Του Δημήτρη Γ. Στεφανάκη*Το νέο μουσείο της Ακρόπολης των Αθηνών άνοιξε τις πύλες του στο κοινό, εγκαινιάζοντας μια καινούργια εποχή στη σχέση της μακρινής αρχαιότητας με τον άνθρωπο του σήμερα. Μένει να αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον αν στην οικοδόμησή του βάρυνε περισσότερο η πρόθεση επίδειξης κύρους ή τα γνήσια φιλότεχνα αισθήματα ορισμένων.
Όταν θα σταθεί κανείς μπροστά στα μεγάλα έργα τέχνης του παρελθόντος, που στεγάζονται πλέον εδώ, θα πρέπει ίσως να αναρωτηθεί πού πήγαν οι σχέσεις εξουσίας και τα πολιτικά οράματα τα οποία ενθάρρυναν την υψηλή αισθητική τους. Η αρχιτεκτονική της αρχαίας Αθήνας υποστηριζόμενη από ένα λαμπρό γλυπτικό διάκοσμο προβλήθηκε στην εποχή της ως η τέχνη της επιβολής και του μεγαλείου, διασώθηκε ωστόσο χάρις στην υπέρτατη εκφραστική δύναμή της. Η συγκίνηση που ασκούν ακόμα και σήμερα τα σμιλεμένα μάρμαρα ως υπεραιωνόβιοι μάρτυρες του κλασικού πολιτισμού, δεν εξηγείται ασφαλώς μόνο με την γεωμετρική τους αρτιότητα ούτε με τις καλές προθέσεις ιστορικών προσώπων.
Η αναμφίλεκτη δύναμη της τέχνης έγκειται στο γεγονός ότι υπερβαίνει την εφήμερη φύση των πραγμάτων προκαλώντας τον συμβατικό τρόπο σκέψης του απλού ανθρώπου. Έτσι μόνο καταφέρνει να μεταφέρει μηνύματα με πανανθρώπινο χαρακτήρα δια μέσου των αιώνων. Μας υπενθυμίζει πρωτίστως ότι ο κόσμος μας βασισμένος στη λογική της ισχύος και του γοήτρου πολιτικού και κοινωνικού, αποδεικνύεται μια αυθαίρετη πραγματικότητα που δεν θα αντέξει στο χρόνο.
Ας μην ελπίζουν λοιπόν όσοι προσπαθούν να αντλήσουν κύρος από το κλασικό θαύμα, ότι θα βρουν στην υψηλή τέχνη ένα τρόπο να περάσουν μαζί της στο μέλλον. Ούτως ή άλλως δεν θα υπάρχει πάντα ένας Θουκυδίδης για να προσδίδει την διαχρονική αίγλη στους λόγους φιλόδοξων πολιτικών που ορέγονται την αθανασία της δόξας.
*Ο Δ. Στεφανάκης είναι λογοτέχνης – μεταφραστής, συγγραφέας του βιβλίου "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι" (εκδ. Πατάκη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου