Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Ισπανός αρχιτέκτονας

Επικρίθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου για την κίνησή του να βάλει μπροστά τον Ισπανό αρχιτέκτονα Ασεμπίγιο σε μια προσπάθεια να αλλάξει το ύφος, το περιβάλλον, εν τέλει τη ζωή των κατοίκων στα αστικά κέντρα.
Συζητώντας προ λίγων ετών με καθηγήτρια του ΑΠΘ ειδική στα θέματα αυτά, διαπίστωσα τη μεγάλη απογοήτευσή της από τη «συμπεριφορά» της Δημόσιας Διοίκησης (ας το πούμε έτσι) σε θέματα πολεοδομικής τάξης και ανάταξης.
Κι αυτό γιατί ιδέες υπάρχουν και απόψεις συγκεκριμένες και αυστηρές, όμως μέχρι σήμερα δεν έχουν συναντήσει την κατάλληλη άνωθεν πολιτική βούληση για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έτσι, οι πολεοδομικές παραβάσεις είναι συνεχείς και καθημερινές, χωρίς το κράτος να μπορεί ή να θέλει να παρέμβει για να τις σταματήσει. Συνακόλουθα και οι αλλοιώσεις του αστικού τοπίου, ενίοτε βάναυσες, είναι συνεχείς με αποτέλεσμα οι ελληνικές πόλεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία να αποτελούν υποδείγματα… αναρχίας και κακογουστιάς.
Εντύπωση μου είχε κάνει η υπόδειξή της να παρατηρήσω τα κτίρια της οδού Αριστοτέλους, τα οποία είναι βασισμένα στο περίφημο πολεοδομικό σχέδιο Εμπράρ που εκπονήθηκε για την ανοικοδόμηση της πόλης μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Εννοείται ότι το σχέδιο εφαρμόστηκε μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή και πάλι πλημμελώς. Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τα κτίρια και τους πεσσούς της οδού Αριστοτέλους θα διαπιστώσει πολύ μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ τους, από την μορφή μέχρι τον αριθμό των ορόφων κάθε κτιρίου! Για τις διαφημιστικές πινακίδες ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Εκεί φαίνεται να υπάρχει μια συνωμοσία αρχών – δραστών κατά της αισθητικής.
Εν ολίγοις, ένας Ασεμπίγιο δεν φέρνει την άνοιξη. Ιδέες έχουμε, απόψεις έχουμε, πολιτική βούληση χρειαζόμαστε. Κι όπως λέει ένας φίλος αρχιτέκτονας, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν χρειαζόταν να φέρει αρχιτέκτονα. Πολιτικό που να διαθέτει πολιτική βούληση και αισθητική έπρεπε να φέρει…

1 σχόλιο: