Ø Ο συνδικαλισμός, φυσικά, είναι στοιχείο της δημοκρατίας. Όπως και τα κόμματα. Κάνει μέγα λάθος όποιος ισχυριστεί το αντίθετο. Για το ότι λειτουργούν με λάθος τρόπο, δεν φταίνε οι θεσμοί, αλλά οι άνθρωποι.
Ø Ο «κακός συνδικαλισμός» είναι μέρος του προβλήματος της σύγχρονης Ελλάδας, από τα πιο καλά κρυμμένα κάτω από το χαλί, που υπονόμευσε συστηματικά κάθε προσπάθεια εξέλιξης, εκσυγχρονισμού, επανίδρυσης τους κράτους, ή…
Ø …φάνηκε αδύναμο και απροετοίμαστο, ίσως απρόθυμο τελικά, να «δει» τις εξελίξεις και να συμβάλλει στην αλλαγή που χρειαζόταν ο τόπος.
Ø Αντίθετα, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, δημιούργησε τα δικά του κατεστημένα (έχουμε κι εδώ στη Θεσσαλονίκη τέτοιους…), οχυρωμένο πίσω από τα περίφημα «κεκτημένα» των εργαζομένων (ερήμην φυσικά των εργαζομένων).
Ø Ο συνδικαλισμός έγινε μια από τις ασφαλέστερους οδούς που οδηγούσαν στο βόλεμα και ενίοτε στην πολιτική. Σκεφτείτε μονάχα πόσοι πρόεδροι της ΓΣΕΕ έγιναν υπουργοί –πέρασαν δηλαδή στην άλλη όχι, από τη διεκδίκηση στη διαφέντευση, ξεπουλώντας αρχές και τον κόσμο που τους πίστεψε.
Ø Αλήθεια, είδε κανείς να αλλάζει τίποτα στις εργασιακές σχέσεις; Άκουσε κανείς τους συνδικαλιστές να μιλάνε για την "απασχόληση" που ξεκίνησε από το 1996 και υποκατέστησε σιγά σιγά την εργασία, με αποτέλεσμα περισσότερους απασχολουμένους αλλά λιγότερους εργαζομένους;
Ø Πότε τους είδατε να μιλάνε για τα επερχόμενα; Πότε τους είδατε να συνεργάζονται για να πετύχουν ώστε η εξέλιξη να γίνει ομαλή μετεξέλιξη προς όφελος των εργαζομένων; Το πολύ πολύ να πέτυχαν κάποια αύξηση στους μισθούς στα όρια του πληθωρισμού. Καλή κι αυτή αλλά βραχυπρόθεσμη και διόλου αρκετή.
Τα γράφαμε αυτά και πριν από χρόνια. Αλλά όταν γράφεις τέτοια σε βάζουν στο περιθώριο. Αλλά κρατά τις αρχές σου. Πολύτιμο. Καλή σας μέρα. Καλή δύναμη. Κώστα, καλό κουράγιο και περαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου