ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ http://www.greek.go2halkidiki.net/AFYTOS%2709%20leaflet.pdfή http://www.aphytos.net/events1.htm
Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009
Πάμε Άθυτο!
ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ http://www.greek.go2halkidiki.net/AFYTOS%2709%20leaflet.pdfή http://www.aphytos.net/events1.htm
Τρίτη 28 Ιουλίου 2009
Η ήττα του ΠΑΣΟΚ και την πολιτικής
Οι απόψεις που εξέφρασαν δύο κορυφαίοι συνταγματολόγοι, ο Γιώργος Κασιμάτης και ο Δημήρης Τσάτσος, σχετικά με τη στάση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι εξαιρετικά σημαντικές. Όχι μόνο γιατί προέρχονται από δυο ανθρώπους με πολύ στενές σχέσεις με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ο Τσάτσος ήταν δύο φορές επικεφαλής των ευρωβουλευτών του Κινήματος), αλλά κυρίως γιατί θέτουν τα όρια μεταξύ επιστήμης και πολιτικής σε μια Δημοκρατία όπου ακόμη και η διάκριση των εξουσιών –πολιτειακά θεμελιώδης- έχει καταντήσει γράμμα κενό.
Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που εκχώρησαν συνειδήσεις για να υπηρετήσουν το κόμμα, όχι από πεποίθηση αλλά από ιδιοτέλεια. Όμως παν μέτρον άριστον και όλα έχουν ένα όριο. Επιστήμη και πολιτική μπορούν να συνυπάρχουν και να συμπορεύονται αρμονικά, εφόσον η μία δεν λειτουργεί ακυρώνοντας την άλλη.
Από κει και πέρα, οι απόψεις Τσάτσου – Κασιμάτη ξεγυμνώνουν την αξιωματική αντιπολίτευση και τον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει να πολιτεύεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η έλλειψη πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων, η απουσία προτάσεων αλλά και μιας σύγχρονης πολιτικής συμπεριφοράς, έχουν «υποτάξει» τον Γιώργο Παπανδρέου σε παλαιοκομματικές αντιλήψεις περί του αντιπολιτεύεσθαι. Εδώ και ενάμιση χρόνο συμμετέχει σε ένα καταφανές -για όσους παρακολουθούν στοιχειωδώς τα πολιτικά πράγματα για χρόνια- σχέδιο εκτροπής με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή. Ένα σχέδιο που ξεκίνησε με επεισοδιακές πορείες, κουκούλες, βανδαλισμούς, που συνεχίστηκε με πιεστικές «δημοσκοπήσεις», με στοχοποίηση και εξολόθρευση πολιτικών αντιπάλων, με παραφιλολογία για πρόωρες εκλογές, με ευρω-«παπαγαλάκια», με νέα σενάρια επί σεναρίων που διαρκώς διαψεύδονται. Και το σχέδιο αποτυγχάνει.
Οι απόψεις των Τσάτσου – Κασιμάτη δείχνουν ότι το φάντασμα του «πολιτικού κόστους» πλανάται στην ελληνική πολιτική σκηνή με καταστροφικές συνέπειες. Φτάσαμε στο σημείο ολόκληρο ΠΑΣΟΚ να μην τολμά να καταψηφίσει τον δικό του άνθρωπο, τον Κάρολο Παπούλια, και ΝΔ και ΛΑΟΣ, με σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με τον πολιτικό Παπούλια, να τον υποστηρίζουν χωρίς άλλο. Φέρνουν στο προσκήνιο την αδυναμία των πολιτικών –δυστυχώς όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ- να λειτουργήσουν με όρους πολιτικής. Επομένως, αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό έλλειμμα των κομμάτων στη χώρα μας, τον πάτο στον οποίο βρισκόμαστε, εκεί όπου ακόμη και η στρέβλωση του συνταγματικού πνεύματος θεωρείται θεμιτός τρόπος για να ρίξεις μι κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη.
Οι απόψεις Τσάτσου – Κασιμάτη σηματοδοτούν μία ακόμη ήττα για το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Με ματσακονιές όμως δεν ρίχνεις καμία κυβέρνηση. Και πολύ χειρότερα για το σημερινό ΠΑΣΟΚ που κατάφερε να είναι πρώτο αλλά να μην κερδίζει: δεν γίνεσαι κυβέρνηση.
Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που εκχώρησαν συνειδήσεις για να υπηρετήσουν το κόμμα, όχι από πεποίθηση αλλά από ιδιοτέλεια. Όμως παν μέτρον άριστον και όλα έχουν ένα όριο. Επιστήμη και πολιτική μπορούν να συνυπάρχουν και να συμπορεύονται αρμονικά, εφόσον η μία δεν λειτουργεί ακυρώνοντας την άλλη.
Από κει και πέρα, οι απόψεις Τσάτσου – Κασιμάτη ξεγυμνώνουν την αξιωματική αντιπολίτευση και τον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει να πολιτεύεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η έλλειψη πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων, η απουσία προτάσεων αλλά και μιας σύγχρονης πολιτικής συμπεριφοράς, έχουν «υποτάξει» τον Γιώργο Παπανδρέου σε παλαιοκομματικές αντιλήψεις περί του αντιπολιτεύεσθαι. Εδώ και ενάμιση χρόνο συμμετέχει σε ένα καταφανές -για όσους παρακολουθούν στοιχειωδώς τα πολιτικά πράγματα για χρόνια- σχέδιο εκτροπής με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή. Ένα σχέδιο που ξεκίνησε με επεισοδιακές πορείες, κουκούλες, βανδαλισμούς, που συνεχίστηκε με πιεστικές «δημοσκοπήσεις», με στοχοποίηση και εξολόθρευση πολιτικών αντιπάλων, με παραφιλολογία για πρόωρες εκλογές, με ευρω-«παπαγαλάκια», με νέα σενάρια επί σεναρίων που διαρκώς διαψεύδονται. Και το σχέδιο αποτυγχάνει.
Οι απόψεις των Τσάτσου – Κασιμάτη δείχνουν ότι το φάντασμα του «πολιτικού κόστους» πλανάται στην ελληνική πολιτική σκηνή με καταστροφικές συνέπειες. Φτάσαμε στο σημείο ολόκληρο ΠΑΣΟΚ να μην τολμά να καταψηφίσει τον δικό του άνθρωπο, τον Κάρολο Παπούλια, και ΝΔ και ΛΑΟΣ, με σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με τον πολιτικό Παπούλια, να τον υποστηρίζουν χωρίς άλλο. Φέρνουν στο προσκήνιο την αδυναμία των πολιτικών –δυστυχώς όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ- να λειτουργήσουν με όρους πολιτικής. Επομένως, αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό έλλειμμα των κομμάτων στη χώρα μας, τον πάτο στον οποίο βρισκόμαστε, εκεί όπου ακόμη και η στρέβλωση του συνταγματικού πνεύματος θεωρείται θεμιτός τρόπος για να ρίξεις μι κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη.
Οι απόψεις Τσάτσου – Κασιμάτη σηματοδοτούν μία ακόμη ήττα για το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Με ματσακονιές όμως δεν ρίχνεις καμία κυβέρνηση. Και πολύ χειρότερα για το σημερινό ΠΑΣΟΚ που κατάφερε να είναι πρώτο αλλά να μην κερδίζει: δεν γίνεσαι κυβέρνηση.
…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες
• Απορία: Γιατί αργούν να θάψουν τον Μάικλ; Μάρκετινγκ παιδί μου, μάρκετινγκ.
• Κουίζ: Ποιο κορυφαίο στέλεχος πολιτιστικού οργανισμού της Θεσσαλονίκης «τα χώνει» για να «παίζει» σε αθηναϊκά ΜΜΕ;
• Κοντεύει η Photobiennale 2010 και όσοι έχετε θετικά κλικ πάνω σας, καταθέστε το φάκελό σας στο Μουσείο Φωτογραφίας, στο Λιμάνι. Η διοργάνωση του επόμενου Απριλίου – Μαΐου θα έχει ως κεντρικό θέμα «Τόπος».Προθεσμία για κατάθεση υλικού η 30η Δεκεμβρίου στη διεύθυνση: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (για τη Photobiennale 2010), Αποθήκη Α’ Λιμάνι Θεσσαλονίκης, c/o Ταχυδρομείο Θεσσαλονίκης 23, Τ.Κ. 54015 – email: info@photobiennale.gr.
• Κι άλλο κουίζ: Πότε επιτέλους θα γίνουν τα εγκαίνια του νέου –ανακαινισμένου- Μουσείου Φωτογραφίας; Α) Τον Σεπτέμβριο Β) Μετά τον ανασχηματισμό Γ) Στη Photobiennale Δ) Όταν βολέψει τον Αντώνη.
• «Στις 9 του μακαρίτη / άλλον έβαλε στο σπίτι» τραγουδούσε κάποτε ο Στέλιος Καζαντζίδης και στην περίπτωση του Τζάκσον, ισχύει κάτι ανάλογο. Πριν κλείσουν οι 40 μέρες από το θάνατο του σταρ, οι εκδότες έσπευσαν να κυκλοφορήσουν τη βιογραφία του. Εδώ στην Ελλάδα ο Ψυχογιός –ποιος άλλος- άρπαξε τα δικαιώματα και στο τέλος του μήνα, ταυτόχρονα με την αγγλική διεθνή έκδοση, θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του Michael Heatley με τίτλο «Michael Jackson 1958-2009, η ζωή ενός θρύλου».
• Να παίρνεις πτυχίο απ’ τη Σχολή Κινηματογράφου, την ώρα που οι επαγγελματίες σκηνοθέτες συνάδελφοί σου αγωνίζονται ακόμη για το κινηματογραφικό νομοσχέδιο. Το άκρον άωτον της μαύρη ορκομωσίας…
• Σε κάθε περίπτωση, Πένυ Μπούσκα συγχαρητήρια! Αυτό είναι το όνομα της φοιτήτριας που πρώτη και μόνη ορκίστηκε στο πολύπαθο Τμήμα Κινηματογράφου. Καλό κουράγιο.
• «Έρωτας σαν βροχή» της Λένας Μαντά και «Όλα σου τα ’μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά σκίζουν αφού εδώ και καιρό είναι στις πρώτες θέσεις των μπεστ σέλλερ σχεδόν σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Τους ευνόησε ο κακός καιρός, διότι ένα βιβλίο είναι απαραίτητο στις διακοπές όταν βρέχει και φυσάει, που λέει κι ο Αδιάβαστος.
• Μάλτιπλ τσόις: Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που εκδιώχθηκε από ξένο Ινστιτούτο της Θεσσαλονίκης η επί χρόνια υπεύθυνη στην επικοινωνία με τους δημοσιογράφους στα πολιτιστικά; Α) ότι ήταν καλή στη δουλειά της Β) ότι το συγκεκριμένο Ινστιτούτο διακρίνεται πια από αδράνεια στα πολιτιστικά του μετά από χρόνια ακμής; Γ) ότι κάποιος ήθελε να βάλει τον δικό του άνθρωπο στο πόστο της; Δ) ίντριγκες και πάθη μεταξύ διπλωματών. Επιτρέπονται περισσότερες από μία απαντήσεις…
• Οφείλουμε ως μέλισσες να αναφερθούμε στην αξιοπρόσεκτη προβολή για την επερχόμενη δράση της Όπερας Θεσσαλονίκης. Μετά από ένα χρόνο απόλυτης αδράνειας –μέχρι και προγράμματα σταμάτησαν- τώρα ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Γιαννίσης ανακοίνωσε ότι θα ανεβάσει μια όπερα, μια όπερα διασκευασμένη ειδικά για παιδιά και μια οπερέτα. Καλή επιτυχία. Προφανώς ο διευθυντής ή περίμενε να φύγει το παλιό δ.σ. ή προσπαθεί να προλάβει το επερχόμενο. Διότι τώρα η Όπερα είναι διοικητικά ακέφαλη.
• Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους φορείς όπου έληξαν οι θητείες των διοικητικών συμβουλίων, όπως π.χ. του Μουσείου Φωτογραφίας. Ήδη τα πρώτα ονόματα έχουν αρχίσει να ακούγονται. Δεν είναι λίγοι δα εκείνοι που μπρος στη δόξα αψηφούν το χρήμα! Μπιιιιζ
• Κουίζ: Ποιο κορυφαίο στέλεχος πολιτιστικού οργανισμού της Θεσσαλονίκης «τα χώνει» για να «παίζει» σε αθηναϊκά ΜΜΕ;
• Κοντεύει η Photobiennale 2010 και όσοι έχετε θετικά κλικ πάνω σας, καταθέστε το φάκελό σας στο Μουσείο Φωτογραφίας, στο Λιμάνι. Η διοργάνωση του επόμενου Απριλίου – Μαΐου θα έχει ως κεντρικό θέμα «Τόπος».Προθεσμία για κατάθεση υλικού η 30η Δεκεμβρίου στη διεύθυνση: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (για τη Photobiennale 2010), Αποθήκη Α’ Λιμάνι Θεσσαλονίκης, c/o Ταχυδρομείο Θεσσαλονίκης 23, Τ.Κ. 54015 – email: info@photobiennale.gr.
• Κι άλλο κουίζ: Πότε επιτέλους θα γίνουν τα εγκαίνια του νέου –ανακαινισμένου- Μουσείου Φωτογραφίας; Α) Τον Σεπτέμβριο Β) Μετά τον ανασχηματισμό Γ) Στη Photobiennale Δ) Όταν βολέψει τον Αντώνη.
• «Στις 9 του μακαρίτη / άλλον έβαλε στο σπίτι» τραγουδούσε κάποτε ο Στέλιος Καζαντζίδης και στην περίπτωση του Τζάκσον, ισχύει κάτι ανάλογο. Πριν κλείσουν οι 40 μέρες από το θάνατο του σταρ, οι εκδότες έσπευσαν να κυκλοφορήσουν τη βιογραφία του. Εδώ στην Ελλάδα ο Ψυχογιός –ποιος άλλος- άρπαξε τα δικαιώματα και στο τέλος του μήνα, ταυτόχρονα με την αγγλική διεθνή έκδοση, θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του Michael Heatley με τίτλο «Michael Jackson 1958-2009, η ζωή ενός θρύλου».
• Να παίρνεις πτυχίο απ’ τη Σχολή Κινηματογράφου, την ώρα που οι επαγγελματίες σκηνοθέτες συνάδελφοί σου αγωνίζονται ακόμη για το κινηματογραφικό νομοσχέδιο. Το άκρον άωτον της μαύρη ορκομωσίας…
• Σε κάθε περίπτωση, Πένυ Μπούσκα συγχαρητήρια! Αυτό είναι το όνομα της φοιτήτριας που πρώτη και μόνη ορκίστηκε στο πολύπαθο Τμήμα Κινηματογράφου. Καλό κουράγιο.
• «Έρωτας σαν βροχή» της Λένας Μαντά και «Όλα σου τα ’μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά σκίζουν αφού εδώ και καιρό είναι στις πρώτες θέσεις των μπεστ σέλλερ σχεδόν σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Τους ευνόησε ο κακός καιρός, διότι ένα βιβλίο είναι απαραίτητο στις διακοπές όταν βρέχει και φυσάει, που λέει κι ο Αδιάβαστος.
• Μάλτιπλ τσόις: Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που εκδιώχθηκε από ξένο Ινστιτούτο της Θεσσαλονίκης η επί χρόνια υπεύθυνη στην επικοινωνία με τους δημοσιογράφους στα πολιτιστικά; Α) ότι ήταν καλή στη δουλειά της Β) ότι το συγκεκριμένο Ινστιτούτο διακρίνεται πια από αδράνεια στα πολιτιστικά του μετά από χρόνια ακμής; Γ) ότι κάποιος ήθελε να βάλει τον δικό του άνθρωπο στο πόστο της; Δ) ίντριγκες και πάθη μεταξύ διπλωματών. Επιτρέπονται περισσότερες από μία απαντήσεις…
• Οφείλουμε ως μέλισσες να αναφερθούμε στην αξιοπρόσεκτη προβολή για την επερχόμενη δράση της Όπερας Θεσσαλονίκης. Μετά από ένα χρόνο απόλυτης αδράνειας –μέχρι και προγράμματα σταμάτησαν- τώρα ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Γιαννίσης ανακοίνωσε ότι θα ανεβάσει μια όπερα, μια όπερα διασκευασμένη ειδικά για παιδιά και μια οπερέτα. Καλή επιτυχία. Προφανώς ο διευθυντής ή περίμενε να φύγει το παλιό δ.σ. ή προσπαθεί να προλάβει το επερχόμενο. Διότι τώρα η Όπερα είναι διοικητικά ακέφαλη.
• Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους φορείς όπου έληξαν οι θητείες των διοικητικών συμβουλίων, όπως π.χ. του Μουσείου Φωτογραφίας. Ήδη τα πρώτα ονόματα έχουν αρχίσει να ακούγονται. Δεν είναι λίγοι δα εκείνοι που μπρος στη δόξα αψηφούν το χρήμα! Μπιιιιζ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ: Άφραγκη «πρεμιέρα» με νέες… Σκηνές
Ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ ξεκίνησε με έξυπνες ντρίπλες τη σύντομη θητεία του- Τι προβλήματα τον περιμένουν, η Λαϊκή και η Πειραματική Σκηνή, οι συνεργασίες με καλλιτέχνες, με φορείς, με τα Βαλκάνια
Με την «ίδρυση» Λαϊκής και Πειραματικής Σκηνής και επομένως σαφή διαχωρισμό των Σκηνών του ΚΘΒΕ, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Σ. Χατζάκης παρουσίασε τον προγραμματισμό του Θεάτρου για τη σεζόν 2009 – 2010. Με μια απλή κίνηση που ισχύει εδώ και χρόνια στο Εθνικό Θέατρο (όπου ο Χατζάκης αναπλήρωνε τον Κούρκουλο) δίνει ιδιαίτερο χώρο σε κλασικά νεοελληνικά έργα αλλά και σε δύσκολους πειραματισμούς, δύο τομείς που επισείουν εδώ και χρόνια αντιδράσεις σε κοινό και κριτικούς. Πιεσμένος χρονικά και οικονομικά, ο Χατζάκης καλείται να λειτουργήσει το Κρατικό σε κατάσταση ομαλότητας για μόλις μία σεζόν, αφού τότε λήγει η θητεία του παραιτηθέντος Τσακίρογλου τον οποίο ο Χατζάκης κλήθηκε να αναπληρώσει, έχοντας 3,5 εκατ. ευρώ χρέη!
Ο επιτυχημένος σκηνοθέτης και ηθοποιός στο σύντομο χρονικό διάστημα που του… απομένει θα κληθεί να διαχειριστεί επίσης και τα δύσκολα εργασιακά θέματα των τεχνικών και του προσωπικού. Το θετικό είναι ότι όπως διαφαίνεται έχει την εμπιστοσύνη του δ.σ. και του προέδρου Δ. Γαρούφα, ο οποίος κρατά ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με το υπουργείο Πολιτισμού.
Λαϊκή Σκηνή
Προτεραιότητα του Κρατικού είναι η ανάδειξη του ελληνικού ρεπερτορίου, με διαχρονικά έργα της ελληνικής παραγωγής, αναγνωρίσιμα προς το ευρύ κοινό. «Για να είσαι παγκόσμιος, πρέπει να είσαι πρώτα από όλα τοπικός. Η εξωστρέφεια, όχι όμως με τη μορφή του λαϊκισμού είναι το στοιχείο εκείνο που επιθυμούμε να δώσουμε στο νέο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, οι πόρτες του θεάτρου πρέπει να ανοίξουν στο κοινό», είπε ο κ. Χατζάκης. Τονίζοντας την ανάγκη ανάπτυξης του Κ.Θ.Β.Ε ως θέατρο δημόσιου συμφέροντος, ο κ. Χατζάκης ανακοίνωσε τη θεσμοθέτηση της Λαϊκής και Πειραματικής Σκηνής στο θέατρο της Μονής Λαζαριστών. Συγκεκριμένα, στη Λαϊκή Σκηνή, που θα στεγάζεται στη σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» θα παρουσιαστεί ένα αμιγώς ελληνικό ρεπερτόριο, με εναρκτήριο έργο την κωμωδία «Βασικά, με λεν Θανάση», του Γιώργου Αρμένη, σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους. Θα ακολουθήσει, το κομβικό για την ελληνική συγγραφή, έργο του Γιώργου Τσιφόρου, «Τα παιδιά της πιάτσας», σε θεατρική διασκευή του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Ακόμη, στην ίδια σκηνή της Μονής Λαζαριστών, η Νεανική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε θα παρουσιάσει την «Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Τάσου Ράτζου.
Πειραματική Σκηνή
Η Πειραματική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε, που θα στεγάζεται στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών θεσμοθετείται με στόχο να δοθεί ένα βήμα καλλιτεχνικής έκφρασης στους νέους, στα θεατρικά σχήματα, αλλά και στους μεμονωμένους καλλιτέχνες. «Είναι μεγάλη μας επιθυμία να δώσουμε χώρο στους νέους, εναλλακτικούς και τολμηρούς καλλιτέχνες», τόνισε ο κ. Χατζάκης. Το εναρκτήριο έργο θα είναι το «Ο Ύμπι Βασιλιάς», του Αλφρέ Ζαρύ, σε σκηνοθεσία του Θεσσαλονικιού Γιάννη Παρασκευόπουλου. Θα ακολουθήσει «Η αποστολή στον πλανήτη γη», του επίσης Θεσσαλονικιού Σάκη Σερέφα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα.
Συνεργασία με φορείς
Ανάμεσα στα σχέδια της Πειραματικής Σκηνής είναι η ανάπτυξη επικοινωνίας, με τη Δραματική Σχολή του Κ.Θ.Β.Ε, το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, καθώς και με όλα τα θεατρικά σχήματα της πόλης. «Είναι προτεραιότητα μας να αξιοποιήσουμε το ήδη υπάρχον δυναμικό της πόλης, τους νέους που έχουν το δίκαιο της αθανασίας και της νεότητάς τους και να μπει νέο αίμα στις σκηνές», εξήγησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής. Ακόμη, ανάμεσα στις δράσεις που σχεδιάζονται είναι και η σύνδεση του Κ.Θ.Β.Ε με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, έναν από τους πιο καταξιωμένους θεσμούς της πόλης. Στο πλαίσιο αυτό, το Κ.Θ.Β.Ε θα τιμήσει τον διεθνούς φήμης Έλληνα σκηνοθέτη, Μιχάλη Κακογιάννη, ανεβάζοντας στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, το έργο «Το κορίτσι με τα μαύρα». Την περίοδο εκείνη, θα οργανωθούν διάφορα δρώμενα, στις υπαίθριες εγκαταστάσεις που θα στηθούν σε επιλεγμένα σημεία της πόλης. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει ηθοποιούς και χορευτές, οι οποίοι θα ερμηνεύουν σκηνές από δημοφιλείς ταινίες. Ακόμη, θα οργανωθούν βραδιές, στις οποίες, ηθοποιοί του ελληνικού κινηματογράφου θα συνομιλούν με το κοινό, αφηγούμενοι τις εμπειρίες τους.
Έξοδος στα Βαλκάνια
Έντονο είναι επίσης το ενδιαφέρον του Κρατικού για συνεργασία με τις χώρες της Βαλκανικής, με τη μορφή ανταλλαγών και συμπαραγωγών. «Είναι σαφές ότι ένα Κρατικό Θέατρο δεν πρέπει να απομονώνεται, η Ελλάδα οφείλει να συναντηθεί με τις χώρες των Βαλκανίων στο πλαίσιο ειρηνικής συνύπαρξης και δημιουργικής ανάπτυξης», εξήγησε ο κ. Χατζάκης. Υποστηρίζοντας αυτήν τη θέση, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, κατά τα μέσα της θεατρικής περιόδου, θα παρουσιαστεί η διαβαλκανική παραλογή «Του Νεκρού Αδερφού», ενώ «ολόκληρη η παραγωγή του έργου δόθηκε στο Κ.Θ.Β.Ε, δωρεάν, γιατί απλώς, έτσι έπρεπε», τόνισε ο κ. Χατζάκης, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία του έργου.
Και η Παιδική Σκηνή
Ακόμη, στο Βασιλικό Θέατρο θα ανέβει το έργο του Δημήτρη Βυζάντιου «Η Βαβυλωνία», σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώτη, ενώ θα ακολουθήσει η σάτιρα του Ντάριο Φο, «Ισαβέλλα, τρεις Καραβέλλες και ένας Παραμυθάς». «Ο Ερωτευμένος Πειρατής», που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το παιδικό κοινό θα επαναληφθεί στην Παιδική Σκηνή και στη συνέχεια, θα παρουσιαστεί το έργο «Ο Σιμιγδαλένιος», του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου. Ανάμεσα στα σχέδια του Κ.Θ.Β.Ε είναι και η αναδιοργάνωση του Χοροθεάτρου, στο οποίο θα παρουσιαστεί το έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», σε χορογραφία του Αντώνη Φωνιαδάκη.
Στα σχολεία και στα νοσοκομεία!
Ο κ. Χατζάκης παρουσίασε ακόμη τις υπόλοιπες δράσεις του Κ.Θ.Β.Ε , που αφορούν την συνεργασία του με τα ΔΗΠΕΘΕ της Βόρειας Ελλάδας, την αναδιοργάνωση της Δραματικής Σχολής, την δραστηριότητά του σε παραμεθόριες και τουριστικές περιοχές της Ελλάδας, αλλά και την δυναμική παρουσία του σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενα. Οι δραστηριότητες του ΚΘΒΕ σε σχολεία, νοσοκομεία και άλλους χώρους κοινής ωφέλειας θα συνεχιστούν, ενώ μεταξύ, άλλων σχεδιάζεται η αρμονική συνεργασία με την Όπερα αλλά και η συνεργασία του Κρατικού με τα υπόλοιπα μέλη της Ένωσης Θεάτρων Ευρώπης.
Με την «ίδρυση» Λαϊκής και Πειραματικής Σκηνής και επομένως σαφή διαχωρισμό των Σκηνών του ΚΘΒΕ, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Σ. Χατζάκης παρουσίασε τον προγραμματισμό του Θεάτρου για τη σεζόν 2009 – 2010. Με μια απλή κίνηση που ισχύει εδώ και χρόνια στο Εθνικό Θέατρο (όπου ο Χατζάκης αναπλήρωνε τον Κούρκουλο) δίνει ιδιαίτερο χώρο σε κλασικά νεοελληνικά έργα αλλά και σε δύσκολους πειραματισμούς, δύο τομείς που επισείουν εδώ και χρόνια αντιδράσεις σε κοινό και κριτικούς. Πιεσμένος χρονικά και οικονομικά, ο Χατζάκης καλείται να λειτουργήσει το Κρατικό σε κατάσταση ομαλότητας για μόλις μία σεζόν, αφού τότε λήγει η θητεία του παραιτηθέντος Τσακίρογλου τον οποίο ο Χατζάκης κλήθηκε να αναπληρώσει, έχοντας 3,5 εκατ. ευρώ χρέη!
Ο επιτυχημένος σκηνοθέτης και ηθοποιός στο σύντομο χρονικό διάστημα που του… απομένει θα κληθεί να διαχειριστεί επίσης και τα δύσκολα εργασιακά θέματα των τεχνικών και του προσωπικού. Το θετικό είναι ότι όπως διαφαίνεται έχει την εμπιστοσύνη του δ.σ. και του προέδρου Δ. Γαρούφα, ο οποίος κρατά ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με το υπουργείο Πολιτισμού.
Λαϊκή Σκηνή
Προτεραιότητα του Κρατικού είναι η ανάδειξη του ελληνικού ρεπερτορίου, με διαχρονικά έργα της ελληνικής παραγωγής, αναγνωρίσιμα προς το ευρύ κοινό. «Για να είσαι παγκόσμιος, πρέπει να είσαι πρώτα από όλα τοπικός. Η εξωστρέφεια, όχι όμως με τη μορφή του λαϊκισμού είναι το στοιχείο εκείνο που επιθυμούμε να δώσουμε στο νέο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, οι πόρτες του θεάτρου πρέπει να ανοίξουν στο κοινό», είπε ο κ. Χατζάκης. Τονίζοντας την ανάγκη ανάπτυξης του Κ.Θ.Β.Ε ως θέατρο δημόσιου συμφέροντος, ο κ. Χατζάκης ανακοίνωσε τη θεσμοθέτηση της Λαϊκής και Πειραματικής Σκηνής στο θέατρο της Μονής Λαζαριστών. Συγκεκριμένα, στη Λαϊκή Σκηνή, που θα στεγάζεται στη σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» θα παρουσιαστεί ένα αμιγώς ελληνικό ρεπερτόριο, με εναρκτήριο έργο την κωμωδία «Βασικά, με λεν Θανάση», του Γιώργου Αρμένη, σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους. Θα ακολουθήσει, το κομβικό για την ελληνική συγγραφή, έργο του Γιώργου Τσιφόρου, «Τα παιδιά της πιάτσας», σε θεατρική διασκευή του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Ακόμη, στην ίδια σκηνή της Μονής Λαζαριστών, η Νεανική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε θα παρουσιάσει την «Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Τάσου Ράτζου.
Πειραματική Σκηνή
Η Πειραματική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε, που θα στεγάζεται στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών θεσμοθετείται με στόχο να δοθεί ένα βήμα καλλιτεχνικής έκφρασης στους νέους, στα θεατρικά σχήματα, αλλά και στους μεμονωμένους καλλιτέχνες. «Είναι μεγάλη μας επιθυμία να δώσουμε χώρο στους νέους, εναλλακτικούς και τολμηρούς καλλιτέχνες», τόνισε ο κ. Χατζάκης. Το εναρκτήριο έργο θα είναι το «Ο Ύμπι Βασιλιάς», του Αλφρέ Ζαρύ, σε σκηνοθεσία του Θεσσαλονικιού Γιάννη Παρασκευόπουλου. Θα ακολουθήσει «Η αποστολή στον πλανήτη γη», του επίσης Θεσσαλονικιού Σάκη Σερέφα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα.
Συνεργασία με φορείς
Ανάμεσα στα σχέδια της Πειραματικής Σκηνής είναι η ανάπτυξη επικοινωνίας, με τη Δραματική Σχολή του Κ.Θ.Β.Ε, το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, καθώς και με όλα τα θεατρικά σχήματα της πόλης. «Είναι προτεραιότητα μας να αξιοποιήσουμε το ήδη υπάρχον δυναμικό της πόλης, τους νέους που έχουν το δίκαιο της αθανασίας και της νεότητάς τους και να μπει νέο αίμα στις σκηνές», εξήγησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής. Ακόμη, ανάμεσα στις δράσεις που σχεδιάζονται είναι και η σύνδεση του Κ.Θ.Β.Ε με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, έναν από τους πιο καταξιωμένους θεσμούς της πόλης. Στο πλαίσιο αυτό, το Κ.Θ.Β.Ε θα τιμήσει τον διεθνούς φήμης Έλληνα σκηνοθέτη, Μιχάλη Κακογιάννη, ανεβάζοντας στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, το έργο «Το κορίτσι με τα μαύρα». Την περίοδο εκείνη, θα οργανωθούν διάφορα δρώμενα, στις υπαίθριες εγκαταστάσεις που θα στηθούν σε επιλεγμένα σημεία της πόλης. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει ηθοποιούς και χορευτές, οι οποίοι θα ερμηνεύουν σκηνές από δημοφιλείς ταινίες. Ακόμη, θα οργανωθούν βραδιές, στις οποίες, ηθοποιοί του ελληνικού κινηματογράφου θα συνομιλούν με το κοινό, αφηγούμενοι τις εμπειρίες τους.
Έξοδος στα Βαλκάνια
Έντονο είναι επίσης το ενδιαφέρον του Κρατικού για συνεργασία με τις χώρες της Βαλκανικής, με τη μορφή ανταλλαγών και συμπαραγωγών. «Είναι σαφές ότι ένα Κρατικό Θέατρο δεν πρέπει να απομονώνεται, η Ελλάδα οφείλει να συναντηθεί με τις χώρες των Βαλκανίων στο πλαίσιο ειρηνικής συνύπαρξης και δημιουργικής ανάπτυξης», εξήγησε ο κ. Χατζάκης. Υποστηρίζοντας αυτήν τη θέση, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, κατά τα μέσα της θεατρικής περιόδου, θα παρουσιαστεί η διαβαλκανική παραλογή «Του Νεκρού Αδερφού», ενώ «ολόκληρη η παραγωγή του έργου δόθηκε στο Κ.Θ.Β.Ε, δωρεάν, γιατί απλώς, έτσι έπρεπε», τόνισε ο κ. Χατζάκης, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία του έργου.
Και η Παιδική Σκηνή
Ακόμη, στο Βασιλικό Θέατρο θα ανέβει το έργο του Δημήτρη Βυζάντιου «Η Βαβυλωνία», σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώτη, ενώ θα ακολουθήσει η σάτιρα του Ντάριο Φο, «Ισαβέλλα, τρεις Καραβέλλες και ένας Παραμυθάς». «Ο Ερωτευμένος Πειρατής», που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το παιδικό κοινό θα επαναληφθεί στην Παιδική Σκηνή και στη συνέχεια, θα παρουσιαστεί το έργο «Ο Σιμιγδαλένιος», του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου. Ανάμεσα στα σχέδια του Κ.Θ.Β.Ε είναι και η αναδιοργάνωση του Χοροθεάτρου, στο οποίο θα παρουσιαστεί το έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», σε χορογραφία του Αντώνη Φωνιαδάκη.
Στα σχολεία και στα νοσοκομεία!
Ο κ. Χατζάκης παρουσίασε ακόμη τις υπόλοιπες δράσεις του Κ.Θ.Β.Ε , που αφορούν την συνεργασία του με τα ΔΗΠΕΘΕ της Βόρειας Ελλάδας, την αναδιοργάνωση της Δραματικής Σχολής, την δραστηριότητά του σε παραμεθόριες και τουριστικές περιοχές της Ελλάδας, αλλά και την δυναμική παρουσία του σε όλα τα πολιτιστικά δρώμενα. Οι δραστηριότητες του ΚΘΒΕ σε σχολεία, νοσοκομεία και άλλους χώρους κοινής ωφέλειας θα συνεχιστούν, ενώ μεταξύ, άλλων σχεδιάζεται η αρμονική συνεργασία με την Όπερα αλλά και η συνεργασία του Κρατικού με τα υπόλοιπα μέλη της Ένωσης Θεάτρων Ευρώπης.
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
Συρρικνώνεται το STAR στη Β. Ελλάδα
Διαβάστε τηn ανακοίνωση των τεχνικών της Β. Ελλάδας που λέει πολλές αλήθειες για τα τεκταινόμενα στα ΜΜΕ:
Βασικό στόχο φαίνεται ότι αποτελεί για το golden boy του Τηλεοπτικού Σταθμού STAR CHANNEL κ. Π. Κυριακόπουλο, το κλείσιμο του Παραρτήματος που διατηρεί στην Θεσσαλονίκη ο Σταθμός, προκειμένου να συνεχίσει να παίρνει τον παχυλό μισθό του και μέσα στην δύσκολη οικονομική περίοδο που διανύουμε.
Μόνο έτσι εξηγείται ότι, μετά την προσπάθεια κλεισίματός του πέρυσι το καλοκαίρι που μετατράπηκε σε …. μετακόμιση, την απόλυση και την , μετά από παρέμβαση της ιδιοκτησίας του Σταθμού, ανάκληση των απολύσεων των δύο τεχνικών ραδιοζεύξεων του, τις δήθεν ευνοϊκές, προτάσεις στους Τεχνικούς του Παραρτήματος, προκειμένου να αποχωρήσουν …..εθελοντικά και να πάνε σε άλλη εταιρεία του Ομίλου ως …. πωλητές, επανέρχεται σήμερα με δύο απολύσεις.
Συγκεκριμένα, στην καρδιά του καλοκαιριού, ξανααπολύει τους δύο τεχνικούς ραδιοζεύξεων οι οποίοι, σημειωτέον, αποτελούν και το μοναδικό συνεργείο που διαθέτει ο Σταθμός για τις ζωντανές συνδέσεις του με την Βόρεια Ελλάδα, αποκόπτοντας τους τηλεθεατές του από την έγκαιρη ενημέρωση για όσα συμβαίνουν στην μισή Ελλάδα.
Κύριε Καραμανλή, κ. Παυλόπουλε και κύριε Γκιουλέκα, πάρτε επιτέλους θέση, και ξεκαθαρίστε σ’ αυτούς τους κυρίους που πλουτίζουν από την εκμετάλλευση της περιουσίας του Ελληνικού λαού, των συχνοτήτων, ότι δεν πρόκειται να πάρουν άδειες Εθνικής Εμβέλειας αν δεν έχουν Παραρτήματα με το αναγκαίο προσωπικό, τουλάχιστον στις μεγάλες Πόλεις της Ελλάδος και φέρτε αμέσως στην Βουλή για ψήφιση την ανάλογη ρύθμιση.
Μας χρωστάνε και δεν τους χρωστάμε, πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να παίζουν με την αγωνία μας και τα μεροκάματα μας. Η τηλεόραση, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι στα δικαστήρια, που μας στέλνουν όταν απεργούμε, ανήκει στις Εταιρείες κοινής ωφέλειας.
Οφείλουν σε κάθε περίπτωση να παρέχουν στον Ελληνικό λαό έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση απ’ όλη την Ελλάδα και όχι μόνο από την Αθήνα. Δεν έχουν δικαίωμα να χωρίσουν την Ελλάδα στα δύο και να ενημερώνουν για την Β. Ελλάδα μόνο με θέματα κονσέρβα.
Φυσικά, κ. Κυριακόπουλε, η Free Lance εργασία θα φέρει ακόμα περισσότερα κέρδη στον Σταθμό και στην τσέπη σας, γιατί είναι γνωστές οι συνθήκες εργασίας αυτών των ανθρώπων (ανασφάλιστοι ή αυτοασφαλισμένοι, χωρίς ωράρια, με εργασία που, λόγω ανάγκης, την πουλάνε πάμφθηνα)
Δηλώνουμε αποφασισμένοι να βάλουμε φραγμό με κάθε μέσον σ’ αυτά τα σχέδια, θα καταφύγουμε σε όλες τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, ώστε να σταματήσει αυτός ο παράνομος και εις βάρος των εργαζομένων του, πλουτισμός της ιδιοκτησίας του Σταθμού και των golden boyς του.
Καλούμε όλους τους Τεχνικούς σε ετοιμότητα για συγκεντρώσεις στην motor oil, σε ημερομηνίες που θα καθοριστούν σύντομα, προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε στην ιδιοκτησία του Σταθμού, για την απαξίωση αυτή της Βόρειας Ελλάδας και να ζητήσουμε άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων μας.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ Ε.Τ.Ι.Τ.Β.Ε.
Βασικό στόχο φαίνεται ότι αποτελεί για το golden boy του Τηλεοπτικού Σταθμού STAR CHANNEL κ. Π. Κυριακόπουλο, το κλείσιμο του Παραρτήματος που διατηρεί στην Θεσσαλονίκη ο Σταθμός, προκειμένου να συνεχίσει να παίρνει τον παχυλό μισθό του και μέσα στην δύσκολη οικονομική περίοδο που διανύουμε.
Μόνο έτσι εξηγείται ότι, μετά την προσπάθεια κλεισίματός του πέρυσι το καλοκαίρι που μετατράπηκε σε …. μετακόμιση, την απόλυση και την , μετά από παρέμβαση της ιδιοκτησίας του Σταθμού, ανάκληση των απολύσεων των δύο τεχνικών ραδιοζεύξεων του, τις δήθεν ευνοϊκές, προτάσεις στους Τεχνικούς του Παραρτήματος, προκειμένου να αποχωρήσουν …..εθελοντικά και να πάνε σε άλλη εταιρεία του Ομίλου ως …. πωλητές, επανέρχεται σήμερα με δύο απολύσεις.
Συγκεκριμένα, στην καρδιά του καλοκαιριού, ξανααπολύει τους δύο τεχνικούς ραδιοζεύξεων οι οποίοι, σημειωτέον, αποτελούν και το μοναδικό συνεργείο που διαθέτει ο Σταθμός για τις ζωντανές συνδέσεις του με την Βόρεια Ελλάδα, αποκόπτοντας τους τηλεθεατές του από την έγκαιρη ενημέρωση για όσα συμβαίνουν στην μισή Ελλάδα.
Κύριε Καραμανλή, κ. Παυλόπουλε και κύριε Γκιουλέκα, πάρτε επιτέλους θέση, και ξεκαθαρίστε σ’ αυτούς τους κυρίους που πλουτίζουν από την εκμετάλλευση της περιουσίας του Ελληνικού λαού, των συχνοτήτων, ότι δεν πρόκειται να πάρουν άδειες Εθνικής Εμβέλειας αν δεν έχουν Παραρτήματα με το αναγκαίο προσωπικό, τουλάχιστον στις μεγάλες Πόλεις της Ελλάδος και φέρτε αμέσως στην Βουλή για ψήφιση την ανάλογη ρύθμιση.
Μας χρωστάνε και δεν τους χρωστάμε, πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να παίζουν με την αγωνία μας και τα μεροκάματα μας. Η τηλεόραση, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι στα δικαστήρια, που μας στέλνουν όταν απεργούμε, ανήκει στις Εταιρείες κοινής ωφέλειας.
Οφείλουν σε κάθε περίπτωση να παρέχουν στον Ελληνικό λαό έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση απ’ όλη την Ελλάδα και όχι μόνο από την Αθήνα. Δεν έχουν δικαίωμα να χωρίσουν την Ελλάδα στα δύο και να ενημερώνουν για την Β. Ελλάδα μόνο με θέματα κονσέρβα.
Φυσικά, κ. Κυριακόπουλε, η Free Lance εργασία θα φέρει ακόμα περισσότερα κέρδη στον Σταθμό και στην τσέπη σας, γιατί είναι γνωστές οι συνθήκες εργασίας αυτών των ανθρώπων (ανασφάλιστοι ή αυτοασφαλισμένοι, χωρίς ωράρια, με εργασία που, λόγω ανάγκης, την πουλάνε πάμφθηνα)
Δηλώνουμε αποφασισμένοι να βάλουμε φραγμό με κάθε μέσον σ’ αυτά τα σχέδια, θα καταφύγουμε σε όλες τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, ώστε να σταματήσει αυτός ο παράνομος και εις βάρος των εργαζομένων του, πλουτισμός της ιδιοκτησίας του Σταθμού και των golden boyς του.
Καλούμε όλους τους Τεχνικούς σε ετοιμότητα για συγκεντρώσεις στην motor oil, σε ημερομηνίες που θα καθοριστούν σύντομα, προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε στην ιδιοκτησία του Σταθμού, για την απαξίωση αυτή της Βόρειας Ελλάδας και να ζητήσουμε άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων μας.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ Ε.Τ.Ι.Τ.Β.Ε.
Oι αχρείαστοι… εργαζόμενοι
Της Μελίνας ΚαραπαναγιωτίδουΟ τρίτος μεγαλύτερος δήμος της Θεσσαλονίκης, αυτός του Ευόσμου, ένα άγχος έχει κάθε μήνα. Πως θα πληρώσει τους … 900 εργαζόμενους του! Πως θα συγκεντρώνει – κάθε πρώτη του μηνός - 1.500.000 ευρώ (!) για τη μισθοδοσία των υπαλλήλων οι οποίοι, ως επί των πλείστων, βρίσκονται σε γραφεία και σε άλλες «καθιστικές» υπηρεσίες!
Τα έσοδα του Δήμου, βάσει προϋπολογισμού, επιχορήγησης υπουργείων και επιβολής προστίμων, ανέρχονται περίπου στα 1.200.000 ευρώ, όπως μου είπε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος οικονομικών Κώστας Σωτηράκης και ίσως γι αυτό, τώρα τελευταία, πέφτουν βροχή τα πρόστιμα, μπας και μαζευτούν οι μισθοί και τα επιδόματα του καλοκαιριού.
Ο αντιδήμαρχος στην ερώτηση αν χρειάζονται τόσοι πολλοί στα κλιματιζόμενα γραφεία - την εποχή του διαδικτύου και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης - μου απάντησε νέτα σκέτα, «όχι, αλλά τι να κάνουμε;» Απλώς σύμφωνα με αποφάσεις (ελεγκτικό συμβούλιο, προγράμματα ΟΑΕΔ, δικαστήρια κα) ο αριθμός αυξήθηκε αργά, σταθερά και … νομίμως, σε σημείο να μη ξέρουν σήμερα που να τους βάλουν και το κυριότερο πώς να τους πληρώσουν!
Την ίδια ώρα, στον ίδιο δήμο, προσλαμβάνονται 70 άνεργοι, διότι κρίνονται απαραίτητοι για άλλες, «εξωτερικές» δουλειές (καθαριότητα, συντήρηση οδικού δικτύου κ.α.) τις οποίες σαφώς και δεν θέλουν να κάνουν οι «γραφειάδες» με τα πανεπιστημιακά πτυχία και τις δικαστικές αποφάσεις πρόσληψης τους. Πέραν από το εύλογο της ιστορίας υπάρχει και ο νόμος περί δυσμενούς μεταβολής εργασιακών συνθηκών που τους προστατεύει – και καλά κάνει. Όμως, δικαίως μπορεί να αναρωτηθεί ο καθένας.
Τους δημότες του Ευόσμου και τους φορολογουμένους του δημοσίου - εκτός και εντός δήμου - ποιος τους προστατεύει από την κακοδιοίκηση; Ποιος είναι αρμόδιος για το μπάχαλο και ποιος για τα άδεια ταμεία; Ποιος κάνει προσλήψεις και στη συνέχεια απολύσεις… συμβασιούχων που καλύπτουν δουλειές μονίμων; Ποιος είναι ο ρόλος των αιρετών, πέραν της πίεσης προς την κεντρική διοίκηση να κάνει κάτι (;) Τελικά ποιος κάνει κουμάντο και γενικό σχεδιασμό και ποιος τα στραβά μάτια;
Σάββατο 25 Ιουλίου 2009
Να δούμε Σρόιτερ ή ειδήσεις;
Είδα την καινούρια διαφήμιση του δελτίου "ειδήσεων" που ετοιμάζει ο ALPHA. Μα είναι δυνατόν να πιστεύουν ακόμη ότι θα καθήσουμε να δούμε ειδήσεις γιατί τις παρουσιάζει ο... Σρόιτερ ή η Στάη ή ο α' ή ο β'; Ή μήπως θεωρούν ότι πιστεύουμε ακόμη ότι οι δημοσιογράφοι τους είναι αξιόπιστοι;
Πάνε οι αξιόπιστοι, εκείνοι που είχαν το ηθικό ανάστημα να υποκύψουν στα λογής λογής συμφέροντα. Αλήθεια, που είναι ο Θανάσης Αθανασιάδης π.χ. που κάθε καλοκαίρι έβγαζε το πρόγραμμα "τζάμι" και το χειμώνα τον έβγαζαν;
Πάνε οι αξιόπιστοι, εκείνοι που είχαν το ηθικό ανάστημα να υποκύψουν στα λογής λογής συμφέροντα. Αλήθεια, που είναι ο Θανάσης Αθανασιάδης π.χ. που κάθε καλοκαίρι έβγαζε το πρόγραμμα "τζάμι" και το χειμώνα τον έβγαζαν;
Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Τρίτη 21 Ιουλίου 2009
Κυριακή 19 Ιουλίου 2009
ΕΛΔΥΚ '74: Ελλάδα, συγγνώμη, αν θες ν’ αλλάξω γνώμη…
ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΘΝΟΣ" ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 2006. ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ...Τρεις συγκλονιστικές μαρτυρίες πολεμιστών της ΕΛΔΥΚ ‘74
Ο αγώνας δεν σταμάτησε. Οι αρτιμελείς δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται για τους τραυματισμένους προκειμένου να φροντίσει η πολιτεία έστω όσους έμειναν τελείως ανήμποροι μετά τον πόλεμο στην Κύπρο.
-----------------
“Μέσα από αυτά τα γεγονότα εγώ σα νέος δεν έζησα. Αναγκάστηκα να σκέφτομαι σαν πενηντάρης, να ζω με ορισμένα πράγματα που ήταν μόνο για τον εαυτό μου, δεν μπορούσα να τα εξωτερικεύσω τότε διότι κανείς δεν θα με καταλάβαινε”. Αυτή ήταν η κατακλείδα της συγκλονιστικής αφήγησης του Γιάννη Χατζηπαρασκευαΐδη, δεκανέα της 105 σειράς, στο 2ο Λόχο της ΕΛΔΥΚ, που πολέμησε στην πρώτη γραμμή κατά τη δεύτερη κυρίως φάση της τουρκικής εισβολής στη «γη της λεμονιάς, της ελιάς», στην Κύπρο το 1974.
Το να ακούς έναν από τους τελευταίους Έλληνες που έδωσαν τον εαυτό τους για την πατρίδα να μιλά γι’ αυτό που έζησε, είναι ούτως ή άλλως μοναδική εμπειρία. Ιδίως όταν πρόκειται για ανθρώπους παραμελημένους από πατρίδα - πολιτεία – κράτος, για ιστορίες θαμμένες χάριν σκοπιμότητας στα συρτάρια της συλλογικής μνήμης, όταν πίσω από την πίκρα κρύβονται μεταπολεμικά ανθρώπινα δράματα.
Όταν γύρισαν στην Ελλάδα οι Ελλαδίτες πολεμιστές, έχοντας γράψει ηρωικές στιγμές αυτοθυσίας αποκλειστικά για ανιδιοτελή “ιδανικά”, εννιά μήνες μετά το μακελειό της 16ης Αυγούστου, αντί για τιμές και δόξες αποβιβάσθηκαν στο Λουτράκι ενώπιον… τελωνειακών υπαλλήλων που βρέθηκαν εκεί για να τους ελέγξουν! Το γεγονός προδιέγραφε και τη συνέχεια. Έπρεπε να περάσουν 24 χρόνια για να άρει η επίσημη Ελλάδα τη ρετσινιά του “πραξικοπηματία” από πάνω τους και να αναγνωρίσει ρηματικά (χωρίς κανένα προνόμιο ή δικαίωμα) το αυτονόητο –την ίδια την Ιστορία: ότι συμμετείχαν “από 20-7-1974 έως 20-8-1974 στη ζώνη πολεμικών επιχειρήσεων το 1974 στην Κύπρο”. Χάρη στον Σύνδεσμο Βορειοελλαδιτών Πολεμιστών ΕΛΔΥΚ ’74 και στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Άκη Τσοχατζόπουλο, ο οποίος “πέρασε” από τη Βουλή το νόμο 2641/1998.
Ο αγώνας δεν σταμάτησε. Οι αρτιμελείς δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται για τους τραυματισμένους προκειμένου να φροντίσει η πολιτεία έστω όσους έμειναν τελείως ανήμποροι μετά τον πόλεμο στην Κύπρο. Κάπου φαίνεται να δικαιώνονται. Ήδη δικαιούνται, κατ’ εξαίρεση και κατά προτίμηση, διορισμό στο Δημόσιο για τους ίδιους ή ένα ενήλικο μέλος της στενής τους οικογένειας, ενώ στις 10 Οκτωβρίου αναμένεται να τους αποδοθούν μετάλια από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Επίσης, πριν από λίγους μήνες κατοχύρωσαν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη από τα στρατιωτικά νοσοκομεία της χώρας όσοι παραμένουν ανασφάλιστοι. Ωστόσο, θα συνεχίσουν να διεκδικούν όλα τα ευεργετήματα που ορίζουν οι σχετικοί νόμοι περί συμμετεχόντων στη ζώνη των πολεμικών επιχειρήσεων, ανεξαρτήτως χρονικού περιορισμού.
Περί τους πενήντα, αισθανόμενοι δικαίως αδικαίωτοι, ήδη προχώρησαν σε αγωγές με αίτημα να τους καταβληθεί αποζημίωση για ηθική βλάβη, καθώς 32 χρόνια μετά το 1974 η πολιτεία εξακολουθεί να τους αγνοεί. Το δρόμο άνοιξε απόφαση του πρωτοδικείου Αθηνών, που δικαίωσε καταδρομέα καλώντας το Δημόσιο να του καταβάλει αποζημίωση 100.000 ευρώ. "…Η συμπεριφορά των οργάνων της ελληνικής πολιτείας απέναντί τους (…) ήταν κατάφωρα αντίθετη προς τις συνταγματικές εκείνες διατάξεις που επιβάλλουν το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου", αναφέρεται στην απόφαση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την απόλυσή τους από το στρατό, τα πιστοποιητικά της στρατολογίας δεν ανέφεραν το παραμικρό "για την πολεμική τους δράση και την παρουσία τους στην Κύπρο, αντιθέτως προέκυπτε ότι υπηρέτησαν και απολύθηκαν από το στρατό ολοκληρώνοντας αδιαλείπτως τη στρατιωτική τους θητεία ειρηνικά στην Ελλάδα"!
Οι μαρτυρίες
Τρεις σειρές ενεπλάκησαν στα γεγονότα: η 103 που αναχώρησε «οριστικά» για την Ελλάδα στις 19 Ιουλίου και αναγκάστηκε να επιστρέψει την 21η Ιουλίου, η 105 που έφτασε εκεί τον Ιανουάριο του ’74 και η 107 που κατέφθασε στη Μεγαλόνησο ως «απαλλαγή» της 103 στις 19 Ιουλίου το μεσημέρι και το ξημέρωμα της επομένης μπήκε στον πόλεμο. Σύνολο 1.168 «αγνώστων στρατιωτών» της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου και 150 περίπου αξιωματικών.
Οι πρωταγωνιστές των γεγονότων της 20-22 Ιουλίου και 14-16 Αυγούστου 1974, του Αττίλα 1 και του Αττίλα 2, χρησιμοποιούν ακόμη στρατιωτική ορολογία, διατηρούν πλήρως την αίσθηση του καθήκοντος κι όταν πηγαίνουν στην Κύπρο βλέπουν ακόμη «το στρατόπεδο, το ΚΨΜ, τον Αϊγιώργη»… Τρεις από αυτούς έδωσαν πληροφορίες στο «Έθνος», θυμήθηκαν ονόματα και γεγονότα, ανέσυραν από τα συρτάρια τους σπάνιες φωτογραφίες.
Ο Γιάννης Χατζηπαρασκευαΐδης, 55 ετών σήμερα, είναι επιχειρηματίας, παντρεμένος με δύο παιδιά. Δεκανέας της 105 σειράς έφτασε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 1974. Έχοντας την ειδικότητα του σιτιστή, τοποθετήθηκε στο 2ο Λόχο της ΕΛΔΥΚ ως συσσιτιάρχης. Συμμετείχε σε όλες σε όλες τις μάχες που έγιναν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Οι δικοί του έμαθαν ότι ζει στις 21 Αυγούστου, όταν έδωσε συνέντευξη στο ΡΙΚ. Λόγω ενός οικογενειακού προβλήματος υγείας, αναχώρησε με άδεια στις 19 Ιουλίου για την Ελλάδα μαζί με την 103 σειρά.
«Αποβιβαστήκαμε στην Πάφο κατά τις 3.30’ το μεσημέρι της 20ής Ιουλίου. Από κει αναχωρήσαμε τη νύχτα και στις 21 Ιουλίου βρεθήκαμε στο στρατόπεδο, αργά το βράδυ. Στις 12 τα μεσάνυχτα μας δώσανε κάτι όπλα, τα FN για πρώτη φορά, όμως δεν υπήρχαν κράνη… Αλλά δεν γράφονται αυτά…
-Κάποια στιγμή συνάντησα τον αρχιλοχία Μπενάκη αλλά δεν έμεινα κοντά του. Εάν έμενα εκεί… Δυο παιδιά έμειναν δίπλα του και την άλλη μέρα έπεσε μια ναπάλμ και τους έκαψε…
-Στις 22 Ιουλίου, γύρω στις 10.30’, ήρθε ένα σήμα ότι χτυπήθηκαν δυο παιδιά της 107 από τη Δεσκάτη Γρεβενών, ο Παπατσάνης Αθανάσιος και ο Χαλατσής. Πίσω από τα ορύγματα υπήρχε μια λάκα κι εκεί μέσα είχε πέσει ένας όλμος και τους είχε πετσοκόψει. Αυτό που είδα δεν περιγράφεται, δεν θα επεκταθώ περισσότερο γιατί αυτό που ζω από τότε όντως είναι κάτι πολύ ειδικό.
-Αυτό που έγινε στις 14, 15 και 16 Αυγούστου δεν περιγράφεται. Με βρήκε μέσα στο στρατόπεδο. Ήμασταν μόνο δυο λόχοι, ο 2ος και ο 4ος λόχος και ο Λόχος Διοικήσεως λίγο έξω από το στρατόπεδο. Ήμασταν οι προκεχωρημένοι.
Ήταν 13 το βράδυ – 14 το πρωί, έκανα έφοδο γύρω στις 4.30’ το πρωί. Τότε είδαμε τα πρώτα αναγνωριστικά αεροπλάνα. Δεν είχαμε επικοινωνία με τα άλλα ορύγματα. Δεν θέλω να σου πω πως επικοινωνούσαμε. Ντρέπομαι. Ειλικρινά στο λέω. Είναι ντροπή για το ελληνικό κράτος. Αλλά αυτή είναι και η πραγματικότητα. Επειδή δεν ήταν συνεχόμενα τα ορύγματα, επικοινωνούσαμε με ένα σύρμα και με έναν τενεκέ. Αλλά αυτό κάποια στιγμή μας πρόδωσε. Γιατί από τους βομβαρδισμούς καταστράφηκαν τα σύρματα και αν δεν βρισκόταν ο δεκανέας Θανόπουλος Νικόλαος να μας ειδοποιήσει -εμένα και τον δεκανέα Βιτζηλαίο Μιχάλη- ότι υποχωρούμε δεν θα γλιτώναμε με τίποτα.
-15 Αυγούστου, στο διπλανό πολυβολείο, ο Μπαγιώργος Παναγιώτης. Τελείωσε η αρμάθα, σηκώνεται να πάρει καινούρια και του ‘ρχεται η σφαίρα στο μέτωπο…
-Όταν στις 16 του μηνός κάναμε αναφορά και είδαμε τις απώλειες υπήρχαν δυο παιδιά που δεν γνωρίζαμε αν σκοτώθηκαν ή ήταν αγνοούμενοι. Τι έγινε μ’ αυτούς; Στην προσπάθειά τους να πάρουν το πολυβόλο ήρθαν οι Τούρκοι και αυτοί κάνανε τους νεκρούς. Μετά τις 12 το βράδυ πέρασαν τις γραμμές τους και επέστρεψαν σε μας! Τα ονόματά τους ήταν Αθανασιάς Παναγιώτης, λοχίας από την Λάρισα, και Γυφτάκης Αναστάσιος.
-Στις 16 Αυγούστου, υποχωρώντας φτάσαμε στην πύλη του Συντάγματος όπου συναντήσαμε έναν ολόκληρο λόχο. Φορούσαμε αμερικάνικες στολές, όπως και οι Τούρκοι, κι ο υπολοχαγός Κόλιας, που ήταν επικεφαλής του συγκεντρωμένου λόχου, για να μπερδέψει τους Τούρκους έκανε νόημα ότι καταλάβαμε το στρατόπεδο. Έτσι σωθήκαμε. Θέλω να πω ότι ο Γιάννης Κόλιας ήταν από τους αξιωματικούς που πολέμησαν αλλά στη συνέχεια αδικήθηκαν».
Ο λοχίας Θανάσης Στάικος από τη Βέροια, στα 21 του χρόνια, αφίχθηκε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 1974 με την 105 σειρά. Είχε καθήκοντα επιλοχία στον 4ο Λόχο και συμμετείχε σε όλες της μάχες της ΕΛΔΥΚ. Σήμερα είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Βορειοελλαδιτών Πολεμιστών της ΕΛΔΥΚ ’74. Είδε πολλούς συντρόφους του να πέφτουν στο πεδίο της μάχης, όπως για παράδειγμα τον λοχία Τσιπινιά από την Παναγιά Χαλκιδικής «που ήρθε στις 19 Ιουλίου στην Κύπρο, με την 107 σειρά, και στις 20 το βράδυ σκοτώθηκε δίπλα μου». Για το νεαρό αυτό παιδί, στις 13 του προσεχούς Αυγούστου, θα στηθεί στο χωριό του, μια τιμητική αναθηματική στήλη, έργο του Συνδέσμου με την υποστήριξη του κυπριακού προξενείου της Θεσσαλονίκης και του τοπικού δήμου ως ελάχιστη δικαίωση για τους πεσόντες. Ο Στάικος θυμάται τους συμπολεμιστές του…
“Πιστεύω ότι ο Κουτρούλης Στέφανος από το Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής με τον δεκανέα Ξένο Θεόδωρο, που θεωρούνται αγνοούμενοι, σκοτώθηκαν στις 16 Αυγούστου όταν μια βόμβα έπεσε στην αποθήκη πυρομαχικών. Την ίδια μέρα, ο αρχιλοχίας Σκαμπαρδώνης και ο Κελέσης Παύλος έχασαν τη ζωή τους ενώ βρισκόταν στο παρατηρητήριο, κατά την σφοδρή επίθεση των Τούρκων. Επίσης, ο Κωνσταντίνος Κέντρας από το Άργος Ορεστικό έπεσε το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου κάτω από τις ερπύστριες”. Και ο Στάικος έχει την άποψη ότι δεν υπάρχουν ζωντανοί αγνοούμενοι ΕΛΔΥΚάριοι: “Οι δικοί μας στρατιώτες είναι νεκροί μη αναγνωρισθέντες. Παραδώσανε οι Τούρκοι νεκρούς αλλά δεν έγινε αναγνώριση”.
Ο πόλεμος, όπως κάθε δύσκολη στιγμή, γεννά μια αμυντική ευδιαθεσία με αποτέλεσμα ιστορίες που ακόμη και τώρα τις θυμούνται, με γέλια και κλάματα. “Ο Βενιανάκης Γιώργος από την Κρήτη, ο Κωστακόπουλος Χαράλαμπος από τη Λιβαδειά κι άλλος ένας που δεν θυμάμαι τα’ όνομά του, στις 15 Αυγούστου βρισκόταν στο διπλανό από το δικό μου πολυβολείο. Κάποια στιγμή έπεσαν όλμοι και βλήματα πυροβολικού επάνω στο πολυβολείο του και το χώμα, τα θραύσματα και τα συντρίμια τους σκέπασαν τραυματισμένους. Κι όμως με γέλια μου φώναζε “Επιλοχία, έλα να με βγάλεις!”. Και τους έβγαλα με γέλια, αν το πιστεύεις… Εμείς που πήραμε τον πόλεμο στην πλάκα, τελικά γλιτώσαμε τα ψυχολογικά”.
Τραγική η ιστορία του υπολοχαγού Σωτήρη Τσώνου. “Στην επίθεση που κάναμε το ξημέρωμα της 21ης Ιουλίου στο Κιόνελι, μια ριπή θέρισε τον υπολοχαγό Τσώνο στην κοιλιά. Αργότερα, ο διοικητής Ανδρουτσόπουλος με έστειλε με τον οδηγό Σωτήρη Βήτα από την Καρδίτσα να γυρίσω όλα τα νοσοκομεία και τις κλινικές της Λευκωσίας για να δω την κατάσταση των τραυματιών μας. Σ’ ένα δωμάτιο μεγάλο είδα τον Τσώνο για τελευταία φορά. Μιλήσαμε, μου είπε “όλα καλά”. Λίγο αργότερα έμαθα ότι πέθανε. Ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που τον είδε. Εάν υπήρχε σωστή ιατρική περίθαλψη, ο Τσώνος θα γλίτωνε”.
Ο Δημήτρης Βλάχος σήμερα είναι 55 ετών. Αφίχθηκε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 1974 με την 105 σειρά. Στα 23 του χρόνια κατατάχθηκε εξ αναβολής, λόγω φοίτησης στον Ευκλείδη –σπούδαζε χημικός. Έχοντας την ειδικότητα του πυροτεχνουργού, τοποθετήθηκε στο Λόχο Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ ως αποθηκάριος.
«Είχαμε χρεωμένα σε μια αποθήκη χίλια FN762, τα οποία ήταν της Εθνοφρουράς, και τέσσερις όλμους 4 και 2 ιντσών, αλλά δεν είχαμε βλήματα γι’ αυτούς τους όλμους. Το μεσημέρι της 20ής Ιουλίου άνοιξε η πόρτα της αποθήκης ξαφνικά. Ποιος την άνοιξε δεν ξέρω, μπράβο του όμως. Και πήραμε όπλα και τα χορηγήσαμε στην 103 σειρά. Δεν ήξερε, όμως, κανείς να χειριστεί το FN. Το ήξερα μόνο εγώ λόγω ειδικότητας. Τους μάζεψα εκεί μπροστά στη Διαχείριση και τους έδειξα πως λειτουργεί, πως ξεμπλοκάρει κλπ.
-Την Τετάρτη 14 Αυγούστου το πρωί οι Τούρκοι ξαναχτύπησαν. Στο στρατόπεδο είχαν μείνει μόνο ο 2ος και ο 4ος λόχος και ο Λόχος Διοικήσεως στο Ύψωμα Α’ έξω από το στρατόπεδο, αλλά στην πρώτη γραμμή. Η διοίκηση είχε φύγει και οι άλλοι λόχοι διασκορπίστηκαν αλλού. Από 1.000 και πλέον που ήμασταν στην α’ φάση τώρα ήμασταν περίπου 400. Οι Τούρκοι κάνανε πάρα πολλές επιθέσεις τις οποίες αποκρούαμε και είχαν πολλά θύματα. Κι εμείς είχαμε αρκετά θύματα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άφησαν έναν Λόχο Διοικήσεως στην πρώτη γραμμή…
-Την Πέμπτη ήταν της Παναγίας. Είχαν κοπάσει λίγο τα πράγματα, ακούγαμε ότι θα έρθουν ελληνικά αεροπλάνα να μας βοηθήσουν αλλά… τίποτα… διαδόσεις.
-Την Παρασκευή 16 Αυγούστου έγινε ο χαμός. Εγώ ήμουν κοντά στον διοικητή του Λόχου Διοικήσεως τον Δελή και καθώς τα άρματα είχαν φτάσει στα 200 μέτρα από μας, έδωσε διαταγή να φύγουμε. Αλλά την διαταγή αυτή όσοι την άκουσαν την άκουσαν γιατί δεν υπήρχε επικοινωνία μεταξύ μας… Όταν υποχωρούσαμε οι όλμοι πέφτανε βροχή. Κι εκεί σκοτωθήκανε πολλά παιδιά, όπως ο Κρητικός Μάριος Βολανάκης και ο ΚΨΜτζής Σίμιτας που ήταν κινηματογραφιστής.
-Αυτούς που σκότωσαν οι Τούρκοι στη β’ φάση τους μαζέψανε στο στρατόπεδο και μετά από 5-6 μέρες ειδοποίησαν για αναγνώριση. Με 45-50 βαθμούς Κελσίου, μετά από τόσες μέρες και κάποιος που δεν ήξερε τα παιδιά πως να τους αναγνωρίσει; Αναγνώριση δεν έγινε, τους φορτώσανε με μπουλντόζα, τους ρίξανε σε φορτηγά και τους θάψανε ομαδικά.
-Στις 15 Αυγούστου το βράδυ, μόλις είχε σουρουπώσει, κι εκεί στα ορύγματα κάναμε καλαμπούρια, εγώ τους έλεγα «δεν σκοτώνομαι». Τους λέω «να πιαστώ αιχμάλωτος στους Τούρκους αποκλείεται. Θα κρατήσω μια σφαίρα για τον εαυτό μου, ή θα γυρίσω το αυτόματο πάνω τους και θα με καθαρίσουν». Δώσαμε, λοιπόν, όρκο εκείνο το βράδυ στις 15, της Παναγίας, ότι δεν θα πιαστούμε αιχμάλωτοι. Και πιστεύω ότι όπως εγώ θα τον τηρούσα, τον τήρησαν και τα παιδιά. Και όλοι αυτοί που νομίζουν, όπως οι συγγενείς του Γιάννη του Ξυδιά από την Καλαμάτα, ότι είναι αγνοούμενοι δε νομίζω… θα τους βρούνε με το DNA”.
Σάββατο 18 Ιουλίου 2009
Η ευκαιρία του 2012
Ο εορτασμός των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης είναι ένα γεγονός που ξεφεύγει από τα στενά όρια της πόλης. Ή, καλύτερα, πρέπει να ξεφύγει. Ως ιστορικό γεγονός η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία ενός κράτους που οδήγησε και οδηγεί ακόμη τα Βαλκάνια προς τον δυτικό πολιτισμό, απελευθερώνοντας την Ελλάδα από τα οθωμανικά κατάλοιπα της οπισθοδρόμησης. Αν και στην Ιστορία κανείς δεν μπορεί να μιλά απόλυτα επάνω σε υποθέσεις εργασίας, ωστόσο μπορούμε να εικάσουμε με βάση την πολιτική Ιστορία του 20ού αιώνα ότι για τη Θεσσαλονίκη η ελληνική νίκη ήταν ό,τι ευνοϊκότερο. Η σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα ενισχύουν αυτό το επιχείρημα. Επομένως η διάσταση του εορτασμού μπορεί να είναι διεθνής.
Η απελευθέρωση σήμανε την ολοκλήρωση του εθνικού κορμού για τη μικρή Ελλάδα, την ενδυνάμωση της παλιάς Ελλάδας, τη συγκρότηση ενός ισχυρού εθνικού κράτους. Η Μακεδονία αποτελεί έκτοτε πολυεπίπεδο τροφοδότη της παλιάς Ελλάδας κι όσο και αν αυτό κάποιους πληγώνει, είναι ιδιαίτερα τιμητικό για τη Θεσσαλονίκη και τη βόρεια Ελλάδα. Η πανελλήνια διάσταση είναι κάτι περισσότερο από προφανής.
Ο εορτασμός των 100 χρόνων ελεύθερης Θεσσαλονίκης είναι μια ευκαιρία διεκδίκησης, μια αφορμή για την πόλη να λύσει μικρά αλλά βασικά της προβλήματα, να δημιουργήσει μικρές αλλά θεμελιώδεις προϋποθέσεις για το μέλλον της: από μαρίνες και μακρόπνοες διαμορφώσεις του δημόσιου χώρου μέχρι την ίδρυση του Μουσείου Ιστορίας της Πόλης, ενός μουσείου που με σωστούς χειρισμούς θα ενισχύσει τη θέση της Θεσσαλονίκης στην ευρύτερη περιοχή και διεθνώς. Είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να φτιάξει η πόλη, πιο σοβαρά και πιο υπεύθυνα από ποτέ, την νέα αζέντα ώστε να μην συζητάμε τα ίδια προβλήματα μετά από 30 χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι απομένουν περίπου τρία μόλις χρόνια για την έλευση του σωτηρίου έτους, του 2012, είναι βέβαιο ότι μέχρι τότε θα μπορούσαν –υπό προϋποθέσεις- να συμβούν πολύ σημαντικές αλλαγές. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα αισιοδοξία, σημαίνει ιδίως διεκδίκηση του δικαιώματος στο όνειρο. Για όλους τους παραπάνω λόγους, το σημαντικό για το 2012 δεν είναι να τρέχουμε από συναυλία σε παράσταση και τούμπαλιν αλλά να έχουμε αποκτήσει τις προϋποθέσεις της απελευθέρωσης από την εσωστρέφεια και τις εξαρτήσεις που συσσωρεύτηκαν από την Απελευθέρωση μέχρι σήμερα.
Με τη δύναμη της τέχνης
Του Δημήτρη Γ. Στεφανάκη*Το νέο μουσείο της Ακρόπολης των Αθηνών άνοιξε τις πύλες του στο κοινό, εγκαινιάζοντας μια καινούργια εποχή στη σχέση της μακρινής αρχαιότητας με τον άνθρωπο του σήμερα. Μένει να αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον αν στην οικοδόμησή του βάρυνε περισσότερο η πρόθεση επίδειξης κύρους ή τα γνήσια φιλότεχνα αισθήματα ορισμένων.
Όταν θα σταθεί κανείς μπροστά στα μεγάλα έργα τέχνης του παρελθόντος, που στεγάζονται πλέον εδώ, θα πρέπει ίσως να αναρωτηθεί πού πήγαν οι σχέσεις εξουσίας και τα πολιτικά οράματα τα οποία ενθάρρυναν την υψηλή αισθητική τους. Η αρχιτεκτονική της αρχαίας Αθήνας υποστηριζόμενη από ένα λαμπρό γλυπτικό διάκοσμο προβλήθηκε στην εποχή της ως η τέχνη της επιβολής και του μεγαλείου, διασώθηκε ωστόσο χάρις στην υπέρτατη εκφραστική δύναμή της. Η συγκίνηση που ασκούν ακόμα και σήμερα τα σμιλεμένα μάρμαρα ως υπεραιωνόβιοι μάρτυρες του κλασικού πολιτισμού, δεν εξηγείται ασφαλώς μόνο με την γεωμετρική τους αρτιότητα ούτε με τις καλές προθέσεις ιστορικών προσώπων.
Η αναμφίλεκτη δύναμη της τέχνης έγκειται στο γεγονός ότι υπερβαίνει την εφήμερη φύση των πραγμάτων προκαλώντας τον συμβατικό τρόπο σκέψης του απλού ανθρώπου. Έτσι μόνο καταφέρνει να μεταφέρει μηνύματα με πανανθρώπινο χαρακτήρα δια μέσου των αιώνων. Μας υπενθυμίζει πρωτίστως ότι ο κόσμος μας βασισμένος στη λογική της ισχύος και του γοήτρου πολιτικού και κοινωνικού, αποδεικνύεται μια αυθαίρετη πραγματικότητα που δεν θα αντέξει στο χρόνο.
Ας μην ελπίζουν λοιπόν όσοι προσπαθούν να αντλήσουν κύρος από το κλασικό θαύμα, ότι θα βρουν στην υψηλή τέχνη ένα τρόπο να περάσουν μαζί της στο μέλλον. Ούτως ή άλλως δεν θα υπάρχει πάντα ένας Θουκυδίδης για να προσδίδει την διαχρονική αίγλη στους λόγους φιλόδοξων πολιτικών που ορέγονται την αθανασία της δόξας.
*Ο Δ. Στεφανάκης είναι λογοτέχνης – μεταφραστής, συγγραφέας του βιβλίου "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι" (εκδ. Πατάκη).
…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (11/7/2009)
• Σεμνός και ταπεινός εμφανίζεται μέχρι στιγμής ο «μετανικήτας» Σωτήρης Χατζάκης. Γνωρίζει καλά το ΚΘΒΕ και προφανώς είναι βέβαιος πως ό,τι και να κάνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής δύσκολα θα φύγει με χειροκροτήματα. Ακόμη πιο δύσκολα θα συμπληρώσει δεύτερη θητεία.
• Τώρα που τελείωσαν τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και ο απόηχός του, τι θα γίνει κ. υπουργέ Πολιτισμού με το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα; Έχουν να πάρουν φράγκο πριν το άλμα στο κενό…
• Καλά, παιδιά, είπαμε να κόψουμε το τσιγάρο αλλά μην κόψουμε και το θέατρο… «Παρακαλώ, απαγορεύεται το κάπνισμα στο θέατρο» ακούστηκε από τα μεγάφωνα του Θεάτρου Δάσους στην πρεμιέρα των «Τρωάδων» του ΚΘΒΕ και της Νικαίτης Κοντούρη. Προφανώς ο προτρέπων ή ήθελε να πει «μην πετάτε το τσιγάρο στο Δάσος» ή είναι φονταμενταλιστής αβραμοπουλικός.
• «Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν…». Φίσκα το Νταμάρι για τον Δημήτρη Μητροπάνο. Κι όχι άδικα! Η πιο αυθεντική λαϊκή φωνή που κάπου συνδέει το σημερινό χάος με τη χρυσή εποχή του λαϊκού τραγουδιού, έχει κερδίσει αυτά τα χρόνια τον σεβασμό όλων, όχι μόνο για τη φωνάρα του αλλά και για το ήθος του.
• Πολλές εκπλήξεις, ευχάριστες φυσικά, μας επιφυλάσσουν τα φετινά Δημήτρια. Εκπλήξεις με την υπογραφή του Βασίλη Γάκη, του αντιδημάρχου, ο οποίος αργά αλλά σταθερά το εξελίσσει το πράγμα. Εκπλήξεις όχι μόνο στο πρόγραμμα, που όπως πάντα θα διαθέτει τα δυνατά του ονόματα, αλλά και σε σχέση με την πόλη. «Κωδικός διάχυση»…
• Θυμάστε μια ραδιοφωνική εκπομπή των αρχών της δεκαετίας του ’90 στο Ράδιο Μακεδονία με τίτλο «Νυχτερινή Κυβέρνηση»; Δεν ξέρω αν έχει σχέση με το συνώνυμο συγκρότημα που θα κλείσει τον 24αύγουστο τα Πρέσπεια με συναυλία στην πλατεία της Φλώρινας, αλλά το θυμήθηκα.
• Έφυγε ο Μάικλ Τζάκσον, έφυγε κι ο Σπύρος Καλογήρου. Ποιος είναι μεγαλύτερη απώλεια για μας τους Έλληνες; Πριν από μερικά χρόνια είχα κάνει συνέντευξη τον κύριο Σπύρο και διαπίστωσα από κοντά την ευγένεια και την καλοκαρδία του. Τον Μάικλ Τζάκσον ποτέ μου δεν τον άκουσα, όπως πολλοί βέβαια στη γενιά του ’70, κι όμως ξέραμε τα τραγούδια του. Θάνατος θρύλος, θύμισε Έλβις, κηδεία με «μαγικό χαρτάκι», κάτι σαν τελευταία παράσταση.
• Κι όμως! Όλα είναι δυνατά ακόμη κι αν δεν ανήκεις σε κλίκες και κυκλώματα. Και τότε οι επιτυχίες είναι ακόμη πιο ευχάριστες και πιο στέρεες. Οι «Μέρες Αλεξάνδρειας» του καλού φίλου συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη (τελευταίο του βιβλίο «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι» από τις εκδόσεις Πατάκη) μεταφράζεται ήδη στη Γαλλία όπου αναμένεται να εκδοθεί εντός έτους από πολύ σημαντικό εκδότη. Καλή Ευρώπη!
• Ο Σταύρος Ανδρεάδης του Sani γενικώς –και του Festival- ζήτησε συνεργασία των τριών θερινών φεστιβάλ (Sani, Κασσάνδρα, Μουδανιά) γιατί τα οικονομικά είναι δύσκολα. Για να το ζητάει αυτός, που είναι και σοβαρός, καταλαβαίνεται τι γίνεται…
• Είναι λίγο κοινή λογική, βέβαια, «η ισχύς εν τη ενώσει» εάν αποζητά κανείς την ανάπτυξη π.χ. του πρώτου ποδιού, αλλά βλέπετε κανείς δεν το σκέφτηκε (;)… Ή τουλάχιστον κανείς δεν το είπε.
• Εκεί που όλη η Ελλάδα περιμένει ν’ ανοίξει η σήραγγα στα Τέμπη, άνοιξε θέατρο! Θέατρο Τεμπών λέγεται και βρίσκεται στο παλιό λατομείο του Ομολίου. Καλές παραστάσεις λοιπόν!
• Κουίζ: Ποιος αναρωτήθηκε για παράσταση του Κρατικού «καλά, τόσες πολλές προσκλήσεις βρε παιδιά;». Αμ πως νομίζετε ότι γεμίζουν τα θέατρα σερ; Με εισιτήρια; Μπιιιιιιιζ
• Τώρα που τελείωσαν τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και ο απόηχός του, τι θα γίνει κ. υπουργέ Πολιτισμού με το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα; Έχουν να πάρουν φράγκο πριν το άλμα στο κενό…
• Καλά, παιδιά, είπαμε να κόψουμε το τσιγάρο αλλά μην κόψουμε και το θέατρο… «Παρακαλώ, απαγορεύεται το κάπνισμα στο θέατρο» ακούστηκε από τα μεγάφωνα του Θεάτρου Δάσους στην πρεμιέρα των «Τρωάδων» του ΚΘΒΕ και της Νικαίτης Κοντούρη. Προφανώς ο προτρέπων ή ήθελε να πει «μην πετάτε το τσιγάρο στο Δάσος» ή είναι φονταμενταλιστής αβραμοπουλικός.
• «Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν…». Φίσκα το Νταμάρι για τον Δημήτρη Μητροπάνο. Κι όχι άδικα! Η πιο αυθεντική λαϊκή φωνή που κάπου συνδέει το σημερινό χάος με τη χρυσή εποχή του λαϊκού τραγουδιού, έχει κερδίσει αυτά τα χρόνια τον σεβασμό όλων, όχι μόνο για τη φωνάρα του αλλά και για το ήθος του.
• Πολλές εκπλήξεις, ευχάριστες φυσικά, μας επιφυλάσσουν τα φετινά Δημήτρια. Εκπλήξεις με την υπογραφή του Βασίλη Γάκη, του αντιδημάρχου, ο οποίος αργά αλλά σταθερά το εξελίσσει το πράγμα. Εκπλήξεις όχι μόνο στο πρόγραμμα, που όπως πάντα θα διαθέτει τα δυνατά του ονόματα, αλλά και σε σχέση με την πόλη. «Κωδικός διάχυση»…
• Θυμάστε μια ραδιοφωνική εκπομπή των αρχών της δεκαετίας του ’90 στο Ράδιο Μακεδονία με τίτλο «Νυχτερινή Κυβέρνηση»; Δεν ξέρω αν έχει σχέση με το συνώνυμο συγκρότημα που θα κλείσει τον 24αύγουστο τα Πρέσπεια με συναυλία στην πλατεία της Φλώρινας, αλλά το θυμήθηκα.
• Έφυγε ο Μάικλ Τζάκσον, έφυγε κι ο Σπύρος Καλογήρου. Ποιος είναι μεγαλύτερη απώλεια για μας τους Έλληνες; Πριν από μερικά χρόνια είχα κάνει συνέντευξη τον κύριο Σπύρο και διαπίστωσα από κοντά την ευγένεια και την καλοκαρδία του. Τον Μάικλ Τζάκσον ποτέ μου δεν τον άκουσα, όπως πολλοί βέβαια στη γενιά του ’70, κι όμως ξέραμε τα τραγούδια του. Θάνατος θρύλος, θύμισε Έλβις, κηδεία με «μαγικό χαρτάκι», κάτι σαν τελευταία παράσταση.
• Κι όμως! Όλα είναι δυνατά ακόμη κι αν δεν ανήκεις σε κλίκες και κυκλώματα. Και τότε οι επιτυχίες είναι ακόμη πιο ευχάριστες και πιο στέρεες. Οι «Μέρες Αλεξάνδρειας» του καλού φίλου συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη (τελευταίο του βιβλίο «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι» από τις εκδόσεις Πατάκη) μεταφράζεται ήδη στη Γαλλία όπου αναμένεται να εκδοθεί εντός έτους από πολύ σημαντικό εκδότη. Καλή Ευρώπη!
• Ο Σταύρος Ανδρεάδης του Sani γενικώς –και του Festival- ζήτησε συνεργασία των τριών θερινών φεστιβάλ (Sani, Κασσάνδρα, Μουδανιά) γιατί τα οικονομικά είναι δύσκολα. Για να το ζητάει αυτός, που είναι και σοβαρός, καταλαβαίνεται τι γίνεται…
• Είναι λίγο κοινή λογική, βέβαια, «η ισχύς εν τη ενώσει» εάν αποζητά κανείς την ανάπτυξη π.χ. του πρώτου ποδιού, αλλά βλέπετε κανείς δεν το σκέφτηκε (;)… Ή τουλάχιστον κανείς δεν το είπε.
• Εκεί που όλη η Ελλάδα περιμένει ν’ ανοίξει η σήραγγα στα Τέμπη, άνοιξε θέατρο! Θέατρο Τεμπών λέγεται και βρίσκεται στο παλιό λατομείο του Ομολίου. Καλές παραστάσεις λοιπόν!
• Κουίζ: Ποιος αναρωτήθηκε για παράσταση του Κρατικού «καλά, τόσες πολλές προσκλήσεις βρε παιδιά;». Αμ πως νομίζετε ότι γεμίζουν τα θέατρα σερ; Με εισιτήρια; Μπιιιιιιιζ
…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες
• «Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς… βάρβαρο;» αναρωτιούνται ορισμένοι στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας. Ε, καιρός να ασχοληθείτε με το θέατρο παιδιά…
• Εικοσιμία χιλιάδες εισιτήρια διαρκείας ο ΠΑΟΚ! Πρόεδρε Γαρούφα, μήπως πρέπει να βγάλει και το ΚΘΒΕ διαρκείας μπας και γεμίσει το… μικρό θεατράκι της Μονής Λαζαριστών;
• Πάλι χρωστάει κοινόχρηστα το Κρατικό Θέατρο στους Λαζαριστές; Κοντά στα 250 χιλιάρικα ευρώ είπε ο νομάρχης και ο πρόεδρος Γαρούφας υποσχέθηκε ότι θα καλυφθεί το χρέος αρχές Ιουλίου. Καλύφθηκε άραγε;
• Που το βρίσκεται το περίεργο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας να πηγαίνει στο Δίον για να τιμήσει τον καθηγητή Παντερμαλή; Μεταξύ συντρόφων…
• Πάντως, ο Παντερμαλής έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο Δίον. Πού να τον ακούγανε κιόλας…
• Χωρίς ελληνικές ταινίες το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, άρα και χωρίς κρατικά βραβεία Ποιότητας. Οι σκηνοθέτες διαμαρτύρονται γιατί λέει ο Σαμαράς δεν κατέθεσε ακόμη το κινηματογραφικό νομοσχέδιο.
• Το «Κεντρί» είχε επισημάνει έγκαιρα μέσα από τις στήλες του ότι ο νέος νόμος για το σινεμά πρέπει να είναι στις ααα προτεραιότητες του Αντώνη Σαμαρά. Αλλά, μήπως η αντίδραση είναι λίγο υπερβολική; Μοιάζει με τους ΔΕΗτζήδες που κατεβάζουν τους διακόπτες.
• Κι ένα ερώτημα: αλήθεια, οι ταινίες των Ελλήνων σκηνοθετών μποϋκοτάρουν μόνο το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης ή και τα άλλα ανά την Ελλάδα κινηματογραφικά φεστιβάλ; Μια απάντηση θέλουμε για να καταλάβουμε πολλά…
• Τόση κριτική για τα Δημήτρια, ας πούμε και καμιά καλή κουβέντα. Ο έγκυρος βρετανο-γερμανικός μουσικός οδηγός RA κατέταξε το Reworks στην 8η καλύτερη θέση των φεστιβάλ του κόσμου για τον Σεπτέμβρη του 2008 καθώς επίσης βραβεύτηκε ως το 3ο καλύτερο μουσικό γεγονός στα Βαλκάνια, σύμφωνα με τα SEEME Music Awards.
• Τα Δημήτρια ήταν αυτά που υιοθέτησαν αυτήν την πρωτοποριακή, καινοτόμα και απόλυτα επιτυχημένη διοργάνωση που πριν λίγα χρόνια πάτησε δειλά δειλά το πόδι της στη Θεσσαλονίκη.
• Πολύ προχωρημένοι είναι τελευταία εκεί στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Και δεν κάνω πλάκα. Συνέπραξαν με τον Kee Marcello, κιθαρίστα των Σουηδών Europe στο μεσουράνημά τους, για να παίξουν σε παγκόσμια πρώτη το «Final Countdown»…
• …το τραγούδι που έκανε βίντεο κλιπ τον… τίμιο γίγαντα Αργύρη Καμπούρη, το Γκάλη, το Γιαννάκη και τ’ άλλα παιδιά στο ευρωμπάσκετ της ζωής μας, το 1987.
• Αλήθεια, φυσικός αυτουργός της σύνδεσης του ελληνικού θριάμβου με το «Final Countdown» ήταν προφανώς ο άνθρωπος της ΕΡΤ, ο αφανής τεχνικός, ο οποίος επέλεξε το συγκεκριμένο άσμα για «δέσει» την εικόνα με κατάλληλο ήχο. Και τα κατάφερε περίφημα, έγραψε ιστορία. Ποιος ήταν; δεν ξέρω αλλά μ’ αυτόν να δούμε ποιος θα συμπράξει…
• Πολύ προβληματισμός πέφτει για το Ηρώδειο που έχει γίνει για κάθε ποπ σταρ και λαϊκό αοιδό ό,τι η Επίδαυρος για ένα ηθοποιό. Έχει γίνει ο στόχος που προσφέρει την ηδονή της κατάκτησης. Εννοείται ότι οι λουλουδούδες δεν φταίνε σε τίποτε οι κοπέλες… Εντολές εκτελούν. Κι ας σηκώνουν τη χλεύη διαφόρων κουλτουριάρηδων.
• Πολύ εδιαφέρουσες οι καταγγελίες του Χάρρυ Κλυνν κατά του δημάρχου Βόλου. Για την αθλιότητα στα καμαρίνια, για τη βρώμα και τη δυσωδία, για τα χίλια ευρώ συν φιπιά, αλλά κυρίως για την εμφάνιση του θιάσου στο πρόγραμμα των καλοκαιρινών εκδηλώσεων του δήμου Βόλου που «είναι παραπλανητικός γιατί ο Βολιώτης και η Βολιώτισσα σχηματίζουν την λανθασμένη εντύπωση ότι πληρωνόμαστε από τον Δήμο Βόλου, ενώ εμείς πληρώνουμε εσάς…»
• Κάπως έτσι φτιάχνουν τα φεστιβαλάκια τους οι διάφοροι δημαρχούληδες, εδώ κι εκεί, για την τέρψη του πόπολου, του μ….α του ψηφοφόρου, που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο έρμος ποιος πληρώνει ποιον και, επομένως, ποιος εντάσσεται σε ποιον. Κάπως έτσι γέμισε η χώρα φεστιβάλ, ανυπόληπτα μεν φεστιβάλ δε… Μπιιιιιζ!
• Εικοσιμία χιλιάδες εισιτήρια διαρκείας ο ΠΑΟΚ! Πρόεδρε Γαρούφα, μήπως πρέπει να βγάλει και το ΚΘΒΕ διαρκείας μπας και γεμίσει το… μικρό θεατράκι της Μονής Λαζαριστών;
• Πάλι χρωστάει κοινόχρηστα το Κρατικό Θέατρο στους Λαζαριστές; Κοντά στα 250 χιλιάρικα ευρώ είπε ο νομάρχης και ο πρόεδρος Γαρούφας υποσχέθηκε ότι θα καλυφθεί το χρέος αρχές Ιουλίου. Καλύφθηκε άραγε;
• Που το βρίσκεται το περίεργο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας να πηγαίνει στο Δίον για να τιμήσει τον καθηγητή Παντερμαλή; Μεταξύ συντρόφων…
• Πάντως, ο Παντερμαλής έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο Δίον. Πού να τον ακούγανε κιόλας…
• Χωρίς ελληνικές ταινίες το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, άρα και χωρίς κρατικά βραβεία Ποιότητας. Οι σκηνοθέτες διαμαρτύρονται γιατί λέει ο Σαμαράς δεν κατέθεσε ακόμη το κινηματογραφικό νομοσχέδιο.
• Το «Κεντρί» είχε επισημάνει έγκαιρα μέσα από τις στήλες του ότι ο νέος νόμος για το σινεμά πρέπει να είναι στις ααα προτεραιότητες του Αντώνη Σαμαρά. Αλλά, μήπως η αντίδραση είναι λίγο υπερβολική; Μοιάζει με τους ΔΕΗτζήδες που κατεβάζουν τους διακόπτες.
• Κι ένα ερώτημα: αλήθεια, οι ταινίες των Ελλήνων σκηνοθετών μποϋκοτάρουν μόνο το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης ή και τα άλλα ανά την Ελλάδα κινηματογραφικά φεστιβάλ; Μια απάντηση θέλουμε για να καταλάβουμε πολλά…
• Τόση κριτική για τα Δημήτρια, ας πούμε και καμιά καλή κουβέντα. Ο έγκυρος βρετανο-γερμανικός μουσικός οδηγός RA κατέταξε το Reworks στην 8η καλύτερη θέση των φεστιβάλ του κόσμου για τον Σεπτέμβρη του 2008 καθώς επίσης βραβεύτηκε ως το 3ο καλύτερο μουσικό γεγονός στα Βαλκάνια, σύμφωνα με τα SEEME Music Awards.
• Τα Δημήτρια ήταν αυτά που υιοθέτησαν αυτήν την πρωτοποριακή, καινοτόμα και απόλυτα επιτυχημένη διοργάνωση που πριν λίγα χρόνια πάτησε δειλά δειλά το πόδι της στη Θεσσαλονίκη.
• Πολύ προχωρημένοι είναι τελευταία εκεί στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Και δεν κάνω πλάκα. Συνέπραξαν με τον Kee Marcello, κιθαρίστα των Σουηδών Europe στο μεσουράνημά τους, για να παίξουν σε παγκόσμια πρώτη το «Final Countdown»…
• …το τραγούδι που έκανε βίντεο κλιπ τον… τίμιο γίγαντα Αργύρη Καμπούρη, το Γκάλη, το Γιαννάκη και τ’ άλλα παιδιά στο ευρωμπάσκετ της ζωής μας, το 1987.
• Αλήθεια, φυσικός αυτουργός της σύνδεσης του ελληνικού θριάμβου με το «Final Countdown» ήταν προφανώς ο άνθρωπος της ΕΡΤ, ο αφανής τεχνικός, ο οποίος επέλεξε το συγκεκριμένο άσμα για «δέσει» την εικόνα με κατάλληλο ήχο. Και τα κατάφερε περίφημα, έγραψε ιστορία. Ποιος ήταν; δεν ξέρω αλλά μ’ αυτόν να δούμε ποιος θα συμπράξει…
• Πολύ προβληματισμός πέφτει για το Ηρώδειο που έχει γίνει για κάθε ποπ σταρ και λαϊκό αοιδό ό,τι η Επίδαυρος για ένα ηθοποιό. Έχει γίνει ο στόχος που προσφέρει την ηδονή της κατάκτησης. Εννοείται ότι οι λουλουδούδες δεν φταίνε σε τίποτε οι κοπέλες… Εντολές εκτελούν. Κι ας σηκώνουν τη χλεύη διαφόρων κουλτουριάρηδων.
• Πολύ εδιαφέρουσες οι καταγγελίες του Χάρρυ Κλυνν κατά του δημάρχου Βόλου. Για την αθλιότητα στα καμαρίνια, για τη βρώμα και τη δυσωδία, για τα χίλια ευρώ συν φιπιά, αλλά κυρίως για την εμφάνιση του θιάσου στο πρόγραμμα των καλοκαιρινών εκδηλώσεων του δήμου Βόλου που «είναι παραπλανητικός γιατί ο Βολιώτης και η Βολιώτισσα σχηματίζουν την λανθασμένη εντύπωση ότι πληρωνόμαστε από τον Δήμο Βόλου, ενώ εμείς πληρώνουμε εσάς…»
• Κάπως έτσι φτιάχνουν τα φεστιβαλάκια τους οι διάφοροι δημαρχούληδες, εδώ κι εκεί, για την τέρψη του πόπολου, του μ….α του ψηφοφόρου, που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο έρμος ποιος πληρώνει ποιον και, επομένως, ποιος εντάσσεται σε ποιον. Κάπως έτσι γέμισε η χώρα φεστιβάλ, ανυπόληπτα μεν φεστιβάλ δε… Μπιιιιιζ!
ΕΛΕΝΑ ΑΡΤΖΑΝΙΔΟΥ: «Η ΔΕΒΘ δεν υποστηρίζεται από την πόλη όσο θα έπρεπε»
Δεν μου αρέσει να γκρινιάζω, απλά στεναχωριέμαι που η πόλη μας εδώ και χρόνια νοσεί με διάγνωση εσωστρέφειας και μόνιμης μιζέριαςΈχω την αίσθηση πως αυτή η καταπληκτική πολιτιστική γιορτή, η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, ετοιμάζετε να αποδράσει για μεγαλύτερη πολιτεία!
Συνέντευξη στον Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο
Κατάγεται από το Κιλκίς, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Νηπιαγωγός και γνωστή συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, η Έλενα Αρτζανίδου ετοιμάζει «Τα γυαλάκια της Μαλένας» που θα κυκλοφορήσουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο από τις εκδόσεις Ψυχογιός αλλά και το «Εμείς μαζί» από τις εκδόσεις Διάπλαση με θέμα την ψυχολογική πίεση ανάμεσα σε δυο αλλοδαπά παιδιά… Έχει επίσης έτοιμο και ένα βιβλίο για ενήλικες, με θέμα τη μετανάστευση των Ελλήνων στην Γερμανία το 1960.
Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την παιδική λογοτεχνία;
Από παιδί η χαρά μου ήταν να πλάθω ιστορίες με το μυαλό, μεγαλώνοντας η ανάγκη έγινε εντονότερη και έτσι άρχισα να τις καταγράφω για να τις μοιραστώ με τα παιδιά.
Ποιος ήταν ο σπινθήρας που σας έβαλε στην παιδική λογοτεχνία;
Όταν έγραψα την πρώτη μου ιστορία, «Φιλαρέτη και Πάτης», εκδ. Πατάκη, μια φίλη διαβάζοντάς την με έπεισε πως έπρεπε να τη στείλω σε κάποιο εκδότη. Πείστηκα όταν το ίδιο μου πρότεινε και ο χαράκτης Ξενής Σαχίνης.
Ποια είναι τα κρίσιμα στοιχεία για έναν συγγραφέα που γράφει για παιδιά;
Να μην ξεχνάει σε ποιους απευθύνεται, δηλαδή τα παιδιά και τις ανάγκες τους.
Η φαντασία σβήνει με την έξοδο από την παιδική ηλικία. Πως καταφέρνετε να κρατάτε ζωντανή τη φαντασία σας;
Το κουτάκι της φαντασίας μας συντροφεύει μέχρι το τέλος μας, απλά οι περισσότεροι άνθρωποι το ναρκώνουν και στο τέλος πιστεύουν ότι δεν υπάρχει, εγώ απλά το φροντίζω και φυσικά το διατηρώ ζωντανό βρισκόμενη πάντα ανάμεσα σε παιδιά.
Έχετε αγαπημένα θέματα;
Τα θέματα οικολογίας και φροντίδας του πλανήτη με έχουν απασχολήσει αρκετές φορές και θα συνεχίσουν, όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις και αξίες.
Σας απασχολούν τα κοινωνικά θέματα; Τα περνάτε στα βιβλία;
Όπου πρέπει, ναι. Για παράδειγμα η «Πρόμις» έχει να κάνει με την ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία ή το «Κόκκινα χρυσά παπούτσια» που θίγει το θέμα του καθαρού αθλητισμού.
Πως περνάτε τα μηνύματα στα παιδιά;
Πάντως όχι με διδακτισμό, προσπαθώ μέσα από τη δράση και τη στάση των ηρώων μου να φωτίσω θετικές και αρνητικές πλευρές της ζωής.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας; Έχετε κάποιο πρότυπο;
Από παιδί ξεχώρισα τον Ιούλιο Βερν. Φυσικά υπάρχουν και σύγχρονοι όπως ο Τριβιζάς, ο Μ. Κοντολέων, Β. Μάστορη και άλλοι.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας παραμύθι;
Με διαφορά «Ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος», που φυσικά είναι ιστορία. Από τα λαϊκά παραμύθια «Ο Σιμιγδαλένιος».
Πως κρίνετε το φαινόμενο Χάρι Πότερ;
Έχει κριθεί από τους αναγνώστες ως απόλυτα επιτυχημένο!
Ποιος κατά τη γνώμη σας είναι ο ιδανικός αναγνώστης των βιβλίων σας;
Αυτός που σκέφτεται και με κρίνει με επιχειρήματα. Από τις περιοδείες μου τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια ευτυχώς συνάντησα πάρα πολλούς.
Μπορεί ένας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας να γράψει λογοτεχνία για μεγάλους;
Αν το έχει ανάγκη, φυσικά.
Πείτε μας ένα περιστατικό που έχει να κάνει με τα παιδιά και τα βιβλία σας;
Ένα από τα τελευταία συνέβη πρόσφατα στην Πτολεμαΐδα, το Μάιο, κάποια από τα παιδιά διαμαρτυρηθήκαν για το τέλος του βιβλίου μου «Το ταξίδι των κύκνων». Επέμεναν πως δεν έπρεπε να πεθάνει η Καρ, η ηρωίδα μου, έπρεπε να την θεραπεύσω και να ζήσει αιώνια. Το βιβλίο απευθύνετε σε ηλικίες 10 και πάνω και φυσικά ο θάνατος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, παρόλο που αντιλαμβάνονται πως δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Όμως σε μια άλλη επίσκεψη, θαρρώ ήταν στην Αθήνα, τον Απρίλη, όπου πήγα για να παρουσιάσω το «Με λένε Πρόμις», τα παιδιά μόλις με είδαν μου είπαν: «Καλά, μόνη ήρθες; Δεν έφερες και την Πρόμις μαζί σου;
Με ποιο κριτήριο διαλέγετε τον εκδότη σας; Αλλάζετε εύκολα εκδότες;
Προσωπικά ήμουν τυχερή από όλες τις συνεργασίες μου και φυσικά δεν θα ξεχάσω τις εκδόσεις Πατάκη, τον πρώτο εκδότη που μου έδωσε το βήμα να παρουσιαστώ.
Το σημερινό κριτήριο μου είναι ποια βιβλία έχουν στις σειρές τους και η αισθητική τους. Δεν αλλάζω εύκολα εκδότη. Μόνο αν δεν συμφωνούμε σε κάποιο βιβλίο θα φύγω αναγκαστικά και αυτό αφορά πάντα τη συγκεκριμένη δουλειά. Τα τελευταία χρόνια έχω στέγη που εκτιμώ, εμπιστεύομαι και αγαπώ και είναι οι εκδόσεις Ψυχογιός, που μου δίνουν τη δυνατότητα να κάνω καταπληκτικά βιβλία μαζί τους, μου δίνουν πολλές ευκαιρίες να επικοινωνώ με τους αναγνώστες μου. Παράλληλα έχω και ένα μικρό… εξοχικό, που με πείθει να κυκλοφορήσω μαζί του «άλλα» βιβλία και είναι οι εκδόσεις Διάπλαση.
Οι Έλληνες εκδότες «αγαπούν» την παιδική λογοτεχνία;
Φυσικά και όσοι το κάνουν είναι ορατά τα αποτελέσματα μέσα από τα βιβλία που προτείνουν στους αναγνώστες τους.
Πως κρίνετε την Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης; Σας ικανοποιεί;
Ως γεγονός της πόλης μας είναι ένα από τα καλύτερα, όμως πιστεύω πως δεν υποστηρίζεται όσο θα έπρεπε. Δυστυχώς έχω την αίσθηση πως αυτή η καταπληκτική πολιτιστική γιορτή ετοιμάζετε να αποδράσει για μεγαλύτερη πολιτεία!
Μπορεί να ζήσει ένας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας από αυτήν;
Μια ερώτηση που μου κάνουν πάντα τα παιδιά στα σχολεία και τους απαντώ «όχι»,και βάζω αμέσως από πίσω ένα «αλλά» και συνεχίζω «επειδή δίχως τη γραφή δεν μπορούν να ζήσουν συνεχίζουν να γράφουν τις ιστορίες τους και ας μην κερδίζουν…», φοβούμενη μην τυχόν και αποθαρρύνω όσους σκέφτονται να ασχοληθούν με τη συγγραφή, όπως μου εμπιστεύονται.
Η Θεσσαλονίκη ευνοεί την πρόοδο ενός συγγραφέα;
Και από εδώ, όσοι μείναμε, παλεύουμε και προσπαθούμε, όμως είμαστε ελεύθεροι ενήλικες και αν χρειαστεί μπορούμε να αποδράσουμε. Ξέρετε δεν μου αρέσει να γκρινιάζω, απλά στεναχωριέμαι που η πόλη μας εδώ και χρόνια νοσεί με διάγνωση εσωστρέφειας και μόνιμης μιζέριας.
Σάββατο 11 Ιουλίου 2009
Ουααά, ουαά, ουά...
Κάτι τέτοιες στιγμές που τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία από ένα χάδι στην καινούρια πατουσίτσα, νοιώθεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Κάποια φορά, θέλεις να φιλήσεις τη βέρα σε γροθιά σα να κάρφωσες την κεφαλιά, θέλεις να σηκώσεις την ιδρωμένη φανέλα –σαν το Χαριστέα στον τελικό- για να φανεί η αφιέρωση, το πρόσωπο, το κίνητρο, η αιτία, η χαρά. Θέλεις να δείξεις στην κερκίδα σου ότι είσαι ακόμα ζωντανός, ότι συνεχίζεις την ιστορία, ότι τρέχεις όρθιος παρά τα σκληρά τάκλιν της ζωής, ότι τελικά το χώνεις το γκολάκι στο χρόνο κι ας χάσεις τελικά. Στην κερκίδα εισιτήριο διαρκείας ο παππούς ο Κώστας με το στωικό κομπολόι του, η γιαγιά η Μαρία με τα ποντιακά της, η Ευαγγελία με τα κεκάκια της και ο μπάρμπα Γιάννης που έζησε ως προαχθείς εν τέλει. Η θεία Δήμητρα, ο Νικόλας, η θεία Μαρίκα, ο θείος Μήτσος. Αλλά κι άλλος Κώστας, κι η Μαργαρίτα, κι η Σμαρώ κι ο Κώστας. Ο Διομήδης, ο Καραγκιόζης, ο Αχιλλέας ο γυμναστής, ο κυρ Αλέκος, η αγαπημένη μου κ. Κουρή –το μικρό της δεν το μάθαμε ποτέ παρά μόνο το είδαμε γραμμένο στο χαρτί σε μια κολώνα της ΔΕΗ. Ο Τάσος, ο Χρήστος, ο Κώστας που πέρσι τέτοια μέρα του κουνούσαμε μαντήλια. Τόσο σιμά η αρχή στο φινάλε, τόσο κοντά ο ουρανός στη γη. Και με το χέρι υψωμένο, οι πανηγυρισμοί συνεχίζονται. Και η κερκίδα βουβά, παραληρεί… Καλώς ήρθες μικρέ!
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009
Παραλογισμοί
Καμιά φορά εμείς οι δημοσιογράφοι γράφουμε για πράγματα βγαλμένα από τον μικρόκοσμό μας, αντιμετωπίζουμε τη ζωή με βλέμμα βουτηγμένο στην επαγγελματική μας διαστροφή, χάνοντας έτσι την ουσία. Αυτό είναι και ένας από τους παράγοντες της κρίσης στον Τύπο, όπως ασφαλώς θα γνωμοδοτούσε κι ένας ψυχολόγος ειδικός στην αντιμετώπιση της «μιντιακής κατάθλιψης» -συμπτώματα η κατήφεια, ο εκνευρισμός και ενίοτε η αηδία που μετατρέπονται σε χαρά και ηρεμία όταν οι δημοσιογράφοι απεργούν και δεν έχει δελτία ειδήσεων…
Μου επισήμανε, λοιπόν, ο φίλος Μ.Λ. τους παραλογισμούς του καιρού μας. Εδώ και ενάμιση μήνα τα ΜΜΕ προαναγγέλλουν δυσβάσταχτα και αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα τα οποία διαψεύδονται και πάντως δεν λαμβάνονται. Όταν δε ανακοινώνονται κάποια μέτρα, κανείς δεν μιλά για τη έκπτωση των αποδείξεων από γιατρούς και δικηγόρους, μέτρο σαφώς φιλολαϊκό.
Ο Αλογοσκούφης μέμφεται τον Καραμανλή για έλλειψη ικανής ηγεσίας και τα ΜΜΕ τον αντιμετωπίζουν ως το πιο αξιόπιστο κριτή. Αυτόν που μέχρι πρότινος ήθελαν να εξοντώσουν όπως ο Ρασπούτιν τον Τσάρο.
Αποφασίζουν η κυβέρνηση, οι πρυτανικές αρχές, η εκπαιδευτική κοινότητα να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το θέμα της προστασίας του πανεπιστημιακού ασύλου, βγαίνουν τα ΜΜΕ και στήνουν χορό υπεράσπισης του δικαιώματος στη… μολότοφ, στον βανδαλισμό, στην αυθαιρεσία, στο νεοελληνικό φασισμό.
Αναιρεί η κυβέρνηση την κατάργηση του δέκα ως βάση για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, επιχειρηματολογούν μέσω των ΜΜΕ «αναπτυξιολόγοι» και κουμπούρηδες κατά της κυβέρνησης.
Σ’ αυτόν τον τόπο που καμία κυβέρνηση έως σήμερα δεν τόλμησε να τα βάλει ούτε καν με το τσιγάρο, φέρνει η κυβέρνηση Καραμανλή νόμο για το αυτονόητο σε όλη την Ευρώπη: τον σεβασμό της δημόσιας υγείας. Και τα ΜΜΕ στήνουν εκτεταμένο… δημοκρατικό διάλογο για τα δικαιώματα των αρειμανίων, των επιχειρηματιών, των τζαμτζήδων, των κουφωματάδων και άλλων τινών…
Κάπως έτσι τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα οι τηλεοράσεις έχασαν την εμπιστοσύνη του κόσμου, κι ας ωρύονται κι ας εμφανίζονται ως σωτήρες πολλοί από εκείνους που έβαλαν το λιθαράκι τους στον κατήφορο.
Την ώρα που στην Ελλάδα στήνουμε «δημοκρατικούς διαλόγους» για τα αυτονόητα και για τα λυμένα από δεκαετίες ζητήματα, σα να μην έχουν συζητηθεί ποτέ, οι άλλες χώρες παίρνουν αποφάσεις και προχωρούν μπροστά. Δυστυχώς, εδώ πρώτα απ’ όλα πρέπει να διδάξουμε τους τηλεαστέρες κάθε ζώνης ότι πρώτα είναι το α και μετά το β. Στο δικό τους μικρομεγαλείο υποκλίνονται άπαντες. Όταν αυτό πάψει, τότε θα έχουμε κάποιες ελπίδες να κουμαντάρουμε και το τσιγάρο…
Μου επισήμανε, λοιπόν, ο φίλος Μ.Λ. τους παραλογισμούς του καιρού μας. Εδώ και ενάμιση μήνα τα ΜΜΕ προαναγγέλλουν δυσβάσταχτα και αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα τα οποία διαψεύδονται και πάντως δεν λαμβάνονται. Όταν δε ανακοινώνονται κάποια μέτρα, κανείς δεν μιλά για τη έκπτωση των αποδείξεων από γιατρούς και δικηγόρους, μέτρο σαφώς φιλολαϊκό.
Ο Αλογοσκούφης μέμφεται τον Καραμανλή για έλλειψη ικανής ηγεσίας και τα ΜΜΕ τον αντιμετωπίζουν ως το πιο αξιόπιστο κριτή. Αυτόν που μέχρι πρότινος ήθελαν να εξοντώσουν όπως ο Ρασπούτιν τον Τσάρο.
Αποφασίζουν η κυβέρνηση, οι πρυτανικές αρχές, η εκπαιδευτική κοινότητα να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το θέμα της προστασίας του πανεπιστημιακού ασύλου, βγαίνουν τα ΜΜΕ και στήνουν χορό υπεράσπισης του δικαιώματος στη… μολότοφ, στον βανδαλισμό, στην αυθαιρεσία, στο νεοελληνικό φασισμό.
Αναιρεί η κυβέρνηση την κατάργηση του δέκα ως βάση για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, επιχειρηματολογούν μέσω των ΜΜΕ «αναπτυξιολόγοι» και κουμπούρηδες κατά της κυβέρνησης.
Σ’ αυτόν τον τόπο που καμία κυβέρνηση έως σήμερα δεν τόλμησε να τα βάλει ούτε καν με το τσιγάρο, φέρνει η κυβέρνηση Καραμανλή νόμο για το αυτονόητο σε όλη την Ευρώπη: τον σεβασμό της δημόσιας υγείας. Και τα ΜΜΕ στήνουν εκτεταμένο… δημοκρατικό διάλογο για τα δικαιώματα των αρειμανίων, των επιχειρηματιών, των τζαμτζήδων, των κουφωματάδων και άλλων τινών…
Κάπως έτσι τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα οι τηλεοράσεις έχασαν την εμπιστοσύνη του κόσμου, κι ας ωρύονται κι ας εμφανίζονται ως σωτήρες πολλοί από εκείνους που έβαλαν το λιθαράκι τους στον κατήφορο.
Την ώρα που στην Ελλάδα στήνουμε «δημοκρατικούς διαλόγους» για τα αυτονόητα και για τα λυμένα από δεκαετίες ζητήματα, σα να μην έχουν συζητηθεί ποτέ, οι άλλες χώρες παίρνουν αποφάσεις και προχωρούν μπροστά. Δυστυχώς, εδώ πρώτα απ’ όλα πρέπει να διδάξουμε τους τηλεαστέρες κάθε ζώνης ότι πρώτα είναι το α και μετά το β. Στο δικό τους μικρομεγαλείο υποκλίνονται άπαντες. Όταν αυτό πάψει, τότε θα έχουμε κάποιες ελπίδες να κουμαντάρουμε και το τσιγάρο…
Σάββατο 4 Ιουλίου 2009
Πράγματι κινδυνεύουμε να χάσουμε τη ΔΕΒΘ...
Προσωπικά, με ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Κεντρί" και στο παρόν blog, είχα επισημάνει τον κίνδυνο η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης να "φύγει" από την πόλη μας και να διεξάγεται στο μέλλον -πού αλλού;- στην Αθήνα. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα στα περισσότερα σημεία της την ανακοίνωση - παρέμβαση της παράταξης Μπουτάρη - Αβραμόπουλου - Κουράκη για το θέμα, και γι' αυτό τη δημοσιεύω:
«Η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, η biennale Σύγχρονης Τέχνης και η Photobiennale είναι πολιτιστικά γεγονότα διεθνούς εμβέλειας, που όχι μόνο βάζουν τη Θεσσαλονίκη στον χάρτη των διεθνών πολιτισμικών γεγονότων, αλλά φέρνουν και τους δημότες της πόλης σε επαφή με μερικές από τις παγκοσμίως σημαντικότερες προσωπικότητες του πνεύματος και της τέχνης. Η δημοτική κίνηση “Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη” παρακολουθεί με ανησυχία τις συζητήσεις γύρω από τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου και την πιθανολογούμενη μεταφορά της στην Αθήνα. Η “Πρωτοβουλία” στηρίζει το έργο του ΕΚΕΒΙ και επιθυμεί την παραμονή της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης θα θεωρήσει συνυπεύθυνους:
-Τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, που αγνοεί επιδεικτικά την Έκθεση αδυνατώντας να κατανοήσει τη σημασία του θεσμού, ενώ περιορίζεται στη θεαματική και πελατειακή διαχείριση του πολιτισμού, καθώς στερείται παντελώς ενός σχεδίου πολιτισμικής ανάπτυξης της πόλης.
-Τη HELEXPO, που “φιλοξενεί” τον θεσμό με εισπρακτικό πνεύμα και ελλιπή οργάνωση.
-Τον πρόεδρο του Συνδέσμου Εκδοτών Β.Ε. και δημοτικό σύμβουλο Μ. Μπαρμπουνάκη, που ειρωνεύεται και αντιστρατεύεται τον θεσμό αποδυόμενος σε έναν μικρόνοο ανταγωνισμό.
Οι πολιτισμικοί θεσμοί της πόλης μας χρειάζονται στήριξη και ενίσχυση, όχι αδιαφορία και υπονόμευση».
«Η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, η biennale Σύγχρονης Τέχνης και η Photobiennale είναι πολιτιστικά γεγονότα διεθνούς εμβέλειας, που όχι μόνο βάζουν τη Θεσσαλονίκη στον χάρτη των διεθνών πολιτισμικών γεγονότων, αλλά φέρνουν και τους δημότες της πόλης σε επαφή με μερικές από τις παγκοσμίως σημαντικότερες προσωπικότητες του πνεύματος και της τέχνης. Η δημοτική κίνηση “Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη” παρακολουθεί με ανησυχία τις συζητήσεις γύρω από τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου και την πιθανολογούμενη μεταφορά της στην Αθήνα. Η “Πρωτοβουλία” στηρίζει το έργο του ΕΚΕΒΙ και επιθυμεί την παραμονή της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης θα θεωρήσει συνυπεύθυνους:
-Τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, που αγνοεί επιδεικτικά την Έκθεση αδυνατώντας να κατανοήσει τη σημασία του θεσμού, ενώ περιορίζεται στη θεαματική και πελατειακή διαχείριση του πολιτισμού, καθώς στερείται παντελώς ενός σχεδίου πολιτισμικής ανάπτυξης της πόλης.
-Τη HELEXPO, που “φιλοξενεί” τον θεσμό με εισπρακτικό πνεύμα και ελλιπή οργάνωση.
-Τον πρόεδρο του Συνδέσμου Εκδοτών Β.Ε. και δημοτικό σύμβουλο Μ. Μπαρμπουνάκη, που ειρωνεύεται και αντιστρατεύεται τον θεσμό αποδυόμενος σε έναν μικρόνοο ανταγωνισμό.
Οι πολιτισμικοί θεσμοί της πόλης μας χρειάζονται στήριξη και ενίσχυση, όχι αδιαφορία και υπονόμευση».
Book Press: ένα νέο περιοδικό για τον πολιτισμό
Από τον φίλο και συνάδελφο Κώστα Κατσουλάρη -συγγραφέα επίσης- λάβαμε ένα ευχάριστο νέο για το χώρο του Τύπου, σχετικά με την έκδοση ενός καινούριου περιοδικού για τον πολιτισμό και ιδίως για το βιβλίο. Καλή επιτυχία!Η ανάγνωση είναι παιχνίδι. Η γραφή επίσης. Δυο όψεις ενός νομίσματος που αγοράζουμε ακριβά και πουλάμε φτηνά – γιατί όχι και δωρεάν; Εν μέσω κρίσης αποφασίσαμε να ρισκάρουμε φήμη και πελατεία σε ένα νέο free press για το βιβλίο (plus εικαστικά, σινεμά, κ.ά.). Το κλίμα αποδείχτηκε ευνοϊκότερο απ’ ό,τι περιμέναμε.
Εντάξει, θα το κάναμε ούτως ή άλλως: Από κεκτημένη ταχύτητα, από πείσμα, από πίστη, από απόθεμα ενέργειας... Ωστόσο, σου δίνει φτερά να ακούς τους αναγνώστες στους οποίους απευθύνεσαι, καθώς και τους ανθρώπους της αγοράς στην οποία απευθύνεσαι (κοινό μυστικό: τα free press επιβιώνουν από τη διαφήμιση) να σε ενθαρρύνουν εμπράκτως.
Η ανάγνωση είναι ελεύθερος, προσωπικός χρόνος, ένα δώρο προς τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας συνεπαρθεί από ένα βιβλίο ιστορίας, έχουμε αισθανθεί τις βεβαιότητές μας να τρίζουν από ένα καλό δοκίμιο, νιώσαμε την ανατρεπτική και παρηγορητική δύναμη της μεγάλης αφήγησης. Την παραμυθία της. Άλλος για να ξεχαστεί, άλλος για να θυμηθεί. Άλλος και για τα δυο ταυτοχρόνως.
Με δυο λόγια: Φιλοδοξία μας –πέρα από την αυτονόητη, δηλαδή να αρέσουμε σ’ εσάς που αγαπάτε τα βιβλία, που γνωρίζετε τις κατά μόνας ηδονές της ανάγνωσης–, είναι να απευθυνθούμε σε αυτούς, κυρίως νεότερους, που μας κοιτάνε στραβά. Δύσπιστα. Που τους έχουν πει και συνεχίζουν να τους λένε με κάθε τρόπο ότι η ανάγνωση βιβλίων είναι σκέτη βαρεμάρα. Και να τους πούμε: Παιδιά, σας έχουν κοροϊδέψει. Δεν ξέρετε τι χάνετε! Εκεί έξω, στα μικρά, μεγάλα ή ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, υπάρχει ένα βιβλίο που μπορεί να σας αλλάξει τη ζωή, κι άλλα χίλια που μπορούν να σας την κάνουν καλύτερη.
Το βιβλίο είναι παιχνίδι. Ελάτε να παίξουμε.
Κώστας Κατσουλάρης
ΥΓ. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Το πρώτο φύλλο της Book Press είναι εδώ. Από φθινόπωρο θα είμαστε κοντά σας σε τακτική βάση, κάθε ιδέα καλοδεχούμενη.
BOOK PRESS
Κλεομένους 37-39
10676 Αθήνα
T + F: 2107216376
info@bookpress.gr
www.bookpress.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)