Όπως λέμε Θεόδωρος Αγγελόπουλος;

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=46528 Η μοιραία γυναίκα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Του Αγγέλου Θεοδώρου Το ταξί που ανέβαινε αγχωμένο τη λεωφόρο Αλεξάνδρας σταμάτησε κάπου δεξιά σύμφωνα με την επιθυμία της όμορφης σαρανταπεντάρας επιβάτιδος. Ο οδηγός γνώριζε τη γενναιοδωρία της κυρίας Δέσποινας, της διευθύντριας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Η Δέσποινα Μουζάκη θα ανέβαινε για καμιά ωρίτσα στα γραφεία του Φεστιβάλ στην Αθήνα και θα συνέχιζε με το ίδιο ταξί στο αεροδρόμιο για Θεσσαλονίκη. Ας έγραφε το ταξίμετρο… Έφτασε κι αυτή αγχωμένη στον προσωπικό της χώρο, για να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες. Κλείστηκε στο γραφείο της, για να σκεφτεί τι θα έπρεπε να κάνει με το επερχόμενο Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, που θα γιόρταζε και τα 50ά γενέθλιά του. Είχε έναν πιστό και καλοπληρωμένο στρατό, έτοιμο να εκτελέσει οποιαδήποτε επιθυμία της. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να την έβριζαν, αλλά με τα λεφτά όλα τακτοποιούνται.  Κοίταξε έξω από το παράθυρο και σκέφτηκε πως άνοιξε πολλές πόρτες με την προσωπική οικονομική άνεσή της, αλλά και με αυτήν που της χάριζε η σχεδόν παράλογη οικονομική ευμάρεια του φορέα τον οποίο διηύθυνε. Εννέα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο ξόδευε το Φεστιβάλ, αλλά παρ’ όλα αυτά βρέθηκε να χρωστά κι από πάνω ουκ ολίγα. Αλλά ας είναι καλά οι πολιτικές γνωριμίες της -θα της τακτοποιούσαν κι αυτό το χρέος. Ήξερε ότι οι υπουργοί θα σκοτώνονταν να πουν μερικά λογάκια στα εγκαίνια, φυσικά με το αζημίωτο. ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΤΟΥΛΗ ΣΤΟΝ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟ  Όλα είχαν ξεκινήσει με τον Πέτρο τον Τατούλη. Την είχε συστήσει σε αυτόν ο διευθυντής άλλου Φεστιβάλ, της Δράμας, ο τότε φίλος της Αντώνης Παπαδόπουλος. Στην πορεία όμως τον ξεφορτώθηκε κι αυτόν, της ήταν πλέον άχρηστος. Ο Πέτρος τής έκανε όλα τα χατίρια. Αν ήταν ακόμη στο υπουργείο, θα είχε κάνει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Κάνες κι αυτή θα καμάρωνε στο κέντρο του κόκκινου χαλιού. Αν είχε καταφέρει να περάσει το νομοσχέδιο που του είχε υπαγορεύσει, όλα θα είχαν λυθεί τώρα. Αλλά, βλέπεις, τον έφαγε «εκείνος ο κρετίνος ο γενικός» -έτσι αποκαλούσε ο Πέτρος τον ευτραφή γενικό γραμματέα του, τον Χρήστο Ζαχόπουλο. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τη Δέσποινα να αποκτήσει τις καλύτερες σχέσεις με το γενικό στη συνέχεια. Το όφειλε στην κοινή τους φίλη, τη Δήμητρα Αργυρού, που, ενώ ο Πέτρος ήθελε να τη διώξει, αυτή γλίτωσε χάρη στο «χοντρό», για να γίνει κουμανταδόρισσα στα κινηματογραφικά πράγματα. Μία αρχαιολόγος που έγινε κάτι σαν σύμβουλος κινηματογραφίας. «Τι κυβέρνηση κι αυτή!», σκέφτηκε η Δέσποινα, που είχε προλάβει να «υπηρετήσει» το σινεμά και επί πρωθυπουργίας Σημίτη. ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΛΙΑΠΗ Η σιδηρά κυρία του Φεστιβάλ δεν θορυβήθηκε ούτε μετά την έξοδο του Τατούλη από την Μπουμπουλίνας κατόπιν απαίτησης του Ζαχόπουλου. Σε χρόνο μηδέν «γοήτευσε» και τον Γιώργο Βουλγαράκη, ο οποίος σκέφτηκε προφανώς πόσο χρήσιμη θα του ήταν μία εύρωστη οικονομική γνωριμία στην Α’ Αθηνών. Με το μόνο με τον οποίο δυσκολεύτηκε λίγο ήταν ο Μιχάλης Λιάπης, επειδή αρχικά επιχείρησε να της «βάλει χέρι» με το νομοσχέδιο που ετοίμαζε για τον κινηματογράφο, αλλά τον έφαγε κι αυτόν η μαρμάγκα. «Αλήθεια τι Επιτροπή κι αυτή! Με χολόσκασε», είπε μέσα της, κατεβάζοντας μια γερή γουλιά καφέ. «Ο Γαβράς, ο Δοξιάδης και η παρέα τους πήγαν να με κάνουν ΔΕΚΟ, για να ελέγχει το κράτος την οικονομική διαχείρισή μου», συνέχισε τη σκέψη της. «Αλλά θα μου το πληρώσει ο Παπαλιός, ο πρόεδρος του Κέντρου Κινηματογράφου, ο συγγενής του Δοξιάδη, που μου ξαμόλησε όλους τους απίθανους, που με μισούν. Είμαι σίγουρη ότι αυτοί κρύβονται και πίσω από τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», κατέληξε με τους προβληματισμούς της. ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ Σηκώθηκε αποφασισμένη και πήγε προς το παράθυρο. Θα τους έσβηνε όλους. Θα καταψήφιζε στη γενική συνέλευση του Κέντρου τον Παπαλιό και την ομίχλη του. Στη λέξη «ομίχλη» θυμήθηκε και τον Αγγελόπουλο, που τον είχαν φάει παρέα με τον Τατούλη από την προεδρία του Φεστιβάλ. Με τον Χωραφά πρόεδρο, μονίμως στο Παρίσι, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στα 50ά γενέθλια του Φεστιβάλ θα γινόταν το έλα να δεις. Θα τα θυμόταν η Θεσσαλονίκη για μια ζωή. Θα οργάνωνε εντυπωσιακά ολογράμματα στην πρόσοψη του «Ολύμπιον», θα έβαζε τους πάντες να χορέψουν στο ρυθμό της. «Τους πάντες;», αναλογίστηκε θλιμμένα. «Πρέπει να τελειώνω με αυτό το αγκάθι, τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη! Θέλουν να απέχουν από το Φεστιβάλ και να μου χαλάσουν τη γιορτή. Δεν γίνεται θρίαμβος χωρίς το ελληνικό σινεμά». Ξανακάθισε στην καρέκλα της. «Θα βάλω τον Σαμαρά να τους πιέσει. Θα τον πείσω ότι σε διαφορετική περίπτωση θα εκτεθεί και ο ίδιος», αποφάσισε. Άνοιξε την τηλεόραση ανακουφισμένη. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στεκόταν έτοιμος για δηλώσεις. Θυμήθηκε για λίγο ότι είχε πάντα κοντά τη φίλη της, τη Ζωή Βυζοβίτη, στα υπόγεια του Μαξίμου, που τον συμβούλευε για τα πολιτιστικά. Είχε συμβάλει τα μέγιστα στην παντοδυναμία της. Για να δούμε τι θα έλεγε ο πρόεδρος. Κοίταξε για λίγο αφηρημένα και μετά κοκκίνισε: «Εκλογές;», αναρωτήθηκε βουλιάζοντας απελπισμένα στην καρέκλα της.