• Και τώρα ποιος θα πηγαίνει στις παραλίες της Χαλκιδικής με κάμερα, ποιος θα μας ενημερώνει για τα όμορφα λιαστά κωλαράκια της Χαλκιδικής στο δελτίο των οκτώ;
• Με κάτι τέτοια λουκέτα όπως αυτό στο STAR CHANNEL, στο ανταποκριτικό γραφείο της Θεσσαλονίκης, θέλεις δε θέλεις γίνεσαι ΠΑΜΕ…
• Όλο το συνάφι μας γνωρίζει τι έχουν τραβήξει τα παιδιά που εργάζονται εκεί τα τελευταία χρόνια –πόλεμο νεύρων αν το πεις, λίγο είναι.
• Από αλλαγές ύφους –ναι, είναι αυτοί που είχαν πάρει τη Τζούλια στο κατόπι- μέχρι αλλαγές συνθηκών εργασίας με περικοπές και «ψυχολογικές» μετακομίσεις.
• Αναρωτιέμαι τι σκέφτονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης αλλά και όλοι οι μεγάλοι αυτοδιοικητικοί γι’ αυτό το χάλι, την εργασιακή ανασφάλεια και την ανεργία που μας δέρνει σ’ αυτήν την πόλη. Τι έχουν να πουν στα νέα παιδιά, στους εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους.
• Ξαναλέω: με κάτι τέτοια θες δε θες γινόμαστε όλοι ΠΑΜΕ. Ούτως ή άλλως δεν έχουμε πού αλλού να πάμε…
• Παρεμπιπτόντως: Εκείνο το διώκονται οι πέντε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ για μη εφαρμογή δικαστικής απόφασης δεν το κατάλαβα. Μέχρι τώρα ήξερα ότι πρώτος υπεύθυνος να εφαρμόσει το νόμο είναι οι αρχές –λιμεναρχείο, αστυνομία, εισαγγελία… Με μια λέξη: το κράτος.
• Αλλά θα μου πεις, έχουμε κράτος; Άντε και να πιστεύαμε ότι είχαμε μέχρι τη νύχτα της Πέμπτης. Από κει και πέρα… Τέλος.
• Δεν μας έφτανε η εργασιακή ανασφάλεια, έχουμε τώρα και την ανασφάλεια όταν περπατάμε, όταν δουλεύουμε, όταν γελάμε, όταν ανοίγουμε δώρα, όταν κλείνουμε τα μάτια, όταν σκεφτόμαστε, όταν μιλάμε, όταν είμαστε ακόμα ζωντανοί…
• Τώρα πληρώνουμε τον εαυτό μας που φτιάξαμε, ό,τι ψηφίζουμε, ό,τι στηρίζουμε εδώ και τριάντα χρόνια. Έναν συλλογικό νεοπλουτισμό, πανομοιότυπο με τον ατομικό. Χαραλότητα και σαχλαμάρα.
• Ψύχρανε ο καιρός κι εμείς είμαστε με τα κοντομάνικα. Πώς να μην κρυώσεις μετά; Καλή σας μέρα. Καλή δύναμη, παιδιά. Έχει ο Θεός, που λέγαν οι γιαγιάδες (που περάσαν και εμφύλιο και πόλεμο και εξορία και δικτατορία)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου