Η ευκαιρία του 2012

Ο εορτασμός των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης είναι ένα γεγονός που ξεφεύγει από τα στενά όρια της πόλης. Ή, καλύτερα, πρέπει να ξεφύγει.
Ως ιστορικό γεγονός η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία ενός κράτους που οδήγησε και οδηγεί ακόμη τα Βαλκάνια προς τον δυτικό πολιτισμό, απελευθερώνοντας την Ελλάδα από τα οθωμανικά κατάλοιπα της οπισθοδρόμησης. Αν και στην Ιστορία κανείς δεν μπορεί να μιλά απόλυτα επάνω σε υποθέσεις εργασίας, ωστόσο μπορούμε να εικάσουμε με βάση την πολιτική Ιστορία του 20ού αιώνα ότι για τη Θεσσαλονίκη η ελληνική νίκη ήταν ό,τι ευνοϊκότερο. Η σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα ενισχύουν αυτό το επιχείρημα. Επομένως η διάσταση του εορτασμού μπορεί να είναι διεθνής.
Η απελευθέρωση σήμανε την ολοκλήρωση του εθνικού κορμού για τη μικρή Ελλάδα, την ενδυνάμωση της παλιάς Ελλάδας, τη συγκρότηση ενός ισχυρού εθνικού κράτους. Η Μακεδονία αποτελεί έκτοτε πολυεπίπεδο τροφοδότη της παλιάς Ελλάδας κι όσο και αν αυτό κάποιους πληγώνει, είναι ιδιαίτερα τιμητικό για τη Θεσσαλονίκη και τη βόρεια Ελλάδα. Η πανελλήνια διάσταση είναι κάτι περισσότερο από προφανής.
Ο εορτασμός των 100 χρόνων ελεύθερης Θεσσαλονίκης είναι μια ευκαιρία διεκδίκησης, μια αφορμή για την πόλη να λύσει μικρά αλλά βασικά της προβλήματα, να δημιουργήσει μικρές αλλά θεμελιώδεις προϋποθέσεις για το μέλλον της: από μαρίνες και μακρόπνοες διαμορφώσεις του δημόσιου χώρου μέχρι την ίδρυση του Μουσείου Ιστορίας της Πόλης, ενός μουσείου που με σωστούς χειρισμούς θα ενισχύσει τη θέση της Θεσσαλονίκης στην ευρύτερη περιοχή και διεθνώς. Είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να φτιάξει η πόλη, πιο σοβαρά και πιο υπεύθυνα από ποτέ, την νέα αζέντα ώστε να μην συζητάμε τα ίδια προβλήματα μετά από 30 χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι απομένουν περίπου τρία μόλις χρόνια για την έλευση του σωτηρίου έτους, του 2012, είναι βέβαιο ότι μέχρι τότε θα μπορούσαν –υπό προϋποθέσεις- να συμβούν πολύ σημαντικές αλλαγές. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα αισιοδοξία, σημαίνει ιδίως διεκδίκηση του δικαιώματος στο όνειρο. Για όλους τους παραπάνω λόγους, το σημαντικό για το 2012 δεν είναι να τρέχουμε από συναυλία σε παράσταση και τούμπαλιν αλλά να έχουμε αποκτήσει τις προϋποθέσεις της απελευθέρωσης από την εσωστρέφεια και τις εξαρτήσεις που συσσωρεύτηκαν από την Απελευθέρωση μέχρι σήμερα.