Μόνο ως απόπειρα καπηλείας του πατριωτικού συναισθήματος των Ελλήνων μπορεί να ερμηνευτεί η απόφαση του ΛΑΟΣ να διοργανώσει συλλαλητήριο για το Σκοπιανό, στις 5 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη.
Καταρχάς, η κομματικοποίηση του θέματος είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή. Είναι σίγουρο ότι κάθε κινητοποίηση δημιουργεί ρήγματα στο εσωτερικό της χώρας. Βέβαια, έχει δίκιο ο βουλευτής Γιάννης Μανώλης όταν λέει ότι προτιμά να είναι σε κατάσταση υπερ… παρά σε κατάσταση αφασίας, σχολιάζοντας την απαξιωτική για το κοινό αίσθημα δήλωση του Λευτέρη Ζαγορίτη (δεν είναι δα η πρώτη φορά που ο γραμματέας του κόμματος ολισθαίνει: θυμηθείτε τις χειροπέδες όταν αυτές θα αθωωθούν). Ωστόσο, ενωμένοι πρέπει να πορευθούμε, είτε μας αρέσει η απόφαση είτε όχι. Διότι εδώ που φτάσαμε, το αποτέλεσμα δεν θα συναρτάται με τις εσωτερικές πολιτικές γραμμές, αλλά με τις πιέσεις που δέχεται η «μωρή παρθένα» Ελλάς.
Πέραν τούτων, είναι κοινή λογική ότι ένα συλλαλητήριο μικρότερο από εκείνο του 1992, όπως επισήμαναν ήδη οι κ. Ψωμιάδης και Παπαθεμελής, θα είναι πλήγμα κατά την άποψης που αυτό υποτίθεται ότι θέλει να εξυπηρετεί. Θα διαλύσει την πρωτοφανή και μεγαλειώδη εικόνα της λαϊκής αντίδρασης του 1992 και τον όποιον μύθο έχει πλέον πλεχθεί γύρω από αυτήν. Θα δημιουργήσει εικόνες μειοψηφικές – όπλο στα χέρια των εθνικιστικών κύκλων των Σκοπίων. Άρα, γιατί το κάνει ο κ. Καρατζαφέρης; Ποιους εξυπηρετεί και τι επιδιώκει; Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατόν να θυσιάζονται τα άπαντα στο βωμό της λίγων ακόμη λεπτών προσωπικής δημοσιότητας. Έλεος.
29 Φεβ 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου