· Μου λέει ο φίλος Θανάσης Τζ., 40 χρονών, στέλεχος ιδιωτικής εταιρίας, ότι αυτό που λέμε «ψυχολογία της αγοράς» έχει πέσει πάλι κατακόρυφα, μόλις οι παραθυράτοι άρχισαν πάλι τη μίρλα ολημερίς κι ολονυχτίς.
· Πραγματικά, έχει λίγες μέρες που παρακολούθησαν τηλεοπτικές ειδήσεις και έπαθα κατάθλιψη –ευτυχώς ελαφριάς μορφής, προς το παρόν. Πάλι σενάρια, πάλι φήμες. Πάλι κυβέρνηση που άλλα λέει το πρωί κι άλλα κάνει το βράδυ. Άκρη δε βγάζεις.
· Κι ας υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε πολλά. Δηλαδή όταν η συζήτηση έχει γυρίσει πλέον στις περικοπές 30%-40% στον ιδιωτικό τομέα, τον οποίο την περασμένη άνοιξη η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι δεν θα τον πειράξει, τότε η κατήφεια είναι φυσικό επακόλουθο.
· Όταν οι φίλοι σου πλέον χάνουν τη δουλειά τους και δεν βγάζουν το μήνα, ε λογικό είναι να σε πιάνει κάτι. Όμως ο Θανάσης θέτει το ερώτημα: ποιον συμφέρει ο θάνατος του εμποράκου; Γιατί τα μεγάλα κανάλια να θέλουν την αύξηση της πίεσης στην αγορά και, συνακόλουθα, τη συρρίκνωση της διαφημιστικής δαπάνης; Το θέλουν ή έχουν πατήσει μπανανόφλουδα; Ή εκτελούν –κι αυτά- εντολές των μεγάλων αφεντικών;
· Αυτό το καλοκαίρι συνάντησα μια κοπέλα από τα Ουράλια που ζούσε στην Αγία Πετρούπολη πριν από μερικά χρόνια και τώρα πια στα Κύθηρα. Δεν είναι η μόνη, φυσικά, αλλά κι αυτή με διαβεβαίωσε ότι είναι καλύτερη η ζωή στο νησί με τα λίγα, παρά στην Αθήνα με τα πολλά.
· Στο μικρό μέρος σε ξερνάει ο τόπος, που λένε. Αν δε χωράς το βλέπεις, το νοιώθεις, φεύγεις. Στο μεγάλο μέρος, δεν κάνεις τίποτε από όλα αυτά παρά μόνο ελπίζεις. Δεν έχεις τι βεβαιότητα που τελειώνει η στεριά και που αρχίζ’ η θάλασσα. Και παλεύεις. Και αγωνίζεσαι. Και ελπίζεις. Μάταια…
· Η ζωή μας αλλάζει. Αν δεν το αντιληφθούμε θα είναι πιο επώδυνο. Έχει δίκιο ο Στρος Καν. Τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά μας. Υγεία, αγάπη, δύναμη. Θα μας χρειαστούν. Καλημέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου