Πρωινός freddo 25/6/2010

• Άκουγα χθες το γιατρό της Πάρου, αποκλεισμένο από τους ΠΑΜίτες στο λιμάνι του Πειραιά, να κάνει δηλώσεις στον ΣΚΑΪ με τέτοια νηφαλιότητα, ψυχραιμία, λογική και παρρησία που σπάνια ακούμε πια στα κανάλια.

• Δε λέω τίποτε γι’ αυτούς που κατέλαβαν τα πλοία. Φαίνεται ότι κάποιοι πιστεύουν ότι τα ταξίδια θα πρέπει να απαγορευθούν…
• Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση δεν παρενέβη ούτε αυτή τη φορά προβάλλοντας μια αιτιολογία τετριμμένη και φυσικά αναμενόμενη, η οποία όμως έχει πια καταντήσει φτηνή δικαιολογία: εάν παρενέβαινε το Λιμενικό ή η Αστυνομία θα είχαμε θύματα…
• Για το γεγονός ότι εκδόθηκε μια δικαστική απόφαση που ουδέποτε εφαρμόστηκε, ποιος θα απολογηθεί; Για την ταλαιπωρία χιλιάδων Ελλήνων και ξένων ταξιδευτών ποιος θα πληρώσει;
• Πώς να εμπιστευθεί ένας πολίτης ότι οι σκληρές θυσίες, τις οποίες καλείται εκών άκων να υποστεί, θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα όταν το κράτος (δεν έχει σημασία ποιος είναι στην κυβέρνηση, εξάλλου ανάλογα συνέβησαν το Δεκέμβριο 2008) παρακολουθεί ανήμπορη ή αδιάφορη ή, σε κάθε περίπτωση, αδρανής εκατό διατεταγμένους συνδικαλίζοντες χτυπούν την κοινωνία και τη χώρα;
• Πως μπορούν τα όποια μέτρα να έχουν αποτέλεσμα, πως μπορεί να αλλάξουμε, εάν όλα αυτά δεν συνοδεύονται από αλλαγή νοοτροπίας της ίδιας της διοίκησης; Εάν δηλαδή η αστυνομία συνεχίζει να μην προστατεύει το κοινωνικό σύνολο, εάν ο υπουργός δεν τολμά αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας όχι απλώς το θέλει αλλά το θεωρεί αυτονόητο;
• Πως μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες εάν ένα ολόκληρο κοινοβουλευτικό κόμμα εμφανίζεται αποφασισμένο να ανατρέψει το σύνταγμα στους δρόμους και στέλνει τους «ειδικούς» να βάζουν λουκέτο σε ρεστοράν, πολυκαταστήματα κ.ά.;
• Εργαζόμενοι δεν είναι μόνο όσοι πιάνουν τα πόστα στα καράβια. Προβλήματα έχουμε όλοι μας. Όμως δεν μπορεί να ισοπεδώνονται τα πάντα, άνθρωποι και καταστάσεις, στο όνομα ενός σκοτεινού οράματος. Αν αυτό επικρατήσει τότε αλίμονο στον τόπο.
• Δυστυχώς φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη νοσταλγοί και νοσταλγοί. Καλή σας μέρα.