29+10 χρόνια Τελλόγλειο

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΔΩΡΗΤΩΝ ΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΣΤΟΡΑ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ «ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ» ΣΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Εγκαινιάστηκε μια σπουδαία επετειακή έκθεση με πολύ κόσμο αλλά χωρίς φοιτητές και νέους

«Την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. / Μερτικό εγώ δεν κράτησα. / Να με θυμάστε»
Αλ. Τέλλογλου με δανεικά Γ. Ρίτσου

«Μοιάζουμε με τους Τέλλογλου διότι και στη δική μας περίπτωση το κράτος έκανε 15 χρόνια (!) για να αποδεχθεί τη δωρεά μας». Αυτό αποκάλυψε η κ. Ιωάννα Παπαντωνίου για το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα - Μουσείο «Βασίλειος Παπαντωνίου», στα εγκαίνια της έκθεσης για τα 10 χρόνια του Τελλογλείου με τίτλο «Το Τελλόγλειο της Αλίκης και του Νέστορα» που έγιναν από τον ΥΜΑΘ Στ. Καλαφάτη. Πραγματικά, η δωρεά του ζεύγους Τέλλογλου έγινε το 1971, η συμφωνία με το ΑΠΘ έγινε το 1972, και χρειάστηκε να περάσουν 21 χρόνια για να θεμελιωθεί το Ίδρυμα και 29 για να ξεκινήσει η λειτουργία του το 1999! Κατάμεστο το αμφιθέατρο αλλά δυστυχώς, σε έναν χώρο που ανήκει στο ΑΠΘ, που τον διαχειρίζονται σεβάσμιοι καθηγητές και έχει πολύ κοντά του και τον πρύτανη Αν. Μάνθο που χαρακτήρισε το Τελλόγλειο» «πολιτιστικό βραχίονα του ΑΠΘ», ο μέσος όρος ηλικίας των παρισταμένων παρέπεμπε στη συνταξιοδότηση… Στην κορυφαία επέτειο των δέκα χρόνων του Τελλογλείου, ενός από τους κορυφαίους χώρους πολιτισμού της χώρας, απουσίαζαν οι φοιτητές και οι νέοι.

«Να με θυμάστε»
«Να με θυμάστε / Χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, / πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, / για να σας φέρω ψωμί, νερό και τριαντάφυλλα. / Την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. / Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. / Μερτικό εγώ δεν κράτησα. / Μ’ ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. / Να με θυμάστε». Αυτοί οι στίχοι από το «Επιλογικό» του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, που είχε αναγνώσει η Αλίκη Τέλλογλου (που έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο 2008) στα εγκαίνια του Ιδρύματος το Δεκέμβριο του 1999, φαίνεται ότι ήταν ο οδηγός για την εξαιρετική η δουλειά που έγινε από την Αλεξάνδρα Βουτυρά, καθηγήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και γενική γραμματέα του δ.σ. του Ιδρύματος, και από τους συνεργάτες της οι οποίοι… μετακόμισαν κυριολεκτικά την οικοσκευή του Νέστορα και της Αλίκης στο χώρο του Ιδρύματος. Μέχρι και τη βεράντα με τη θέα του διαμερίσματος της πλατείας Αριστοτέλους μετέφεραν στο χώρο του Τελλογλείου!

Καλωσόρισμα…
Υπό την καθοδήγηση του σκηνογράφου Σταμάτη Ζάννου και της Ιωάννας Παπαντωνίου το ισόγειο έχει μετατραπεί σε σκηνικό. Πριν ο επισκέπτης περάσει το κατώφλι του Τελλογλείου… πέφτει πάνω στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο του Νέστορα και της Αλίκης, ένα επιβλητικό Rampler. Περνώντας την είσοδο, τον υποδέχεται μια επιβλητική φωτογραφία της Αλίκης, θαρρείς και τον καλωσορίζει στο σαλόνι του σπιτιού της. Σε συνέχεια το γραφείο, η τραπεζαρία, η κουζίνα με τις παλαιού τύπου ηλεκτρικές συσκευές, η βεράντα. Μαζί πάμπολλα αντικείμενα και φωτογραφίες κορνιζαρισμένες, ενώ στο πλάι πίνακες από τη συλλογή τους.
Στην έκθεση παρουσιάζεται επίσης αρχειακό υλικό (φωτογραφίες και γράμματα της ιδρύτριας του Ιδρύματος), παραδοσιακές και αστικές φορεσιές από το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, αλλά και αξεσουάρ, καπέλα και τσάντες του Π.Λ.Ι., μέσα από τα οποία αναβιώνει το έθνικ γυναικείο ντύσιμο της δεκαετίας του ’70. Για πρώτη φορά, τέλος, παρουσιάζεται και μέρος της σημαντικής συλλογής με υφαντά του Τελλογλείου.

ΛΕΖΑΝΤΑ: Ο Τάκης Αναγνωστόπουλος φωτογράφισε το σήμα κατατεθέν της μεγάλης Αλίκης Τέλλογλου, την κοτσίδα της. Την έβλεπες κι έλεγες «Είναι η Αλίκη».