…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

• Ποιος πολιτισμός και ποιος τουρισμός ρε παιδιά; Ο Λευκός Πύργος, αφού έμεινε τόσα χρόνια άβατο για τους επισκέπτες –τους λιγοστούς- της πόλης, άνοιξε πριν δυο χρόνια αλλά τώρα ξανάκλεισε λόγω περικοπών που έχουν ως συνέπεια την έλλειψη φυλάκων!!!
• Έχουν βουίξει τα μελίσσια αλλά στο ΥΠΠΟΤ αυτί δεν ιδρώνει. Και είναι ντροπή για την πόλη να ανέχεται να μένει κλειστός ο Λευκός Πύργος. Το μνημείο – σύμβολο της πόλης γίνεται σύμβολο ραγιαδισμού έναντι της Αθήνας αλλά και σύμβολο της αδυναμίας των εντόπιων εριφίων να πετύχουν τα αυτονόητα.
• Αξίζει να σημειωθεί: πέρυσι είχαμε τα ίδια. Διαμαρτυρήθηκε με επιστολή του στον τότε υπουργό Μ. Λιάπη –αρχές του χρόνου- ποιος λέτε; Ο Π. Ψωμιάδης, κανείς άλλος. Ο λαϊκάντζας, ο Ζορό, ο Άι Βασίλης… Κανείς άλλος. Και ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ και τότε ΥΠΠΟ Αντ. Σαμαράς, μόλις ανέλαβε έλυσε το πρόβλημα διαμιάς. Προς τιμήν του.
• Αλλά τι να πεις γι’ αυτήν την πόλη όπου η συνέργεια μεταξύ των φορέων του στον πολιτισμό –και όχι μόνο- θεωρείται μέγα επίτευγμα; Το αυτονόητο δηλαδή… Και δεν φταίνε οι άνθρωποί τους. Οι νοοτροπίες φταίνε. Και οι λογικές της κεντρικής διοίκησης.   
• Πάντως τα πέντε «Μ», τα πέντε μεγάλα μουσεία της πόλης –Μακεδονικό Σύγχρονης Τέχνης, Αρχαιολογικό, Βυζαντινό, Κρατικό Σύγχρονης Τέχνης και Τελλόγλειο- είναι έτοιμα για πέντε πολύ ενδιαφέρουσες εκθέσεις με κορυφαία ίσως την έκθεση για πρώτη φορά έργων από τη συλλογή Κωστάκη.
• Το Μουσείο Φωτογραφίας προετοιμάζεται για τη Photobienalle. Κάτι μου λέει ότι ή θα αλλάξουν πρόσωπα ή θα αλλάξουν όνομα. Και θα γυρίσουμε πίσω στη γνωστή αγαπημένη και λιγότερο μεγαλοϊδεατική Φωτοσυγκυρία. Για να δούμε…
• Και για να μην γκρινιάζουμε, η κρατική αβελτηρία δεν μπορεί να σταματήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Τα Άνω Λαδάδικα είναι πια γεγονός και εκεί ο κόσμος κάθε βράδυ, τις θερινές αυτές νύχτες του… χειμώνα στην καρδιά του οποίου βρισκόμαστε, έχει μετατραπεί σε Γκάζι σαλονικιώτικο. Χωρίς κρατικές παρεμβάσεις, αναπτύσσονται νέες δυναμικές αίθουσες τέχνης «του λιμανιού κι όχι του σαλονιού», «μυστικά» εργαστήρια καλλιτεχνών σε πρώην βιοτεχνικούς χώρους, αξιοπρεπείς χώροι εστίασης που συνδέουν το σήμερα με το χθες.
• Χωρίς διλήμματα για τον διατηρητέο ή όχι χαρακτήρα του συνόλου – ευτυχώς δεν τίθεται ζήτημα…- όπως συνέβη με τα Κάτω Λαδάδικα που από την πολλή δημόσια φροντίδα για την… ανάδειξη του συνόλου, τα καταδίκασαν σε… παρακμή.      
• Ο Κώστας Πυλαρινός από αντιπρόεδρος έγινε πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Μεγάρου Μουσικής, άνθρωπος με επιρροή στα του Μεγάρου. Αγωνία επικρατεί και για το τι μέλλει γενέσθαι στο Μέγαρο της Θεσσαλονίκης αφού εδώ και χρόνια πολλοί εποφθαλμιούν τη θέση του προέδρου. Όμως μια πεταλούδα μου είπε, εμένα της μέλισσας, ότι γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.
• Καλά, πολύ γέλιο η «Νήσος» του Χρήστου Δήμα. Καλοκαιρινή ελαφρότητα καταμεσής του χειμώνα, σαν τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ο δικός μας, εκπληκτικός!
• Υπουργέ, πότε επιτέλους θα διορίσεις καινούρια διοικητικά συμβούλια και διευθυντές; Τι περιμένεις; Να βαλτώσει τελείως η ερμαφρόδιτη κατάσταση; Ή δώσε χρίσμα ή άλλαξε. Μπιιιιζ!

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο "Κεντρί" στις 15/1/2010.