• Και τώρα ποιος θα πηγαίνει στις παραλίες της Χαλκιδικής με κάμερα, ποιος θα μας ενημερώνει για τα όμορφα λιαστά κωλαράκια της Χαλκιδικής στο δελτίο των οκτώ;
• Με κάτι τέτοια λουκέτα όπως αυτό στο STAR CHANNEL, στο ανταποκριτικό γραφείο της Θεσσαλονίκης, θέλεις δε θέλεις γίνεσαι ΠΑΜΕ…
• Όλο το συνάφι μας γνωρίζει τι έχουν τραβήξει τα παιδιά που εργάζονται εκεί τα τελευταία χρόνια –πόλεμο νεύρων αν το πεις, λίγο είναι.
• Από αλλαγές ύφους –ναι, είναι αυτοί που είχαν πάρει τη Τζούλια στο κατόπι- μέχρι αλλαγές συνθηκών εργασίας με περικοπές και «ψυχολογικές» μετακομίσεις.
• Αναρωτιέμαι τι σκέφτονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης αλλά και όλοι οι μεγάλοι αυτοδιοικητικοί γι’ αυτό το χάλι, την εργασιακή ανασφάλεια και την ανεργία που μας δέρνει σ’ αυτήν την πόλη. Τι έχουν να πουν στα νέα παιδιά, στους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους.
• Ξαναλέω: με κάτι τέτοια θες δε θες γινόμαστε όλοι ΠΑΜΕ. Ούτως ή άλλως δεν έχουμε πού αλλού να πάμε…
• Παρεμπιπτόντως: Εκείνο το διώκονται οι πέντε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ για μη εφαρμογή δικαστικής απόφασης δεν το κατάλαβα. Μέχρι τώρα ήξερα ότι πρώτος υπεύθυνος να εφαρμόσει το νόμο είναι οι αρχές –λιμεναρχείο, αστυνομία, εισαγγελία… Με μια λέξη: το κράτος.
• Αλλά θα μου πεις, έχουμε κράτος; Άντε και να πιστεύαμε ότι είχαμε μέχρι τη νύχτα της Πέμπτης. Από κει και πέρα… Τέλος.
• Δεν μας έφτανε η εργασιακή ανασφάλεια, έχουμε τώρα και την ανασφάλεια όταν περπατάμε, όταν δουλεύουμε, όταν γελάμε, όταν ανοίγουμε δώρα, όταν κλείνουμε τα μάτια, όταν σκεφτόμαστε, όταν μιλάμε, όταν είμαστε ακόμα ζωντανοί…
• Τώρα πληρώνουμε τον εαυτό μας που φτιάξαμε, ό,τι ψηφίζουμε, ό,τι στηρίζουμε εδώ και τριάντα χρόνια. Έναν συλλογικό νεοπλουτισμό, πανομοιότυπο με τον ατομικό. Χαραλότητα και σαχλαμάρα.
• Ψύχρανε ο καιρός κι εμείς είμαστε με τα κοντομάνικα. Πώς να μην κρυώσεις μετά; Καλή σας μέρα. Καλή δύναμη, παιδιά. Έχει ο Θεός, που λέγαν οι γιαγιάδες (που περάσαν και εμφύλιο και πόλεμο και εξορία και δικτατορία)…
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Πρωινός freddo 25/6/2010
• Δε λέω τίποτε γι’ αυτούς που κατέλαβαν τα πλοία. Φαίνεται ότι κάποιοι πιστεύουν ότι τα ταξίδια θα πρέπει να απαγορευθούν…
• Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση δεν παρενέβη ούτε αυτή τη φορά προβάλλοντας μια αιτιολογία τετριμμένη και φυσικά αναμενόμενη, η οποία όμως έχει πια καταντήσει φτηνή δικαιολογία: εάν παρενέβαινε το Λιμενικό ή η Αστυνομία θα είχαμε θύματα…
• Για το γεγονός ότι εκδόθηκε μια δικαστική απόφαση που ουδέποτε εφαρμόστηκε, ποιος θα απολογηθεί; Για την ταλαιπωρία χιλιάδων Ελλήνων και ξένων ταξιδευτών ποιος θα πληρώσει;
• Πώς να εμπιστευθεί ένας πολίτης ότι οι σκληρές θυσίες, τις οποίες καλείται εκών άκων να υποστεί, θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα όταν το κράτος (δεν έχει σημασία ποιος είναι στην κυβέρνηση, εξάλλου ανάλογα συνέβησαν το Δεκέμβριο 2008) παρακολουθεί ανήμπορη ή αδιάφορη ή, σε κάθε περίπτωση, αδρανής εκατό διατεταγμένους συνδικαλίζοντες χτυπούν την κοινωνία και τη χώρα;
• Πως μπορούν τα όποια μέτρα να έχουν αποτέλεσμα, πως μπορεί να αλλάξουμε, εάν όλα αυτά δεν συνοδεύονται από αλλαγή νοοτροπίας της ίδιας της διοίκησης; Εάν δηλαδή η αστυνομία συνεχίζει να μην προστατεύει το κοινωνικό σύνολο, εάν ο υπουργός δεν τολμά αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας όχι απλώς το θέλει αλλά το θεωρεί αυτονόητο;
• Πως μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες εάν ένα ολόκληρο κοινοβουλευτικό κόμμα εμφανίζεται αποφασισμένο να ανατρέψει το σύνταγμα στους δρόμους και στέλνει τους «ειδικούς» να βάζουν λουκέτο σε ρεστοράν, πολυκαταστήματα κ.ά.;
• Εργαζόμενοι δεν είναι μόνο όσοι πιάνουν τα πόστα στα καράβια. Προβλήματα έχουμε όλοι μας. Όμως δεν μπορεί να ισοπεδώνονται τα πάντα, άνθρωποι και καταστάσεις, στο όνομα ενός σκοτεινού οράματος. Αν αυτό επικρατήσει τότε αλίμονο στον τόπο.
• Δυστυχώς φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη νοσταλγοί και νοσταλγοί. Καλή σας μέρα.
Πρωινός freddo 24/6/2010
• Χρόνια είχαμε να ζήσουμε τέτοια κινητικότητα στο δήμο Θεσσαλονίκης. Εκτός από τους συνήθεις υποψηφίους, έπεσε στο τραπέζι ήδη ένα «διαθέσιμος», ο Τάσος Τζήκας από τον επιχειρηματικό χώρο, αλλά και του Νίκου Ευθυμιάδη, επίσης επιχειρηματία.
• Και οι δυο είχαν στο πλευρό τους πολύ αξιόλογους ανθρώπους, φωνές που εδώ και χρόνια ακούγονται μεμονωμένες και στις παρέες, όμως τώρα –επιτέλους- αποκτούν δημόσια υπόσταση. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πόλη και για όλους μας.
• Ειδικά για τον δεύτερο θέλω να πω ότι εμφανίστηκε πολύ πιο συγκεκριμένος σε ό,τι πρεσβεύει και είχε εντυπωσιακή πρώτη παρουσία. Μάλιστα είχε στο πλευρό του όχι ως αβανταδόρους αλλά ως συνεργάτες ανθρώπους εξαιρετικά αξιόλογους.
• Όταν ένας υποψήφιος έχει στο πλευρό του μια αρχιτεκτόνισσα, για παράδειγμα, όπως η Ρένα Σακελλαρίδου, με διακρίσεις, γνώση και ήθος, τότε δεν μπορεί παρά η πόλη να ελπίζει ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
• Αλλά και τον καθηγητή Μουσιόπουλο, τον Σίμο Μπεσανσόν, τον Β. Θωμαΐδη των εξαγωγέων και τον εντυπωσιακά εύστοχο νεαρό Γρ. Πενέλη. Τους αναφέρω όχι για κάτι άλλο αλλά γιατί και οι τρεις σηματοδοτούν συγκεκριμένες ιδέες και απόψεις για την πόλη.
• «Παραμύθια δεν χρειάζονται μόνο τα παιδιά, και η δική μας η ψυχή, των ενηλίκων, έχει ανάγκη μια καραμέλα για να γλυκάνει όταν στην καθημερινότητα δεν παίρνουμε ανάσα» είπε η «δικιά μας» η Λένα Μαντά σε αθηναϊκή κυριακάτικη εφημερίδα.
• Κατά τα λοιπά η αποστρατεία του Β. Παπαγεωργόπουλου ήταν αναμενόμενη για όσους ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, αλλά και όσους γνωρίζουν τον Αντώνη Σαμαρά.
• Και έχει μια μεγάλη συμβολή: η επερχόμενη εκλογική μάχη να διεξαχθεί έχοντας επιτέλους στο επίκεντρο την πόλη, όχι τα κόμματα. Έχοντας στο επίκεντρο τις προσωπικότητες, όχι τα πρόσωπα. Καλή σας μέρα!
Πρωινός freddo 23/6/2010
• Όπερ σημαίνει, για όλους εμάς που συχνάζουμε σε κουρεία και όχι κομμωτήρια, κοινώς μπαρμπέρικα, όπως του Γρηγόρη στην Καραϊσκάκη, όπου πηγαίνουμε πάντα λουσμένοι, ότι…
• …σε τούτη την κοινωνία την άτιμη του καταναλωτισμού μέχρι εκεί που δεν πάει, μέχρι και το λούσιμο άλλος μας το ‘κανε! Πληρώναμε για να λουστούμε! Αν είναι δυνατόν. Πάρε, λοιπόν, τώρα προσφορά το λούσιμο και τράβα στον μπαρμπέρη…
• Θα μου πεις εδώ σ’ αυτόν τον τόπο, όπου η απλότητα ήταν ανέκαθεν φυσικός κανόνας και πηγή έμπνευσης για ποιητές και ζωγράφους, αρχιτέκτονες και άλλους δημιουργούς, φτάσαμε στο σημείο…
• …να γεμίζουμε τους δρόμους με ΙΧ αυτοκίνητα που κοστίζουν όσο ένα σπίτι, ένα κεραμίδι που λέμε, ένα αναλώσιμο ΙΧ, τζιπ για τζιπ που λέμε.
• Με πληρωμένα λουσίματα και ΙΧ όσο ένα σπίτι, να πως φτάσαμε ως εδώ και τώρα δε μας ξεπλένει ούτε το ΔΝΤ. Από χώρα της απλότητας, γίναμε χώρα της λιτότητας…
• Αυτό πάλι; Λουκέτο στο NOESIS, στο γνωστό μας πλανητάριο; Στο σήμα κατατεθέν της ανατολικής πλευράς της πόλης; Στη… silicon valley της Θεσσαλονίκης;
• Μας κάνουν πλάκα ή πραγματικά δεν λειτουργεί το κράτος; Η παύση πληρωμών που λέγαμε ότι δεν θα έρθει είναι μια πραγματικότητα. Κι ακόμα δεν έπιασαν οι ζέστες.
• Είναι όμως ντροπή, δεν ξέρω για ποιους, για την Αθήνα ή για τη Θεσσαλονίκη, για τις περίφημες υγιείς δυνάμεις της πόλης να κλείσει τελικά το NOESIS, ό,τι καλύτερο γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
• Οι επόμενες δέκα μέρες θα είναι κρίσιμες. Θέλω να πιστεύω ότι οι αρχές, οι υποψήφιοι αυτοδιοικητικοί, κυρίως οι «νέοι» υποψήφιοι επιχειρηματίες (Τζήκας, Ευθυμιάδης), δεν θα αφήσουν να φτάσουμε στο λουκέτο. Ακόμη και ο δήμαρχος Θέρμης, ο Θ. Παπαδόπουλος, που το Πλανητάριο βρίσκεται στα δικά του όρια.
• Η μέρα που ξημερώνει να είναι πιο ευοίωνη, πιο αισιόδοξη, πιο χαρούμενη. Καλημέρα και καλή δύναμη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)