Ρουσόπουλος κατά ALPHA ή η πολιτική στο εδώλιο

Παρακολουθούμε όλοι τη λυσσαλέα διαμάχη ALPHA - Ρουσόπουλου, ιδιαίτερα μετά την αγωγή που κατέθεσε ο βουλευτής και πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος κατά του τηλεοπτικού καναλιού Αυτιά, Βλάχου και Βερύκιου. Σχεδόν ολόκληρο το κυριακάτικο βραδινό δελτίο ειδήσεων αναλώθηκε στο θέμα με τη συμμετοχή "μαρτύρων" υπέρ των δημοσιογράφων.
Προσωπικά πιστεύω ότι πολιτική δεν ασκείται μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Όταν αποφασίζεις να ασχοληθείς με την πολιτική πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχθείς παντός είδους επιθέσεις. Από την άλλη, βέβαια, αυτό που συμβαίνει τα τελευταία δέκα χρόνια (και ειδικότερα τα πέντε) στην τηλεόραση πόρρω απέχει από τη δημοσιογραφία. Μπορεί η δημοσιογραφική έρευνα να μην έχει όρια, η δημόσια έκφραση όμως έχει. Δυστυχώς, η γλώσσα καφενείου των "ενημερωτικών" πρωινάδικων αλλά και των σκηνοθετημένων ειδησεογραφικών σεναρίων των μεγάλων δελτίων των ιδιωτικών καναλιών πολλές φορές σπιλώνει ανθρώπους, υπολήψεις, επιχειρήσεις, καταστάσεις κλπ. Και σπιλώνει ανεπανόρθωτα.
Άρα, λοιπόν, όταν ούτε αυτό που κάνουν οι δημοσιογράφοι είναι δημοσιογραφία αλλά ούτε και αυτό που κάνουν οι πολιτική είναι πολιτική, τότε δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ο Ρουσόπουλος να μην ασκήσει αγωγή ζητώντας εκατομμύρια ευρώ από αυτούς που θεωρεί ότι τον συκοφαντούν, εφόσον οι εναγόμενοι έχουν από καιρό απεκδυθεί την δημοσιογραφική ιδιότητα με όσα η δεοντολογία συνεπάγεται και λειτουργούν ως κάτι άλλο (π.χ. ως εντολοδόχοι), ενώ ο ενάγων δεν θέλει να κάνει πολιτική αλλά να λειτουργεί ως κάτι άλλο (π.χ. ως μεσίτης);
Όλα αυτά είναι πλήγμα στη Δημοκρατία. Προκαλεί αιμορραγία εσωτερική και εξωτερική. Το αίμα φαίνεται. Το βλέπουν οι πολίτες και, αναζητώντας το λογικό, καταφεύγουν στα "κεκρυμμένα". Στα άκρα. Αλίμονό μας.

Ένα ιστορικό γεγονός στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης

«Σε λίγες ημέρες, πρόκειται να σπάσει ένα ταμπού και να λυθεί μια σημαντική παρεξήγηση», γράφει ο αναλυτής της "Κορριέτε Ντέλλα Σέρα" Αντόνιο Φερράρι σε ανταπόκρισή του από την Αθήνα.

Αμέσως μετά προχωρά σε διεξοδική αναφορά προσεγγίζοντας με αντικειμενικότητα την επέτειο του ελληνικού ΟΧΙ και την εισβολή των στρατευμάτων του Μουσσολίνι, και εξηγεί: "Στην εξέδρα της Θεσσαλονίκης, τη γεμάτη σημαίες για τη στρατιωτική παρέλαση της εθνικής γιορτής του ΟΧΙ, που η Ελλάδα αντέταξε στο τελεσίγραφο του Μουσσολίνι, δίπλα στον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας θα βρίσκεται ο Ιταλός πρέσβης Τζαμπάολο Σκαράντε. Είναι η πρώτη φορά, που συμβαίνει κάτι τέτοιο και συνεπώς, είναι κατανοητό να έχει δημιουργηθεί μεγάλη προσμονή".
Η «Κορριέρε» τονίζει ότι με τον τρόπο αυτό, ύστερα από 68 χρόνια, θα μπει τέλος σε μια «κατά φαντασίαν κρίση», για την οποία, όμως, δεν ευθύνεται η Ελλάδα, αλλά το γεγονός ότι «πολλοί, στην Ιταλία, από φόβο ή από ραθυμία, προτιμούσαν να μη βλέπουν και να μη γνωρίζουν».
Η εφημερίδα του Μιλάνου υπενθυμίζει, μεταξύ άλλων, ότι ο Ιταλός υπουργός «λαϊκού πολιτισμού», Παβολίνι, δυο ημέρες πριν το φασιστικό τελεσίγραφο, είχε στείλει στην Αθήνα το θίασο της Όπερας της Ρώμης για να παρουσιάσει την «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ», του Τζάκομο Πουτσίνι. Τη βραδιά της δεξίωσης στην ιταλική πρεσβεία, έφτασε το ελληνικό ΟΧΙ.
«Για το λόγο αυτό, η ημέρα του ΟΧΙ ήταν και θα παραμείνει η μαρτυρία της εξέγερσης εναντίον μιας αδικίας. Και η Ιταλία, θα έπρεπε να είναι ευγνώμων για αυτό το ΟΧΙ. Διότι, όπως έγραψε ο πρέσβης Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, η άρνησή αυτή στο φασισμό, σήμανε την αρχή του τέλους του».

Μπλάνκο στη αφίσα του Φεστιβάλ (2)

Φίλη καλή με πληροφόρησε ότι τελικά "δεν τρέχει τίποτε" αφού μόνο εκ παραδρομής αναγράφηκε αρχικά το όνομα του Σίμου Σαλτιέλ ως δημιουργού της αφίσας του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Η αφίσα είναι προϊόν συλλογικής εργασίας του team της Red Creative. Και πάλι εύγε.

Για τον ανδριάντα του Καραμανλή

Μεταξύ του Ολύμπιον και τους ξενοδοχείου Ηλέκτρα θέλει να τοποθετήσει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης ανδριάντα του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Και όπως είναι πλέον αναμενόμενο οι ντόπιοι αντιπολιτευόμενοι αντιδρούν. Και "επιχειρηματολογούν" ορισμένοι ότι δεν συνέβη το ίδιο με τον Ανδρέα Παπανδρέου...
Έλεος μη συντηρητικοί αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί Θεσσαλονικείς! Έλεος! Αυτό είναι το πρόβλημά σας; Γιατί όχι και τον Ανδρέα; Δεν έχει νόημα να πω εδώ γιατί οι δύο πολιτικοί δεν μπορεί να συγκριθούν, θα επισημάνω μόνο ότι ειδικά η Θεσσαλονίκη πολλά οφείλει στον Καραμανλή, αφού τα τελευταία μεγάλα έργα έγιναν επί των ημερών του. Αλλά και κάτι ακόμη. Δε νομίζω ότι υπάρχει πιο κομβικό σημείο στην εξέλιξη της σύγχρονης Ελλάδας από την ένταξή της στην τότε ΕΟΚ. Ήταν η εξέλιξη, το πολιτικό επίτευγμα που άλλαξε τα δεδομένα θετικά για τη χώρα μας. Αλλά τόσο μίσος ρε παιδιά; Μέχρι εξόντωσης; Στο τέλος θα καταλήξετε πάλι οι γενναίοι αλλά μικροί...
Προσωπικά έχω υποστηρίξει πολλές φορές -και αυτό ισχύει και για τη συγκεκριμένη περίπτωση, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα δημόσιο στοιχείο που θα επηρεάσει την όψη της πλατείας- ότι η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από έναν συνολικό σχεδιασμό, όχι αποσπασματικές ενέργειες. Κατά τα λοιπά, όχι άλλο κόμπλεξ κατωτερότητας. Γιατί βγαίνει προς τα έξω και δεν θα σας βγει σε καλό...

"Μπράβο" στη "νέα" Καθημερινή...

Μια βδομάδα πριν την αποκάλυψη του Έθνους της Κυριακής του Γ. Χαρβαλιά και του Μ. Ιγνατίου για το προκάτ σχέδιο που κατέθεσε ο Μάθιου Νίμιτς, ο λαδωμένος δικηγόρος της Νέας Υόρκης, για την ονομασία των Σκοπίων, η Καθημερινή της Κυριακής του Αλ. Παπαχελά και του Αθ. Έλλις δημοσίευε μεγάλη συνέντευξη του βοηθού ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Νταν (προσοχή στο υποκοριστικό του Ντάνιελ!) Φριντ με πηχιαίο τίτλο τι; "ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΙΜΙΤΣ"!!! [http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_12/10/2008_288139]
Ούτε κρατική διαφήμιση από τους αμερικανούς να είχαν πάρει...
Το βέβαιο που μπορεί κανείς να συμπεράνει, ακόμη κι αν δεν γνωρίζει παρασκήνια, είναι ότι παίζονται πολλά παιχνίδια εντός κι εκτός. Διαφορετικά μεταξύ τους συμφέροντα, εντός κι εκτός Ελλάδας, επιθυμούν διακαώς να "λυθεί" το θέμα ακόμη και με παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας, αδιαφορώντας ή παραβλέποντας τις πραγματικές σκοπιμότητες ΗΠΑ και Σκοπίων. Όμως, τόσο η Ιστορία όσο και η σημερινή πραγματικότητα στα Βαλκάνια, επιβάλλουν την αποκάλυψη των ακραίων σχεδίων των "πιτσιρικάδων" της γείτονος που συνεπικουρούνται από τους Αμερικανούς. Επιβάλλουν την διαφύλαξη του ονόματος της Μακεδονίας, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε μπροστά στα χειρότερα για τον τόπο.

"Σημασία έχει να μπορείς να γίνεις μέγας ηθοποιός"!

Πολύ ενδιαφέρον το αφιέρωμα του περιοδικού Highlights στη θεατρική εκπαίδευση. Ανθολογώ:
-Ο Βίκτωρ Αρδίττης, κάποτε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ και τώρα πια διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, δεν διστάζει να πει: "Η σχολή είναι μια παρένθεση στη ζωή ενός νέου καλλιτέχνη. Μπορεί να δραστηριποιηθεί επαγγελματικά και κανείς δεν του επιβάλλει να πάει σε σχολή. Στην Ευρώπη οι παλιές σχολές μετατρέπονται σε πανεπιστήμια ενώ ταυτόχρονα ανθούν υψηλού επιπέδου masterclasses και εργαστήρια. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι ιδεωδώς ένας νέος θα μπορούσε να φτιάξει ελεύθερα το δικό του πρόγραμμα σπουδών επιλέγοντας ανάμεσα σε αξιόλογες εκπαιδευτικές δράσεις". Επίσης, μας πληροφορεί ότι κάθε χρόνο δίνουν εξετάσεις στη Δραματική του Εθνικού περίπου 600 άτομα και περνούν 15...
-Ο Τάσος Ράτζος, κατ' ουσίαν διευθύνων της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του ΚΘΒΕ, μας πληροφορεί ότι κάθε χρόνο δίνουν εξετάσεις 250 άτομα και περνούν 10-12...
-Η Ρούλα Πατεράκη ανεβάζει τον πήχυ εκεί που πρέπει να είναι (όχι μόνο στο θέατρο): "Ηθοποιός μπορεί να γίνει ο κάθε άνθρωπος και μάλιστα σχεδόν καλός ηθοποιός. Αυτό είναι και το παράδοξο. Σημασία έχει να μπορείς να γίνεις μέγας ηθοποιός. Γιατί μόνο μεγάλοι ηθοποιοί μπορούν να επηρεάζουν την τέχνη: δημιουργούν τέχνη, αναιρούν τέχνη, πάντως κάνουν τέχνη" λέει κάπου...

Να τι εστί τέχνη!

Μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι κάνοντας "σύγχρονη τέχνη" καταξιώνονται ως εικαστικοί δημιουργοί, δίνει ο Ιταλός ζωγράφος Λεονάρντο Κρεμονίνι σε μίνι συνέντευξή του στη σημερινή "Ελευθεροτυπία" (21-10-2008) και τον Γιώργο Καρουζάκη (να που δεν χρειάζονται πολλές λέξεις για να πεις τα χρήσιμα και τα κρίσιμα). "Η ζωγραφική θέλει χέρι και μυαλό" λέει, μιλώντας παράλληλα για "ευκολία των Νέων Μέσων". Δηλώνει ότι δεν τον ενοχλεί κάτι ιδιαίτερα στη σύγχρονη τέχνη τονίζοντας ότι "η μοντερνιστική έκρηξη διατάραξε απλώς τη σχέση του χεριού με το μυαλό" με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται σιγά σιγά η μοναδικότητα του έργου τέχνης.
Στην ουσία ο Κρεμονίνι καθορίζει ένα ποιοτικό κριτήριο για το τι είναι πραγματικά τέχνη, απαιτώντας σωρευτικά "χέρι και μυαλό". Εξοβελίζει έτσι όσους αρνούνται τις κλασικές εκδοχές εκμεταλλευόμενοι τα Νέα Μέσα. Όσους καλύπτουν δηλαδή την απαιδευσιά του χεριού τους με κόλπα του μυαλού τους...

"Οι αετοί πεθαίνουν ελεύθεροι"

Στις 18 Νοεμβρίου, ημέρα Τρίτη, στον Ιανό της Θεσσαλονίκης παρουσιάζω το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Πολυράκη. Ο κ. Ψυχογιός και ο συγγραφέας των 400.000 και πλέον πωλήσεων μου κάνουν την τιμή. Ετοιμάζουμε όχι μια βιβλιοπαρουσίαση αλλά μια "βιβλιοπαράσταση". Με όμορφες εκπλήξεις. Θα σας περιμένω.

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ: http://www.psichogios.gr/book.asp?cid=22635

Το Μάιο του 1941, μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς, ο ίλαρχος Άρης Παπαδάκης και η Έρρικα Ρόζενμπεργκ ακολουθούν την ελληνική βασιλική οικογένεια και τον πρωθυπουργό στην Αίγυπτο και κατόπιν στη Νότια Αφρική. Οι άνεμοι του πολέμου, όμως, χωρίζουν το ζευγάρι, φέρνοντας την Έρρικα στην Αγγλία, μπλεγμένη σε μια απίστευτη όσο κι επικίνδυνη ιστορία κατασκοπείας, και τον Άρη στην περήφανη πατρίδα του, την Κρήτη, όπου αυτός και οι σύντροφοί του έρχονται αντιμέτωποι με έναν αδίστακτο Γερμανό επιστήμονα. Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η ισοπεδωτική βία και ο όλεθρος του πολέμου, η φρίκη των στρατοπέδων συγκεντρώσεως και η διεστραμμένη μισαλλοδοξία των ναζί, οι δυο νέοι θα χάσουν ο ένας τα ίχνη του άλλου, θα δουν τις μοίρες τους να διασταυρώνονται με τις μοίρες άλλων ανθρώπων, και θα αγωνιστούν με πάθος για τη ζωή και τις αξίες της. Στις περιπέτειές τους θα τους συνοδεύει πάντοτε άσβηστη η ελπίδα ότι το τέλος του πολέμου θα σημάνει και την αρχή μιας καινούργιας κοινής ζωής. Ένα μυθιστόρημα όπου ζωντανεύει ένας ανελέητος κόσμος από κατασκόπους, πλεκτάνες και αδίστακτους βασανιστές, μα και ένας μεγάλος έρωτας. Ένας έρωτας που αντέχει στις θύελλες και που περιβάλλεται από ένα φωτοστέφανο πίστης σε ό,τι σημαίνει η λέξη άνθρωπος.

Έπαρση της σημαίας!

Κι όμως! Κάθε χρόνο το πρωί της 26ης Οκτωβρίου -γιορτή του Άι Δημήτρη και αρχή του εορταστικού τριημέρου για τη Θεσσαλονίκη- γίνεται επίσημη έναρξη της σημαίας στο Λευκό Πύργο. Δυστυχώς, δεν συμμετέχει σχεδόν κανείς. Όλοι κοιμούνται. Γίνεται και νωρίς, γύρω στις 7.30 αν θυμάμαι καλά. Δίνει και ωραίες εικόνες...

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Προς την έπαρση", Θεσσαλονίκη - πλατεία Λευκού Πύργου, 26-10-2007

Ας παραδεχτούν την ήττα τους...

Άκουγα πριν λίγο το Στέφανο Μάνο στη "Δεύτερη ανάγνωση" της ΕΤ3 αλλά και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο σε άλλες εκπομπές τον τελευταίο καιρό να αναλύουν από έδρας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Να σας πω τι σκέφτομαι; Μα τόσο η παγκόσμια κρίση μέχρι και η ακατάσχετη ακρίβεια στο ελλαδικό χωριουδάκι μας δεν είναι τίποτε άλλο από τη μεγάλη ήττα των δύο πολιτικών, των απόψεών τους δηλαδή. Αντί να μιλούν λοιπόν από το εδώλιο του "κατηγορουμένου" εξακολουθούν να κρίνουν οι ίδιοι...
Γιατί είναι η ήττα των απόψεων Μάνου - Ανδριανόπουλου; Αυτοί δεν είναι οι υποστηρικτές του άκρατου καπιταλισμού, του καθαρού φιλελευθερισμού, του μηδενικού κρατισμού; Αυτοί δεν υποστήριζαν τα προηγούμενα χρόνια ότι η αγορά θα αυτορυθμιστεί; Ότι φταίνε και οι πολίτες για την ακρίβεια γιατί δεν κάνουν έρευνα αγοράς; Ότι φταίμε κι εμείς διότι δεν έχουμε καταναλωτική συνείδηση; Ότι η κρατική παρέμβαση θα πρέπει να μείνει μακριά από την αγορά;
Αλλά η καταναλωτική συνείδηση μοιάζει με το επιχείρημα των αρνητών στράτευσης ότι αν το έκαναν όλοι στον κόσμο τότε... Τότε δεν θα ζούσαμε, αλλά θα ήμασταν στον παράδεισο. Η καταναλωτική συνείδηση είναι μακροχρόνια παράμετρος που σχετίζεται άμεσα με την εκπαίδευση, είναι μια παράμετρος ουσιαστικά ουτοπική. Θα μου πείτε είσαι υπέρ των εθνικοποιήσεων; Όχι φυσικά. Αλλά εκεί θα φτάσουμε αν συνεχιστεί η αλόγιστη απελευθέρωση της αγοράς που οδηγεί στην ασύδοτη αγορά.
Παν μέτρον άριστον, ισχύει και στη περίπτωση αυτή. Δεν είναι δυνατόν να μην λειτουργεί πραγματικά (με ταχεία επέμβαση) η Επιτροπή Ανταγωνισμού όταν τα καρτέλ κυριαρχούν; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός -αγορανομία, ναι, αγορανομία- για να χτυπά καθημερινά την κερδοσκοπία;
Το να υπάρχει η κατάλληλη δόση κρατικής παρέμβασης είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής. Ας παραδεχτούν, λοιπόν, την ήττα τους οι θιασώτες του άκρατου φιλελευθερισμού της αγοράς.

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Pinguini", Βερολίνο Zoogarden, 2-7-2008

Μπλάνκο στην αφίσα του Φεστιβάλ

Μπλάνκο στο όνομα του Σίμου Σαλτιέλ έριξε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου όσον αφορά την αφίσα της 49ης διοργάνωσης. Δεν έχω μάθει ακόμη το γιατί, αν ήταν απλώς αδέξιος χειρισμός ή προκλήθηκαν πικρίες. Για τον πολύ κόσμο, εκείνον που ούτως ή άλλως αντιλαμβάνεται το Φεστιβάλ Κινηματογράφου μόνο ως γιορτή, λίγη σημασία έχει. Η αφίσα είναι εξαιρετική. Κι αν θέλετε την άποψή μου, θα έπρεπε να βγαίνει κάθε χρόνο μετά από έναν μίνι γραφιστικό ή καλλιτεχνικό διαγωνισμό, ώστε το αποτέλεσμα να έχει προσωπική υπογραφή. Είναι δημιουργικό και ταιριάζει σε έναν όντως θεσμό όπως το σινεφεστιβάλ.

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Κώμη", Τήνος, 6-7-2004

Η αφίσα του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου με την υπογραφή Σίμου Σαλτιέλ

Tο 49^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που θα διεξαχθεί από τις 14 έως τις 23 Νοεμβρίου 2008, παρουσιάζει το φετινό δημιουργικό του, το οποίο αποτελείται από μία μονοκονδυλιά, μία χειρονομία σχεδόν εικαστική, με προσανατολισμό κυρίως ανθρωποκεντρικό. Δημιουργική αφετηρία της φετινής οπτικής ταυτότητας του φεστιβάλ αποτελεί η εικαστική απόδοση των εννοιών “βλέπω” και “παρακολουθώ” ως άμεσα δηλωτικά της τέχνης του κινηματογράφου. Η ανθρώπινη μορφή που αντικατοπτρίζει η γραμμή, με κύριο στοιχείο το μάτι, συμβολίζει το οπτικό μέρος του θεάματος στην τέχνη του κινηματογράφου, με σημείο αναφοράς το θεατή, δημιουργώντας ταυτόχρονα της εικόνα της 49^ης διοργάνωσης της διεθνούς γιορτής του κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη.Την αφίσα του 49^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σχεδίασε ο Σίμος Σαλτιέλ, creative director της εταιρίας Red Creative.

Δέκα χρόνια αυτό κατάλαβε;

Η πρόταση του Μ. Νίμιτς είναι επιεικώς απαράδεκτη. Το γεγονός ότι απορρίπτεται και από τα δύο μέρη, δείχνει πολύ απλά ότι ή ο κ. Νίμιτς επί δέκα δεν κατάλαβε τίποτα ή ότι τελικά δεν είναι διαμεσολαβητής του ΟΗΕ αλλά κάτι άλλο... Δεν θα τη σχολιάσω άρθρο προς άρθρο. Δεν έχει σημασία, τα έχουμε πει πολλές φορές.
Αν δούμε το πνεύμα και δεν κολλήσουμε στο γράμμα, πιστεύω ότι θα αντλήσουμε πολύ πιο χρήσιμα συμπεράσματα. Επιχειρώντας να μιλήσουμε στη λογική της διπλωματίας και του διεθνούς δικαίου, πρέπει να πούμε ότι καταρχήν οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία είναι Δούρειος Ίππος για την ελληνική πλευρά. Δεν είναι μόνο το επικοινωνιακού χαρακτήρα επιχείρημα ορισμένων ότι στο τέλος θα μείνει μόνο το "Μακεδονία". Είναι ότι επιχειρείται να καταλυθεί όσα κέρδισε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα: επιχειρείται ο διαμελισμός της Μακεδονίας -σε βόρεια και νότια.
Από κει κι έπειτα, με την επιβολή στην ατζέντα ζητημάτων για τη γλώσσα, για την εθνότητα κλπ που θέτουν οι Σκοπιανοί, επιχειρείται η επί της ουσίας αποσύνθεση της ελληνικής Μακεδονίας. Αυτά είναι τα ζητήματα που "καίνε" τους ακραίους γείτονες, όχι το όνομα. Οι Σκοπιανοί στην πραγματικότητα δεν απορρίπτουν το όνομα "Βόρεια Μακεδονία" αλλά το "χαλί", διότι αυτό είναι η ουσία των διεκδικήσών τους.
Όσο για τον δικηγόρο της Νέας Υόρκης, δέκα χρόνια πηγαινοφέρνει αστειότητες. Διότι αν ήθελε πράγματι να υπηρετήσει την ιστορική αλήθεια και την ειρήνη στην περιοχή και όχι αλλοτρια συμφέροντα -τα συμφέροντα του δικηγορικού του γραφείου- τότε θα πρότεινε την ονομασία Δημοκρατία των Σκοπίων επιτρέποντας στους Σκοπιανούς να αυτοαποκαλούνται και... ζουλού αν έτσι θέλουν και να μιλούν... σουαχίλι αν έτσι θέλουν. Και οι φίλοι μας θα ήταν πανευτυχείς διότι αφενός θα αναγνώριζε το μικρό τους κράτος ολόκληρη η υφήλιος και αφετέρου θα μπορούσαν να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι Μακεδόνες απόγονοι του Μεγαλέξανδρου. Εν ειρήνη. Εν ειρήνη και μετανοία!

Η τελική πρόταση του κ. Νίμιτς

Αντιγράφω από τα Νέα της 10/10/2008 [http://ta-nea.dolnet.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=1403491]:

Το πλήρες κείμενο της πρότασης Νίμιτς στο οποίο η Ελλάδα αποκαλείται «Πρώτο Μέρος» και τα Σκόπια «Δεύτερο Μέρος»- έχει ως εξής:

Έγγραφο εργασίας (8 Οκτωβρίου 2008) 1.Το συνταγματικό όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας (Republika Μakedonija) θα παραμείνει η συνταγματική ονομασία του Δεύτερου Μέρους (ΠΓΔΜ) και θα χρησιμοποιείται ως επίσημη ονομασία του Δεύτερου Μέρους στο εσωτερικό της χώρας.

2.Το Δεύτερο Μέρος θα υιοθετήσει μέσα από τις συνταγματικές του διαδικασίες το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» (στα γαλλικά «Republique de Μacedoine du Νord»)- αναφέρεται εδώ ως «Διεθνές Όνομα/ Όνομα των Ηνωμένων Εθνών»-, το οποίο θα έχει πλήρη νομική ισχύ και θα χρησιμοποιείται ως το επίσημο όνομα του Δεύτερου Μέρους σε διεθνές πλαίσιο συμπεριλαμβανομένων:

α) Στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών κατόπιν επικύρωσης του Διεθνούς Ονόματος μέσα από ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

β) Σε άλλους επίσημους και ημιεπίσημους διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

γ) Σε επίσημες και ημιεπίσημες διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακές διασκέψεις, συναντήσεις, πρωτοβουλίες και παρόμοιες περιστάσεις.

δ) Σε πολυμερείς συνθήκες, συμφωνίες και παρόμοια επίσημα έγγραφα και εργαλεία. 3.Το σύντομο (άτυπο) όνομα που θα χρησιμοποιείται επισήμως από τα Ηνωμένα Έθνη και για άλλη επίσημη χρήση σε διεθνές πλαίσιο θα είναι «Βόρεια Μακεδονία» (στα γαλλικά: «Μacedoine du Νord»).

4.Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών θα συστήσει σε τρίτα κράτη να χρησιμοποιούν το Διεθνές Όνομα για επίσημη διμερή χρήση. Σε κάθε περίπτωση, όπως προβλέπει η παράγραφος 2 παραπάνω, το Διεθνές Όνομα θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά σε όλες τις πολυμερείς επίσημες και ημιεπίσημες διασκέψεις, συναντήσεις, πρωτοβουλίες και παρόμοιες περιστάσεις, ανεξάρτητα από το πού λαμβάνουν χώρα και ανεξάρτητα από τις αυστηρά διμερείς συμφωνίες που μπορεί να αφορούν οποιοδήποτε κράτος φιλοξενεί ή συμμετέχει.

5. Το «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν θα είναι πια δεκτό για χρήση ως όνομα του Δεύτερου Μέρους.

6.Το «Μακεδονία» μόνο του δεν θα χρησιμοποιείται από κανένα κράτος ως επίσημο όνομα.

7.Το καθένα από τα δύο μέρη θα μπορεί να χρησιμοποιεί τις λέξεις «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» σε δικά του μη επίσημα πλαίσια, με την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι ούτε το Πρώτο ούτε το Δεύτερο Μέρος δεν θα διεκδικήσουν αποκλειστικά δικαιώματα, πολιτικά, εμπορικά ή άλλα, στο όνομα «Μακεδονία» ή «Μακεδονικός» σε οποιαδήποτε γλώσσα.

8. Τα διαβατήρια και παρόμοια έγγραφα αναγνώρισης που χρησιμοποιούνται διεθνώς (και όχι αποκλειστικά εντός του Δευτέρου Μέρους) θα έχουν τη μορφή και το περιεχόμενο που εμφανίζεται στο παράρτημα 1 αυτού του εγγράφου εργασίας.

9. Το Πρώτο Μέρος και το Δεύτερο Μέρος επιφυλάσσονται στις θέσεις τους για το ζήτημα της χρήσης δικών τους επιθέτων για να αναφέρονται στο Δεύτερο Μέρος, ζήτημα το οποίο δεν έχει σχέση με τη διμερή συμφωνία που θα συνομολογηθεί μεταξύ τους. Για σκοπούς επίσημης χρήσης εντός του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η Γραμματεία θα υιοθετήσει κατάλληλους όρους για χρήση επιθέτων για το Δεύτερο Μέρος σε συμφωνία με τις συνήθεις διαδικασίες.

10.Τα ονόματα «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» μπορούν να χρησιμοποιούνται για εμπορικούς σκοπούς από οντότητες τόσο του Πρώτου όσο και του Δεύτερου Μέρους αλλά όχι σε αποκλειστική βάση, σε συμφωνία με το Διεθνές Δίκαιο, τις συμβάσεις και πρακτικές που σχετίζονται με τη χρήση γεωγραφικών ονομάτων για εμπορικούς σκοπούς. Τα Μέρη θα εφαρμόσουν αυτήν την παράγραφο μέσα από τις κατάλληλες τεχνικές συμφωνίες και διευθετήσεις.

11.Κάθε Μέρος θα επαναβεβαιώσει την αποκήρυξη κάθε διεκδίκησης επί του εδάφους του άλλου Μέρους και θα συμφωνήσει να μην υποστηρίζει ή ενθαρρύνει αλυτρωτικές διεκδικήσεις ή εχθρικές δηλώσεις εναντίον του άλλου Μέρους.

12.Το Πρώτο Μέρος θα υποστηρίξει τις αιτήσεις του Δεύτερου Μέρους υπό το Διεθνές Όνομα να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την προϋπόθεση ότι το Δεύτερο Μέρος πληροί τις τακτικά εφαρμοζόμενες απαιτήσεις και κριτήρια για ένταξη.

13.Το Πρώτο Μέρος και το Δεύτερο Μέρος θα διαπραγματευθούν, με τις καλές υπηρεσίες του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, μια νέα Τελική Συμφωνία που θα αντικαταστήσει την Ενδιάμεση Συμφωνία της 13ης Σεπτεμβρίου 1995. Αυτές οι διαπραγματεύσεις θα αρχίσουν εντός τριών μηνών ύστερα από την ημερομηνία ενεργοποίησης της χρήσης του Διεθνούς Ονόματος στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και η νέα Τελική Συμφωνία θα καλύψει αυτά τα αντικείμενα κοινού ενδιαφέροντος όπως έχουν συμφωνηθεί από τα δύο Μέρη.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Θετική σκέψη: αν καταρρεύσουν οι τράπεζες, μπορεί να χάσουμε 5-10.000 ευρώ που είναι οι καταθέσεις μας, αλλά θα κερδίσουμε περίπου 100.000 ευρώ που ειναι το στεγαστικό!!! Σωστά;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Δεν έχουν αντιληφθεί ορισμένοι στη Νέα Δημοκρατία ότι όταν ο άλλος λέει "είμαι Καραμανλικός" εννοεί τον Κωνσταντίνο, όχι τον Κώστα...

Δεν πρέπει να την φέρουμε Ελλάδα;

Διαβάζω στα Νέα (Ορίζοντες http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=1403213) στο φύλλο της Τετάρτης 8 Οκτωβρίου 2008 και αναδημοσιεύω:



ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΗΝΑΜS ΠΡΟΣ 190.000 ΕΥΡΩ
Η Ρολς Ρόις του Κωνσταντίνου Καραμανλή βγαίνει στο σφυρί


Στο σφυρί μαζί με 168 έργα τέχνης βγαίνει η ιστορική Ρολς Ρόις που χρησιμοποιούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το 1975 έως και το 1981, από τον οίκο δημοπρασιών Βohnams. Η λιμουζίνα των 6.750 κυβικών, που έχει κάνει 59.000 χιλιόμετρα, είχε πωληθεί το 1988 σε ιδιώτη και εκτιμάται σε 190.000 ευρώ. Η Rolls Royce Silver Shadow Wheelbase limousine σε βαθύ μπλε, με μπλε δερμάτινα καθίσματα, ήταν ειδική παραγγελία του ελληνικού κράτους το 1970. Δεν χρησιμοποιήθηκε όμως αμέσως από τη χούντα και τελικά επιλέχθηκε στη μεταπολίτευση από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως το αυτοκίνητο για τις επίσημες μετακινήσεις του. «Είναι η πρώτη φορά που σε μια δημοπρασία με ελληνικά έργα τέχνης φιλοξενείται ένα αυτοκίνητο, αλλά η πρωτοτυπία έγκειται στο ότι πρόκειται για λιμουζίνα με ελληνικό ενδιαφέρον», εξηγεί στα «ΝΕΑ» η υπεύθυνη του οίκου Βohnams στην Ελλάδα, κ. Τερψιχόρη Αγγελοπούλου. Το αμάξι θα συνοδεύεται με δελτία κίνησης, άδειες και φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η συνολική, αρχική, εκτίμηση της δημοπρασίας αγγίζει τα 4,5 εκατ. ευρώ. Μαζί με τη λιμουζίνα του Κ. Καραμανλή θα αλλάξουν χέρια και 168 ελληνικά έργα τέχνης. Στα κορυφαία, η «Οικογένεια του καλλιτέχνη» του Δημήτρη Γαλάνη- είχε εκτεθεί στο Παρίσι πλάι σε έργα του Πικάσο και του Μπονάρ και η εκτίμησή του φτάνει τις 386.000 ευρώ-, «Το ιστιοφόρον Σεβαστόν καταπλέοντας προς τον Ισθμό της Κορίνθου» του Κωνσταντίνου Βολανάκη και το «Τοπίο της Βόρειας Ελλάδας» του Κωνσταντίνου Μαλέα (εκτίμηση: 386.000 ευρώ). Επίσης θα δημοπρατηθούν έργα των Θεόδωρου Ράλλη, Γεώργιου Μπουζιάνη, Θεόφιλου, Νίκου Εγγονόπουλου, Νίκου Κεσσανλή, Γιάννη Μόραλη και Αλέκου Φασιανού, ενώ καινοτομία αποτελεί η ενότητα γλυπτικής που υπογράφουν καλλιτέχνες όπως οι Κώστας Κουλεντιανός, Μιχάλης Τόμπρος, Θόδωρος. Τόσο η Ρολς Ρόις όσο και τα έργα θα εκτεθούν στην Αθηναΐδα (Καστοριάς 34-36), από 29 έως 31 Οκτωβρίου.

ΙΝFΟ Δημοπρασία στις 10 Νοεμβρίου στο Λονδίνο. Πληροφορίες στην ιστοσελίδα http://www. bohnams. com/greek και στο τηλ. 210-3636404.

----------------------------
Ελπίζω να μην χαθεί από ελληνικά χέρια αυτό το ιστορικό αυτοκίνητο, ιστορικό για την πολιτική και τον πολιτισμό. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Οι γνώστες ξέρουν καλά ότι σε μικρές και μεγάλες δημοπρασίες στην κεντρική και δυτική Ευρώπη, βγαίνουν στο σφυρί κατά καιρούς σημαντικά ιστορικά ελληνικά κομμάτια. Την ώρα που διεκδικούμε την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, δεν επιτρέπεται αδιαφορία. Η μέριμνα για τα ελάσσονα αποδεικνύει την ειλικρίνεια του ενδιαφέροντος για τα μείζονα. Περιμένω αντιδράσεις από το υπουργείο Πολιτισμού, από μουσεία, από το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κ.ά.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15478&m=A28&aa=1

Κυκλοφόρησε το Highlights #36

Έλλειψη οράματος
Το ξέραμε από… πέρσι ότι θα ‘ρχόταν το καλοκαίρι και υπήρχαν και φέτος πολλά μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι ανά την Ελλάδα χωρίς τα στοιχειώδη: δίχως φροντίδα, χωρίς τουαλέτες και χωρίς φύλακες. Κι όμως, θα μπορούσαμε οι μισοί Έλληνες να σκάβουμε και οι άλλοι μισοί να φυλάγουμε τα εσκαμμένα. Το ΥΠΠΟ ωστόσο έδειξε ότι ούτε φέτος διέθετε την πολιτική βούληση να αξιοποιήσει τον αρχαιολογικό πλούτο της χώρας, την ώρα που το άλλο υπουργείο μιλάει για τουριστική ανάπτυξη. Είναι αυτό που πολλές φορές έχει επισημανθεί και από αυτή τη στήλη: έλλειψη πολιτικής για τον πολιτισμό.

Δεν είναι όλα ρουσφέτια
Η κατάσταση όπως περιγράφηκε φέτος από στελέχη της αρχαιολογικής υπηρεσίας ήταν τραγική όσον αφορά στις χρηματοδοτήσεις. Αποτέλεσμα το πανελλαδικό πρόωρο κλείσιμο των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων καθώς εν μέσω θέρους λειτουργούσαν με… χειμερινό ωράριο λόγω έλλειψης κονδυλίων για πρόσληψη εποχιακών φυλάκων. Παρά δε την περσινή καταστροφή στην Πελοπόννησο που έκαψε και την Ολυμπία, δεν δόθηκαν χρήματα ούτε για το ξεχορτάριασμα για αποφυγή πυρκαγιών. Όλα τα κονδύλια δεν είναι ρουσφέτια κ. Λιάπη…

Ο πολιτισμός του κάβουρα
Ο πρώτος χρόνος απολογισμού του Μ. Λιάπη στο υπουργείο Πολιτισμού πιστεύω ότι «στιγματίζεται» από την αντίληψη ότι ορισμένοι βλέπουν τον πολιτισμό μόνο σαν λεφτά και δυστυχώς φαίνεται ότι αναλόγως συμβουλεύουν τον κ. υπουργό. Έχουμε δώσει τον τελευταίο χρόνο πολλά παραδείγματα από Θεσσαλονίκη, πολύ περισσότερα έρχονται απ’ όλη την Ελλάδα. Ακόμη ένα: ενώ το ΥΠΠΟ επιχορήγησε το γηραιότερο φεστιβάλ, αυτό του Δίου, με το… κολοσσιαίο κονδύλι των 15.000 ευρώ, στη συνέχεια ζήτησε εγγράφως να του καταβάλλει ενοίκιο το φεστιβάλ για τη χρήση του αρχαίου θεάτρου του Δίου! Απλώς γραφειοκρατία (μάλλον) ή ο πολιτισμός του κάβουρα;

Και αγωγές κατά Λιάπη;
Πάντως, ακόμη και αν ο πολιτισμός του κάβουρα συνιστά επιλογή πολιτικής πολιτισμού, οφείλει να διακρίνεται από συνέπεια και να διασφαλίζει την κρατική συνέχεια. Το αντίθετο από αυτό που συνέβη με τις προγραμματικές συμβάσεις, μια «μόδα» επί ημερών Βενιζέλου, την οποία πάγωσε αρχικά και ακολούθως συνέχισε μερικώς το γαλάζιο ΥΠΠΟ (διακόσιες αυτοί, μόλις δέκα εμείς είπε ο κ. Λιάπης από του βήματος της Βουλής). Θα ήταν έντιμη μια ξεκάθαρη θέση εξαρχής, ωστόσο τέσσερα χρόνια μετά υπάρχει ακόμη αβεβαιότητα, χρέη προς τρίτους και οφειλές του υπουργείου συνολικού ύψους 4,85 εκατ. ευρώ προς 9 γαλαζοπράσινους δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος. Τώρα, ορισμένοι δήμαρχοι ετοιμάζονται να κινηθούν με αγωγές κατά του ΥΠΠΟ –άλλη νέα μόδα αγωγών κατά του… βαθέως κράτους, να δούμε τι αποτέλεσμα θα έχει. Ελπίζουμε μια τέτοια κίνηση να μην έχει μόνο χαρακτηριστικά αντιπολιτευτικού εντυπωσιασμού διότι το γεγονός έχει πλήξει ουκ ολίγες πολιτιστικές δομές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Αρχαία και μετρό
Πολλά τα αρχαιολογικά ευρήματα που έρχονται στο φως λόγω των εργασιών στο μετρό της Θεσσαλονίκης. Τον Μάιο είχαμε μέχρι και χρυσά στεφάνια που ανέδειξαν πολλές αδυναμίες, ενώ παλαιότερα ταφικά σύνολα κλπ. Από την άλλη είχαμε την εξαγγελία ότι το αναπαλαιωμένο Αλκαζάρ θα φιλοξενήσει τα ευρήματα. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αρκεί αυτό. Αν υπάρχει στρατηγική διαχείρισης του όγκου των ευρημάτων που ήταν αναμενόμενο να προκύψουν λόγω των ανασκαφών για το μετρό. Στελέχη της αρχαιολογικής υπηρεσίας, πάντως, δεν έχουν πεισθεί για την επάρκεια του σχεδιασμού.

Ηχογραφήσεις ΚΟΘ
Η κόντρα ΥΠΠΟ – ΚΟΕΜ αποκάλυψε ενδιαφέροντα στοιχεία και για τη «δική μας» Κρατική Ορχήστρα: για τα έτη 2004 – 2008 έλαβε 1.016.688, 1.393.304, 1.659.000, 1.986.824 και 1.845.000 ευρώ, δηλαδή συνολικά 7.900.816 ευρώ. Τα περισσότερα απ’ όλες τις ορχήστρες της χώρας, ακόμη και από την ΚΟΑ. Η καλή σχέση του διευθυντή Μύρωνα Μιχαηλίδη με τον πρώην γενικό γραμματέα Χρ. Ζαχόπουλο (ήταν επιλογή του) συνέβαλε στην ικανοποίηση ενός χρόνιου αιτήματος της Ορχήστρας, την εξομοίωσή της με την ΚΟΑ. Φυσικά και η πολύ καλή δουλειά που γίνεται στην ΚΟΘ, όπου –όπως πληροφορούμαστε- ήδη αναζητείται το επόμενο βήμα.

Πάρτε κάνα έργο…
Η στάση του δήμου Αθηναίων έναντι του διεθνούς φήμης γλύπτη Τάκι, που του επιστρέφει τρία αιολικά γλυπτά για να μην πληρώσει 80.000 ευρώ, το 1/10 δηλαδή της αξίας των έργων, επαναθέτει το θέμα της απόκτησης και εγκατάστασης σε δημόσιους χώρους έργων τέχνης από την τοπική αυτοδιοίκηση. Υποτίθεται ότι ένα ποσοστό επί του προϋπολογισμού των μεγάλων δημοσίων έργων θα «πήγαινε» βάσει νόμου στον σκοπό αυτό, αλλά δεν βλέπουμε κανέναν δήμο να κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Ούτε αυτούς που επαίρονται ως πρόοδος έναντι της συντήρησης.

Το αποτέλεσμα της ΔΕΒΘ
Η 5η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου ήταν ίσως η καλύτερη που διοργανώθηκε μέχρι τώρα. Το λέμε αυτό γιατί διέθετε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που χαρακτηρίζουν μια τέτοια διοργάνωση. Καλαισθησία, αθρόα συμμετοχή επαγγελματιών, τιμώμενη χώρα, ξένοι εκδότες, «δυνατές» εκδηλώσεις. Το ΕΚΕΒΙ δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε οι εκδότες να προσαρμοστούν το ταχύτερο στο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» του βιβλίου. Φαίνεται ότι η παρουσία του κ. Παντελέσκου στο τιμόνι της ΠΟΕΒ θα δράσει απελευθερωτικά όσον αφορά στην αξιοποίηση της καλής δουλειάς του ΕΚΕΒΙ. Επίσης, ο «διεθνής» Πέτρος Μάρκαρης ως πρόεδρος σίγουρα δυναμώνει την διευθύντρια Κατρίν Βελισσάρη, τον άνθρωπο που νίκησε τη γραφειοκρατία και έστησε ένα θεσμό - θαύμα για τον χώρο του πολιτισμού. Καλό θα ήτανε, πάντως, ΕΚΕΒΙ ή εκδότες να δίνουν στοιχεία σχετικά με το επαγγελματικό κομμάτι (συζητήσεις, συμφωνίες, μεταφράσεις, ανταλλαγές κλπ με ξένους συναδέλφους τους). Όχι τίποτε άλλο, αλλά εκεί καταγράφεται η πραγματική επιτυχία της ΔΕΒΘ: στην ουσιαστική κινητοποίηση των εκδοτών σε διεθνές επίπεδο. Πουθενά αλλού.

Απώλειες
Αν και η στήλη δεν το συνηθίζει, πιστεύω ότι οφείλουμε μνεία σε δύο σημαντικούς ανθρώπους του πολιτισμού της Θεσσαλονίκης που έφυγαν από τη ζωή το προηγούμενο δίμηνο. Ο λόγος για τον Κώστα Γιακουμή, τον άνθρωπο που ως πρόεδρος του ΕΤΟΣ έβγαλε την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης από την τελευταία μεγάλη κρίση της μετά το 2000 και την έβαλε σε ρότα καλλιτεχνικής ανάπτυξης. Πολύ μεγάλη η απώλεια της Αλίκης Τέλλογλου, της γυναίκας που «γέννησε» το Τελλόγλειο Ίδρυμα. «Ένας ευεργέτης ό,τι κάνει, το κάνει όχι για δημοσιότητα αλλά γιατί έτσι νιώθει όμορφα» συνήθιζε να λέει και ευτύχησε να δει όχι απλώς ένα κτίριο αλλά ένα ίδρυμα σε ακμάζουσα λειτουργία, με έντονη την εκπαιδευτική διάσταση υπό τη σκέπη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Μαζί με τον σύζυγό της Νέστορα Τέλλογλου, μεγαλέμπορο από σημαντική οικογένεια της Σμύρνης, αποφάσισαν να δωρίσουν τη συλλογή έργων τέχνης, καθώς και ολόκληρη την περιουσία τους στο ΑΠΘ και να προχωρήσουν στην ίδρυση του Τελλογλείου Ιδρύματος, το οποίο στεγάστηκε σε χώρο που παραχώρησε ο δήμος Θεσσαλονίκης στις παρυφές της πανεπιστημιούπολης.

Ανεβασμένα τα «Δημήτρια»
Με πολλές καλές εκδηλώσεις και φέτος το φεστιβάλ των Δημητρίων που είναι κατά τι μαζεμένο, όσον αφορά στον αριθμό των εκδηλώσεων. Ενδεικτικά θα δούμε και θα ακούσουμε, μεταξύ άλλων, τον Χοακίν Κορτές, την Ιάπωνα της ηλεκτρονικής μουσικής Kitaro, τον Τονίνο Καροτόνε, τον Chiko Freeman, την Ute lemper, τον Scorpion Uli Roth, τη σοπράνο Kiri Te Kanawa. Ο αντιδήμαρχος Βασίλης Γάκης κάνει πολύ καλή δουλειά αν και οι δομικές αλλαγές στο θεσμό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Περισσότερο από άλλες χρονιές, πάντως, υπηρετείται το σημαντικό δίπτυχο των γενικών φεστιβαλικών διοργανώσεων, δηλαδή ο συγκερασμός κορυφαίων ονομάτων από το εξωτερικό με τοπικούς δημιουργούς. Καλό το βήμα, παρά τις βολές που δέχτηκε τους προηγούμενους μήνες εν γένει ο θεσμός από στελέχη της αντιπολίτευσης στον δήμο – διοργανωτή.

Αυτοοργάνωση
Γράφαμε την προηγούμενη φορά για τη σύνδεση των μουσείων με τον τουρισμό και ακούσαμε μια εξαιρετική πρωτοβουλία «αυτοοργάνωσης» από τη Θεσσαλία. Σε μια περιοχή με πλούσια λαογραφική παράδοση, 22 μουσεία του νομού Λάρισας (από τα 37 καταγεγραμμένα) αποφάσισαν να προχωρήσουν στην λειτουργία Θεματικού Δικτύου Λαογραφικών – Ιστορικών Μουσείων και Συλλογών Θεσσαλίας. Στόχος η κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων και, εν τέλει, η εξωστρέφεια. Μπράβο.

Η νύμφη της… τζαζ
Κοντεύουμε να γίνουμε πρωτεύουσα της τζαζ και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Το Έθνο Τζαζ Φέστιβαλ του δήμου Θεσσαλονίκης γιορτάζει τα 20 χρόνια του (www.dimitriathess.gr), ενώ μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα «Γιορτή της τζαζ» πραγματοποιείται για 6η χρονιά στο Μύλο. Ο Σύλλογος Φίλων Τζαζ και Δημιουργικής Μουσικής είναι ο διοργανωτής και φέτος αναμένονται από 18-27 Σεπτεμβρίου σπουδαία ονόματα της εγχώριας τζαζ. Όλο το πρόγραμμα στο http://www.jazznet.gr/.

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Περιμένοντας το θέμα", Θεσσαλονίκη, 14-9-2008