· Άνω Πόλη, Παρασκευή μεσημέρι, ένα παλικάρι –νορμάλ μου φάνηκε- πλησιάζει σε ένα ανώγειο μπαλκόνι όπου κάθονται και τα λένε δύο κυρίες, ρωσοπόντιες που λέμε (άρα έκαναν παρακάθ’).
· «Σου έχω ευχάριστα νέα» λέει στη μία το παλικάρι. Γάμος, εγκυμοσύνη… σε κάτι τέτοιο πήγαινε ο νους, όταν μιλούσαμε για «ευχάριστα νέα».
· «Για πες» του λέει εκείνη. «Έπιασα δουλειά!» του απαντά το παλικάρι, «σε ένα εστιατόριο στην Κολόμβου!». «Έχει ο Θεός για όλους, παλικάρι μου» του είπε η κυρία με μισά ποντιακά μισά νεοελληνικά.
· Αυτό το «έχει ο Θεός» το χρειαζόμαστε όλοι πια, ενόψει ενός μέλλοντος που είναι άδηλο και μοιάζει ζοφερό. Όπως χρειαζόμαστε κι αυτή τη γαλήνη των απλών ανθρώπων, αυτών που έμαθαν να εκτιμούν το μπαλκονάκι τους σα να ‘ναι κήπος, που έμαθαν να χαίρονται τον ήλιο, τον αέρα, τη στιγμή…
· Πίνε, φίλε, κάθε ποτήρι κρασί σα να ‘ναι το τελευταίο, δώστου αξία, πάρε την αξία του και μην το υποτιμάς. Κι ας το πίνει στη Στρατηγού Καλλάρη, μεσάνυχτα, με τη σκουπιδιάρα του δήμου να μουγκρίζει και να βρωμά στην οδό Φαγάδικων –η Καλλάρη έχει «μαζέψει» εξαιρετικά ρεστοράν, είναι αλήθεια.
· Κάτι τέτοια μικρά μικρά δείχνουν ότι η αστική αντίληψη περί πόλεως και πολιτισμού είναι ανύπαρκτη σε τούτη εδώ την πόλη, τη φιλόξενη…
· Που περπατάς ελεύθερα, νύχτα με φεγγάρι ή χωρίς, αγκαλιά με το ταίρι σου, μυρίζοντας το καλοκαίρι στα στενά τα έρημα –λόγω θέρους και κρίσης, όλοι μαζεμένοι.
· Αυτή την ελευθερία, μου ‘πε χθες βράδυ η Σ., να μην μας στερήσουν κι όλα τα άλλα θα τα φέρουμε βόλτα. Και θυμήθηκε τους παππούδες της που έδωσαν λόγο στη φυλακή της εξορίας. Αυτήν την ελευθερία…
· Η πιο ύπουλη εποχή είναι το καλοκαίρι. Εκμεταλλεύεται την απουσία μας και δημιουργεί συγκλονιστικά γεγονότα. Ας είναι φέτος να ‘μαστε ήρεμοι, ωραίοι, ζωντανοί. Κόντρα στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Αυτά για σήμερα. Καλό Σ-Κ. Καλή δύναμη. Και καλημέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου