Οι επιστολές Γκρούεφσκι - Καραμανλή

Με κίτρινη κάρτα έμοιαζε η απάντηση του Καραμανλή στον Γκρούεφσκι, επί της επιστολής του τελευταίου όπου έκανε λόγο για μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα. Το ύφος της απάντησης θύμιζε έναν μεγάλο που μαλώνει με έναν μικρό, αφήνοντας κι ένα ηθικό δίδαγμα στο τέλος. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν προδίδουν έναν πολιτικό που τις προσέχει, βαθιά διπλωματική σκέψη και τακτική με στόχευση. 

Βέβαια, ο Νίκολας δεν συνετίστηκε -φυσικά δεν ήταν αυτός ο στόχος- από τη σφαλιάρα. Έστειλε νέα επιστολή στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο, επαναλαμβάνοντας τις εθνικιστικές του φαιδρότητες. Εκτιμώ, όπως πολλοί άλλωστε, ότι αυτές οι ακρότητες λειτουργούν προς όφελός μας. Αμφιβάλλω όμως αν αυτές οι ακρότητες λειτουργούν προς όφελος της ειρήνης -δεν χρειάζεται τακτικός στρατός για να ανάψει ξανά μια σπίθα στην περιοχή. 

Η συμπεριφορά των σκοπιανών τον τελευταίο χρόνο δικαιώνει ηθικά όσους εδώ και 15 χρόνια ή περισσότερο έχουν επισημάνει την ύπαρξη δήθεν αλυτρωτισμού, τον κίνδυνο εθνικιστικών συμπεριφορών. Δικαιώνει όσους διατυπώνοντας τέτοιες απόψεις μπήκαν στο περιθώριο από το καρτέλ του προοδευτισμού, αυτούς που λυμαίνονται την Αριστερά και τη Δεξιά στον τόπο μας. Δυστυχώς, όμως δεν καταδικάζει τους τελευταίους, οι οποίοι μεταβάλλοντας κατά το συμφέρον τον δημόσιο λόγο τους μιλούν και σήμερα ως επαϊοντες και σαν να μην τρέχει τίποτε. Είναι αυτοί που ευθύνονται για το γεγονός ότι η Ελλάδα σε καμία στιγμή δεν ΄σκησε συνεπή πολιτική έναντι των Σκοπιανών, κατά κάποιο τρόπο και μέχρις ενός βαθμού εξέθρεψαν την αποθράσσυνση των ακραίων Σκοπιανών.

Η Ιστορία βεβαίως κρίνει. Απλά, καλό θα ήταν να κρίνει κάποτε και το παρόν, ώστε να μην φτάσουν τα πράγματα στο μη χείρον ανεπιστρεπτί.