Όταν η εργασία έγινε απασχόληση

Τελικά, οι φίλοι δίνουν το καλύτερο ρεπορτάζ. Ο Γιώργος είναι 36 χρονών, φίλος μου. Είναι παντρεμένος κι έχει τρία παιδιά. Ακτιβιστής κατά της υπογεννητικότητας! Πριν από δέκα μέρες απολύθηκε από τη δουλειά του στον ιδιωτικό τομέα μετά από έντεκα χρόνια στον ίδιο εργοδότη. Δε συμφώνησε με τον εργοδότη του για μείωση ωρών εργασίας με αντίστοιχη μείωση αποδοχών, έστω για έξι μήνες όπως του πρότεινε το αφεντικό, γιατί όπως που είπε, πρώτον, το θεωρεί μείωση της επαγγελματικής του τιμής και, δεύτερον, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι μετά το εξάμηνο η επιχείρηση του αφεντικού θα… έχει ακόμη περισσότερα οικονομικά προβλήματα και το αφεντικό θα τον απολύσει και μάλιστα χωρίς τη νόμιμη αποζημίωση αφού θα έχει ήδη υπογράψει μείωση αποδοχών και μετά τρέχα γύρευε ή, στην καλύτερη περίπτωση, πιασ’ τ' αυγό και κούρευτο…
Στον espresso που ήπιαμε –και φυσικά τον κέρασα εγώ κατ’ αναλογία του κεφαλικού φόρου του Παπαθανασίου- θυμήθηκε ότι τα προβλήματα στη δουλειά δεν ξεκίνησαν τώρα, με την κρίση. Ξεκίνησαν λίγο καιρό αφότου έπιασε δουλειά, κάπου στα τέλη του ’90, όταν εφευρέθηκαν τα stage. Από 123 που ήταν οι εργαζόμενοι, σε λίγα χρόνια, σταδιακά και με… συνέπεια, έγιναν 60. Όπως ήταν επόμενο, η δουλειά αυξήθηκε για καθέναν υπάλληλο τόσο που από το 2001 το 8άωρο καταλύθηκε και καθημερινά πλέον εργαζόταν δύο ώρες περισσότερες παίρνοντας τα ίδια λεφτά. «Η μείωση των αποδοχών που προτείνει ο Μυλωνάς» μου είπε, «δεν γίνεται τώρα, έγινε πριν από 9 χρόνια». «Το πρόβλημα είναι» μου είπε, «ότι ένας συνάδελφος που έκανε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας ακόμη την περιμένει να παρέμβει, ενώ ο ίδιος λίγο καιρό μετά απολύθηκε, παρόλο που συμμετείχε σε όλες τις πορείες για τα δικαιώματα των εργαζομένων». Άρα; Δεν υπήρχε κράτος ούτε υπάρχει για να προστατεύσει όσα το ίδιο κάποτε θέσπισε. Υπάρχουν μόνο επιχειρηματίες που αλωνίζουν κατά το συμφέρον. Η εργασία μεταλλάχθηκε σε απασχόληση ερήμην μας. Και το κράτος; Το κράτος απλά σιγοντάρει αναφανδόν από την πρωτεύουσα των Φλαμανδών…

Σ.Σ. Πολλά mail και σχόλια πήρα για το σχόλιο της προηγούμενης εβδομάδας. Για όσους δεν ήθελαν να καταλάβουν, με γεια τους με χαρά τους. Για όσους καλόπιστα δεν κατάλαβαν, κανείς δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, τα πιο δύσκολα έρχονται. Όμως φοβάμαι ότι η κρίση χρησιμοποιείται απέναντι στους πολίτες, όχι γιατί είναι πραγματική αλλά για να καταφέρουν να κεφαλαιοποιήσει το σύστημα τα «κεκτημένα» του κέρδη, συντρίβοντας ακόμη και τα κεκτημένα των εργαζομένων.

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Διακοπές", Λεύκες Πάρου, 15-8-2007