«Χρωμα-τοπία», Έκθεση ζωγραφικής Σμαρώς Τζενανίδου - ΚεσσοπούλουΠόρτο Βαλίτσα (Παλιούρι Χαλκιδικής)
από 20/7/2008 έως 31/8/2008
Πληροφορίες: 2374-092007, http://www.portovalitsa.gr/
"Στην καινούρια μου δουλειά οδηγός είναι πάλι το χρώμα, το οποίο είναι για μένα το βασικό κίνητρο για να ζωγραφίζω -οι δικές μου γραμμές είναι από χρώμα.
Είναι μια δουλειά πιο περιγραφική από την προηγούμενη, τους «Ουρανούς», χωρίς να είναι παραστατική με τη στενή έννοια. Ούτε είναι και κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Γιατί κάποιες φορές το παραστατικό και το αφηρημένο είναι σχετικά. Οι ουρανοί, για παράδειγμα, που με απασχόλησαν στην προηγούμενη δουλειά μου, έδιναν την εντύπωση του αφηρημένου ενώ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η απόλυτη παράσταση! Ή άμα δεις τη Θεσσαλονίκη απ’ το καράβι ή από ψηλά είν’ ένα χρώμα ή ένας συνδυασμός χρωμάτων. Αναλόγως οποιοδήποτε αστικό τοπίο, εκτός από γραμμές μπορεί να είναι χρώματα. Αυτά τα χρώματα είναι το κύριο ενδιαφέρον μου.
Πάντως σε αυτήν τη δουλειά μου υπάρχουν πιο συγκεκριμένα στοιχεία, όπως ο ήλιος, το φεγγάρι –κοινά στοιχεία για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, τη φυλή τους, την εθνικότητά τους, την ιδεολογία τους.
Σε σχέση με το θέμα της προηγούμενης δουλειάς μου, τους ουρανούς, υπάρχει μια διαφορά που είναι ταυτόχρονα και η συνάφεια. Στους ουρανούς βασίστηκα σε ένα στοιχείο που σηματοδοτεί το παγκοσμίως κοινό, την παγκοσμιοποίηση, το στοιχείο που συνέχει τους πολίτες του κόσμου. Η προσθήκη του γήινου στοιχείου είναι στοιχείο που σηματοδοτεί την ετερότητα και την ιδιαιτερότητα του κάθε τόπου, του κάθε λαού. Είναι ένα στοιχείο αναγκαίο για την ισορροπία και την αρμονία των πραγμάτων.
Τα τοπία μου μπορεί να φαντάζουν απροσδιόριστα για τον θεατή ακόμη κι αν για μένα σημαίνουν κάτι, αν αναπαριστούν μια συγκεκριμένη εικόνα, μια στιγμή, μια εντύπωση, μια ανάμνηση.
Από τεχνικής πλευράς, η πινελιά μου είναι πλέον πιο έντονη στοιχείο που αναδεικνύει το κοντράστ των χρωμάτων και, φυσικά, τη δύναμή τους. Από κει και πέρα, η μίξη των χρωμάτων είναι μια άσκηση που δεν τελειώνει ποτέ. Πάντα κάτι έχεις να μάθεις, πάντα ένα νέο χρώμα θα ανακαλύψεις. Ακόμη κι αν το δεις πρώτα στο τελάρο, είναι βέβαιο ότι παρατηρώντας κάπου θα το βρεις στη φύση".
Είναι μια δουλειά πιο περιγραφική από την προηγούμενη, τους «Ουρανούς», χωρίς να είναι παραστατική με τη στενή έννοια. Ούτε είναι και κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Γιατί κάποιες φορές το παραστατικό και το αφηρημένο είναι σχετικά. Οι ουρανοί, για παράδειγμα, που με απασχόλησαν στην προηγούμενη δουλειά μου, έδιναν την εντύπωση του αφηρημένου ενώ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η απόλυτη παράσταση! Ή άμα δεις τη Θεσσαλονίκη απ’ το καράβι ή από ψηλά είν’ ένα χρώμα ή ένας συνδυασμός χρωμάτων. Αναλόγως οποιοδήποτε αστικό τοπίο, εκτός από γραμμές μπορεί να είναι χρώματα. Αυτά τα χρώματα είναι το κύριο ενδιαφέρον μου.
Πάντως σε αυτήν τη δουλειά μου υπάρχουν πιο συγκεκριμένα στοιχεία, όπως ο ήλιος, το φεγγάρι –κοινά στοιχεία για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, τη φυλή τους, την εθνικότητά τους, την ιδεολογία τους.
Σε σχέση με το θέμα της προηγούμενης δουλειάς μου, τους ουρανούς, υπάρχει μια διαφορά που είναι ταυτόχρονα και η συνάφεια. Στους ουρανούς βασίστηκα σε ένα στοιχείο που σηματοδοτεί το παγκοσμίως κοινό, την παγκοσμιοποίηση, το στοιχείο που συνέχει τους πολίτες του κόσμου. Η προσθήκη του γήινου στοιχείου είναι στοιχείο που σηματοδοτεί την ετερότητα και την ιδιαιτερότητα του κάθε τόπου, του κάθε λαού. Είναι ένα στοιχείο αναγκαίο για την ισορροπία και την αρμονία των πραγμάτων.
Τα τοπία μου μπορεί να φαντάζουν απροσδιόριστα για τον θεατή ακόμη κι αν για μένα σημαίνουν κάτι, αν αναπαριστούν μια συγκεκριμένη εικόνα, μια στιγμή, μια εντύπωση, μια ανάμνηση.
Από τεχνικής πλευράς, η πινελιά μου είναι πλέον πιο έντονη στοιχείο που αναδεικνύει το κοντράστ των χρωμάτων και, φυσικά, τη δύναμή τους. Από κει και πέρα, η μίξη των χρωμάτων είναι μια άσκηση που δεν τελειώνει ποτέ. Πάντα κάτι έχεις να μάθεις, πάντα ένα νέο χρώμα θα ανακαλύψεις. Ακόμη κι αν το δεις πρώτα στο τελάρο, είναι βέβαιο ότι παρατηρώντας κάπου θα το βρεις στη φύση".
Σμαρώ Τζενανίδου – Κεσσοπούλου
Πόρτο Βαλίτσα, 26 Ιουνίου 2008
Πόρτο Βαλίτσα, 26 Ιουνίου 2008
Η Σμαρώ γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Περπινιάν της Γαλλίας. Έχει πραγματοποιήσει 2 ατομικές εκθέσεις (Άθυτος 2002, Κτήμα Δέδα – Θεσσαλονίκη 2003) και έχει συμμετάσχει 14 ομαδικές [Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης 1995, Γερμανικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης 1996, Halle Au Poisson Περπινιάν 1999, Βαφοπούλειο Π.Κ. 2001, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2002, 2005, 2008), Casa Bianca 2003, Πινακοθήκη Ε.Μ.Σ. 2004 κ.α.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου