Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις εκδοχές της πρότασης Νίμιτς: Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας, Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας, Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας. Είναι δυνατόν;
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας γηραιός διπλωμάτης, με μακρά εμπειρία και προσόντα που τον έφεραν σε υψηλότατες θέσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, μετά από χρόνια ενασχόλησης με ένα διεθνές πολιτικό πρόβλημα, μετά από ένα χρόνο… αγρανάπαυσης και ωρίμου σκέψεως, φέρνει στο τραπέζι αυτές τις προτάσεις.
Φαντασία μηδέν, παρεμβατικότητα μηδέν, κατάδειξη εξόδου από το αδιέξοδο μηδέν. Μόνο σκοπιμότητα μπορεί να κρύβει μια τέτοια πρόταση, δεδομένου ότι τη βλακεία την έχουμε ήδη απορρίψει παραπάνω.
Θα περίμενε κανείς μία πρόταση, την καθαρά συμβιβαστική, η οποία δεν υπάρχει στο τραπέζι: Νέα Μακεδονία. Αν δεν ήθελε να χαϊδέψει τους πλαστογράφους, θα πρότεινε απλά το «Δημοκρατία των Σκοπίων».
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι οποίες αποκαλύπτουν και τις επιδιώξεις όλων των μερών, χρειάζεται πλέον ανάληψη του ιστορικού κόστους -όχι απλώς του πολιτικού- εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Όπως σημειώναμε πριν από τέσσερις μήνες, χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα που δεν θα μας οδηγεί σε αδιέξοδο και ταυτόχρονα θα περισώζει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Μια προσέγγιση που δεν θα απομονώσει την Ελλάδα και συνάμα θα δίνει λύση η οποία ακόμη κι αν μοιάζει με υποχώρηση υπό όρους τρέχουσας πολιτικής, θα διασφαλίζει σε διαστάσεις Ιστορίας προοπτική εξάλειψης του προβλήματος. Εκτιμώ ότι η Ελλάδα με την αποδοχή του ονόματος «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας» κινήθηκε ακριβώς προς αυτήν κατεύθυνση.
Τι θα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση τώρα που οι Σκοπιανοί αποθρασύνονται, μη αποδεχόμενοι ούτε την ύστατη ελληνική καλή προαίρεση; Τα πράγματα είναι απλά: «Η ελληνική διπλωματία [κάνοντας πράξη τα λόγια της] ή θα αποδείξει ότι κάτι αλλάζει στο ελληνικό ΥΠΕΞ ή θα αποδειχθεί φαιδρή όσο ποτέ άλλοτε. Θα αποδείξει ότι ή ασκεί πολιτική αρχών ή ότι απλώς υποκύπτει σε πιέσεις».
01 ΜΑΡ 2008
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας γηραιός διπλωμάτης, με μακρά εμπειρία και προσόντα που τον έφεραν σε υψηλότατες θέσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, μετά από χρόνια ενασχόλησης με ένα διεθνές πολιτικό πρόβλημα, μετά από ένα χρόνο… αγρανάπαυσης και ωρίμου σκέψεως, φέρνει στο τραπέζι αυτές τις προτάσεις.
Φαντασία μηδέν, παρεμβατικότητα μηδέν, κατάδειξη εξόδου από το αδιέξοδο μηδέν. Μόνο σκοπιμότητα μπορεί να κρύβει μια τέτοια πρόταση, δεδομένου ότι τη βλακεία την έχουμε ήδη απορρίψει παραπάνω.
Θα περίμενε κανείς μία πρόταση, την καθαρά συμβιβαστική, η οποία δεν υπάρχει στο τραπέζι: Νέα Μακεδονία. Αν δεν ήθελε να χαϊδέψει τους πλαστογράφους, θα πρότεινε απλά το «Δημοκρατία των Σκοπίων».
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι οποίες αποκαλύπτουν και τις επιδιώξεις όλων των μερών, χρειάζεται πλέον ανάληψη του ιστορικού κόστους -όχι απλώς του πολιτικού- εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Όπως σημειώναμε πριν από τέσσερις μήνες, χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα που δεν θα μας οδηγεί σε αδιέξοδο και ταυτόχρονα θα περισώζει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Μια προσέγγιση που δεν θα απομονώσει την Ελλάδα και συνάμα θα δίνει λύση η οποία ακόμη κι αν μοιάζει με υποχώρηση υπό όρους τρέχουσας πολιτικής, θα διασφαλίζει σε διαστάσεις Ιστορίας προοπτική εξάλειψης του προβλήματος. Εκτιμώ ότι η Ελλάδα με την αποδοχή του ονόματος «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας» κινήθηκε ακριβώς προς αυτήν κατεύθυνση.
Τι θα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση τώρα που οι Σκοπιανοί αποθρασύνονται, μη αποδεχόμενοι ούτε την ύστατη ελληνική καλή προαίρεση; Τα πράγματα είναι απλά: «Η ελληνική διπλωματία [κάνοντας πράξη τα λόγια της] ή θα αποδείξει ότι κάτι αλλάζει στο ελληνικό ΥΠΕΞ ή θα αποδειχθεί φαιδρή όσο ποτέ άλλοτε. Θα αποδείξει ότι ή ασκεί πολιτική αρχών ή ότι απλώς υποκύπτει σε πιέσεις».
01 ΜΑΡ 2008
Αμ και οι γηραιοί και έμπειροι διπλωμάτες την δουλεία που τους έχουν αναθέσει κάνουν Γιάννη... Μπορείς να το πεις και εντεταλμένη υπηρεσία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή ακούστηκαν ορισμένα πρωτάκουστα σχετικά με τον πρόσφατο γάμο ομοφυλοφύλων στην Τήλο και το αν υπάρχει διάταξη νόμου που να το επιτρέπει κλπ, επισημαίνω ότι κανένας δεν έκανε τον κόπο να να ρωτήσει τον κατεξοχήν ειδήμονα της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στην ελληνική έννομη τάξη και στην υποχρεωτική ερμηνεία των κανόνων του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κύριο Παυλόπουλο, που τυχαίνει να είναι σήμερα και ο κατεξοχήν αρμόδιος υπουργός που θα κληθεί να εκδώσει εγκύκλιο στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων της χώρας για την εφαρμογή των διατάξεων του πολιτικού γάμου και σύνταξης των ληξιαρχικών πράξεων.
Διαβάστε τι γράφει σε σύγγραμμά του:
«Όταν πρόκειται για την ερμηνεία και την εφαρμογή οποιωνδήποτε άλλων, προγενεστέρων ή μεταγενεστέρων της Κοινοτικής Οδηγίας διατάξεων του εθνικού δικαίου, το ΔΕΚ δέχεται ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να προβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου αυτού, πάντα μέσα στα πλαίσια του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού του κοινοτικού δικαίου, προκειμένου να επιτύχει το στόχο, που καθορίζεται από αυτή, και να συμμορφωθεί έτσι προς τις διατάξεις του άρθρου 189 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (Βλ. Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-21/04, 4 Ιουλίου 2006, Κωνσταντίνος Adeneler and others ver. Ellinikos Organismos Galaktos. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει οι διατάξεις του εσωτερικού δικαίου και συγκεκριμένα οι διατάξεις περί γάμου να ερμηνευτούν «υπό το φως του κειμένου και του σκοπού των αντίστοιχων διατάξεων του κοινοτικού δικαίου (ισότητα ανδρών και γυναικών, οιουδήποτε γενετήσιου προσανατολισμού ως προς τα δικαιώματα τέλεσης γάμου κλπ).
Τέλος ο εθνικός δικαστής στην προσπάθεια του να εναρμονίσει, π.χ. με τις μεθόδους που ήδη εκτέθηκαν, το εθνικό δίκαιο με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, δεν έχει «διέξοδο διαφυγής». Λόγω της αρχής της υπεροχής του κοινοτικού δικαίου υποχρεούται να μην εφαρμόσει τη διάταξη του εθνικού δικαίου, η οποία αντιτίθεται τόσο στο πρωτογενές, όσο και στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο. Η υποχρέωση αυτή εμφανίζεται ακόμη περισσότερο έντονη και επιτακτική, όπως είναι ευνόητο, στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη προηγηθεί απόφαση του ΔΕΚ, η οποία και έχει κρίνει, με δύναμη δεδικασμένου κατά τις κείμενες κοινοτικές διατάξεις, την αντίθεση μιας διάταξης του εθνικού δικαίου προς το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο (Βλ. Πρ. Παυλόπουλου εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, σελ. 83-84, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1993).»
Αν υπάρχουν όλα αυτά γραμμένα, χρειάζεται να ψάχνουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και να ρωτάμε τους παπάδες;