;
Ο διευθυντής του Δημοσθένης Ξιφιλίνος, το προσωρινό εκ του νόμου διοικητικό συμβούλιο, οι έκτακτοι συνεργάτες και βασικά τα ιδρυτικά μέλη που δίνουν και την μηνιαία συνδρομή τους και τις ιδέες τους και την συμμετοχή τους.
Σας στηρίζει το ΥΠΠΟ και οι τοπικοί φορείς;
Δεν αποτανθήκαμε στο ΥΠΠΟ. Σχετικά με τους τοπικούς φορείς αναμένουμε. Το Μουσείο Κινηματογράφου είναι έτοιμο να παρέχει μεγάλη και πολλαπλής φύσεως «στήριξη». Ο διευθυντής του Β. Κεχαγιάς «έπιασε» τον σφυγμό και την ουσία του ΚΕΜΕΣ. Από άλλους φορείς είτε υπάρχει διστακτικότητα είτε θα τους προσεγγίσουμε από τον Οκτώβριο και μετά.
Είναι αλήθεια ότι στοχεύετε να δημιουργήσετε ένα φεστιβάλ ανάλογο με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, όπως άλλα που «στήθηκαν» στην Αθήνα;
Όχι! Με τίποτα! Ίσως κάνουμε δύο τρία αφιερώματα με ταινίες κάποτε στο μέλλον, αν αξίζει τον κόπο, σε κάποια κορυφαία γεγονότα. Δεν υπάρχει χώρος για άλλα φεστιβάλ και, μεταξύ μας, όλα αυτά μου φαίνονται ναρκισσιστικά. Ένας νέος κύριος «διευθυντής», ένας νέος κύριος «πρόεδρος». Έλεος! Όλα αυτά μου θυμίζουν ιταλική σάτιρα. Τι κακό είναι αυτό στη χώρα μας με τόσο πολύ παραγοντιλίκι...
Πως σκέφτεστε να συμμετέχει το ΚΕΜΕΣ στις μεγάλες εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 100 χρόνων απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης;
Εδώ πια είναι το κορυφαίο γεγονός. Εδώ θα χρειαστούμε συνεργασία και ενίσχυση από τοπικούς φορείς οι οποίοι πρέπει να χρηματοδοτήσουν γενναία το ΚΕΜΕΣ, ώστε να πραγματοποιηθούν τα ακόλουθα: α) για να γυριστεί από διακεκριμένους σκηνοθέτες- μέλη μας ένα ντοκιμαντέρ για το γεγονός, β) να εκδοθεί ανάλογο βιβλίο με κείμενα διακεκριμένων του χώρου, γ) να γίνει κινηματογραφικό αφιέρωμα με θέμα εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες από Ελλάδα και διάφορες άλλες χώρες. Βιβλία, κριτικές, κινηματογραφικές αίθουσες, ταινίες, για τον Οκτώβριο του 2012. Όλα αυτά αγγίζουν τα 300.000 ευρώ συμπιεσμένα -τιμές αγοράς πάνω από 1.500.000 ευρώ. Από πού θα βρεθούν τα χρήματα; Αλλιώς, κάτι εναλλακτικό, ένα βιβλίο μόνον με ένα μικρό DVD θα στοιχίσει 30.000 ευρώ. Κολοβωμένο σχέδιο, αλλά θα δούμε. Έχουμε καιρό!
Ποια είναι η γνώμη σας για την απόφαση των Ελλήνων σκηνοθετών να αποσύρουν τις ταινίες τους από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου; Συμφωνείτε με την άποψη ότι υποκρύπτουν άλλα συμφέροντα; Πιστεύετε ότι η σωστή στάση θα ήταν να αποσύρουν τις ταινίες τους απ’ όλα τα φεστιβάλ της χώρας;
Δεν θα γίνει αυτό το πράγμα τελικά, σύμφωνα με απόλυτα έγκαιρες πληροφορίες. Διατηρώ το δημοσιογραφικό απόρρητο.
Ποια είναι η γνώμη σας για το κινηματογραφικό νομοσχέδιο; Ποιος σχέδιο εσείς προκρίνετε;
Είχε εκπονηθεί ένα έξοχο προσχέδιο, που το γνωρίζω αν και απόρρητο, από τους Γαβρά, Μπουλμέτη, Δοξιάδη, Τζιώτζιο, Μήτση και άλλους επί κ. Λιάπη. Κανένας δεν ξέρει πού βρίσκεται αυτό το προσχέδιο. Αυτό προκρίνω γιατί είναι ριζοσπαστικό και πολλά άλλα πράγματα και προτάσεις που περιέχει συμφέρουν το σινεμά και όχι τις γκρίνιες, τον παραγοντισμό και τον απαρχαιωμένο «εργατοπατερισμό». Πότε θα ενηλικιωθούμε επιτέλους; Το εθνικό σινεμά έχει πια συντριβεί. Καιρός για γενναίες αποφάσεις.
ΚΕΜΕΣ, Τσιμισκή 126, τηλ. 2310-224212, fixcare@otenet.gr
Δεν υπάρχει χώρος για άλλα φεστιβάλ και όλα αυτά μου φαίνονται ναρκισσιστικά. Ένας νέος κύριος «διευθυντής», ένας νέος κύριος «πρόεδρος». Έλεος! Όλα αυτά μου θυμίζουν ιταλική σάτιρα
Τάσσομαι υπέρ του σχεδίου Γαβρά γιατί είναι ριζοσπαστικό και πολλές προτάσεις που περιέχει συμφέρουν το σινεμά και όχι τις γκρίνιες, τον παραγοντισμό και τον απαρχαιωμένο «εργατοπατερισμό»
Συνέντευξη στο Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Μαζί με τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο είναι ίσως οι πιο γνωστές τηλεοπτικές φυσιογνωμίες που είναι ταυτισμένες με το σινεμά. Οι δυο τους υπογράφουν την τρίτη έκδοση του ΚΕ.Μ.Ε.Σ. (Κέντρο Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά) για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το Κέντρο (kemes.wordpress.com) είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία που πήρε σάρκα και οστά πριν από λίγους μήνες και έχει ως φιλοδοξία να γίνει ο τρίτος μετά το Φεστιβάλ και το Μουσείο θεσμός για το σινεμά στη Θεσσαλονίκη.
Ένας ακόμη φορέας για το σινεμά στη Θεσσαλονίκη από τον ανήσυχο Αλέξη Δερμετζόγλου. Έστω ιδιωτική πρωτοβουλία. Μήπως είναι to much με δεδομένη την παρουσία του Φεστιβάλ και του Μουσείου Κινηματογράφου;
Κάθε άλλο. Καθόλου to much.΄Ισα ίσα χρειαζόμαστε και άλλους φορείς. Η παιδεία υποδομής για το σινεμά είναι σημαντικό θέμα. Ανάλογο ερευνητικό ινστιτούτο δεν διαθέτει η χώρα. Είναι και ιδιωτικό και μη κυβερνητικό, είναι βαθύτατα δημοκρατικό (συμμετοχικό) είναι αδέσμευτο. Επί 365 ημέρες τον χρόνο -ναι, είναι αλήθεια- «ζυμώνουμε» ιστορίες του σινεμά, ερευνούμε την εικόνα. Τόσο λίγο καιρό που υπάρχουμε κάναμε τόσα πολλά πράγματα. Τρεις μονογραφίες, ένα ντοκιμαντέρ, δώσαμε φωνή και ταυτότητα σε νέους ανθρώπους.
Ποιο κενό έρχεται να καλύψει το ΚΕΜΕΣ; Τι διαφορετικό θα δώσει στο σινεμά και στην πόλη;
Το διαφορετικό είναι αυταπόδεικτο. Δεν υπάρχει άλλος τέτοιος θεσμός ενώ οι άλλες χώρες είναι γεμάτες από τέτοια ιδρύματα. Επιθυμούμε να συλλέξουμε τις νέες φωνές και γραφές του σινεμά.
Πιστεύετε ότι το Μουσείο Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου δεν προσφέρουν όσα θα έπρεπε στο σινεμά και στην πόλη;
Δουλεύουν υποδειγματικά, προσφέρουν πολλά, είναι αξιόπιστοι και καταξιωμένοι θεσμοί, είμαστε έτοιμοι για συνεργασία, υπάρχουν ιδέες και για «στενότερο» σύνδεσμο. Θα δούμε…
Αν σας ζητούσα να πείτε από ένα σημείο που δεν σας αρέσει ή δεν σας καλύπτει στους δύο παραπάνω φορείς, που θα το εντοπίζατε;
Με καλύπτουν απόλυτα, τα πάνε μια χαρά, έχουν ωραίες ιδέες, κάνουν από μόνοι τους «διορθωτικές» κινήσεις. Όλα καλά.
Ποιοι είναι οι σκοποί του ΚΕΜΕΣ;
Στοχεύουμε ψηλά, αλλά αυτό θα πάρει μια διετία τουλάχιστον. Βαθύτερα οι στόχοι είναι κοινωνικοί, ψυχολογικοί, ανθρωπιστικοί, ερευνητικοί, ιστορικοί και δημιουργίας νέων ευκαιριών. Ένα από τα μέλη μας λέει «Κίνητρο επιλογής είναι μόνον η γνώση». Όλοι χωράνε κι αυτό δημιουργεί και μια κοινωνική ανακούφιση. Με θέλουν, με εντάσσουν, άρα υπάρχω, βασική αρχή της απόκτησης ταυτότητας.
Ποια είναι τα βασικά στελέχη του;
Ο διευθυντής του Δημοσθένης Ξιφιλίνος, το προσωρινό εκ του νόμου διοικητικό συμβούλιο, οι έκτακτοι συνεργάτες και βασικά τα ιδρυτικά μέλη που δίνουν και την μηνιαία συνδρομή τους και τις ιδέες τους και την συμμετοχή τους.
Σας στηρίζει το ΥΠΠΟ και οι τοπικοί φορείς;
Δεν αποτανθήκαμε στο ΥΠΠΟ. Σχετικά με τους τοπικούς φορείς αναμένουμε. Το Μουσείο Κινηματογράφου είναι έτοιμο να παρέχει μεγάλη και πολλαπλής φύσεως «στήριξη». Ο διευθυντής του Β. Κεχαγιάς «έπιασε» τον σφυγμό και την ουσία του ΚΕΜΕΣ. Από άλλους φορείς είτε υπάρχει διστακτικότητα είτε θα τους προσεγγίσουμε από τον Οκτώβριο και μετά.
Είναι αλήθεια ότι στοχεύετε να δημιουργήσετε ένα φεστιβάλ ανάλογο με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, όπως άλλα που «στήθηκαν» στην Αθήνα;
Όχι! Με τίποτα! Ίσως κάνουμε δύο τρία αφιερώματα με ταινίες κάποτε στο μέλλον, αν αξίζει τον κόπο, σε κάποια κορυφαία γεγονότα. Δεν υπάρχει χώρος για άλλα φεστιβάλ και, μεταξύ μας, όλα αυτά μου φαίνονται ναρκισσιστικά. Ένας νέος κύριος «διευθυντής», ένας νέος κύριος «πρόεδρος». Έλεος! Όλα αυτά μου θυμίζουν ιταλική σάτιρα. Τι κακό είναι αυτό στη χώρα μας με τόσο πολύ παραγοντιλίκι...
Πως σκέφτεστε να συμμετέχει το ΚΕΜΕΣ στις μεγάλες εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 100 χρόνων απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης;
Εδώ πια είναι το κορυφαίο γεγονός. Εδώ θα χρειαστούμε συνεργασία και ενίσχυση από τοπικούς φορείς οι οποίοι πρέπει να χρηματοδοτήσουν γενναία το ΚΕΜΕΣ, ώστε να πραγματοποιηθούν τα ακόλουθα: α) για να γυριστεί από διακεκριμένους σκηνοθέτες- μέλη μας ένα ντοκιμαντέρ για το γεγονός, β) να εκδοθεί ανάλογο βιβλίο με κείμενα διακεκριμένων του χώρου, γ) να γίνει κινηματογραφικό αφιέρωμα με θέμα εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες από Ελλάδα και διάφορες άλλες χώρες. Βιβλία, κριτικές, κινηματογραφικές αίθουσες, ταινίες, για τον Οκτώβριο του 2012. Όλα αυτά αγγίζουν τα 300.000 ευρώ συμπιεσμένα -τιμές αγοράς πάνω από 1.500.000 ευρώ. Από πού θα βρεθούν τα χρήματα; Αλλιώς, κάτι εναλλακτικό, ένα βιβλίο μόνον με ένα μικρό DVD θα στοιχίσει 30.000 ευρώ. Κολοβωμένο σχέδιο, αλλά θα δούμε. Έχουμε καιρό!
Ποια είναι η γνώμη σας για την απόφαση των Ελλήνων σκηνοθετών να αποσύρουν τις ταινίες τους από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου; Συμφωνείτε με την άποψη ότι υποκρύπτουν άλλα συμφέροντα; Πιστεύετε ότι η σωστή στάση θα ήταν να αποσύρουν τις ταινίες τους απ’ όλα τα φεστιβάλ της χώρας;
Δεν θα γίνει αυτό το πράγμα τελικά, σύμφωνα με απόλυτα έγκαιρες πληροφορίες. Διατηρώ το δημοσιογραφικό απόρρητο.
Ποια είναι η γνώμη σας για το κινηματογραφικό νομοσχέδιο; Ποιος σχέδιο εσείς προκρίνετε;
Είχε εκπονηθεί ένα έξοχο προσχέδιο, που το γνωρίζω αν και απόρρητο, από τους Γαβρά, Μπουλμέτη, Δοξιάδη, Τζιώτζιο, Μήτση και άλλους επί κ. Λιάπη. Κανένας δεν ξέρει πού βρίσκεται αυτό το προσχέδιο. Αυτό προκρίνω γιατί είναι ριζοσπαστικό και πολλά άλλα πράγματα και προτάσεις που περιέχει συμφέρουν το σινεμά και όχι τις γκρίνιες, τον παραγοντισμό και τον απαρχαιωμένο «εργατοπατερισμό». Πότε θα ενηλικιωθούμε επιτέλους; Το εθνικό σινεμά έχει πια συντριβεί. Καιρός για γενναίες αποφάσεις.
ΚΕΜΕΣ, Τσιμισκή 126, τηλ. 2310-224212, fixcare@otenet.gr
ΝΑΥΣΙΚΑ ΓΚΡΑΤΣΙΟΥ: «Στα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης εύκολα χτυπάς ταβάνι!»
Η γνωστή δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός μιλά στο «Κεντρί» για την πόλη, για τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, για την πολιτική και τον πολιτισμόΔεν διαχωρίζω την πολιτική από τον πολιτισμό. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί μας να ήταν και πολιτισμένοι
Τι θα ήθελα ν’ αλλάξει στη Θεσσαλονίκη; Θα ήθελα να είχαμε περισσότερο γούστο. Και χιούμορ. Και ανθρωπιά!
Συνέντευξη στον Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Η φωνή χαρακτηριστική, κάνεις στοπ όταν την πιάσεις στα ερτζιανά. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη κι από τα 5 της ήθελε να γίνει δημοσιογράφος, αφού θαύμαζε την Οριάνα Φαλάτσι και τον Φρέντυ Γερμανό! Λάτρευε το ραδιόφωνο και πίστευε ότι κάποια μέρα θα μπει κι αυτή στη… συσκευή για να κάνει εκπομπή. Σπούδασε νομική και το 1988 ανέλαβε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Πανόραμα ’86» τρίωρη πρωινή εκπομπή με τίτλο «Φρυγανιές με μέλι». Έκτοτε, δεν σταμάτησε να κάνει καθημερινές εκπομπές στο ραδιόφωνο. Σήμερα, μιλάει στο «Κεντρί» και λέει μεγάλες αλήθειες.
Πόσα χρόνια κλείνει «Το νησί της Ναυσικάς»;
Είμαι ήδη 22 χρόνια στο ραδιόφωνο. «Το νησί της Ναυσικάς» προέκυψε το καλοκαίρι του 1992, όταν έκανα εκπομπές στον Αντέννα της Κέρκυρας και μου φάνηκε πολύ ταιριαστός. Εγώ Ναυσικά και μάλιστα στην Κέρκυρα, που κατά πάσα πιθανότητα είναι το νησί της ομηρικής Ναυσικάς. Απ’ ό,τι φαίνεται είναι ο τίτλος της ζωής μου!
Το μεταφέρεις εδώ και χρόνια στα ραδιόφωνα που συνεργάζεσαι…
Ναι, από το ’92 μέχρι σήμερα από ραδιόφωνο σε ραδιόφωνο. Και δεν είναι και λίγα! Το 1992 ήμουν στον Αντέννα, το 1994 πήγα στο Κρατικό Ραδιόφωνο 102FM, το 2000 ξαναγύρισα στον Αντέννα, το 2002 στον Alpha News και το 2003 μέχρι σήμερα στον FM100 καθημερινά στις 4-6 μ.μ.
Ραδιόφωνο στα χρόνια του facebook; Το χρησιμοποιείς; Παίρνεις μηνύματα στον αέρα;
Α, ναι! Το facebook παρά τα γεγονός ότι δέχεται έντονη αμφισβήτηση, είναι σπουδαίο εργαλείο. Είμαι on line με τους πάντες! Δεν υπάρχει τίποτε πιο συναρπαστικό από την άμεση επικοινωνία.
Τι ακούς από το κοινό;
Από το κοινό μπορείς ν’ ακούσεις τα πάντα! Αλλά τα πάντα! Και καμιά φορά ακούς και την αλήθεια… Ο ήχος του ανθρώπινου πόνου είναι ουσιαστικά αυτός που συνθέτει την πραγματική ζωή. Και μας διδάσκει. Και μας αφυπνίζει.
Πες μου μια στιγμή που θα θυμάσαι; Μια ατάκα…
Ξέρεις, γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια οικογένεια ατακαδόρων! Οπότε ξεκίνησα με αβαντάζ! Σαφώς κι έχω ακούσει χιλιάδες ατάκες αλλά η πιο πετυχημένη από τις πρόσφατες ήταν από κάποιο πρώην πολιτευτή Θεσσαλονίκης, που κάποια στιγμή αηδιασμένος απ’ όσα άκουγε σ’ ένα πολιτικό ραδιοφωνικό πάνελ, είπε το εξής: «Τελευταία έχω παχύνει και δε με χωράει η Θεσσαλονίκη» Άψογο!
Ραδιόφωνο, τηλεόραση ή έντυπο; Έχεις ασχοληθεί και με τα τρία, ποιο είναι το αγαπημένο;
Ραδιόφωνο βέβαια! Αν και λατρεύω και τα περιοδικά που ποτέ δε λείπουν από τη ζωή μου. Κάποια στιγμή μπορεί να αποκτήσω και το δικό μου!
Πως κρίνεις το δημοσιογραφικό δυναμικό της πόλης μας;
Πολύ δυνατό αλλά και αρκετά αδικημένο. Νομίζω ότι επηρεαζόμαστε πάρα πολύ από την υπερβολική υγρασία της Θεσσαλονίκης… Δε μ’ αρέσει που είμαστε τόσο γκρινιάρηδες. Πάντως, κακά τα ψέματα, τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης είναι πολύ πεπερασμένο σύνολο… Εύκολα χτυπάς ταβάνι!
Πως κρίνεις την κατάσταση στα ΜΜΕ; Γιατί δεν μπορεί να στεριώσει δυναμικά μια καθημερινή πολιτική εφημερίδα;
Πολιτική εφημερίδα στη Θεσσαλονίκη; Τόσο μακριά από το κέντρο άσκησης της κεντρικής εξουσίας; Μάλλον κάποιος θα πρέπει να ανακαλύψει τη μαγική συνταγή της επιτυχίας. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχει. Μάλλον προϋποθέτει πολύ μεγάλο κεφάλαιο και όσο το δυνατόν λιγότερες εξαρτήσεις. Και αλήθεια, αν γίνεται…
Πολιτισμός ή πολιτική;
Πολιτική είναι η στάση ζωής του καθενός μας. Δεν διαχωρίζω, λοιπόν, την πολιτική από τον πολιτισμό. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί μας να ήταν και πολιτισμένοι. Δεν αντέχω τους ισοπεδωτικούς και μισαλλόδοξους τύπους που επιμένουν να μας κυβερνήσουν.
Εκτός από την πολιτική παίζεις και στον πολιτισμό, ασχολείσαι χρόνια δημοσιογραφικά με τα πολιτιστικά της πόλης. Το πρόβλημα του πολιτισμού στην Θεσσαλονίκη ποιο είναι;
Γίνονται πάρα πολλές εκδηλώσεις, οι πιο πολλές μέτριες κι έτσι αποδυναμώνονται και οι πιο σημαντικές. Επίσης, πάσχουμε από φορείς που μπορούν να αξιολογήσουν το πολύ σημαντικό και αξιολογότατο έμψυχο δυναμικό της πόλης, κυρίως στη μουσική και τη ζωγραφική. Χρειάζεται αναδιάρθρωση και βέβαια αξιοκρατία. Α, θα ήθελα και πολύ καλή αστική συγκοινωνία για τα καλοκαιρινά θέατρα και τους άλλους συναυλιακούς χώρους. Υποφέρουμε κυριολεκτικά κάθε καλοκαίρι.
Η προοπτική του πολιτισμού;
Πάντα πιστεύω ότι θα έρθουν πολύ καλύτερες μέρες. Έχω πολλές ελπίδες για τη νέα γενιά ανθρώπων που όπου να ‘ναι θα αναλάβει τα ηνία. Άντε γιατί πολύ Τζουράσικ Παρκ έχουμε καταντήσει!
Αυτή την εποχή έχουμε τη 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης. Τι εισπράττεις από το ακροατήριό σου και τι πιστεύεις εσύ γι’ αυτήν;
Χρειάζεται πιο μεγάλη προβολή. Πήγα, ξαναπήγα, γύρισα, είδα κι ενθουσιάστηκα. Αλλά πρέπει να πείσουμε και τον κάθε Θεσσαλονικιό να πάει. Όχι ότι δεν την επισκέπτονται πολλοί αλλά θα ήθελα ακόμη περισσότερους. Όπως κάθε καινούριος θεσμός θέλει το χρόνο του για να ρολάρει.
Διεθνής Έκθεση Βιβλίου ή Φεστιβάλ Βιβλίου;
Τούτο ποιείν, κακείνο μη αφιέναι. Η ΔΕΒΘ είναι σπουδαία και ευρωπαϊκών προδιαγραφών αλλά και το επί 30 σχεδόν χρόνια πανηγύρι του Φεστιβάλ Βιβλίου έχει εγκατασταθεί πια στις καρδιές μας. Και τα δυο ταιριάζουν στην πολύμορφη και πολυσυλλεκτική Θεσσαλονίκη.
Πως τη βλέπεις τη Θεσσαλονίκη σήμερα;
Και κούκλα και πανούκλα! Μη με ρωτάς εμένα γιατί δεν θα είναι αντικειμενική. Την αγαπώ τόσο πολύ ώστε της συγχωρώ τα πάντα. Ακόμη κι αυτό το αιώνιο παράπονό της.
Θα έφευγες; Θα πήγαινες στην Αθήνα;
Έζησα κι εργάστηκα επί δύο χρόνια στην Αθήνα αλλά δεν υπήρξε… χημεία μεταξύ μας. Δεν αποκλείω τίποτε αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι. Μ’ αρέσει πολύ η Αθήνα για τα Σαββατοκύριακα. Μέχρι εκεί…
Τι δεν σου αρέσει στη σημερινή Θεσσαλονίκη; Τι θα ήθελες να αλλάξει;
Θα ήθελα να ήταν πεντακάθαρος ο Θερμαϊκός και να κάναμε τα μπάνια μας στο Λευκό Πύργο. Θα ήθελα να είχαμε τα βαρκάκια μας και τα ιστιοφόρα μας δεμένα στην παλιά και στη νέα παραλία και να κυκλοφορούσαμε μ’ αυτά. Θα ήθελα να είχαμε περισσότερο γούστο. Και χιούμορ. Και ανθρωπιά!
Σάββατο 18 Ιουλίου 2009
ΕΛΕΝΑ ΑΡΤΖΑΝΙΔΟΥ: «Η ΔΕΒΘ δεν υποστηρίζεται από την πόλη όσο θα έπρεπε»
Δεν μου αρέσει να γκρινιάζω, απλά στεναχωριέμαι που η πόλη μας εδώ και χρόνια νοσεί με διάγνωση εσωστρέφειας και μόνιμης μιζέριαςΈχω την αίσθηση πως αυτή η καταπληκτική πολιτιστική γιορτή, η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, ετοιμάζετε να αποδράσει για μεγαλύτερη πολιτεία!
Συνέντευξη στον Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Κατάγεται από το Κιλκίς, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Νηπιαγωγός και γνωστή συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, η Έλενα Αρτζανίδου ετοιμάζει «Τα γυαλάκια της Μαλένας» που θα κυκλοφορήσουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο από τις εκδόσεις Ψυχογιός αλλά και το «Εμείς μαζί» από τις εκδόσεις Διάπλαση με θέμα την ψυχολογική πίεση ανάμεσα σε δυο αλλοδαπά παιδιά… Έχει επίσης έτοιμο και ένα βιβλίο για ενήλικες, με θέμα τη μετανάστευση των Ελλήνων στην Γερμανία το 1960.
Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την παιδική λογοτεχνία;
Από παιδί η χαρά μου ήταν να πλάθω ιστορίες με το μυαλό, μεγαλώνοντας η ανάγκη έγινε εντονότερη και έτσι άρχισα να τις καταγράφω για να τις μοιραστώ με τα παιδιά.
Ποιος ήταν ο σπινθήρας που σας έβαλε στην παιδική λογοτεχνία;
Όταν έγραψα την πρώτη μου ιστορία, «Φιλαρέτη και Πάτης», εκδ. Πατάκη, μια φίλη διαβάζοντάς την με έπεισε πως έπρεπε να τη στείλω σε κάποιο εκδότη. Πείστηκα όταν το ίδιο μου πρότεινε και ο χαράκτης Ξενής Σαχίνης.
Ποια είναι τα κρίσιμα στοιχεία για έναν συγγραφέα που γράφει για παιδιά;
Να μην ξεχνάει σε ποιους απευθύνεται, δηλαδή τα παιδιά και τις ανάγκες τους.
Η φαντασία σβήνει με την έξοδο από την παιδική ηλικία. Πως καταφέρνετε να κρατάτε ζωντανή τη φαντασία σας;
Το κουτάκι της φαντασίας μας συντροφεύει μέχρι το τέλος μας, απλά οι περισσότεροι άνθρωποι το ναρκώνουν και στο τέλος πιστεύουν ότι δεν υπάρχει, εγώ απλά το φροντίζω και φυσικά το διατηρώ ζωντανό βρισκόμενη πάντα ανάμεσα σε παιδιά.
Έχετε αγαπημένα θέματα;
Τα θέματα οικολογίας και φροντίδας του πλανήτη με έχουν απασχολήσει αρκετές φορές και θα συνεχίσουν, όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις και αξίες.
Σας απασχολούν τα κοινωνικά θέματα; Τα περνάτε στα βιβλία;
Όπου πρέπει, ναι. Για παράδειγμα η «Πρόμις» έχει να κάνει με την ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία ή το «Κόκκινα χρυσά παπούτσια» που θίγει το θέμα του καθαρού αθλητισμού.
Πως περνάτε τα μηνύματα στα παιδιά;
Πάντως όχι με διδακτισμό, προσπαθώ μέσα από τη δράση και τη στάση των ηρώων μου να φωτίσω θετικές και αρνητικές πλευρές της ζωής.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας; Έχετε κάποιο πρότυπο;
Από παιδί ξεχώρισα τον Ιούλιο Βερν. Φυσικά υπάρχουν και σύγχρονοι όπως ο Τριβιζάς, ο Μ. Κοντολέων, Β. Μάστορη και άλλοι.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας παραμύθι;
Με διαφορά «Ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος», που φυσικά είναι ιστορία. Από τα λαϊκά παραμύθια «Ο Σιμιγδαλένιος».
Πως κρίνετε το φαινόμενο Χάρι Πότερ;
Έχει κριθεί από τους αναγνώστες ως απόλυτα επιτυχημένο!
Ποιος κατά τη γνώμη σας είναι ο ιδανικός αναγνώστης των βιβλίων σας;
Αυτός που σκέφτεται και με κρίνει με επιχειρήματα. Από τις περιοδείες μου τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια ευτυχώς συνάντησα πάρα πολλούς.
Μπορεί ένας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας να γράψει λογοτεχνία για μεγάλους;
Αν το έχει ανάγκη, φυσικά.
Πείτε μας ένα περιστατικό που έχει να κάνει με τα παιδιά και τα βιβλία σας;
Ένα από τα τελευταία συνέβη πρόσφατα στην Πτολεμαΐδα, το Μάιο, κάποια από τα παιδιά διαμαρτυρηθήκαν για το τέλος του βιβλίου μου «Το ταξίδι των κύκνων». Επέμεναν πως δεν έπρεπε να πεθάνει η Καρ, η ηρωίδα μου, έπρεπε να την θεραπεύσω και να ζήσει αιώνια. Το βιβλίο απευθύνετε σε ηλικίες 10 και πάνω και φυσικά ο θάνατος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, παρόλο που αντιλαμβάνονται πως δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Όμως σε μια άλλη επίσκεψη, θαρρώ ήταν στην Αθήνα, τον Απρίλη, όπου πήγα για να παρουσιάσω το «Με λένε Πρόμις», τα παιδιά μόλις με είδαν μου είπαν: «Καλά, μόνη ήρθες; Δεν έφερες και την Πρόμις μαζί σου;
Με ποιο κριτήριο διαλέγετε τον εκδότη σας; Αλλάζετε εύκολα εκδότες;
Προσωπικά ήμουν τυχερή από όλες τις συνεργασίες μου και φυσικά δεν θα ξεχάσω τις εκδόσεις Πατάκη, τον πρώτο εκδότη που μου έδωσε το βήμα να παρουσιαστώ.
Το σημερινό κριτήριο μου είναι ποια βιβλία έχουν στις σειρές τους και η αισθητική τους. Δεν αλλάζω εύκολα εκδότη. Μόνο αν δεν συμφωνούμε σε κάποιο βιβλίο θα φύγω αναγκαστικά και αυτό αφορά πάντα τη συγκεκριμένη δουλειά. Τα τελευταία χρόνια έχω στέγη που εκτιμώ, εμπιστεύομαι και αγαπώ και είναι οι εκδόσεις Ψυχογιός, που μου δίνουν τη δυνατότητα να κάνω καταπληκτικά βιβλία μαζί τους, μου δίνουν πολλές ευκαιρίες να επικοινωνώ με τους αναγνώστες μου. Παράλληλα έχω και ένα μικρό… εξοχικό, που με πείθει να κυκλοφορήσω μαζί του «άλλα» βιβλία και είναι οι εκδόσεις Διάπλαση.
Οι Έλληνες εκδότες «αγαπούν» την παιδική λογοτεχνία;
Φυσικά και όσοι το κάνουν είναι ορατά τα αποτελέσματα μέσα από τα βιβλία που προτείνουν στους αναγνώστες τους.
Πως κρίνετε την Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης; Σας ικανοποιεί;
Ως γεγονός της πόλης μας είναι ένα από τα καλύτερα, όμως πιστεύω πως δεν υποστηρίζεται όσο θα έπρεπε. Δυστυχώς έχω την αίσθηση πως αυτή η καταπληκτική πολιτιστική γιορτή ετοιμάζετε να αποδράσει για μεγαλύτερη πολιτεία!
Μπορεί να ζήσει ένας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας από αυτήν;
Μια ερώτηση που μου κάνουν πάντα τα παιδιά στα σχολεία και τους απαντώ «όχι»,και βάζω αμέσως από πίσω ένα «αλλά» και συνεχίζω «επειδή δίχως τη γραφή δεν μπορούν να ζήσουν συνεχίζουν να γράφουν τις ιστορίες τους και ας μην κερδίζουν…», φοβούμενη μην τυχόν και αποθαρρύνω όσους σκέφτονται να ασχοληθούν με τη συγγραφή, όπως μου εμπιστεύονται.
Η Θεσσαλονίκη ευνοεί την πρόοδο ενός συγγραφέα;
Και από εδώ, όσοι μείναμε, παλεύουμε και προσπαθούμε, όμως είμαστε ελεύθεροι ενήλικες και αν χρειαστεί μπορούμε να αποδράσουμε. Ξέρετε δεν μου αρέσει να γκρινιάζω, απλά στεναχωριέμαι που η πόλη μας εδώ και χρόνια νοσεί με διάγνωση εσωστρέφειας και μόνιμης μιζέριας.
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ: «Παίζουμε» με χαμηλό κόστος χωρίς μάνατζερ και γραφεία
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, Ο «ΔΟΜΕΣΤΙΚΟΣ» - ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣΠαρόλες τις αντιξοότητες και τις αδικίες που όντως υπάρχουν, καλλιτέχνης στην επαρχία θα πει απλά καλλιτέχνης!
Κρατάμε χαμηλό το κόστος της Γιορτής της Μουσικής του Κόσμου γιατί μας διέπει έξω από managers και γραφεία διοργανώσεων λογική
Συνέντευξη στον Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Ένας καλλιτέχνης να κατέχει θέση αιρετού στην τοπική αυτοδιοίκηση και να ασχολείται με το αντικείμενό του, δηλαδή τα πολιτιστικά, δεν είναι κάτι συνηθισμένο στη χώρα μας. Υπό αυτήν την έννοια ο Γρηγόρης Παπαεμμανουήλ, της βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής, αντιδήμαρχος πολιτισμού του δήμου Δράμας, είναι μια ενδιαφέρουσα εξαίρεση. Αυτές τις μέρες διεξάγονται στην ακριτική πρωτεύουσα οι «Γιορτή της Μουσικής του Κόσμου» και ήταν μια αφορμή για συζήτηση. Πολιτικός επιστήμονας και ψυχολόγος, καθηγητής Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής επέλεξε να ζει στη Δράμα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να εκδώσει τρία cd’s με βυζαντινά και παραδοσιακά με τον Μάνο Αχαλινωτόπουλο, τον Χρόνη Αηδονίδη, τον Χαρίλαο Ταλιαδώρο και τον αείμνηστο Δημήτρη Καρέλλη.
Δραστηριοποιείστε στο χώρο της βυζαντινής και της παραδοσιακής μουσικής και ζείτε στη Δράμα. Τι θα πει καλλιτέχνης στη ελληνική επαρχία;
Ο αληθινός καλλιτέχνης σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν βρίσκεται μπορεί και πρέπει να δημιουργεί. Ίδρυσα μαζί με τον αδελφό μου τον Πέτρο το 1996 τη Βυζαντινή και Παραδοσιακή Χορωδία "Οι Δομέστικοι της Δράμας». Σας πληροφορώ ότι με βάση τη Δράμα έχουμε πετύχει εξαιρετικές διακρίσεις. Για μένα, λοιπόν, παρόλες τις αντιξοότητες και τις αδικίες που όντως υπάρχουν, καλλιτέχνης στην επαρχία θα πει απλά καλλιτέχνης!
Είστε αντιδήμαρχος Πολιτισμού του δήμου Δράμας. Τι όραμα μπορεί να έχει η τοπική αυτοδιοίκηση στην ελληνική περιφέρεια;
Το να είσαι αντιδήμαρχος Πολιτισμού σε έναν δήμο της περιφέρειας είναι μια πρόκληση. Καταρχήν η ενασχόληση με τα κοινά προϋποθέτει μεράκι για τον τόπο σου, αγάπη για τους ανθρώπους που ζουν σ' αυτόν και όραμα για το μέλλον. Όταν μιλάμε για τοπική αυτοδιοίκηση α' βαθμού, μιλάμε για την πιο λαϊκή μορφή εξουσίας. Για την εξουσία που είναι πιο κοντά στον πολίτη. Και εάν υπάρχει αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ λαού και πολιτικών τότε γίνονται θαύματα. Εμείς στη Δράμα προχωράμε με γνώμονα αυτή την αμοιβαία εμπιστοσύνη και καταφέραμε να δημιουργήσουμε τα τελευταία χρόνια νέους πετυχημένους θεσμούς όπως την "Ονειρούπολη", τη "Γιορτή της Μουσικής του Κόσμου" κ.ά.
Πως καταφέρνετε να κάνετε τις Γιορτές του Κόσμου μόνο με 2.000 ευρώ;
Το ζητούμενο σε μία δύσκολη οικονομικά συγκυρία ήταν να μην οπισθοχωρήσουμε. Το εύκολο θα ήταν να πούμε ότι για λόγους οικονομίας δεν θα κάνουμε φέτος τη "Γιορτή της Μουσικής του Κόσμου", όπως έκαναν γειτονικές πόλεις -π.χ. η Καβάλα με το φεστιβάλ Cosmopolis). Το δύσκολο ήταν να παλέψουμε και με κάθε τρόπο να συνεχίσουμε για τέταρτη χρονιά αυτόν τον πετυχημένο θεσμό. Το χαμηλό κόστος του φεστιβάλ το πετύχαμε με τη συμμετοχή κάποιων χορηγών (όπως το "Κτήμα Παυλίδη") και με την έξω από managers και γραφεία διοργανώσεων λογική που μας διέπει. Για μας ο πολιτισμός είναι κοινωνικό αγαθό όπως η υγεία και η παιδεία. Για μας ο πολιτισμός είναι είδος πρώτης ανάγκης.
Η πολιτεία, το υπουργείο Πολιτισμού, το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης βοηθάνε την προσπάθειά σας;
Δυστυχώς δεν έχουμε καμία στήριξη από πουθενά. Βασιζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις. Ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή θα αξιολογηθεί καλύτερα αυτό που κάνουμε και θα στηριχτεί και από άλλους φορείς.
Πείτε μου ορισμένους αξιόλογους καλλιτέχνες της Δράμας; Με ποιο τρόπο στηρίζετε το ντόπιο καλλιτεχνικό δυναμικό;
Η Δράμα είναι γενέτειρα πολλών καλλιτεχνών που είναι ευρέως γνωστοί. Οι ηθοποιοί Θάνος Καληώρας, Φιλαρέτη Κομνηνού, Ιωάννης Παπαζήσης και οι αείμνηστοι Κούλης Στολίγκας και Νίκος Σεργιανόπουλος, οι τραγουδιστές Πέτρος Γαϊτάνος και Τάνια Τσανακλίδου, ο χορογράφος Δημήτρης Σωτηρίου, οι ζωγράφοι Γιάννης Νίκου και Παύλος Βαφειάδης, οι φωτογράφοι Λίλα Σωτηρίου και Άρης Καραϊσκάκης, οι ποιητές και συγγραφείς Νάσος Βαγενάς, Δημήτρης Μανθόπουλος, Γρηγόρης Πεντζίκης κ.ά, μας κάνουν πάντοτε υπερήφανους ως δραμινούς. Έχουμε όμως και πολλούς νέους καλλιτέχνες που επέλεξαν να μείνουν στη Δράμα και να επικοινωνήσουν την τέχνη τους από εδώ. Η Χαρούλα Γκλαβοπούλου, καθηγήτρια μονωδίας-κλασικού τραγουδιού και διεθνούς φήμης σοπράνο, ο βιολοντσελίστας Ιάσων Ιωάννου, ο βιρτουόζος της ποντιακής λύρας Παναγιώτης Κογκαλίδης, ο ταλαντούχος και μόλις 14 χρονών Κωσταντίνος Τότσιος που παίζει 11 μουσικά όργανα, οι ηθοποιοί Έλενα Μαυρίδου και Δήμητρα Κούζα, ο σκηνοθέτης Θανάσης Ιατρίδης, ο συγγραφέας Βασίλης Τσιαμπούσης, ο αγιογράφος Αντίγονος Γανυτίδης και πολλοί ακόμη συμπολίτες μου γράφουν τις σελίδες της σύγχρονης πολιτιστικής ιστορίας της Δράμας. Κι εμείς είμαστε πάντα κοντά τους στηρίζοντας τους ηθικά και υλικά και δίνοντας τους το βήμα για να παρουσιάσουν την πνευματική τους δημιουργία εντός και εκτός Δράμας.
Ποια είναι τα κύρια αιτήματα του δήμου Δράμας προς την Πολιτεία όσον αφορά στα πολιτιστικά;
Η περαιτέρω ενίσχυση του Φεστιβάλ Ταινιών Ταινιών Μικρού Μήκους και η στήριξη νέων πολιτιστικών δράσεων όπως "η Ονειρούπολη" και "η Γιορτή της Μουσικής του Κόσμου" είναι πάγια αιτήματα του Δήμου της Δράμας προς την Πολιτεία. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια είναι επιτακτική η ανάγκη ενός σύγχρονου πολυχώρου τέχνης που θα λειτουργεί ως θέατρο αλλά και συνεδριακός χώρος.
Τι ονειρεύεστε για τη Δράμα στα πολιτιστικά; Τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας όταν φύγετε από τη σημερινή σας θέση;
Οραματίζομαι μια Δράμα με σύγχρονες υποδομές και ένα μεγάλο θέατρο που θα μπορεί να φιλοξενεί μεγάλες παραγωγές, μια Δράμα πολιτιστικό κέντρο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Και κάποια στιγμή που θα φύγω από αυτή τη θέση θα ήθελα να μείνει έργο ουσιαστικό που θα στιγματίσει θετικά τις ψυχές των συμπολιτών μου.
ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Μουσική, χορός, θέατρο στους δρόμους της Δράμας
Ο Μουσικός Οργανισμός του Δήμου Δράμας λειτουργεί πέρα από τη λογική των ανταποδοτικών εκδηλώσεων. Καλλιτεχνικός διευθυντής είναι ο «κρουστός» Νίκος Τουλιάτος και με επίκεντρο την 21η Ιουνίου -παγκόσμια ημέρα μουσικής- διοργανώνονται εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο. Σήμερα, στις 9 το βράδυ, στο Δημοτικό Κήπο εμφανίζεται το μουσικό σύνολο Κου Κλουξ Σαξ με 30 σαξόφωνα του Δημοτικού Ωδείου Θέρμης υπό τον Θεόφιλο Σωτηριάδη. Αύριο, Κυριακή 21/6, από τις 8 το βράδυ πέντε φιλαρμονικές του δήμου, τοπικά συγκροτήματα αι χορωδίες θα παίζουν μουσική σε διάφορα σημεία της Δράμας. Την ίδια ώρα, στο Θεατράκι της Αγίας Βαρβάρας, θα πραγματοποιηθεί το 13ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Δράμας. Τη Δευτέρα στις 9 το βράδυ, στο Δημοτικό Κήπο, συναυλία του σχήματος «Εμπειροτέχνες» και την Παρασκευή 26/6, στις 9 το βράδυ, στο Θεατράκι της Αγίας Βαρβάρας θα δοθεί η θεατρική παράσταση «Ο απόκοπος» του Μπεργαδή.
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
Η Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΚΕΝΤΡΙ»: «Δεν θέλουμε όμηρους τους συμβασιούχους»
Η επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ μιλά στο «Κεντρί» και απαντά σε 5 ευρωπαϊκές ερωτήσεις με ελληνικές προεκτάσεις- Τι λέει για τους συμβασιούχους, για τη στάση της στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων, για τη λαθρομετανάστευση
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Δεν υπάρχει δίλημμα πρώτα η Ελλάδα και μετά η Ευρώπη ή πρώτα η Ευρώπη και μετά η Ελλάδα. Προτεραιότητα μας είναι η ισχυρή ελληνική παρουσία σε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ: Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με νόθες λύσεις και επιλογές, δημιούργησαν αδιέξοδες καταστάσεις, τις οποίες κληρονόμησε η κυβέρνηση της ΝΔ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ: Στα πλαίσια του Ευρωκοινοβουλίου και σε συνεργασία με την κυβέρνηση θα εξετάσουμε τη δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος και για τις περιπτώσεις εκείνες που ακόμη υπάρχει ζήτημα. Δεν εννοούμε να έχουμε ομήρους νέους ανθρώπους με όνειρα και όρεξη για δουλειά.
ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ: Η Ελλάδα έχει αποδείξει τη καλή της θέληση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διστάσει να αξιοποιήσει το θεσμικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεση της, εφόσον διαπιστώνει την αδιαλλαξία των Σκοπίων
ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ: Για τους λαθρομετανάστες, πρέπει να παραδεχθούμε ορισμένες αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι. Η λαθρομετανάστευση είναι μια παράνομη πράξη, η οποία όσο κι αν έχει κίνητρα ανάγκης αναζήτησης καλύτερης ζωής, δεν πρέπει να καθαγιάζεται
Ακόμη κι αν διαφωνεί κάποιος μαζί της, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι όταν η Μαριέττα Γιαννάκου λέει κάτι το εννοεί και το υποστηρίζει μέχρις εσχάτων. Γι’ αυτό και έχει βαρύτητα η δήλωσή της στο «Κεντρί» σχετικά με το μείζον θέμα των συμβασιούχων ότι «δεν θέλουμε να έχουμε ομήρους νέους ανθρώπους με όνειρα και όρεξη για δουλειά». Σε μια «ευρωπαϊκή» συνέντευξη με ελληνικές προεκτάσεις, η επικεφαλής του γαλάζιου ευρωψηφοδελτίου σκιαγραφεί το προφίλ της νέας ομάδας ευρωβουλευτών της ΝΔ.
Σχεδόν όλοι στην Ελλάδα είμαστε υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης. Υπάρχουν όμως διαφορές, λεπτές αλλά σημαντικές για το μέλλον της Ένωσης και των κρατών. Εσείς τι πιστεύετε: πρώτα η Ελλάδα και μετά η Ευρώπη ή πρώτα η Ευρώπη και μετά η Ελλάδα;
Δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα. Στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης η Ελλάδα πορεύεται ως ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Μια ισχυρή Ευρώπη είναι προς όφελος της Ελλάδας και μια ισχυρή Ελλάδα είναι προς όφελος της Ευρώπης. Οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα, μέσω του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έκανε τη μεγάλη επιλογή να ενταχθεί στους κόλπους των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα. Συνεπώς είναι προτεραιότητα μας η ισχυρή ελληνική παρουσία σε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ένα μεγάλο θέμα που έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, είναι αυτό των συμβασιούχων. Όπως φάνηκε από το ντιμπέιτ, το ΠΑΣΟΚ δεν σκοπεύει να μονιμοποιήσει τη λεγόμενη νέα γενιά συμβασιούχων, άσχετα αν ο κ. Παπανδρέου άλαξε άποψη δυο μέρες μετά. Με δεδομένη την ευθύνη του κράτους για την δημιουργία αυτής της γενιάς αλλά και την ομηρία χιλιάδων νέων ανθρώπων ποια είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας; Για τι θα αγωνιστείτε στο ευρωκοινοβούλιο; Για την δικαίωση των συμβασιούχων ή για τη συνέχιση της ομηρίας τους;
Μην ξεχνάτε ότι το Ευρωκοινοβούλιο πρωτοστάτησε στη υιοθέτηση της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ η οποία αποτελεί τη νομική βάση για την αντιμετώπιση του ζητήματος των συμβασιούχων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με νόθες λύσεις και επιλογές, δημιούργησαν αδιέξοδες καταστάσεις, τις οποίες κληρονόμησε η κυβέρνηση της ΝΔ. Εμείς, τηρώντας πάντα στάση ευθύνης, προωθήσαμε λύσεις, μέσω των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων (π.χ. ΠΔ 164/2004), τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κρίθηκαν πρόσφατα από το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως απολύτως σύμφωνα με την Οδηγία 1999/70/ΕΚ, αντιμετωπίζοντας μεγάλο μέρος του προβλήματος. Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατή η συνολική λύση του προβλήματος. Στα πλαίσια του Ευρωκοινοβουλίου και σε συνεργασία με την κυβέρνηση θα εξετάσουμε τη δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος και για τις περιπτώσεις εκείνες που ακόμη υπάρχει ζήτημα. Δεν εννοούμε να έχουμε ομήρους νέους ανθρώπους με όνειρα και όρεξη για δουλειά.
Έχουμε σε εκκρεμότητα το μεγάλο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας. Η Ελλάδα τηρεί μέχρι στιγμής στάση «βέτο» στην ένταξη των Σκοπίων. Πιστεύετε ότι πρέπει να συνεχίσει να το κάνει και μέχρι ποιου σημείου; Εσείς συμφωνείτε με την άποψη ότι ένα όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία ενισχύει τους ακραίους εθνικιστές στην πλευρά των Σκοπίων;
Το πρόβλημα με τα Σκόπια είναι ότι η ηγεσία της γειτονικής αυτής χώρας εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως προς το θέμα του ονόματος έχοντας ως ακροατήριο για τις ενέργειες της τους ψηφοφόρους στο εσωτερικό της χώρας της και όχι τη διεθνή κοινότητα, η οποία έχει θέσει συγκεκριμένους όρους συμπεριφοράς για την επίλυση του προβλήματος. Η Ελλάδα έχει αποδείξει τη καλή της θέληση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διστάσει να αξιοποιήσει το θεσμικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεση της, εφόσον διαπιστώνει την αδιαλλαξία των Σκοπίων. Αυτό έγινε και στο Βουκουρέστι. Θεωρώ ότι πλέον είναι η σειρά των Σκοπίων να αποδείξουν ότι όντως θέλουν συνθήκες καλής γειτονίας με την Ελλάδα και να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όχι ως κομματική παράταξη που αναζητά την ανανέωση της λαϊκής εντολής αλλά ως υπεύθυνη κυβέρνηση με συγκεκριμένες τεκμηριωμένες θέσεις και όχι πολιτικά συνθήματα. Εμείς αυτό πράττουμε και θα εξακολουθήσουμε να τηρούμε αυτή τη στάση.
Η Ελλάδα είναι εκείνη η χώρα της Ευρώπης με τη μεγαλύτερη υποδοχή μεταναστών σε βαθμό που έχει αποδειχθεί ότι ξεπερνά τις δυνατότητές της. Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα μέσα στην Ευρώπη, ώστε να μην ζημιωθεί ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε βεβαίως οι μετανάστες;
Το θέμα της μετανάστευσης επιβάλλει προσεκτικούς χειρισμούς. Κατ’ αρχήν πρέπει να διακρίνουμε τους νόμιμους από τους παράνομους μετανάστες. Για τους νόμιμους μετανάστες η πολιτεία έχει ήδη προβλέψει σύγχρονες θεσμικές ρυθμίσεις από το 2006 που παρέχουν λύσεις. Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής έχει εκπονήσει το επιχειρησιακό σχέδιο για τη μεταχείριση αυτών των ανθρώπων. Για τους λαθρομετανάστες, πρέπει να παραδεχθούμε ορισμένες αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι. Η λαθρομετανάστευση είναι μια παράνομη πράξη, η οποία όσο κι αν έχει κίνητρα ανάγκης αναζήτησης καλύτερης ζωής, δεν πρέπει να καθαγιάζεται. Οι επιπτώσεις της στο κοινωνικό σύνολο της χώρας υποδοχής των λαθρομεταναστών είναι ιδιαίτερα δυσμενείς εάν δεν υπάρξει έλεγχος του όγκου του μεταναστεύοντος πληθυσμού. Μια πολιτική αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης εστιάζει τόσο στην αποτροπή όσο και στην διαχείριση των λαθρομεταναστών που έχουν εισέλθει στη χώρα. Η δημιουργία αξιοπρεπών χώρων υποδοχής και παραμονής των λαθρομεταναστών μέχρι την επαναπροώθηση τους στη χώρα προέλευσης τους είναι βασική υποχρέωση και η κυβέρνηση καταβάλλει σημαντική προσπάθεια στον τομέα αυτό. Παράλληλα, έχουμε προτείνει, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τη δημιουργία ευρωπαϊκής ακτοφυλακής, μια πρωτοβουλία η υλοποίηση της οποίας θα συμβάλει στη δημιουργία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού ελέγχου των θαλασσίων συνόρων της Ένωσης, ιδίως όπου αυτά ταυτίζονται με τα ελληνικά σύνορα, ώστε να αποτρέπεται η αθρόα συρροή λαθρομεταναστών.
Είστε ικανοποιημένη από την προεκλογική διαδικασία και την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων σ’ αυτές τις ευρωεκλογές;
Δυστυχώς η αντιπολίτευση θέλησε από την πρώτη στιγμή να μετατρέψει την προεκλογική διαδικασία των ευρωεκλογών από αφορμή για ουσιαστικό διάλογο επί θεμάτων ευρωπαϊκής πολιτικής σε αρένα σκανδαλολογίας και παραπολιτικής. Η ΝΔ δεν θα μπορούσε να αφήσει αναπάντητη μια τέτοια πρόκληση που προσβάλλει όχι μόνο την παράταξη μας αλλά και τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Παρόλα αυτά εμείς πάντα διατυπώνουμε τις προτάσεις μας την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις θέτουμε στη κρίση του ελληνικού λαού. Αντιθέτως δεν έχουμε δει κάτι αντίστοιχο από την αντιπολίτευση και αυτό είναι εις βάρος του πολιτικού μας πολιτισμού.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κεντρί" στις 6/6/2009.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Δεν υπάρχει δίλημμα πρώτα η Ελλάδα και μετά η Ευρώπη ή πρώτα η Ευρώπη και μετά η Ελλάδα. Προτεραιότητα μας είναι η ισχυρή ελληνική παρουσία σε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ: Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με νόθες λύσεις και επιλογές, δημιούργησαν αδιέξοδες καταστάσεις, τις οποίες κληρονόμησε η κυβέρνηση της ΝΔ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ: Στα πλαίσια του Ευρωκοινοβουλίου και σε συνεργασία με την κυβέρνηση θα εξετάσουμε τη δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος και για τις περιπτώσεις εκείνες που ακόμη υπάρχει ζήτημα. Δεν εννοούμε να έχουμε ομήρους νέους ανθρώπους με όνειρα και όρεξη για δουλειά.
ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ: Η Ελλάδα έχει αποδείξει τη καλή της θέληση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διστάσει να αξιοποιήσει το θεσμικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεση της, εφόσον διαπιστώνει την αδιαλλαξία των Σκοπίων
ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ: Για τους λαθρομετανάστες, πρέπει να παραδεχθούμε ορισμένες αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι. Η λαθρομετανάστευση είναι μια παράνομη πράξη, η οποία όσο κι αν έχει κίνητρα ανάγκης αναζήτησης καλύτερης ζωής, δεν πρέπει να καθαγιάζεται
Ακόμη κι αν διαφωνεί κάποιος μαζί της, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι όταν η Μαριέττα Γιαννάκου λέει κάτι το εννοεί και το υποστηρίζει μέχρις εσχάτων. Γι’ αυτό και έχει βαρύτητα η δήλωσή της στο «Κεντρί» σχετικά με το μείζον θέμα των συμβασιούχων ότι «δεν θέλουμε να έχουμε ομήρους νέους ανθρώπους με όνειρα και όρεξη για δουλειά». Σε μια «ευρωπαϊκή» συνέντευξη με ελληνικές προεκτάσεις, η επικεφαλής του γαλάζιου ευρωψηφοδελτίου σκιαγραφεί το προφίλ της νέας ομάδας ευρωβουλευτών της ΝΔ.
Σχεδόν όλοι στην Ελλάδα είμαστε υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης. Υπάρχουν όμως διαφορές, λεπτές αλλά σημαντικές για το μέλλον της Ένωσης και των κρατών. Εσείς τι πιστεύετε: πρώτα η Ελλάδα και μετά η Ευρώπη ή πρώτα η Ευρώπη και μετά η Ελλάδα;
Δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα. Στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης η Ελλάδα πορεύεται ως ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Μια ισχυρή Ευρώπη είναι προς όφελος της Ελλάδας και μια ισχυρή Ελλάδα είναι προς όφελος της Ευρώπης. Οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα, μέσω του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έκανε τη μεγάλη επιλογή να ενταχθεί στους κόλπους των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα. Συνεπώς είναι προτεραιότητα μας η ισχυρή ελληνική παρουσία σε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ένα μεγάλο θέμα που έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, είναι αυτό των συμβασιούχων. Όπως φάνηκε από το ντιμπέιτ, το ΠΑΣΟΚ δεν σκοπεύει να μονιμοποιήσει τη λεγόμενη νέα γενιά συμβασιούχων, άσχετα αν ο κ. Παπανδρέου άλαξε άποψη δυο μέρες μετά. Με δεδομένη την ευθύνη του κράτους για την δημιουργία αυτής της γενιάς αλλά και την ομηρία χιλιάδων νέων ανθρώπων ποια είναι η θέση της Νέας Δημοκρατίας; Για τι θα αγωνιστείτε στο ευρωκοινοβούλιο; Για την δικαίωση των συμβασιούχων ή για τη συνέχιση της ομηρίας τους;
Μην ξεχνάτε ότι το Ευρωκοινοβούλιο πρωτοστάτησε στη υιοθέτηση της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ η οποία αποτελεί τη νομική βάση για την αντιμετώπιση του ζητήματος των συμβασιούχων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με νόθες λύσεις και επιλογές, δημιούργησαν αδιέξοδες καταστάσεις, τις οποίες κληρονόμησε η κυβέρνηση της ΝΔ. Εμείς, τηρώντας πάντα στάση ευθύνης, προωθήσαμε λύσεις, μέσω των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων (π.χ. ΠΔ 164/2004), τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κρίθηκαν πρόσφατα από το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως απολύτως σύμφωνα με την Οδηγία 1999/70/ΕΚ, αντιμετωπίζοντας μεγάλο μέρος του προβλήματος. Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατή η συνολική λύση του προβλήματος. Στα πλαίσια του Ευρωκοινοβουλίου και σε συνεργασία με την κυβέρνηση θα εξετάσουμε τη δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος και για τις περιπτώσεις εκείνες που ακόμη υπάρχει ζήτημα. Δεν εννοούμε να έχουμε ομήρους νέους ανθρώπους με όνειρα και όρεξη για δουλειά.
Έχουμε σε εκκρεμότητα το μεγάλο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας. Η Ελλάδα τηρεί μέχρι στιγμής στάση «βέτο» στην ένταξη των Σκοπίων. Πιστεύετε ότι πρέπει να συνεχίσει να το κάνει και μέχρι ποιου σημείου; Εσείς συμφωνείτε με την άποψη ότι ένα όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία ενισχύει τους ακραίους εθνικιστές στην πλευρά των Σκοπίων;
Το πρόβλημα με τα Σκόπια είναι ότι η ηγεσία της γειτονικής αυτής χώρας εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως προς το θέμα του ονόματος έχοντας ως ακροατήριο για τις ενέργειες της τους ψηφοφόρους στο εσωτερικό της χώρας της και όχι τη διεθνή κοινότητα, η οποία έχει θέσει συγκεκριμένους όρους συμπεριφοράς για την επίλυση του προβλήματος. Η Ελλάδα έχει αποδείξει τη καλή της θέληση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διστάσει να αξιοποιήσει το θεσμικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεση της, εφόσον διαπιστώνει την αδιαλλαξία των Σκοπίων. Αυτό έγινε και στο Βουκουρέστι. Θεωρώ ότι πλέον είναι η σειρά των Σκοπίων να αποδείξουν ότι όντως θέλουν συνθήκες καλής γειτονίας με την Ελλάδα και να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όχι ως κομματική παράταξη που αναζητά την ανανέωση της λαϊκής εντολής αλλά ως υπεύθυνη κυβέρνηση με συγκεκριμένες τεκμηριωμένες θέσεις και όχι πολιτικά συνθήματα. Εμείς αυτό πράττουμε και θα εξακολουθήσουμε να τηρούμε αυτή τη στάση.
Η Ελλάδα είναι εκείνη η χώρα της Ευρώπης με τη μεγαλύτερη υποδοχή μεταναστών σε βαθμό που έχει αποδειχθεί ότι ξεπερνά τις δυνατότητές της. Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα μέσα στην Ευρώπη, ώστε να μην ζημιωθεί ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε βεβαίως οι μετανάστες;
Το θέμα της μετανάστευσης επιβάλλει προσεκτικούς χειρισμούς. Κατ’ αρχήν πρέπει να διακρίνουμε τους νόμιμους από τους παράνομους μετανάστες. Για τους νόμιμους μετανάστες η πολιτεία έχει ήδη προβλέψει σύγχρονες θεσμικές ρυθμίσεις από το 2006 που παρέχουν λύσεις. Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής έχει εκπονήσει το επιχειρησιακό σχέδιο για τη μεταχείριση αυτών των ανθρώπων. Για τους λαθρομετανάστες, πρέπει να παραδεχθούμε ορισμένες αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι. Η λαθρομετανάστευση είναι μια παράνομη πράξη, η οποία όσο κι αν έχει κίνητρα ανάγκης αναζήτησης καλύτερης ζωής, δεν πρέπει να καθαγιάζεται. Οι επιπτώσεις της στο κοινωνικό σύνολο της χώρας υποδοχής των λαθρομεταναστών είναι ιδιαίτερα δυσμενείς εάν δεν υπάρξει έλεγχος του όγκου του μεταναστεύοντος πληθυσμού. Μια πολιτική αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης εστιάζει τόσο στην αποτροπή όσο και στην διαχείριση των λαθρομεταναστών που έχουν εισέλθει στη χώρα. Η δημιουργία αξιοπρεπών χώρων υποδοχής και παραμονής των λαθρομεταναστών μέχρι την επαναπροώθηση τους στη χώρα προέλευσης τους είναι βασική υποχρέωση και η κυβέρνηση καταβάλλει σημαντική προσπάθεια στον τομέα αυτό. Παράλληλα, έχουμε προτείνει, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τη δημιουργία ευρωπαϊκής ακτοφυλακής, μια πρωτοβουλία η υλοποίηση της οποίας θα συμβάλει στη δημιουργία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού ελέγχου των θαλασσίων συνόρων της Ένωσης, ιδίως όπου αυτά ταυτίζονται με τα ελληνικά σύνορα, ώστε να αποτρέπεται η αθρόα συρροή λαθρομεταναστών.
Είστε ικανοποιημένη από την προεκλογική διαδικασία και την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων σ’ αυτές τις ευρωεκλογές;
Δυστυχώς η αντιπολίτευση θέλησε από την πρώτη στιγμή να μετατρέψει την προεκλογική διαδικασία των ευρωεκλογών από αφορμή για ουσιαστικό διάλογο επί θεμάτων ευρωπαϊκής πολιτικής σε αρένα σκανδαλολογίας και παραπολιτικής. Η ΝΔ δεν θα μπορούσε να αφήσει αναπάντητη μια τέτοια πρόκληση που προσβάλλει όχι μόνο την παράταξη μας αλλά και τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Παρόλα αυτά εμείς πάντα διατυπώνουμε τις προτάσεις μας την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις θέτουμε στη κρίση του ελληνικού λαού. Αντιθέτως δεν έχουμε δει κάτι αντίστοιχο από την αντιπολίτευση και αυτό είναι εις βάρος του πολιτικού μας πολιτισμού.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κεντρί" στις 6/6/2009.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)