Οι απόψεις που εξέφρασαν δύο κορυφαίοι συνταγματολόγοι, ο Γιώργος Κασιμάτης και ο Δημήρης Τσάτσος, σχετικά με τη στάση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι εξαιρετικά σημαντικές. Όχι μόνο γιατί προέρχονται από δυο ανθρώπους με πολύ στενές σχέσεις με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ο Τσάτσος ήταν δύο φορές επικεφαλής των ευρωβουλευτών του Κινήματος), αλλά κυρίως γιατί θέτουν τα όρια μεταξύ επιστήμης και πολιτικής σε μια Δημοκρατία όπου ακόμη και η διάκριση των εξουσιών –πολιτειακά θεμελιώδης- έχει καταντήσει γράμμα κενό.
Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που εκχώρησαν συνειδήσεις για να υπηρετήσουν το κόμμα, όχι από πεποίθηση αλλά από ιδιοτέλεια. Όμως παν μέτρον άριστον και όλα έχουν ένα όριο. Επιστήμη και πολιτική μπορούν να συνυπάρχουν και να συμπορεύονται αρμονικά, εφόσον η μία δεν λειτουργεί ακυρώνοντας την άλλη.
Από κει και πέρα, οι απόψεις Τσάτσου – Κασιμάτη ξεγυμνώνουν την αξιωματική αντιπολίτευση και τον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει να πολιτεύεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η έλλειψη πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων, η απουσία προτάσεων αλλά και μιας σύγχρονης πολιτικής συμπεριφοράς, έχουν «υποτάξει» τον Γιώργο Παπανδρέου σε παλαιοκομματικές αντιλήψεις περί του αντιπολιτεύεσθαι. Εδώ και ενάμιση χρόνο συμμετέχει σε ένα καταφανές -για όσους παρακολουθούν στοιχειωδώς τα πολιτικά πράγματα για χρόνια- σχέδιο εκτροπής με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή. Ένα σχέδιο που ξεκίνησε με επεισοδιακές πορείες, κουκούλες, βανδαλισμούς, που συνεχίστηκε με πιεστικές «δημοσκοπήσεις», με στοχοποίηση και εξολόθρευση πολιτικών αντιπάλων, με παραφιλολογία για πρόωρες εκλογές, με ευρω-«παπαγαλάκια», με νέα σενάρια επί σεναρίων που διαρκώς διαψεύδονται. Και το σχέδιο αποτυγχάνει.
Οι απόψεις των Τσάτσου – Κασιμάτη δείχνουν ότι το φάντασμα του «πολιτικού κόστους» πλανάται στην ελληνική πολιτική σκηνή με καταστροφικές συνέπειες. Φτάσαμε στο σημείο ολόκληρο ΠΑΣΟΚ να μην τολμά να καταψηφίσει τον δικό του άνθρωπο, τον Κάρολο Παπούλια, και ΝΔ και ΛΑΟΣ, με σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με τον πολιτικό Παπούλια, να τον υποστηρίζουν χωρίς άλλο. Φέρνουν στο προσκήνιο την αδυναμία των πολιτικών –δυστυχώς όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ- να λειτουργήσουν με όρους πολιτικής. Επομένως, αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό έλλειμμα των κομμάτων στη χώρα μας, τον πάτο στον οποίο βρισκόμαστε, εκεί όπου ακόμη και η στρέβλωση του συνταγματικού πνεύματος θεωρείται θεμιτός τρόπος για να ρίξεις μι κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη.
Οι απόψεις Τσάτσου – Κασιμάτη σηματοδοτούν μία ακόμη ήττα για το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Με ματσακονιές όμως δεν ρίχνεις καμία κυβέρνηση. Και πολύ χειρότερα για το σημερινό ΠΑΣΟΚ που κατάφερε να είναι πρώτο αλλά να μην κερδίζει: δεν γίνεσαι κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου