Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

«Θέλουμε κυβέρνηση»

Χωρίς το στοιχείο του αιφνιδιασμού έγινε –τ' Αγιαννιού ανήμερα, όπως τα… θηρία- ο κυβερνητικός ανασχηματισμός. Σαρωτικός στα μετόπισθεν, κράτησε τις κολώνες σε καίρια υπουργεία, πράγμα απόλυτα λογικό. Οι αλλαγές είναι τέτοιες που δείχνουν ότι ο Καραμανλής «πήρε το μήνυμα». Μετά την μαύρη μέρα της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ όλα ανατράπηκαν: Ρουσόπουλος – Βουλγαράκης αναγκάστηκαν να παραιτηθούν, ο Αλογοσκούφης βρέθηκε στο επίκεντρο της δημόσιας κριτικής, το αίτημα για σαρωτικές αλλαγές παγιώθηκε. Ο ανασχηματισμός προσώπων όμως δεν αρκεί, αν δεν συνοδευτεί από ανασχηματισμό πολιτικών.
Κι αν των Φώτων φωτίστηκε το Μαξίμου και έκανε το πρώτο βήμα που μπορεί να χαρακτηριστεί τολμηρό και σύμφωνο με το λαϊκό αίσθημα, τότε επιβάλλεται να ακολουθήσει και δεύτερο βήμα. Γιατί ο πολίτης, είτε είναι ψηφοφόρος της ΝΔ είτε πολίτης με καθαρό μυαλό, χωρίς πάθη και ταμπέλες, θέλει να βλέπει ένας κράτος να λειτουργεί. Και το κράτος λειτουργεί όταν:
-Η αστυνομία είναι αστυνομία και δεν είναι ούτε τραμπούκος ούτε σάκος του μποξ, δεν είναι ούτε ανεκπαίδευτη ούτε αμυνόμενη, ούτε στοχεύει ούτε στοχοποιείται.
-Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και ορμητήριο παράνομων πράξεων, δεν αφήνεται στα χέρια κουκουλοφόρων εγκληματιών οι οποίοι στην πραγματικότητα το καταλύουν.
-Η οικονομική πολιτική σχετίζεται με την πραγματική οικονομία και «νοιώθουν» την σκληρή καθημερινότητα του πολίτη.
-Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί λειτουργούν κατά πρώτον και κατά δεύτερον λειτουργούν σωστά, από την εκπαίδευση μέχρι την αγορά.
-Όταν αποφασίζει μεταρρυθμίσεις τις υλοποιεί.
Ειδικά για το τελευταίο, αλλά και για όλα τα παραπάνω, το πράγμα για τους περισσότερους Έλληνες έχει φτάσει στο απροχώρητο ανεξάρτητα ποιο κόμμα ψηφίζουν. Οι αλλαγές είναι καθολικό αίτημα ή, μάλλον, για την ακρίβεια καθολικό αίτημα είναι το αποτέλεσμα: η βελτίωση της κατάστασης σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής και της καθημερινότητας. Με δυο λόγια, το σύνθημα της λεγόμενης σιωπηρής πλειοψηφίας είναι «Θέλουμε κυβέρνηση».

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Κεντρί" στις 10/1/2009.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου