Παρακολουθούμε όλοι τη λυσσαλέα διαμάχη ALPHA - Ρουσόπουλου, ιδιαίτερα μετά την αγωγή που κατέθεσε ο βουλευτής και πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος κατά του τηλεοπτικού καναλιού Αυτιά, Βλάχου και Βερύκιου. Σχεδόν ολόκληρο το κυριακάτικο βραδινό δελτίο ειδήσεων αναλώθηκε στο θέμα με τη συμμετοχή "μαρτύρων" υπέρ των δημοσιογράφων.
Προσωπικά πιστεύω ότι πολιτική δεν ασκείται μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Όταν αποφασίζεις να ασχοληθείς με την πολιτική πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχθείς παντός είδους επιθέσεις. Από την άλλη, βέβαια, αυτό που συμβαίνει τα τελευταία δέκα χρόνια (και ειδικότερα τα πέντε) στην τηλεόραση πόρρω απέχει από τη δημοσιογραφία. Μπορεί η δημοσιογραφική έρευνα να μην έχει όρια, η δημόσια έκφραση όμως έχει. Δυστυχώς, η γλώσσα καφενείου των "ενημερωτικών" πρωινάδικων αλλά και των σκηνοθετημένων ειδησεογραφικών σεναρίων των μεγάλων δελτίων των ιδιωτικών καναλιών πολλές φορές σπιλώνει ανθρώπους, υπολήψεις, επιχειρήσεις, καταστάσεις κλπ. Και σπιλώνει ανεπανόρθωτα.
Άρα, λοιπόν, όταν ούτε αυτό που κάνουν οι δημοσιογράφοι είναι δημοσιογραφία αλλά ούτε και αυτό που κάνουν οι πολιτική είναι πολιτική, τότε δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ο Ρουσόπουλος να μην ασκήσει αγωγή ζητώντας εκατομμύρια ευρώ από αυτούς που θεωρεί ότι τον συκοφαντούν, εφόσον οι εναγόμενοι έχουν από καιρό απεκδυθεί την δημοσιογραφική ιδιότητα με όσα η δεοντολογία συνεπάγεται και λειτουργούν ως κάτι άλλο (π.χ. ως εντολοδόχοι), ενώ ο ενάγων δεν θέλει να κάνει πολιτική αλλά να λειτουργεί ως κάτι άλλο (π.χ. ως μεσίτης);
Όλα αυτά είναι πλήγμα στη Δημοκρατία. Προκαλεί αιμορραγία εσωτερική και εξωτερική. Το αίμα φαίνεται. Το βλέπουν οι πολίτες και, αναζητώντας το λογικό, καταφεύγουν στα "κεκρυμμένα". Στα άκρα. Αλίμονό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου