Οι αυριανές εκλογές είναι ίσως οι πιο κρίσιμες στη μετά Ανδρέα εποχή, εάν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι το 1996 έκλεισε ο κύκλος των ιστορικών ηγετών της σύγχρονης Ελλάδας με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κ. Σημίτη. Στα 13 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα, δοκιμάστηκαν πρόσωπα, κόμματα, προθέσεις και συνθήματα. Επήλθαν κάποιες αλλαγές στη λειτουργία του κράτους, όμως προφανώς το ισοζύγιο δεν είναι θετικό, ούτε όσον αφορά στις δομές, ούτε όσον αφορά στις νοοτροπίες. Οι πολίτες γνώρισαν και το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και τη ΝΔ του Καραμανλή, κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχαν όλο το πολιτικό προσωπικό που θα μετέχει στην επόμενη μέρα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση. Ακόμη και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι πλέον εγνωσμένων δυνατοτήτων και απόψεων, κανείς δεν μπορεί να περιμένει εκπλήξεις. Οι πολιτικοί έχουν αποδείξει ότι δεν διαφέρουν πολύ από εκείνους της προηγούμενης γενιάς, ενώ σημαντική μερίδα πολιτών δεν πείθεται πια από υποσχέσεις για καλύτερες μέρες. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία για όλα τα κόμματα και ιδίως για τα δύο μεγάλα. Πως δηλαδή θα πείσουν τους πολίτες ότι στις 5 Οκτωβρίου είναι εφικτές θεμελιώδεις αλλαγές στην πολιτική, στη διοίκηση, στην καθημερινότητα.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε περισσότερο η Νέα Δημοκρατία και λιγότερο το ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου και οι επιτελείς του επέλεξαν περισσότερο υποσχέσεις γενικού χαρακτήρα που εάν επαληθευθούν μετεκλογικά θα επηρεάσουν ίσως την καθημερινότητα και λιγότερο την νοοτροπία. Από την άλλη, ο Κώστας Καραμανλής προτίμησε μια προεκλογική καμπάνια επώδυνης αυτοκριτικής, χωρίς ενθουσιώδεις επαγγελίες, εστιάζοντας περισσότερο σε θέματα δομικά και νοοτροπίας.
Το αποτέλεσμα των αυριανών εκλογών θα δείξει λοιπόν ποιος από τους δύο έπεισε τους πολίτες, ποιον από τους δύο εμπιστεύονται οι πολίτες.
Το μεγάλο μειονέκτημα του Κ. Καραμανλή είναι οι δύο κυβερνητικές του θητείες και το ερώτημα γιατί όσα τώρα υπόσχεται δεν τα έκανε πράξη με τις νωπές και ισχυρές εντολές που του έδωσε δύο φορές ο ελληνικός λαός. Από την άλλη, ορισμένοι θεωρούν ότι το μειονέκτημα του Γιώργου Παπανδρέου είναι ότι με τις γενικόλογες τοποθετήσεις του σχεδόν σε όλα τα ζητήματα δεν κατόρθωσε να πείσει ότι έχει σχέδιο για αστραπιαίες αλλαγές που άπτονται της πολιτικής βούλησης και δεν απαιτούν κονδύλια –αυτό που απαιτεί εδώ και χρόνια το κομμάτι των «αναποφάσιστων» πολιτών.
Το βέβαιο είναι ότι η επόμενη μέρα αυτών των εκλογών είναι πλέον σφόδρα πιθανόν να μη μοιάζει με την προηγούμενη. Οι εσωκομματικές σχέσεις και οι συσχετισμοί τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ, ο Μάρτιος της προεδρικής εκλογής που δεν αποκλείεται να οδηγήσει εκ νέου σε εκλογές, θα διαμορφώσουν την πολυπόθητη δεύτερη μεταπολίτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου