Πρωί πρωί έπεσα στον αποχαιρετιστήριο λόγο των Λυριτζή – Οικονόμου, που τα ονόματά τους περιλήφθηκαν εσχάτως στις λίστες των χρυσών παιδιών της ΕΡΤ, με 325.000 κατ’ έτος έκαστος. Αιτιολόγησαν τις αμοιβές τους λέγοντας με λίγα λόγια «τα αξίζαμε και τα πήραμε». Δεν έχουν άδικο οι συγκεκριμένοι που σαφώς είναι κορυφαίοι στη δουλειά τους, όμως, υπάρχει όντως ένα «αντίστροφο» ζήτημα: όχι γιατί τα πήραν αυτοί αλλά γιατί τους τα έδωσε η δημόσια τηλεόραση. Τίθεται το ερώτημα εάν είναι σωστό η ΕΡΤ να λειτουργεί με όρους ελεύθερης αγοράς ή αν πρέπει να υπάρχει άλλη φιλοσοφία. Την ώρα μάλιστα που το κάνει επιλεκτικά, αντιμετωπίζοντας άλλους ως γκόλντεν μπόις και άλλους ως συμβασιούχους.
Είπαν όμως κάτι πιο σημαντικό. Ότι σκάνδαλο δεν είναι ότι αυτοί παίρνουν υψηλή αμοιβή, σκάνδαλο είναι ότι σήμερα ο ένας δουλεύει για 700 ευρώ, ο άλλος ανασφάλιστος, ο τρίτος δεν βρίσκει δουλειά. Αντί να ανεβάσουμε τον πήχυ, στην εποχή της μετριότητας που ζούμε, επιμένουν κάποιοι να κατεβάζουν το επίπεδο ώστε να γίνουν όλοι «ίδιοι». Εξίσωση προς τα κάτω, δηλαδή, και δεν έχουν άδικο ούτε σ’ αυτό. Η Ελλάδα το βίωσε στη δεκαετία του ’80, με την κατάργηση της αξιολόγησης σε κάθε επίπεδο: από το σχολείο και τους μαθητές μέχρι τις δημόσιες υπηρεσίες και τους επιθεωρητές. Τότε ήταν που θεσπίστηκε το ενιαίο μισθολόγιο, αμείβοντας τον κλητήρα όμοια με τον διευθυντή, ανεξαρτήτως προσόντων. Είναι έτερον εκάτερον η ανάγκη του βιοπορισμού, ένας «ελάχιστος εγγυημένος μισθός» όπως θα τον λέγαμε για να μπορεί να ζήσει κάποιος αξιοπρεπώς –κλητήρας ή διευθυντής ίδια ψυχή έχουν. Όμως, τη μισθολογική ισοπέδωση χωρίς διακρίσεις προσόντων, δηλαδή την κατάργηση οποιασδήποτε αξιολόγησης, η Ελλάδα την πληρώνει ακόμη. Πρώτος το ομολόγησε ο Κ. Σημίτης το 1997. Σήμερα το αντιλαμβάνονται όλοι. Όμως το κακό έχει γίνει. Το κράτος ισοπεδώθηκε μαζί με τους μισθούς. Τώρα πιάσαμε πάτο. Χάσαμε μέχρι και την εθνική μας κυριαρχία. Κι από αετοί, γίναμε Αϊτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου