Στη χώρα του φαύλου κύκλου

Σε μια χώρα όπου εξαγγέλλεται «εξυγίανση» του ΟΣΕ, της Ολυμπιακής κλπ με περικοπές δρομολογίων, αντί ανάπτυξη του απαρχαιωμένου σιδηροδρομικού δικτύου και άρα αύξηση δρομολογίων, όπου οι δήμαρχοι ζητούν την… κατάργηση της βάσης του «10» στις πανελλαδικές εξετάσεις για να… πετύχουν την ανάπτυξη της πόλης τους, όπου δεν απασχολεί τον υπουργό Οικονομικών πώς θα τιμωρηθούν οι εργοδότες και πώς το κράτος θα σταματήσει να παρανομεί με τα «μπλοκάκια» αλλά πώς θα φορολογηθούν τα «μπλοκάκια», όπου προκειμένου να έχει ελάχιστα δρομολόγια για το Αιγαίο η Θεσσαλονίκη βαφτίζεται… άγονη γραμμή, όπου αναγνωρίζονται τα πτυχία ιατρικής από την Αλβανία αλλά όχι τα πτυχία Καλών Τεχνών από τη Γαλλία, όπου ο μοναχός δεν λειτουργεί ως μοναχός αλλά ως επιχειρηματίας και ο επιχειρηματίας δεν μπορεί να λειτουργήσει ως επιχειρηματίας γιατί η πολιτεία τον έχει αφήσει… μοναχό του, όπου ο συνδικαλιστής γίνεται βουλευτής ενώ ο εργαζόμενος παραμένει εργαζόμενος, όπου ενώ το πετρέλαιο έξω άλλοτε είναι σε πτώση άλλοτε σε πτήση εδώ είναι συνέχεια σε… στύση, όπου ένα κιλό ντομάτες κοστίζουν περισσότερο από τρία λίτρα μαύρου χρυσού, όπου όποιος δεν ανήκει σε κόμμα και καρτέλ είναι μαλάκας, όπου σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα οι μισθοί δεν είναι μισθοί αλλά επιδόματα και τα επιδόματα δεν είναι επιδόματα αλλά βοηθήματα, όπου οι πολιτικοί δεν λειτουργούν ως πολιτικοί αλλά ως δημοσιογράφοι, οι δημοσιογράφοι δεν λειτουργούν ως δημοσιογράφοι αλλά ως εισαγγελείς και οι εισαγγελείς δεν λειτουργούν ως εισαγγελείς αλλά ως πολιτικοί (!), σε μια χώρα όπου ακόμη και ο κύκλος είναι φαύλος, άραγε τι μπορεί να προσδοκά κανείς;

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Κεντρί" στις 6/12/2008

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Αντανακλάσεις", Μοδιάνο - Θεσσαλονίκη, 20-12-2007