Ο Ψαραντώνης στο "Κλειώ" την Κυριακή

Ο «Ψαραντώνης» (Αντώνης Ξυλούρης) και η Νίκη Ξυλούρη παίρνουν τη σκυτάλη και εμφανίζονται την Κυριακή, 23 Αυγούστου 2009 και ώρα 10:00 μ.μ., στο πλωτό bar «Κλειώ», στο πλαίσιο των συναυλιών που διοργανώνει, με πρωτοβουλία του Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδη και της Εντεταλμένης Νομαρχιακής Συμβούλου σε θέματα νεολαίας Χριστίνας Κελεσίδου, το Γραφείο Νεολαίας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Οι εν πλω συναυλίες πραγματοποιούνται σε συνεργασία με το «Κλειώ», στη μνήμη του Μάκη- που «έφυγε» νωρίς και με σκοπό την ενίσχυση του Συλλόγου Γονέων, Παιδιών Πασχόντων από Κακοήθη Νοσήματα Β. Ελλάδος «Η Λάμψη».

Πρόκειται για την προτελευταία από τις 6 μοναδικές εν πλω συναυλίες, όπου το κοινό της Θεσσαλονίκης έχει την ευκαιρία να απολαύσει μια βόλτα στα νερά του Θερμαϊκού κάτω από τα αστέρια και τον αυγουστιάτικο ουρανό, ακούγοντας ριζίτικα τραγούδια, ενώ ταυτόχρονα τα έσοδα θα διατεθούν για σημαντικό φιλανθρωπικό σκοπό.

Ο «Ψαραντώνης» είναι μια ξεχωριστή μορφή της κρητικής μουσικής, ο οποίος έχει κατορθώσει να καθιερωθεί και επαγγελματικά, σαν ένας πολύ ταλαντούχος καλλιτέχνης με ιδιαίτερο χρώμα στο τραγούδι του και στο παίξιμο της λύρας.
Στη δισκογραφία εμφανίζεται το 1964 με το δίσκο 45'' "Εσκέφτηκα να σ' αρνηθώ" και ακολουθεί μια πλούσια δισκογραφική δουλειά που αποφέρει εκτός από σημαντικές δημιουργίες, την καθιέρωση του Ψαραντώνη στη συνείδηση του Κρητικού λαού ως ένα ιδιόρρυθμο καλλιτέχνη που δίνει με τους αυτοσχεδιασμούς του το δικό του στίγμα σε κάθε τραγούδι ή μελωδία που ερμηνεύει. Έχει εκπροσωπήσει πολλές φορές την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ του εξωτερικού. Πρώτη φορά πήρε μέρος σε διεθνές φεστιβάλ το 1982 στην Κολονία σε διοργάνωση του τηλεοπτικού καναλιού WDR. Το 1984 έπαιξε στο Βερολίνο, στις εκδηλώσεις για τα 750 χρόνια από την ίδρυση της πόλης. Εμφανίζεται τακτικά στη Γερμανία, ενώ έχει παίξει στη Γαλλία, την Ελβετία, την Αυστρία, το Λουξεμβούργο, τη Σόφια, το Βουκουρέστι, το Βελιγράδι, την Ουκρανία, τη Φιλιππούπολη, αλλά και στην Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο φεστιβάλ "Η Συνάντηση των Πέντε Ηπείρων" που έγινε στο Martigny της Ελβετίας τον Ιούνιο του 1999, κερδίζοντας διθυραμβικές κριτικές. Έχει επίσης συνεργαστεί με τους μεγάλους ποιητές και στιχουργούς Μήτσο Σταυρακάκη και Γιώργη Καράτζη και μέσα από τις συνεργασίες του αυτές, έχουν βγει πολύ μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες.
Μαζί με τον «Ψαραντώνη» εμφανίζεται η Νίκη Ξυλούρη (φωνή), ο Λάμπης Ξυλούρης (ούτι) και ο Νεκτάριος Κοντογιάννης (λαούτο).
Οι ώρες των παραστάσεων είναι 22:00-24:00, η τιμή του εισιτηρίου 10€ και τα εισιτήρια θα προπωλούνται εντός του καραβιού «Κλειώ».
Το πρόγραμμα των συναυλιών ολοκληρώνεται τη Δευτέρα, 24 Αυγούστου 2009, με τους Aroma Caribe (latin).
Για πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο Γραφείο Νεολαίας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης και στον αριθμό 2313-319676.
Χορηγός των της εκδήλωσης «Τραγουδάμε για τη ζωή» είναι η εταιρία Β.Σ. ΚΑΡΟΥΛΙΑΣ Α.Ε. με το CUTTY SARK Blended Scotch whisky και χορηγοί επικοινωνίας είναι η εφημερίδα «Αγγελιοφόρος», το περιοδικό “Sunday”, οι «Διαδρομές», η Μακεδονία TV και ο ραδιοφωνικός σταθμός “Plus Radio 102,6”.

UN Committee: Slavmacedonians must recognise its “Slavic Macedonian” culture

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ http://modern-macedonian-history.blogspot.com/2009/08/un-committee-slavmacedonians-must.html

The Committee on the Elimination of Racial Discrimination has considered the combined sixteenth to nineteenth periodic reports of Greece on its implementation of the provisions of the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination. Below you can read the points that consern the Slavmacedonians in Greece.

Report of Greece
In the context of minorities, references made by a very small number of non-governmental organizations to a so-called “Macedonian minority” in Greece do not correspond to existing realities. The fact that a small number of persons who live in Northern Greece use, in addition to the Greek language, Slavic oral idioms, does not indicate the existence of a national minority. Furthermore, the use of the term “Macedonian” to describe a so-called minority usurps the name and national and cultural identity of some two and a half million Greeks who identify themselves for many centuries as Macedonians (Makedones) in the regional and cultural context and can therefore not be accepted.
Presentation of Report
In this connection, claims that Greece did not recognize the existence of a national linguistic minority by the name of “Macedonian” were totally unsubstantiated and threatened to create potential tensions over existing identities in the region, as well as serious confusion over that name, as it was also used by hundreds of thousands Greek Macedonians living in the northern part of the country, said Ms. Telalian. Also, the non-recognition of numerically small groups as a national minority did not imply discriminatory treatment.
Oral Questions Raised by the Rapporteur and Experts
JOSE LINDGREN ALVES, the Committee Expert serving as country Rapporteur for the report of Greece, said he could not agree more with Greece’s answer to his question as to why Greece had not ratified the Framework Convention for the Protection of National Minorities of the Council of Europe, while it had signed it in 1997. In its response Greece had said that the diversity of legal and socio-political circumstances and historic traditions prevailing in each country called for tailor-made rather than “one size fits all” conceptual approaches and practical solutions. If this response held true for Europe, it held truer for the rest of the world.

Turning to the question of those who insisted on a Slavic Macedonian minority, Mr. Lindgren Alves said that the most important thing was to assure their human rights in general, including their right to use their dialect or mother language, as any other group. The non-recognition of a group as a minority did not deprive such a group from the enjoyment of its rights. He had been interested to learn that even a political party to foster the claims of Slavic Macedonians had been accepted and had been freely participating in parliamentary elections.

One Expert noted that there was a group speaking a Slavic language in the country, they did not need to be considered as Macedonians, if this led to confusion over the name, but they were still using a Slavic language, which they had not invented and they should have the right to use it. Also political parties should not be divided by ethnicities as this could undermine the unity of the State. Further, for him it was more important to know whether a minority had the right to use its language, not if it had the right to form a political party.
Response by Delegation to Oral Questions
On the so-called Slavic “Macedonians” the delegation said that this was not a case of self identification as this group did not base its identification on objective criteria. The “Slavic” qualifier was not used in this case. The only qualifier used by this community was the “Macedonian” one. The problem was that the “Macedonian” term was already used by thousands of people in Greece. Up until recently, this group of “Slavic Macedonians” had been completely unknown, not only to Greece but to the whole Balkan region.

The delegation said that the “Slavic Macedonians” were however not prevented from speaking their oral idiom or from stating that they were part of a certain group. The fact that the Greek State had not officially recognised them did not mean that this community was not fully enjoying its rights and that its members were not fully respected by the Greek State.

The delegation underscored that there was a dignity in the name of the Greek Macedonians and said that Greece had not gotten any answer yet on why the State should not respect the cultural and historical heritage of the Greek Macedonians. It had nothing to do with the denial of the existence of a minority group but the denial of a name that was already used since a long time.

Further Oral Questions Posed by Experts
Jose Lindgren Alves, the Committee Expert serving as country Rapporteur for the report of Greece, said that, on the question of the so-called “Slavic Macedonians”, he did not know that they were denying their Slavic origin, even though he had been an ambassador to the Former Yugoslav Republic of Macedonia. He wondered if it would change something if this community would recognise its “Slavic Macedonian” culture.

Replies by the Delegation
Responding to this question, the delegation said that they were not in a position to respond in a hypothetical sense. Very recently, Greece had said that the “Slavic Macedonians” should have used a qualifier to clarify their origin. Why were they constantly using the name Macedonian, which already identified 2.5 million Macedonians in the cultural sense? Even the former leaders of the Former Yugoslav Republic of Macedonia had admitted that they were of Slavic origin. This question had only come up in the last years. Everyone in the Balkans knew very well what minorities there were in the Balkans, as the question of minorities in the Balkans had created so many tensions in the region. This was the very first time that they had heard of a “Macedonian” group in this region. It was a question of dignity of the name “Macedonian”.

This difference had created a tension with the Former Yugoslav Republic of Macedonia and even the United Nations Security Council had said that there was a difference in the name. This situation had to be solved. In Security Council resolution 1845, the Council had asked the two parties to settle the question under the auspices of the United Nations.

This clearly showed that what was in a name had several historical and political implications. It was not a question of a specific denial but the risk of creating tension among identities in the Balkans.



The use of the Macedonian name as a state appellation in no way confers the right to appropriate everything and anything derived from or pertained to the entire region of Macedonia. This needs to be legally clarified and remain binding erga omnes. The state name needs specifically to refer to and describe the present region of FYROM. It should apply erga omnes in multilateral and bilateral international relations and transactions and should be observed by all organizations, states, and other non-governmental international organizations, including the government and the agencies of FYROM. As Kofos said [7] Greek and FYROM parties should accept the name used by the inhabitants of FYROM for their region of geographical Macedonia, i.e. Vardar Macedonia, or preferably Vardar Makedonija.

It is therefore clear that the appropriation of the name Macedonia by the FYROM, on which they have based all their propaganda and even their national existence, does not even correspond to their own false national identity since their artificially created state does not have any national homogeneity. This appropriation of the Macedonian name goes against every principle of justice and conceals other expediencies which directly insult Greek national and Macedonian Cultural Identities as shows the unchanging nature of their continuous propaganda.

Σφαλιάρα από τον ΟΗΕ σε ότι αφορά την "Μακεδονική Μειονότητα" στους...

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ

...εν Ελλάδι υποστηριχτές τους. Όπως γνωρίζεται το διαδίκτυο έχει κατακλεισθεί από τους επικριτές της Ελλάδας(ελληνόφωνους και μη) με την περιβόητη επιτροπή του ΟΗΕ που εξετάζει τον αντιρατσισμό στην Ελλάδα.
Δεν παρατηρήσατε κάτι ?
Ενώ με την περίπτωση της McDougal οι διάφορες ντόπιες ΜΚΟ αλλά και οι Σκοπιανές οργανώσεις όπως η UMD και κόμματα όπως το εθνικιστικό Ουράνιο Τόξο διατυμπάνιζαν ότι ο ΟΗΕ είπε αυτό αλλά και το άλλο... σε αυτήν την έκθεση έπεσε... άκρα του τάφου σιωπή.
Γιατί?
Διαβάστε και θα καταλάβετε...

Η αναφορά (οι θέσεις) της Ελλάδας
Στα πλαίσια των μειονοτήτων , οι αναφορές που κάνoυν ένας πολύ μικρός αριθμός μη κυβερνητικών οργανώσεων στην αποκαλούμενη «Μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το γεγονός ότι ένας μικρός αριθμός προσώπων που ζουν στην Βόρεια Ελλάδα, χρησιμοποιεί, πλέον της Ελληνικής, Σλαβικά προφορικά ιδιώματα, δεν αποδεικνύει την ύπαρξη μιας εθνικής μειονότητας. Περαιτέρω, η χρήση του όρου «Μακεδονική» για να περιγραφεί η αποκαλούμενη μειονότητα, σφετερίζεται το όνομα και την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα περίπου δυόμισι εκατομμυρίων Ελλήνων, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται για πολλούς αιώνες ως Μακεδόνες στο ίδιο γεωγραφικό και πολιτισμικό πλαίσιο και γι' αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Παρουσίαση της Έκθεσης(της επιτροπής του ΟΗΕ)

Επ’αυτού, οι ισχυρισμοί ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας εθνικής γλωσσικής μειονότητας με το όνομα «Μακεδονική» είναι εντελώς αβάσιμοι και αποτελούν απειλή για τη δημιουργία πιθανής έντασης ως προς τις υπάρχουσες ταυτότητες στην περιοχή, καθώς και σοβαρή σύγχυση για το όνομα, καθώς χρησιμοποιείται από εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες Μακεδόνες που ζουν στο βόρειο μέρος της χώρας, είπε η κ. Τελαλιάν. Επίσης, η μη αναγνώριση αριθμητικά μικρών ομάδων ως εθνική μειονότητα δεν αποτελεί διακριτική μεταχείριση.
Προφορικές ερωτήσεις του Εισηγητή και των Ειδικών(της επιτροπής του ΟΗΕ)

Ο JOSE LINDGREN ALVES, ο Εμπειρογνώμονας της Επιτροπής που εκτελεί χρέη Εισηγητή στην Έκθεση για την Ελλάδα, είπε ότι δεν μπορεί να συμφωνήσει περισσότερο με την απάντηση της Ελλάδας στην ερώτησή του γιατί δεν έχει κυρώσει η Ελλάδα την Σύμβαση - Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων, ενώ την υπέγραψε το 1997. Στην απάντησή της η Ελλάδα είπε ότι η πολυσυλλεκτικότητα των νομικών και κοινωνικοπολιτικών περιστάσεων και οι ιστορικές παραδόσεις που επικρατούν σε κάθε χώρα επιβάλουν την κατά περίπτωση προσέγγιση και όχι την «μία λύση για όλα» (σε ότι αφορά την) αντιμετώπιση εννοιών και πρακτικών λύσεων. Εάν αυτό ισχύει για την Ευρώπη, σίγουρα ισχύει για όλο τον κόσμο.

Ερχόμενος στο ερώτημα αυτών που επιμένουν για μια Σλαβική Μακεδονική μειονότητα, ο κ. Lindgren Alves είπε ότι το πιο σημαντικό είναι να διασφαλιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικώς, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της διαλέκτου ή μητρικής γλώσσας τους, όπως για κάθε άλλη ομάδα. Η μη αναγνώριση της ομάδας ως μειονότητας δεν αποκλείει μια τέτοια ομάδα από την απόλαυση των δικαιωμάτων της. Έχει δείξει ενδιαφέρον για το ότι ακόμη κι ένα πολιτικό κόμμα που προωθεί τα αιτήματα των Σλάβων Μακεδόνων έχει γίνει αποδεκτό και συμμετέχει ελεύθερα στις κοινοβουλευτικές εκλογές.

Ένας Εμπειρογνώμονας παρατήρησε ότι η ομάδα που μιλάει την Σλαβική γλώσσα στην χώρα, δεν χρειάζεται να θεωρούνται Μακεδόνες, εάν αυτό οδηγεί σε σύγχυση για το όνομα, αλλά και πάλι χρησιμοποιούν μια Σλάβικη γλώσσα, την οποία δεν εφηύραν και πρέπει να έχουν το δικαίωμα να την χρησιμοποιούν. Επίσης, τα πολιτικά κόμματα δεν πρέπει να διαχωρίζονται με βάση τις εθνότητες, καθώς αυτό θα μπορούσε να θίξει την ενότητα του Κράτους. Περαιτέρω, κατά τη γνώμη του ήταν πιο σημαντικό να μάθουμε εάν μια μειονότητα έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα της παρά εάν έχει το δικαίωμα να ιδρύσει πολιτικό κόμμα.
Απαντήσεις της (Ελληνικής) Αντιπροσωπείας στις Προφορικές Ερωτήσεις(μελών της επιτροπής του ΟΗΕ και εμπειρογνωμόνων)

Για τους αποκαλούμενους Σλάβους «Μακεδόνες» η αντιπροσωπεία είπε ότι η περίπτωση αυτή δεν αφορά τον αυτοπροσδιορισμό, καθώς αυτή η ομάδα δεν βασίζει τον καθορισμό της σε αντικειμενικά κριτήρια. Το προσδιοριστικό «Σλάβος» δεν χρησιμοποιείται. Το μόνο προσδιοριστικό που χρησιμοποιείται από αυτή την κοινότητα είναι το «Μακεδονικός». Το πρόβλημα είναι ότι ο όρος «Μακεδόνας» χρησιμοποιείται ήδη από χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα. Μέχρι πρόσφατα αυτή η ομάδα των «Σλάβων Μακεδόνων» ήταν εντελώς άγνωστη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων.
Η αντιπροσωπεία είπε ότι οι «Σλάβοι Μακεδόνες» δεν αποτρέπονται πάντως από το να μιλούν το γλωσσικό τους ιδίωμα ή από το να δηλώνουν ότι είναι μέλη μιας συγκεκριμένης ομάδας. Το γεγονός ότι το Ελληνικό Κράτος δεν τους έχει αναγνωρίσει επίσημα δεν σημαίνει ότι αυτή η κοινότητα δεν απολαμβάνει πλήρως τα δικαιώματά της και ότι τα μέλη της δεν γίνονται πλήρως σεβαστά από το Ελληνικό Κράτος. H αντιπροσωπεία υπογράμμισε ότι υπάρχει η μεγαλοπρέπεια του ονόματος των Ελλήνων Μακεδόνων και είπε ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη πάρει απάντηση εάν το Κράτος δεν πρέπει να σέβεται την πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά των Ελλήνων Μακεδόνων. Αυτό δεν έχει σχέση με την άρνηση της ύπαρξης μιας μειονοτικής ομάδας, αλλά με την άρνηση ενός ονόματος το οποίο ήδη υπήρχε εδώ και πολύ καιρό.
Περαιτέρω προφορικές ερωτήσεις από τους Εμπειρογνώμονες

Ο Jose Lindgren Alves, ο Εμπειρογνώμονας της Επιτροπής που ήταν Εισηγητής για την έκθεση της Ελλάδας , είπε ότι για το ζήτημα των λεγόμενων «Σλάβων Μακεδόνων», δεν ήξερε ότι αρνούνται τη Σλαβική καταγωγή τους, μολονότι ο ίδιος ήταν πρεσβευτής στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αναρωτιέται εάν θα μπορούσε να αλλάξει κάτι εάν αυτή η κοινότητα αναγνώριζε τον «Σλαβομακεδονικό» πολιτισμό της.
Απαντήσεις από την (Ελληνική) αντιπροσωπεία

Απαντώντας στην ερώτηση, η αντιπροσωπεία είπε ότι δεν είναι σε θέση να απαντήσουν σε υποθετικά ερωτήματα. Πρόσφατα, η Ελλάδα είπε ότι οι «Σλάβοι Μακεδόνες» θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν ένα προσδιοριστικό για τον καθορισμό της καταγωγής τους. Για ποιο λόγο χρησιμοποιούν σταθερά το όνομα «Μακεδόνες», το οποίο ήδη προσδιορίζει 2,5 εκατομμύρια Μακεδόνες με την πολιτιστική έννοια? Ακόμη και οι πρώην ηγέτες της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχουν παραδεχθεί τη σλαβική καταγωγή τους. Το ζήτημα αυτό έχει δημιουργηθεί μόνον τα τελευταία χρόνια. Όλοι στα Βαλκάνια γνωρίζουν πολύ καλά τις μειονότητες που βρίσκονται στα Βαλκάνια, καθώς το θέμα των μειονοτήτων στα Βαλκάνια έχει δημιουργήσει πολλές εντάσεις στην περιοχή. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε για «Μακεδονική» ομάδα στην περιοχή. Είναι ένα ζήτημα αξιοπρέπειας του ονόματος «Μακεδόνας».

Η διαφορά δημιούργησε ένταση με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και ακόμη και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών είπε ότι υπάρχει διαφορά στο όνομα. Αυτή η κατάσταση πρέπει να επιλυθεί. Με το Ψήφισμα 1845 του Συμβουλίου Ασφαλείας, το Συμβούλιο ζήτησε από τα δύο μέρη να διευθετήσουν το ζήτημα υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Αυτό με σαφήνεια έδειξε ότι το ζήτημα του ονόματος είχε πολλές ιστορικές και πολιτικές επιπτώσεις. Δεν ήταν ένα θέμα ειδικής άρνησης, αλλά ο κίνδυνος της δημιουργίας έντασης μεταξύ των ταυτοτήτων στα Βαλκάνια.
Καταρχήν δεν μπορώ να μην πω ένα μεγάλο μπράβο στην Ελληνική αντιπροσωπεία που επιτέλους έδειξαν και προπάντως εξήγησαν στον κόσμο ότι οι Σκοπιανοί θέλουν να σφετεριστούν το όνομα μη αποδεχόμενοι το "Σλαβικό πολιτισμό τους". Είναι γνωστό πως αποφεύγουν την έννοια της πολιτιστικής ταυτότητας όπου είναι ταυτόσημη με την εθνική. Η πολιτιστική ταυτότητα είναι ένα στοιχείο σύνθετο και πολυ-επίπεδο.
Για τον Ευρωπαίο πολίτη συνήθως αποτελείται από τα εξής επίπεδα:
το ευρύτερο ευρωπαϊκό που σχετίζεται με την κοινή ιστορία, κληρονομιά ή/και αξίες
το εθνικό επίπεδο που οριοθετείται από τα πλαίσια της χώρας μέλους, από τις διοικητικές δομές και τους θεσμούς, τις πολιτικές, τη γλώσσα/ες, τη λογοτεχνία και τα επιτεύγματα
το περιφερειακό επίπεδο το οποίο εκφράζεται μέσα από τις παραδόσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα ή τη γεωγραφική ιδιαιτερότητα. Κάποιες φορές η περιφερειακή αυτή διάσταση υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα.
Για τους Σλαβομακεδονιστές αλλά και για τους εν Ελλάδι υποστηριχτές τους δεν ισχύουν τα παραπάνω μιας και ο μοναδικός Μακεδόνας είναι αυτός της FYROM άρα δεν υπάρχει άλλη και διαφορετική πολιτιστική ταυτότητα. Ο Μακεδονισμός των Σκοπίων τρέφεται από την στρεβλή τους πολτιστική ταυτότητα. Η εθνική ταυτότητα και το εθνικό συναίσθημα πολλές φορές είναι τόσο ισχυρά που απειλούν να κλονίζουν τα πολυεθνικά κράτη. Παρά τις αφελείς δοξασίες των πάσης φύσεως διεθνιστών, η αξία του Έθνους, της ιστορικής συνείδησης, της πολιτιστικής ταυτότητας παραμένουν οι ισχυρότεροι παράγοντες των διεθνών σχέσεων αλλά και της συνοχής ενός κράτους.

Τα Σκόπια δεν την έχουν αυτήν την συνοχή και το ξέρουν. Ξέρουν τις αδυναμίες τους και τις κρύβουν με επιτυχία. Η αλλαγή του Συντάγματος είναι και ο μόνος τρόπος για να υποχρεωθούν οι Σλαβομακεδόνες να κάνουν το δικό τους ιστορικό συμβιβασμό. Να εγκαταλείψουν το φαντασιακό ε πεκτατισμό τους, που τροφοδοτεί το κρατικό τους ιδεολό γημα περί "Μακεδονισμού". Με άλλα λόγια, είναι ο μόνος τρόπος να φύγουν τα αγκάθια και οι διμερείς σχέσεις να τε θούν σε νέα, αμοιβαίως δημιουργική βάση. Όσο ο Καρα μανλής δηλώνει ότι η σύνθετη ονομασία θα είναι για όλες τις χρήσεις και δεν θέτει ως όρο την τροποποίηση του Συ ντάγματος, αντιφάσκει με τον εαυτό του.

Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΜΟΝΟΠΩΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟ ΝΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗ ΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Η ΕΓΓΡΑΦΗ ΥΠΟΘΗΚΩΝ ΣΤΟ ΣΥ ΝΟΛΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Ακόμα και εάν αποδεχθούν για το κράτος τη σύνθετη ονομασία που θα προτείνουν οι Έλλη νες, το ιδεολόγημα του μακεδονισμού δεν θα ακυρωθεί, θα ακυρωθεί μόνο εάν ταυτοχρό νως αλλάξει και το όνομα της κυρίαρχης εθνότητας/γλώσσας. Ο όρος «μακεδόνικη» δη λώνει το Όλον, και γι' αυτό εί ναι απαράδεκτος. Την πραγ ματικότητα αντανακλά ένας εθνογεωγραφικός προσδιορι σμός (όπως σλαβομακεδονι κή), που δηλώνει όπ πρόκειται για Μέρος.

Η γρίπη των… εκλογών και οι πρόωροι… χοίροι

Δύο θέματα κυριαρχούν στην τηλεοπτική επικαιρότητα των «δελτίων των οκτώ», τις τελευταίες εβδομάδες: η γρίπη των χοίρων και οι πρόωρες εκλογές.
Μέχρι και το ΕΣΡ παρενέβη για τη διαχείριση της γρίπης. Μια χώρα που ισχυρίζεται ότι διαθέτει εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπισής της, αδυνατεί να αντιμετωπίσει την τηλεοπτική της πανδημία. Καθημερινά συναντώ ανθρώπους, φίλους, πολίτες οι οποίοι μου εκφράζουν την απέχθεια τους για «τα κανάλια», που δυστυχώς οι πρωταγωνιστές τους έχουν ταυτιστεί μονοπωλιακά με τη δημοσιογραφία χωρίς στην ουσία να έχουν καμία απολύτως σχέση. Ο κόσμος έχει βαρεθεί τη γρίπη πριν καν αυτή ακόμη έρθει στη χώρα μας. Τι θα σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι ακριβώς έλεγε εκείνο το παραμύθι με το πρόβατο που έκανε πλάκα ότι έρχεται ο λύκος και τρέχανε όλοι να το βοηθήσουν όμως μια – δυο – τρεις πλάκα, όταν την τέταρτη ήρθε στα σοβαρά ο λύκος δεν έπαιρνε κανείς το πρόβατο στα σοβαρά…
Καλά, για τις πρόωρες εκλογές που είχαμε πρωτακούσει ότι θα γινόταν τον Μάρτιο του 2008 (!!!) –θυμάστε;- έξι μόλις μήνες μετά την εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου του 2007, ούτε λόγος. Στο μέσο τη κυβερνητικής θητείας, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα και δίνει και καμιά παροχή επιτέλους στο λαό και η αντιπολίτευση την καταγγέλει για παροχολογία! Είναι εκνευριστικά αστείο! Κοντεύουμε να πάθουμε το απλό: να μην πιστεύουμε στα μάτια μας. Να βγει δηλαδή ο πρωθυπουργός και να ανακοινώσει ότι τον Οκτώβριο πάμε σε εκλογές και να περιμένουμε ν’ ακούσουμε τι θα πουν τα κανάλια –όχι τίποτα, να το επιβεβαιώσουμε βρε παιδιά…
Κάπως έτσι, λοιπόν, καταντήσαμε. Να πελαγοδρομεί το σοβαρό στο πέλαγος του γελοίου. Να υπομένει ένας ολόκληρος λαός την ανοησία των καναλιών, τις σκοπιμότητες των μεγάλων συμφερόντων, τη μετριότητα των πολιτικών.
Άπαντες είναι βέβαιοι ότι οι ευρωεκλογές έστειλαν μήνυμα. Μόνο που το μήνυμα δεν ήταν μόνο ένα, ήταν πολλά, πολλά προς πολλούς: προς την κυβέρνηση, προς την αντιπολίτευση, προς τα μικρότερα κόμματα, προς τους δημοσιογράφους. Ο κόσμος τους βαρέθηκε όλους. Στην Ελλάδα του 2009, στην Ελλάδα που διαθέτει τόσες στρεβλώσεις όσες και οι παραλίες της, φαίνεται ότι οι περισσότεροι δεν το ‘πιασαν. Δυστυχώς. Και συνεχίζουν τα ίδια λάθη. Το κρίμα είναι ότι θα την πληρώσουμε πάλι εμείς, ο λαός.

…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

• Η συναυλία που θέλω να είμαι εκεί οπωσδήποτε: στις 7 Σεπτεμβρίου, στην Καλογρέζα, το αφιέρωμα στα 50 χρόνια στιχάκια του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Η «εθνική Ελλάδος τραγουδιού» θα είναι στη σκηνή. Όλες οι φίρμες: Νταλάρας, Αρβανιτάκη, Αλεξίου, Μητροπάνος, Πρωτοψάλτη, Γλυκερία κ.ά. Ό,τι και να λέμε, ο άνθρωπος «έγραφε» -όχι μόνο αυτός, κι άλλοι, λίγοι αλλά καλοί. Αλλά συνήθως τα αφιερώματα γίνονται μετά την «αναχώρηση» του καλλιτέχνη…
• Τι χάος είναι αυτό με τις διοικήσεις των πολιτιστικών φορέων; Πόσο ακόμη θα περιμένουν ακέφαλε φορείς όπως η Όπερα Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Φωτογραφίας, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (που μας αφορά λόγω Διεθνούς Έκθεσης;).
• Η στήλη είχε επισημάνει ότι «μαγκιά» για τον νέο τότε ΥΠΠΟ Αντώνη Σαμαρά θα είναι στο πέρασμά του από «μηδενκλασάτο» υπουργείο προς κάποιο πρωτοκλασάτο, να αφήσει καλό ίχνος. Και δικαιώθηκε. Είδες τι παίζεται με το «νέο» κινηματογραφικό νομοσχέδιο; Είδες νταβαντούρι με Τσακίρογλου; Είδες μπελάδες με το ταινιάκι του Γαβρά; Η ζωή στη Μπουμπουλίνας δεν είναι κάθε μέρα νέο Μουσείο Ακρόπολης…
• Αν ζούσε ακόμη ο μακαριστός Χριστόδουλος και τολμούσε να ανοίξει τας πύλας τους για το φιλμάκι του Γαβρά, θα τον είχαν πάρει σηκωτό από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Ευτυχώς τώρα έχουμε Ιερώνυμο και οι κραδασμοί απορροφώνται πιο εύκολα. Τι διάολο είναι αυτό το φιλμάκι που πρέπει καλά και ντε να παίζει κι ας μας χέζει πατόκορφα και διεθνώς ο σκηνοθέτης του; Το φόρτωσαν στην plasma και δεν μπορούν να του κάνουν download;
• Και βγαίνει, λοιπόν, η Όπερα –στα συρτάρια έτοιμο το σχέδιο για την ανεξαρτητοποίησή της από το ΚΘΒΕ- και ανακοινώνει «πρόγραμμα», τρεις παραγωγές, χωρίς να ξέρει πού και πότε ακριβώς θα τις ανεβάσει. Γιατί; Διότι δεν υπάρχει διοίκηση, πρόεδρος και μέλη να συνεννοηθεί με το ΚΘΒΕ!
• Αλλά κι εσύ ρε φίλε γιατί μας ανακοινώνεις το μη ανακοινώσιμο;
• Ρωτάει ο απολίτιστος: πως γίνεται ένας ΥΠΠΟτης να έχει σε εκκρεμότητα τόσα δ.σ.; Κι αν δεν έχει «δικούς του» ας ανανεώσει τους παλιούς. Είναι προτιμότερο… επικοινωνιακά για τον ίδιο.
• Άσε το άλλο, το ΕΚΕΒΙ. Αδιαφορία για τον Μάρκαρη και το συμβούλιό του, που η θητεία τους έληξε το Μάιο, τι θα γίνει με την Κατρίν Βελισάρη που η θητεία της λήγει τέλη του χρόνου; Ε τέλει τι θα γίνει με την Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης όταν η αρχιτεκτόνισσά του καλείται να λειτουργήσει σε τέτοια αβεβαιότητα; Δεν ξέρω ποιος συμβουλεύει τον ΥΠΠΟτη Σαμαρά, όμως κάτι δε μου κολλάει.
• Κι άλλο νταμάρι προσπαθεί να γίνει θέατρο. Στο Ωραιόκαστρο. Καλό αυτό. Μόνο να μην το πούνε Γης. Ας το πούνε των ανθρώπων. Εξάλλου, στα νταμάρια αυτοί υποφέρανε.
• Ακροάσεις «επαγγελματιών ηθοποιών» πραγματοποιεί το ΚΘΒΕ, Κυριακή 23 και Δευτέρα 24 Αυγούστου, στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου. Θα τους χρειαστεί, λέει το Δελτίο Τύπου για τις χειμερινές του παραγωγές. Τον Χατζάκη τον ρώτησαν;
• Λέμε τώρα… Ο οποίος Χατζάκης ξεθάρρεψε και άρχισε τις συνεντεύξεις από δω κι από κει. Καλά τα λέει, αποφασισμένος φαίνεται, να δούμε πόσο αποφασισμένοι είναι οι από πάνω του.
• Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στην Αρχαία Αγορά της Σαλονίκης και μπορούμε, λέει, να την επισκεφτούμε ολόκληρη, όχι μόνο το Ωδείο κλπ. Τι να πας, αφού με την κρίση που υπάρχει στη νέα αγορά δεν υπάρχει περίπτωση να ψωνίσεις; Μπιιιιιιζ

Plaudite, amici, comedia finita est*

Του Θεόδωρου Κουτρούκη**

Είναι γνωστό ότι μετά τη συνταγματική αναθεώρηση του 1986, που στέρησε την προεδρία της δημοκρατίας από τις ρυθμιστικές της αρμοδιότητες - το πολίτευμα έχει μετατραπεί σε πρωθυπουργικό και κυρίως σε κομματοκεντρικό. Έτσι, η κομματοκρατία –που, φευ, συχνά ταυτίζεται με τη δημοκρατία- γίνεται κυρίαρχη δύναμη και στρεβλώνει την έννομη τάξη, την κοινωνία και το κράτος.
Δραστικές παρενέργειες αυτής της ανέλιξης στο πολίτευμα είναι πως η κοινωνία των πολιτών στερείται την αυτονομία της, ενώ οι κομματικοί οργανισμοί μετουσιώνονται σε ανεξέλεγκτα κέντρα ισχύος, που διαδραματίζουν αμφιλεγόμενους ρόλους όπως εκείνον του διευκολυντή προσλήψεων στον κρατικό μηχανισμό ή του εξυπηρετητή ημετέρων σε διαγωνισμούς δημόσιων έργων. Επιπλέον, οι πολυποίκιλες συσσωματώσεις των επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων συχνά μετατρέπονται σε πολιορκητικό κριό του κάστρου της εξουσίας, που οι πολιτικοί οργανισμοί επιδιώκουν να εκπορθήσουν. Με αυτόν τον τρόπο τα κόμματα εδραιώνουν ένα διακομματικό μηχανισμό προνομίων, συνδιαλλαγής και ασύδοτων δραστηριοτήτων.
Επιπλέον η απόλυτη κυριαρχία των κομμάτων εργαλειοποιεί τους θεσμούς, μια και αυτό που έχει πλέον σημασία είναι πώς το κάθε κόμμα θα κερδίσει την επόμενη εκλογική αναμέτρηση και όχι τόσο το πώς θα διαχειριστεί τα κολοσσιαία προβλήματα της χώρας. Έτσι, τηρουμένων των αναλογιών, τουλάχιστον στα κόμματα εξουσίας υφίσταται μια εντυπωσιακή ταυτότητα στόχων, συμφερόντων και πρακτικών.
Έτσι, καλός πρωθυπουργός θεωρείται εκείνος που ως φανταιζί ταχυδακτυλουργός θα ανασύρει από το καπέλο του στον πιο επωφελή πολιτικά χρόνο τις πρόωρες εκλογές, ενώ αποτελεσματικός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης λογίζεται αυτός που ως επιδέξιος ζογκλέρ θα καταφέρει να προκαλέσει εκλογές με αφορμή την προεδρική εκλογή. Οι ικανότητας των πολιτικών αρχηγών να αντιμετωπίσουν τις επιτακτικές ανάγκες της χώρας όπως είναι η ικανότητα διαχείρισης συγκρούσεων, διαπραγμάτευσης, διοίκησης και λήψης αποφάσεων φαίνεται πως είναι μάλλον δευτερεύουσας σημασίας για την κουστωδία των κομματικών στελεχών. Σε αυτή τη διακωμώδηση του πολιτεύματος και των θεσμών το φιλοθεάμον κοινό δείχνει ιδιαίτερα κουρασμένο από την αδιάκοπη επανάληψη του ίδιου έργου. Επομένως, δε θα πρέπει να αποκλειστεί –αν και όχι στην ίδια κλίμακα- η επανάληψη της αδιαφορίας των πολιτών, όπως αυτή καταγράφηκε στις τελευταίες ευρωεκλογές…

*Χειροκροτήστε, φίλοι μου, Η κωμωδία τελείωσε!

**Ο Θ. Κουτρούκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Κλείσαμε;

Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου

Με τη λογική της ισόρροπης ανάπτυξης, η γνωμοδοτική επιτροπή του υπουργού Καλαφάτη - για την μετεγκατάσταση της ΔΕΘ - την «πάει» δυτικά. Αυτή κι αν είναι λογική. Δηλαδή, για να αναπτυχθεί η Σίνδος ή ο Λαγκαδάς, πρέπει να υποβαθμισθεί ο εθνικός εκθεσιακός φορέας στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος όμως αναπτύσσεται σταθερά και απρόσκοπτα, τα τελευταία χρόνια, στην Αθήνα!
Δηλαδή, εντελώς τυχαία - αυτό το ισόρροπο – γέρνει σαφώς προς όφελος της πρωτεύουσας αλλά φαντάζομαι θα το ισορροπήσει στο μέλλον μια άλλη γνωμοδοτική επιτροπή.
Προς το παρόν, το θέμα είναι , ότι με την ίδια ακριβώς φιλοσοφία, αυτής της ισόρροπης ανάπτυξης, ιδρύθηκαν σχολές ΤΕΙ στα όρη στα άγρια βουνά, προκειμένου να ενδυναμωθούν - κυρίως οικονομικά- οι τοπικές κοινωνίες. Δηλαδή έβαλαν τους σπουδαστές, τα παιδιά μας, να κάνουν τη δουλειά άλλων και μάλιστα με κίνητρο πτυχίο αμφιβόλου αξίας - έναντι των ΑΕΙ - και συζητήσιμης σημασίας στην αγορά εργασίας.
Όμως το αυτό…έργο, έχουμε ξαναδεί και στις μονάδες νεοσυλλέκτων. Και πάλι προς όφελος - κυρίως οικονομικό - της ακριτικής χώρας και των κατοίκων της (φυλάνε Θερμοπύλες κ.τ.λ.) έγινε πάλι της ισόρροπης ανάπτυξης, αν και οι στρατιωτικοί γενικώς δεν φημίζονται ούτε για τα μεγάλα τους έσοδα, ούτε για τα μεγάλα τους έξοδα.
Κακά τα ψέματα, το ζύγιασμα, μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, δεν είναι εύκολη δουλειά. Πχ πως να στηρίξεις την Κοζάνη και τη Δ. Μακεδονία που πνίγονται από ρύπους, αν δεν κάνεις προσλήψεις κατοίκων με αναπνευστικά προβλήματα;
Έτσι ο Λαγκαδάς μπορεί να μην έχει συγκοινωνίες, όπως έχει καταγγείλει και ο νομάρχης Ψωμιάδης όμως δεν αποκλείεται να έχει κοτζάμ ΔΕΘ. Δηλαδή ανεβάζει κατά πολύ τον πήχη, αφού από τις ζωοπανηγύρεις των περασμένων δεκαετιών, ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τα τελευταία επιτεύγματα της παγκόσμιας αγοράς
Όπως άλλωστε και η Σίνδος. Δίπλα στη Βιομηχανική περιοχή της Θεσσαλονίκης, όπου στεγάζεται και το ΤΕΙ πρέπει να αρχίσει να συνηθίζει την ιδέα ότι δεν θα «κάνει» μόνο για μονάδες απεξάρτησης ούτε για συνάξεις αγροτών λίγο πριν κλείσουν τα διόδια Μαλγάρων. Το αντίθετο. Μπορούν και στα μεγάλα γεγονότα και μάλιστα μακριά από τα μποτιλιαρίσματα του Αεροδρομίου, τα κέντρα διασκέδασης της ανατολικής Θεσσαλονίκης, τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα των Βαλκανίων, το νοσοκομείο πολυτελείας και τις θάλασσες της Χαλκιδικής.
Όμως απορίας άξιο είναι γιατί τότε που διεκδικούσαμε την ΕΧΡΟ (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) η περιοχή της Σίνδου κρίθηκε ακατάλληλη; Επίσης γιατί ο Λαγκαδάς όταν εμφανίσθηκε, με έναν πρόχειρο φάκελο – σε σχέση με αυτόν του ΑΠΘ – δεν προκάλεσε κανένα ενδιαφέρον;.

Ο Ρατατούλης πνίγηκε...

Πέμπτη, 13 Αυγούστου, βόλτα στην παλιά παραλία, στη θάλασσα μπροστά στο βιβλιοπωλείο "Πρωτοπορία", και δέκα μέτρα πιο κάτω, προς την Αριστοτέλους, τα πιτσιρίκια φώναζαν "Ο Ρατατούλης πνίγηκε, ο Ρατατούλης πνίγηκε!" καθώς τα κουφάρια 4-5 ποντικών επέπλεαν στην επιφάνεια για να μας θυμίζουν (σε μας τους ιθαγενείς και τους τουρίστες) ότι τα "ποντίκια" αλωνίζουν στη θάλασσα αυτής της πόλης. Αλήθεια, τι κάνουν οι αρμόδιοι για το "υπέροχο" αυτό θέαμα;

Barcelona!

Οι ρομαντικοί του '80 σε χαιρετούν...

Για τους νεότερους το όνομα Ρενάτο μπορεί να μην λέει τίποτε. Σε εμάς θυμίζει το αξέχαστο ντουέτο των αρχών της δεκαετίας του '80 που έκανε μια (και μοναδική) τεράστια επιτυχία στην Βρετανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι "Ρενέ και Ρενάτο" τραγούδησαν το θρυλικό "Save Your Love" που κατέκτησε την πρώτη θέση των βρετανικών charts τα Χριστούγεννα του '82 και παρέμεινε εκεί, ακλόνητο, για τέσσερις ολόκληρες εβδομάδες. Το τραγούδι και η γενικότερη σκηνική παρουσία του ντουέτου ήταν τόσο κιτς, τόσο κακόγουστη, που έγινε θρύλος μόνο για αυτό.
Ο Renato Pagliari, ο ευτραφής Ιταλός που ξαφνικά έγινε σταρ, έχασε την μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 69 ετών. Ο Ρενάτο πήγε στην Αγγλία σαν μετανάστης και πριν εκτοξευθεί στα charts ήταν ένας απλός σερβιτόρος.

Περισσότερα στο Foreign Press

Μια ακόμη πομπή του Αττίλα

Κείμενο του Μιχάλη Θεοδώρου, από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ της Κύπρου (12/08/2009)

Είδαν το σπίτι τους στο Βαρώσι, 35 χρόνια μετά την κατάληψη της πόλης

Διαδικτυακή επιστροφή

Με ένα κλικ, βρέθηκαν στο σπίτι τους: η οικογένεια Γιώργου Θεοδώρου άνοιξε χτες τον υπολογιστή της, συνδέθηκε με το διαδίκτυο και έφτασε στο σπίτι της στην Αμμόχωστο με 24 φωτογραφίες

Το 1987, ο Hans Ackerman, Αυστριακός ειρηνευτής στη Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (ΟΥΝΦΙΚΥΠ) ανέβηκε στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας Ριβιέρα, όπου στεγάζεται το αρχηγείο του 4ου τομέα ελέγχου της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην Αμμόχωστο ή όπως επισήμως καλείται μετά το 1974, Στρατόπεδο Στρατηγού Στεφανίκ. Εκεί, ο Αυστριακός ειρηνευτής έσπασε την σφραγισμένη πόρτα του διαμερίσματος υπ' αριθμόν 31 και εισήλθε στο εσωτερικό του, βλέποντας μια άλλοτε κατοικία ανθρώπων να έχει μετατραπεί σε περιστεριώνα. Είκοσι ακριβώς χρόνια μετά, μία 23χρονη καλλιτέχνις από την Σλοβακία, φτάνει στην Αμμόχωστο και μπαίνει μέσα στο ίδιο εκείνο σπίτι, καθώς κατά πάσα εύλογη πιθανότητα, όλα τα υπόλοιπα διαμερίσματα της πολυκατοικίας-αρχηγείου παρέμειναν σφραγισμένα, με εξαίρεση τους δύο πρώτους ορόφους, όπου και φιλοξενείται η δύναμη της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Αυστριακός ειρηνευτής απευθύνθηκε στην Πρεσβεία της Κύπρου στη Βόννη, ζητώντας πληροφορίες για τις τύχες μιας οικογένειας, τις φωτογραφικές αναμνήσεις της οποίας περισυνέλεξε ανάμεσα σε περιττώματα περιστεριών εντός του διαμερίσματος. Ο τότε διπλωμάτης στην Πρεσβεία της Βόννης και νυν πρέσβης της Κύπρου στην Ουάσιγκτον, Εύρος Ευρυβιάδης, αναγνώρισε στις φωτογραφίες που είχε μαζέψει ο Αυστριακός ειρηνευτής, τον τότε λειτουργό στην Υπηρεσία Εκλογών και νυν διευθυντή στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, Γιώργο Θεοδώρου. Κάπως έτσι, οι αναμνήσεις μιας οικογένειας βρήκαν τον δρόμο να φτάσουν σε εκείνους, στους οποίους σήμαιναν κάτι τι πιο ουσιαστικό από την φθορά που φέρει η διαδρομή του χρόνου. Είκοσι και κάτι χρόνια μετά το 1987, διαφορετικές φωτογραφίες, φτάνουν στην ίδια οικογένεια, σημαίνοντας όχι τη νοσταλγία των ευτυχισμένων ημερών τους στην Αμμόχωστο, αλλά την αδιαπραγμάτευτη παροντική πληγή της αδυναμίας να φτάσουν στο σπίτι τους.

Βαρωσιώτικες αναζητήσεις
Το email με τη διεύθυνση www.flickr.com/photos/34033431@N02/show/ κυκλοφορούσε από την περασμένη Κυριακή μεταξύ Αμμοχωστιανών, οι οποίοι σε καθημερινή βάση συνηθίζουν να κάνουν google τις λέξεις Varosha και Famagusta. Η ιστοσελίδα της γνωστής εταιρείας φιλοξενίας φωτογραφιών, πρόβαλλε φωτογραφίες του μέλους της betakarotenova, σε τρεις θεματικές ενότητες. Η μεγαλύτερη εξ αυτών των θεματικών ενοτήτων, με σύνολο 44 φωτογραφίες, φέρει το όνομα Varosha, Cyprus. Και από τις 44 φωτογραφίες της betakarotenova, οι 24 απομνημονεύουν το σπίτι της οικογένειας του Μιχάλη Κόκκινου, πενθερού του Γιώργου Θεοδώρου. Χτες, στις προσωρινές εγκαταστάσεις του σωματείου Ανόρθωσις Αμμοχώστου, ο διευθυντής του προσφυγικού σωματείου Ανδρέας Βραχίμης έβλεπε για πολλοστή φορά τις φωτογραφίες αυτές στην ιστοσελίδα του flickr. Από το Σάββατο το πρωί της 8ης Αυγούστου είχε ενημερωθεί από τον αδελφό του για το ανέβασμα των φωτογραφιών στο διαδίκτυο, το οποίο συνέβη τον περασμένο Φεβρουάριο. Και από τα γενικά πλάνα κτηρίων της περίκλειστης πόλης, ο Ανδρέας Βραχίμης είχε αναγνωρίσει το δικό του σπίτι επί της οδού Αργυρού Νικόλα. Συναντώντας χτες, στα γραφεία της Ανόρθωσις, τον εκτελεστικό σύμβουλο του σωματείου, Ντίνο Τουμαζή, ο Ανδρέας Βραχίμης ρώτησε τον κατά λίγα χρόνια μεγαλύτερό του στην ηλικία άντρα, αν γνωρίζει το νιόπαντρο ζευγάρι της φωτογραφίας, στο οποίο λογικά θα έπρεπε να ανήκει και το εγκαταλειμμένο διαμέρισμα. Η απάντηση του Ντίνου Τουμαζή δεν έφτασε αμέσως. Μετά από λίγο όμως, προσδιόρισε στη φυσιογνωμία του εικονιζόμενου, τον Γιώργο Θεοδώρου. Μόλις αναγνωρίστηκε η ταυτότητα του εικονιζόμενου, ο Ανδρέας Βραχίμης κάλεσε τον Γιώργο Θεοδώρου στο τηλέφωνο, για να τον πληροφορήσει για την ύπαρξη των φωτογραφιών, προειδοποιώντάς τον "να πιει βάλιουμ πριν να ανοίξει την ιστοσελίδα". Κάπως έτσι, η οικογένεια του Γιώργου Θεοδώρου έμελλε να υποστεί το χειρότερο είδος επιστροφής στο σπίτι της: μια ψηφιακή επιστροφή, σημαινόμενο της οποίας δεν είναι ούτε η νοσταλγία των ημερών πριν τον εκτοπισμό ούτε η διαφθορά του χρόνου, αλλά απλώς η απελπισία, που αφήνει η αδυναμία να φτάσει κανείς στο σπίτι του.

Μια Σλοβάκα στο Βαρώσι
Το ψευδώνυμο betakarotenova του χρήστη, που εμφανίζεται στην ιστοσελίδα του flickr, όπου βρίσκονται οι φωτογραφίες από το σπίτι του Μιχάλη Κόκκινου, δεν συνοδεύεται από τα πραγματικά στοιχεία εκείνου που ανέβασε τις φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Επαναλαμβάνεται ωστόσο το ίδιο ψευδώνυμο, στην ιστοσελίδα youtube, φιλοξενώντας τις εικαστικές εργασίες μιας Beata Kolbasovska, 25χρονης σήμερα, εικαστικού καλλιτέχνιδας από την πόλη Κόζιτσε της Σλοβακίας. Δεδομένου του γεγονότος ότι τον 4ο τομέα επιτήρησης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, δηλαδή εκείνον της Αμμοχώστου, ανέλαβαν από τον Ιούνιο του 2001, δυνάμεις υπό σλοβακική, ουγγρική και κροατική διοίκηση (αντικαθιστώντας την προηγούμενη σλοβενική, αυστριακή και ουγγρική διοίκηση), θα μπορούσε να εξαχθεί το επισφαλές συμπέρασμα ότι η Μπεάτα Κολμπάσοφσκα, προσκλήθηκε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 2007 από ομοεθνή της, που υπηρετούσε στην ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Οπότε η εικασία, θα μπορούσε να γραφτεί ως εξής: φτάνοντας στην περίκλειστη πόλη, η Μπεάτα Κολμπάσοφσκα εισήλθε στο εσωτερικό του μόνου διαμερίσματος, οι πόρτες του οποίου δεν ήταν σφραγισμένες με ξύλα και σίδερα. Εκεί τράβηξε 24 φωτογραφίες.

Η πληγή της εικόνας
Το email με τη διεύθυνση της ιστοσελίδας, όπου έχουν ανεβεί οι 24 φωτογραφίες από το σπίτι της οικογένειας Κόκκινου, έφτασε χτες και στον "Π". Προηγουμένως, η πληροφορία για την ύπαρξη των φωτογραφιών είχε ήδη φτάσει στον γράφοντα. Συνομιλώντας με την Μαρίνα Θεοδώρου, σύζυγο του Γιώργου Θεοδώρου και κόρη του Μιχάλη Κόκκινου, κάθε μια φωτογραφία από την εγκατάλειψη και τη διαφθορά του χρόνου, που αποπειράθηκε να συλλάβει η φωτογράφος, νοηματοδοτήθηκε. Ο μπουλούκος-γάτα χρησίμευε ως πιτζαμοθήκη και ήταν δώρο της μητέρας της από το Λονδίνο, όταν ο Μιχάλης Κόκκινος πήγε στην πρωτεύουσα της Αγγλίας για να λάβει αναγνωρισμένο πτυχίο Αρχιτεκτονικής, καθώς είχε σπουδάσει μέσω αλληλογραφίας. Το εφηβικό δωμάτιο της Μαρίνας Θεοδώρου ήταν επίσης παρόμοια με τις μνήμες της τοποθετημένο στον χώρο. Το κρεβάτι παρέμεινε ακίνητο παράλληλα στη θάλασσα με όλα τα παράθυρα απέναντί του να βλέπουν γαλάζιο. Η ψωμοθήκη της γιαγιάς στην κουζίνα έμεινε στην ίδια θέση που την είχαν αφήσει το 1974, με τα άδεια ράφια στο πλάι της να θυμίζουν τον χώρο που φιλοξενούσε κάποτε τον καφέ και τη ζάχαρη. Ένα άδειο κάδρο της Σλοβάκας φωτογράφου θυμίζει στη Μαρίνα Θεοδώρου μια φωτογραφία που τραβήχτηκε εκεί με την ίδια πρωταγωνίστρια ως νύφη. Και στο καθιστικό, η μπλε πολυθρόνα χωρίς μαξιλάρες χάσκει ηλίθια σε έναν χώρο που φιλοξενεί όχι πια οικογένειες ανθρώπων, αλλά πουλιών. Ο Γιώργος Θεοδώρου είναι ο πατέρας μου. Η Μαρίνα Θεοδώρου το γένος Κοκκίνου είναι η μητέρα μου. Ο Μιχάλης Κόκκινος είναι ο παππούς μου, ο οποίος ακόμα δεν έχει πληροφορηθεί την ύπαρξη των πρόσφατων φωτογραφιών από το σπίτι του. Εγώ είμαι ο δημοσιογράφος που μεταφέρει την είδηση.

Χρώματα Εποχής!

Τα G-Hotels και η Τέχνη του Επικοινωνείν σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο «Χρώματα Εποχής» της Σμαρώς Κεσσοπούλου, το Σάββατο 22 Αυγούστου 2009 και ώρα 20.30, στην αίθουσα Τέχνης του Athos Palace Hotel στην Καλλιθέα Χαλκιδικής. Η έκθεση πραγματοποιείται στα πλαίσια της διοργάνωσης «G-Hotels Culture Events».

Διάρκεια έκθεσης έως 4 Σεπτεμβρίου
Ώρες λειτουργίας 18.00-24.00
Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες στο τηλ. 6945-045125

ΣΜΑΡΩ ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
«ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΠΟΧΗΣ»
Το γαλάζιο του Αιγαίου, το καφέ των Κυκλάδων, το κίτρινο που έχουν τα στάχια, το λευκό της Δωδεκανήσου, το τυρκουάζ του Τορωναίου, το πράσινο της Κασσάνδρας. Χρώματα Ελλάδας, καθαρά, αγνά, έντονα, πρωτόλεια, γεμάτα φως, χρώματα με τον ήλιο μέσα τους. Επίσης το καλοκαίρι, μια εποχή που την περιμένουμε με προσμονή αλλά και ανάμνηση μαζί. Τοπία που θυμίζουν στιγμές, τόποι που ορίζουν βιώματα ανεξίτηλα σαν χρώματα. Και συνάμα προσδοκία, ελπίδα, ελευθερία, μελωδία, γαλήνη. Φωτογραφίες ψυχής με χρώματα εποχής, γραμμές θολές όπως ένα όνειρο, χωρίς αρχή και δίχως τέλος, μια διαρκής παλινδρομική πορεία στον προσωπικό χρόνο του καθενός. Οδηγός στη δουλειά της δημιουργού είναι το χρώμα και τα παιχνίδια με το φως. Υπαινικτικά παραστατική, εστιάζει στην ατμόσφαιρα παρά στην ύλη. Εικόνες που δίνουν την εντύπωση του αφηρημένου ενώ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η απόλυτη παράσταση. Από τεχνικής πλευράς, η πινελιές της αναδεικνύουν το κοντράστ των χρωμάτων και φυσικά τη δύναμή τους.

Πολιτικός καιροσκοπισμός

Σε τούτη χώρα παραδοσιακά εύκολα ξεχνάμε, δεν θυμόμαστε ούτε τι φαγητό φάγαμε χθες. Τουλάχιστον η πλειοψηφία. Αυτή η κρίσιμη πλειοψηφία που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Το 1989, ένας ευφυής πολιτικός ερχόμενος με φόρα από το αξιοπρεπές παρελθόν, ο αείμνηστος Θανασάκης όπως τον αποκαλούσαν «εχθροί» και φίλοι Κανελλόπουλος, είχε συνδράμει στα κομματικά της ΝΔ εκδίδοντας ένα έντυπο για το κόμμα που τότε προσπαθούσε να γκρεμίσει τον τότε παντοδύναμο Ανδρέα Παπανδρέου. Αν η μνήμη μου δεν μου απατά, ο τίτλος του εντύπου –κάπου πρέπει να το ‘χω στα μπαούλα της μνήμης- ήταν «πολιτικός καιροσκοπισμός» ή κάτι τέτοιο. Μέσα παρέθετε τι έλεγε ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση και τι έκανε ως κυβέρνηση. Προφανώς ο Κανελλόπουλος δεν φοβόταν ότι και το δικό του κόμμα άλλα θα έλεγε τότε ως αντιπολίτευση και άλλα θα έκανε αν έβγαινε κυβέρνηση. Δεν υπήρχε και η ιδιωτική τηλεόραση, ούτε το ίντερνετ που βρίσκει πια κανείς τα πάντα. Είναι σφόδρα πιθανόν ο Κανελλόπουλος, με μακρά εμπειρία στα πολιτικά πράγματα του τόπου, να θεωρούσε ότι κάτι άλλαζε στην Ελλάδα που έβλεπε στο Μάαστριχτ του 1992 μια κοσμογονική αλλαγή να επέρχεται, μια αλλαγή που ερχόταν από την Ευρώπη και δεν θα σήκωνε πια ψεύτικες υποσχέσεις και λαθρόβιους στην πολιτική.
Τώρα πια κανείς δεν θέλει να θυμάται τι έλεγε ο αντίπαλός του κάποτε και τι λέει σήμερα, από φόβο ότι αν το κάνει θα σκάψει και το δικό του λάκκο.
Η σημερινή, λοιπόν, κρίσιμη πλειοψηφία λέγεται ότι είναι έτοιμη να κάνει πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου τον άνθρωπο που ως υπουργός Εξωτερικών υποστήριξε την προσέγγιση με την Τουρκία στις «χαμηλές πολιτικές», αφήνοντας τις «υψηλές» στο έλεος της Άγκυρας –που συνηθίζει να μην δείχνει ποτέ κανένα έλεος. Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης και του κόμματος ή δεν πιστεύει ή δεν μπορεί να εστιάσει στην ταυτότητα του συγκεκριμένου πολιτικού που έχει δώσει απτά δείγματα για το τι περιμένει την Ελλάδα έτσι και εκλεγεί πρωθυπουργός.
Καλά που είναι και κάτι blogs –taxalia.blogspot.com, αν δεν κάνω λάθος- που μας θυμίζουν κάπου κάπου τη μεγάλη αλήθεια. Τουλάχιστον για να τη γνωρίζουμε όταν προσέλθουμε στην κάλπη.
Στις 23/11/2002, λοιπόν, ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα Χουριέτ απευθυνόμενος στον… τουρκικό λαό –ή μήπως στους στρατηγούς;- μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Πράγα: «Αγωνιζόμαστε για εσάς. Προσπαθούμε να πείσουμε Γερμανία, Γαλλία. Η Γερμανία είναι δύσκολη περίπτωση. Αγωνιζόμαστε να πάρουμε ημερομηνία (σ.σ. έναρξης των συνομιλιών ένταξης) στην Κοπεγχάγη. Υπάρχουν όμως μερικά προβλήματα. Δεν σκέφτονται όλοι σαν εμάς. Ειδικά η Γερμανία είναι κάθετα αντίθετη. Η Γαλλία το ίδιο. Είναι πολύ σημαντικό να πειστεί η Γερμανία. Αν πειστεί αυτό θα γίνει εφικτό»!!!
Οι δηλώσεις αυτές δικαιώνουν τον Θανασάκη Κανελλόπουλο που μιλούσε για πολιτικό καιροσκοπισμό και απεικονίζουν ακριβώς το πρόβλημα της Ελλάδας: καμία εθνική πολιτική δεν υπηρετείται με συνέπεια και σοβαρότητα, κυρίαρχες είναι οι προσωπικές πολιτικές και οι ατομικές επιδιώξεις. Αυτές είναι που οδηγούν σε αποθράσυνση, εντάσεις και θύματα όπως ο Ισαάκ, ο Σολωμού, το Κυπριακό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.

…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

• Τελικά και ο πολιτισμός θέλει τα μπάνια του. Και τον Αύγουστο, που λένε, δεν έχει όχι ειδήσεις, ούτε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εντός σχεδίου πόλεως φυσικά. Γιατί στα πέριξ… Μια βδομάδα – δεκαπέντε μέρες χρειάζεται μια πόλη ενός εκατομμυρίου για να μετακομίσει 100-150 χιλιόμετρα μακριά.
• Καλά που μας άφησε χρόνους κι ο Μάικλ και έχουμε… ειδήσεις για όλο το καλοκαίρι. Να, πάλι αγωνία για το ποιος θα κρατήσει τα τρία ορφανά. Η 79χρονη μητέρα του ποπ σταρ είναι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά (τι καλό να βρουν τα καημένα μετά και την κηδεία – συναυλία;) ενώ δεν πρέπει να ανησυχούμε ότι η οικογένεια του τεθνεώτος θα μείνει άφραγκη. ΟΚ λοιπόν. Δεν ανησυχούμε.
• Δεν πρόλαβαν να τον ανακοινώσουν τα «Θέρμης Δρώμενα», τον ξε-ανακοίνωσαν! Ο λόγος για τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς, ο οποίος ήταν να τραγουδήσει στις 3 Σεπτεμβρίου στο Φράγμα της Θέρμης. Τελικά αυτό δεν θα γίνει και λίγες μέρες αργότερα θα τα δώσει όλα στο φεστιβάλ της ΚΝΕ –που απ’ όσο μαθαίνω θα ‘χει και «επιδοτούμενο» εισιτήριο. Απ’ το ΥΠΠΟ; Όχι βέβαια, απ’ το κόμμα…
• Οι πληροφορίες μου λένε ότι άλλα είχαν συμφωνηθεί και άλλα έγιναν τελικά. Εν πάσει περιπτώσει, όποιος θέλει να δει και να ακούσει τον παγκόσμιο Σέρβο, θα έχει την ευκαιρία αρκεί να κρατά κόκκινη σημαιούλα…
• Και μετά σου λεν Αντώνη ότι το ΥΠΠΟ είναι τελευταίο προτελευταίο τη τάξη υπουργείο… Σε ποιο υπουργείο ξιφουλκούν οι διανοούμενοι και οι μενταλιστές για ένα βίντεο; Ξέρεις τι θα πει Παυλόπουλε και Παπαθανασίου να σου τη λέει δημοσίως ο Γαβράς; Ξέρεις; Ποιος Αλμούνια και πράσινα άλογα…
• Βρήκαν θέμα το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσουν για πολιτική που «εκθέτει τη χώρα διεθνώς». Ποια crisis και ποιος ιός…
• Βρήκε ευκαιρία και η Δαμανάκη, σκιώδης που θα λέγαμε κάποτε περί του πολιτισμού, και… να ‘σου πετιέται από ξαρχής, να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι εκθέτει τη χώρα διεθνώς επειδή έχει συντομεύσει την ταινία που η ίδια την έβαλε να παίζει… Είμαστε με τα καλά μας;
• Απορία: με τόσα φεστιβάλ, τόσες εκδηλώσεις, τόσα θέατρα και μουσικές, πού να πρωτοπάς; Και λεφτά να ‘χεις δεν προλαβαίνεις!
• Λογική απορία, σίγουρα κάποιοι θα πιστεύουν ότι κάποτε η αγορά θα… αυτορυθμιστεί –εδώ μπήκαμε Αύγουστο και ακόμη δεν κατάφερε να αυτορυθμιστεί το… καρπούζι! Όμως επειδή αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ στο βαθμό που απαιτείται –πολύ περισσότερο που ο πολιτισμός δεν είναι θέμα απλής μπακαλικής- οι παραγωγοί και οι ατζέντηδες θα συνεχίσουν να υποφέρουν όσο ο πληθωρισμός των εκδηλώσεων αγγίζει το παράλογο.
• Το Τελλόγλειο μας έχει συνηθίσει σε πολύ σπουδαία. Όχι μόνο ο Πικάσο και τα σχέδιά του αλλά και μικρότερα γεγονότα στον διεθνή χάρτη της τέχνης, πλην όμως σοβαρά και σημαντικά για την ίδια τη Θεσσαλονίκη. Να, λοιπόν, που το Σεπτέμβρη φέρνει Χουάν Μιρό (1893-1983), μια έκθεση που προοιωνίζεται εξαιρετικού εδιαφέροντος και θα φέρει πιθανότατα τον Πρόεδρο Παπούλια στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια.
• Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβες διέταξε το κλείσιμο πολλών από τους 34 ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας και ήδη 13 ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί και τηλεοράσεις σίγησαν ενώ 200 άλλοι απειλούνται ότι θα σταματήσουν να λειτουργούν! Για να δούμε αν θα αντιδράσουν οι εγχώριοί μας προοδευτικοί και ο δημοσιογραφικός κόσμος κατά του «λαοπρόβλητου» Τσάβες/ Προς το παρόν, πάντως, του προσφέρουν καλές υπηρεσίες καθώς δεν αναφέρουν καν το όνομά του στα σχετικά ρεπορτάζ για τα αίσχη. Μπιιιιιζ!

Πότε το πρόβατο μπορεί να γίνει και κριάρι…

Διάβασα στην εφημερίδα «Καθημερινή» και στη στήλη του αξιοσέβαστου Αντώνη Καρκαγιάννη, ότι ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος του απέστειλε επιστολή σχετικά με την κυβερνητική πρωτοβουλία για τα ερευνητικά κέντρα. Έμεινα έκπληκτος. Πρώτον, διότι σκέφτηκα ότι για να απευθύνεται ένας πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια εφημερίδα, προφανώς θέλει να ακουστεί αλλά δεν έχει που αλλού να απευθυνθεί –και εννοώ κάποιον υπουργό ή πρωθυπουργό. Δεύτερον, διότι αυτό γίνεται εμφανές από το περιεχόμενο της επιστολής του, στο σημείο που γράφει: «Δέχτηκα διευθυντές του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, τους άκουσα με προσοχή και επείσθηκα για όσα αναφέρω. Ας τους δεχθεί και το υπουργείο, ώστε να ακουστούν τα επιχειρήματά τους. Δεν έχουν προσωπικά συμφέροντα, μόνο την έρευνα υπηρετούν».
Τρίτον, διότι αυτή ακριβώς η ακροτελεύτια παράγραφος της επιστολής αποκαλύπτει εύγλωττα τον τρόπο πολιτικής συμπεριφοράς και λειτουργίας που χαρακτηρίζει το σημερινό πολιτικό σύστημα –και, δυστυχώς, δεν είναι φαινόμενο σημερινό ούτε αφορά μόνο τη σημερινή κυβέρνηση.
Όταν ολόκληροι διευθυντές ερευνητικών κέντρων της χώρας δεν μπορούν να συναντήσουν τον αρμόδιο υπουργό που προωθεί μεγάλες αλλαγές στο κομμάτι της αρμοδιότητάς τους, στη δουλειά τους, στη ζωή τους, αντιλαμβάνεται κανείς τι άθλος είναι να καταφέρνει ένας νομάρχης ή ένας δήμαρχος να κατεβαίνει στην Αθήνα και να γίνεται δεκτός από υπουργούς προκειμένου να λύσει προβλήματα του τόπου του.
Διάβαζα σ’ ένα blog τις προάλλες, νομίζω στα xalia, ότι ο Ωνάσης έλεγε: «Η ναυτιλία μας είναι πρώτη στο κόσμο, γιατί αυτοί που την έφτασαν στη κορυφή βρίσκονται στο εξωτερικό, μακριά από την έπαρση και τη διαφθορά των πολιτικών...». Ότι ο κομματισμός και η γραφειοκρατία στέκουν εμπόδιο στην πρόοδο της Ελλάδας. Μεγάλες αλήθειες. Απλές αλλά μεγάλες.
Αυτό που ζητά με την επιστολή του ο πρώην πρόεδρος μοιάζει αυτονόητη υποχρέωση για την πολιτεία. Όμως, ποιος να δεχθεί τους διευθυντές για τους οποίους παρακαλά ο κ. Στεφανόπουλος όταν για να κλείσουν ραντεβού πρέπει να συνεννοηθούν πρώτα με ταλαντούχους αφισοκολλητές, με πιστά κομματόσκυλα και με πολύτιμες γαλαζοπράσινες μηδαμινότητες;
Στην Ελλάδα του 2000 –και βάλε- η μαγκιά δεν είναι να γίνεις καλός μαθητής, καλός φοιτητής, καλός στη δουλειά σου. Η μαγκιά είναι να έχεις στο βιογραφικό σου κομματικούς αγώνες, να ‘σουνα στέλεχος πειθήνιο και πρόθυμο να δουλέψει για το κόμμα. Η μαγκιά είναι να σου κάτσει το «στρατόπεδο», να ‘σαι το «παιδί» κάποιου βαρώνου ή βαρωνίσκου κι ας τον λένε Βουλγαράκη. Να ‘σαι π.χ. ή με τους «καραμανλικούς» ή με τους «μπακογιαννικούς», όπως συμβαίνει στον «πόλεμο» της ΟΝΝΕΔ. Με απλά λόγια, να ‘σαι ένα πρόβατο –κουρεμένο ή ακούρεφτο δεν έχει σημασία- στο μαντρί. Τότε μπορεί να γίνεις κάποτε ακόμα και κριάρι…

ΑΛΕΞΗΣ ΔΕΡΜΕΤΖΟΓΛΟΥ: «Τι κακό κι αυτό στη χώρα μας με τόσο πολύ παραγοντιλίκι...»

Ποιοι είναι οι στόχοι του νεοσύστατου Κέντρου Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά- Τι λέει ο γνωστός σινεκριτικός για το Φεστιβάλ και το Μουσείο Κινηματογράφου, για το κινηματογραφικό νομοσχέδιο και για τη στάση των Ελλήνων σκηνοθετών που απειλούν να αποσύρουν τις ταινίες τους από το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Δεν υπάρχει χώρος για άλλα φεστιβάλ και όλα αυτά μου φαίνονται ναρκισσιστικά. Ένας νέος κύριος «διευθυντής», ένας νέος κύριος «πρόεδρος». Έλεος! Όλα αυτά μου θυμίζουν ιταλική σάτιρα

Τάσσομαι υπέρ του σχεδίου Γαβρά γιατί είναι ριζοσπαστικό και πολλές προτάσεις που περιέχει συμφέρουν το σινεμά και όχι τις γκρίνιες, τον παραγοντισμό και τον απαρχαιωμένο «εργατοπατερισμό»

Συνέντευξη στο Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο

Μαζί με τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο είναι ίσως οι πιο γνωστές τηλεοπτικές φυσιογνωμίες που είναι ταυτισμένες με το σινεμά. Οι δυο τους υπογράφουν την τρίτη έκδοση του ΚΕ.Μ.Ε.Σ. (Κέντρο Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά) για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το Κέντρο (kemes.wordpress.com) είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία που πήρε σάρκα και οστά πριν από λίγους μήνες και έχει ως φιλοδοξία να γίνει ο τρίτος μετά το Φεστιβάλ και το Μουσείο θεσμός για το σινεμά στη Θεσσαλονίκη.

Ένας ακόμη φορέας για το σινεμά στη Θεσσαλονίκη από τον ανήσυχο Αλέξη Δερμετζόγλου. Έστω ιδιωτική πρωτοβουλία. Μήπως είναι to much με δεδομένη την παρουσία του Φεστιβάλ και του Μουσείου Κινηματογράφου;
Κάθε άλλο. Καθόλου to much.΄Ισα ίσα χρειαζόμαστε και άλλους φορείς. Η παιδεία υποδομής για το σινεμά είναι σημαντικό θέμα. Ανάλογο ερευνητικό ινστιτούτο δεν διαθέτει η χώρα. Είναι και ιδιωτικό και μη κυβερνητικό, είναι βαθύτατα δημοκρατικό (συμμετοχικό) είναι αδέσμευτο. Επί 365 ημέρες τον χρόνο -ναι, είναι αλήθεια- «ζυμώνουμε» ιστορίες του σινεμά, ερευνούμε την εικόνα. Τόσο λίγο καιρό που υπάρχουμε κάναμε τόσα πολλά πράγματα. Τρεις μονογραφίες, ένα ντοκιμαντέρ, δώσαμε φωνή και ταυτότητα σε νέους ανθρώπους.

Ποιο κενό έρχεται να καλύψει το ΚΕΜΕΣ; Τι διαφορετικό θα δώσει στο σινεμά και στην πόλη;
Το διαφορετικό είναι αυταπόδεικτο. Δεν υπάρχει άλλος τέτοιος θεσμός ενώ οι άλλες χώρες είναι γεμάτες από τέτοια ιδρύματα. Επιθυμούμε να συλλέξουμε τις νέες φωνές και γραφές του σινεμά.

Πιστεύετε ότι το Μουσείο Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου δεν προσφέρουν όσα θα έπρεπε στο σινεμά και στην πόλη;
Δουλεύουν υποδειγματικά, προσφέρουν πολλά, είναι αξιόπιστοι και καταξιωμένοι θεσμοί, είμαστε έτοιμοι για συνεργασία, υπάρχουν ιδέες και για «στενότερο» σύνδεσμο. Θα δούμε…

Αν σας ζητούσα να πείτε από ένα σημείο που δεν σας αρέσει ή δεν σας καλύπτει στους δύο παραπάνω φορείς, που θα το εντοπίζατε;
Με καλύπτουν απόλυτα, τα πάνε μια χαρά, έχουν ωραίες ιδέες, κάνουν από μόνοι τους «διορθωτικές» κινήσεις. Όλα καλά.

Ποιοι είναι οι σκοποί του ΚΕΜΕΣ;
Στοχεύουμε ψηλά, αλλά αυτό θα πάρει μια διετία τουλάχιστον. Βαθύτερα οι στόχοι είναι κοινωνικοί, ψυχολογικοί, ανθρωπιστικοί, ερευνητικοί, ιστορικοί και δημιουργίας νέων ευκαιριών. Ένα από τα μέλη μας λέει «Κίνητρο επιλογής είναι μόνον η γνώση». Όλοι χωράνε κι αυτό δημιουργεί και μια κοινωνική ανακούφιση. Με θέλουν, με εντάσσουν, άρα υπάρχω, βασική αρχή της απόκτησης ταυτότητας.

Ποια είναι τα βασικά στελέχη του;
Ο διευθυντής του Δημοσθένης Ξιφιλίνος, το προσωρινό εκ του νόμου διοικητικό συμβούλιο, οι έκτακτοι συνεργάτες και βασικά τα ιδρυτικά μέλη που δίνουν και την μηνιαία συνδρομή τους και τις ιδέες τους και την συμμετοχή τους.

Σας στηρίζει το ΥΠΠΟ και οι τοπικοί φορείς;
Δεν αποτανθήκαμε στο ΥΠΠΟ. Σχετικά με τους τοπικούς φορείς αναμένουμε. Το Μουσείο Κινηματογράφου είναι έτοιμο να παρέχει μεγάλη και πολλαπλής φύσεως «στήριξη». Ο διευθυντής του Β. Κεχαγιάς «έπιασε» τον σφυγμό και την ουσία του ΚΕΜΕΣ. Από άλλους φορείς είτε υπάρχει διστακτικότητα είτε θα τους προσεγγίσουμε από τον Οκτώβριο και μετά.

Είναι αλήθεια ότι στοχεύετε να δημιουργήσετε ένα φεστιβάλ ανάλογο με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, όπως άλλα που «στήθηκαν» στην Αθήνα;
Όχι! Με τίποτα! Ίσως κάνουμε δύο τρία αφιερώματα με ταινίες κάποτε στο μέλλον, αν αξίζει τον κόπο, σε κάποια κορυφαία γεγονότα. Δεν υπάρχει χώρος για άλλα φεστιβάλ και, μεταξύ μας, όλα αυτά μου φαίνονται ναρκισσιστικά. Ένας νέος κύριος «διευθυντής», ένας νέος κύριος «πρόεδρος». Έλεος! Όλα αυτά μου θυμίζουν ιταλική σάτιρα. Τι κακό είναι αυτό στη χώρα μας με τόσο πολύ παραγοντιλίκι...

Πως σκέφτεστε να συμμετέχει το ΚΕΜΕΣ στις μεγάλες εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 100 χρόνων απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης;
Εδώ πια είναι το κορυφαίο γεγονός. Εδώ θα χρειαστούμε συνεργασία και ενίσχυση από τοπικούς φορείς οι οποίοι πρέπει να χρηματοδοτήσουν γενναία το ΚΕΜΕΣ, ώστε να πραγματοποιηθούν τα ακόλουθα: α) για να γυριστεί από διακεκριμένους σκηνοθέτες- μέλη μας ένα ντοκιμαντέρ για το γεγονός, β) να εκδοθεί ανάλογο βιβλίο με κείμενα διακεκριμένων του χώρου, γ) να γίνει κινηματογραφικό αφιέρωμα με θέμα εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες από Ελλάδα και διάφορες άλλες χώρες. Βιβλία, κριτικές, κινηματογραφικές αίθουσες, ταινίες, για τον Οκτώβριο του 2012. Όλα αυτά αγγίζουν τα 300.000 ευρώ συμπιεσμένα -τιμές αγοράς πάνω από 1.500.000 ευρώ. Από πού θα βρεθούν τα χρήματα; Αλλιώς, κάτι εναλλακτικό, ένα βιβλίο μόνον με ένα μικρό DVD θα στοιχίσει 30.000 ευρώ. Κολοβωμένο σχέδιο, αλλά θα δούμε. Έχουμε καιρό!

Ποια είναι η γνώμη σας για την απόφαση των Ελλήνων σκηνοθετών να αποσύρουν τις ταινίες τους από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου; Συμφωνείτε με την άποψη ότι υποκρύπτουν άλλα συμφέροντα; Πιστεύετε ότι η σωστή στάση θα ήταν να αποσύρουν τις ταινίες τους απ’ όλα τα φεστιβάλ της χώρας;
Δεν θα γίνει αυτό το πράγμα τελικά, σύμφωνα με απόλυτα έγκαιρες πληροφορίες. Διατηρώ το δημοσιογραφικό απόρρητο.

Ποια είναι η γνώμη σας για το κινηματογραφικό νομοσχέδιο; Ποιος σχέδιο εσείς προκρίνετε;
Είχε εκπονηθεί ένα έξοχο προσχέδιο, που το γνωρίζω αν και απόρρητο, από τους Γαβρά, Μπουλμέτη, Δοξιάδη, Τζιώτζιο, Μήτση και άλλους επί κ. Λιάπη. Κανένας δεν ξέρει πού βρίσκεται αυτό το προσχέδιο. Αυτό προκρίνω γιατί είναι ριζοσπαστικό και πολλά άλλα πράγματα και προτάσεις που περιέχει συμφέρουν το σινεμά και όχι τις γκρίνιες, τον παραγοντισμό και τον απαρχαιωμένο «εργατοπατερισμό». Πότε θα ενηλικιωθούμε επιτέλους; Το εθνικό σινεμά έχει πια συντριβεί. Καιρός για γενναίες αποφάσεις.

ΚΕΜΕΣ, Τσιμισκή 126, τηλ. 2310-224212, fixcare@otenet.gr

…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

· Τι έγινε ρε παιδιά; Όταν ήρθε ο Τσακίρογλου ήταν συντηρητικός κατευθείαν, τώρα τι έγινε; Πέσαμε στην πρόοδο; (ή μήπως την προοδευτικότητα;).
· Καλά τα πήγε ο Σωτήρης Χατζάκης για αρχή. Καλή υποδοχή από τον Τύπο. Άσε που έχει και τη στήριξη Γαρούφα. Αυτό που το πας; Να ‘σαι σκηνοθέτης καταξιωμένος, να ‘χεις θητεύσεις πλάι στον Κούρκουλο, να ‘χει σκηνοθετήσει Σκαμπαρδώνη και να ‘χεις ανάγκη και τη στήριξη Γαρούφα…
· Διότι όπως έχουμε ξαναπεί, το πρόβλημα του ΚΘΒΕ δεν είναι να φύγει ο Βασιλιάς Ληρ και να έρθει ο Ύμπυ ο Βασιλιάς, αλλά το θεσμικό πλαίσιο.
· Όσο για το πρόγραμμα, όπως λέει και ο λαός, αν στα δύσκολα δεν στηριχτείς στους φίλους σου πότε θα το κάνεις; Όταν θα σου ανανεώσουν τη θητεία για τέσσερα χρόνια; Άσε που τα παιδιά είναι της πιάτσας, ξέρουν από βέσπα, βρέξει χιονίσει.
· Πάντως, πολύ έξυπνο εκ μέρους του και χρήσιμο για το θέατρο, να κάνει ο Χατζάκης Λαϊκή και Πειραματική Σκηνή. Αν θυμηθώ τι άκουγε ο προηγούμενος γιατί ήταν πολύ λαϊκού ρεπερτορίου και τι άκουγε ο προ-προηγούμενος γιατί ήταν πολύ πειραματικού ρεπερτορίου…
· Οι μόνοι που κάνουν κάθε μέρα εκδηλώσεις σε διάφορα σημεία εντός νομού Θεσσαλονίκης, είναι της Νομαρχίας με το πρόγραμμα «Για τον πολιτισμό στην περιφέρεια». Κάθε μέρα κάτι σε άλλο χωριό!
· Απορία: Έπρεπε να γίνει… σταρ, να αναγνωριστεί μέσω Νέου Μουσείου Ακρόπολης ο καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, για να τον κάνει επίτιμο δημότη ο δήμος Δίου, με τα αρχαιολογικά του οποίου ασχολείται σαράντα ολόκληρα χρόνια;
· Πέτρος Μάρκαρης και Λένα Διβάνη στήλωσαν τα πόδια κόντρα στον ΥΠΠΟτη Αντώνη Σαμαρά. Αν διαβάζω καλά, έχουν δυσαρεστηθεί επειδή, λέει, προωθεί δικούς του ανθρώπους. Αλλά μιλούν και για αδιαφορία του ΥΠΠΟ προς το ΕΚΕΒΙ. Είναι προφανές ότι έκαστος πληρώνει κάποια στιγμή τις επιλογές του.
· Παρεμπιπτόντως, αν κάποιος έχει ταυτίσει το όνομά του με την επιτυχία της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου αυτή είναι η Κατρίν Βελισσάρη, η οποία δεν θα έπρεπε να αφήνεται στη δοκιμασία της ανανέωσης της θητείας της που λήγει στο τέλος του χρόνου.
· Δευτερευόντως ο Δημήτρης Νόλλας, ο αξιοσέβαστος συγγραφέας, που εργάστηκε αθόρυβα και ουσιαστικά ως πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ, αποχώρησε δε με αξιοπρέπεια όταν έκρινε χωρίς πομπώδεις πομφόλυγες…
· Δυο μεγάλα αστέρια της διεθνούς μουσικής σκηνής θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη. Στο Θέατρο Γης, στις 7/9, ο διάσημος τενόρος Χοσέ Καρέρας, το νεότερο μέλος των Τριών Τενόρων (Παβαρότι, Ντομίνγκο, Καρέρας), έρχεται για τα 44α Δημήτρια. Η προπώληση ξεκίνησε ήδη. Νωρίτερα, στις 3 Σεπτεμβρίου, ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς τραγουδάει με τη φοβερή και τρομερή μπάντα του στο Φράγμα της Θέρμης. Έχετε το νου σας στην προπώληση γιατί αναμένεται μεγάλος χαμός!
· Τελικά, διαπιστώνω ότι υπάρχει όχι μικρή αντίδραση στην αντίδραση των σκηνοθετών -32 αν δεν κάνω λάθος. Διάβασα το άρθρο του Κυριάκου Κατζουράκη στην Ελευθεροτυπία που μιλάει για «συντεχνιακό εκβιασμό που δεν συνάδει με τις συνδικαλιστικές διαδικασίες».
· Επίσης, ο σινεκριτικός Αλέξης Δερμετζόγλου στο προηγούμενο «Κεντρί» τάχθηκε υπέρ του σχεδίου Γαβρά, ενώ άλλοι «Σπάρτακοι» του ελληνικού σινεμά δεν το πολυθέλουν.
· Μήπως τα κίνητρα των «32» έχουν με άλλα; Μήπως έχουν να κάνουν με τα φεστιβαλικά κονδύλια; Περισσότερα σε επόμενα φύλλα.
· Και τώρα που θα πάτε διακοπές, καλά να περάσετε. Εμείς οι μέλισσες δεν παρεξηγιόμαστε που αγαπημένος μήνας όλων των ανθρώπων είναι ο Αύγουστος που ‘ναι παχιές οι μύγες… Μπιιιιιζ!

ΝΑΥΣΙΚΑ ΓΚΡΑΤΣΙΟΥ: «Στα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης εύκολα χτυπάς ταβάνι!»

Η γνωστή δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός μιλά στο «Κεντρί» για την πόλη, για τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, για την πολιτική και τον πολιτισμό


Δεν διαχωρίζω την πολιτική από τον πολιτισμό. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί μας να ήταν και πολιτισμένοι

Τι θα ήθελα ν’ αλλάξει στη Θεσσαλονίκη; Θα ήθελα να είχαμε περισσότερο γούστο. Και χιούμορ. Και ανθρωπιά!


Συνέντευξη στον Γιάννη Θ. Κεσσόπουλο

Η φωνή χαρακτηριστική, κάνεις στοπ όταν την πιάσεις στα ερτζιανά. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη κι από τα 5 της ήθελε να γίνει δημοσιογράφος, αφού θαύμαζε την Οριάνα Φαλάτσι και τον Φρέντυ Γερμανό! Λάτρευε το ραδιόφωνο και πίστευε ότι κάποια μέρα θα μπει κι αυτή στη… συσκευή για να κάνει εκπομπή. Σπούδασε νομική και το 1988 ανέλαβε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Πανόραμα ’86» τρίωρη πρωινή εκπομπή με τίτλο «Φρυγανιές με μέλι». Έκτοτε, δεν σταμάτησε να κάνει καθημερινές εκπομπές στο ραδιόφωνο. Σήμερα, μιλάει στο «Κεντρί» και λέει μεγάλες αλήθειες.

Πόσα χρόνια κλείνει «Το νησί της Ναυσικάς»;
Είμαι ήδη 22 χρόνια στο ραδιόφωνο. «Το νησί της Ναυσικάς» προέκυψε το καλοκαίρι του 1992, όταν έκανα εκπομπές στον Αντέννα της Κέρκυρας και μου φάνηκε πολύ ταιριαστός. Εγώ Ναυσικά και μάλιστα στην Κέρκυρα, που κατά πάσα πιθανότητα είναι το νησί της ομηρικής Ναυσικάς. Απ’ ό,τι φαίνεται είναι ο τίτλος της ζωής μου!

Το μεταφέρεις εδώ και χρόνια στα ραδιόφωνα που συνεργάζεσαι…
Ναι, από το ’92 μέχρι σήμερα από ραδιόφωνο σε ραδιόφωνο. Και δεν είναι και λίγα! Το 1992 ήμουν στον Αντέννα, το 1994 πήγα στο Κρατικό Ραδιόφωνο 102FM, το 2000 ξαναγύρισα στον Αντέννα, το 2002 στον Alpha News και το 2003 μέχρι σήμερα στον FM100 καθημερινά στις 4-6 μ.μ.

Ραδιόφωνο στα χρόνια του facebook; Το χρησιμοποιείς; Παίρνεις μηνύματα στον αέρα;
Α, ναι! Το facebook παρά τα γεγονός ότι δέχεται έντονη αμφισβήτηση, είναι σπουδαίο εργαλείο. Είμαι on line με τους πάντες! Δεν υπάρχει τίποτε πιο συναρπαστικό από την άμεση επικοινωνία.

Τι ακούς από το κοινό;
Από το κοινό μπορείς ν’ ακούσεις τα πάντα! Αλλά τα πάντα! Και καμιά φορά ακούς και την αλήθεια… Ο ήχος του ανθρώπινου πόνου είναι ουσιαστικά αυτός που συνθέτει την πραγματική ζωή. Και μας διδάσκει. Και μας αφυπνίζει.

Πες μου μια στιγμή που θα θυμάσαι; Μια ατάκα…
Ξέρεις, γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια οικογένεια ατακαδόρων! Οπότε ξεκίνησα με αβαντάζ! Σαφώς κι έχω ακούσει χιλιάδες ατάκες αλλά η πιο πετυχημένη από τις πρόσφατες ήταν από κάποιο πρώην πολιτευτή Θεσσαλονίκης, που κάποια στιγμή αηδιασμένος απ’ όσα άκουγε σ’ ένα πολιτικό ραδιοφωνικό πάνελ, είπε το εξής: «Τελευταία έχω παχύνει και δε με χωράει η Θεσσαλονίκη» Άψογο!

Ραδιόφωνο, τηλεόραση ή έντυπο; Έχεις ασχοληθεί και με τα τρία, ποιο είναι το αγαπημένο;
Ραδιόφωνο βέβαια! Αν και λατρεύω και τα περιοδικά που ποτέ δε λείπουν από τη ζωή μου. Κάποια στιγμή μπορεί να αποκτήσω και το δικό μου!

Πως κρίνεις το δημοσιογραφικό δυναμικό της πόλης μας;
Πολύ δυνατό αλλά και αρκετά αδικημένο. Νομίζω ότι επηρεαζόμαστε πάρα πολύ από την υπερβολική υγρασία της Θεσσαλονίκης… Δε μ’ αρέσει που είμαστε τόσο γκρινιάρηδες. Πάντως, κακά τα ψέματα, τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης είναι πολύ πεπερασμένο σύνολο… Εύκολα χτυπάς ταβάνι!

Πως κρίνεις την κατάσταση στα ΜΜΕ; Γιατί δεν μπορεί να στεριώσει δυναμικά μια καθημερινή πολιτική εφημερίδα;
Πολιτική εφημερίδα στη Θεσσαλονίκη; Τόσο μακριά από το κέντρο άσκησης της κεντρικής εξουσίας; Μάλλον κάποιος θα πρέπει να ανακαλύψει τη μαγική συνταγή της επιτυχίας. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχει. Μάλλον προϋποθέτει πολύ μεγάλο κεφάλαιο και όσο το δυνατόν λιγότερες εξαρτήσεις. Και αλήθεια, αν γίνεται…

Πολιτισμός ή πολιτική;
Πολιτική είναι η στάση ζωής του καθενός μας. Δεν διαχωρίζω, λοιπόν, την πολιτική από τον πολιτισμό. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί μας να ήταν και πολιτισμένοι. Δεν αντέχω τους ισοπεδωτικούς και μισαλλόδοξους τύπους που επιμένουν να μας κυβερνήσουν.

Εκτός από την πολιτική παίζεις και στον πολιτισμό, ασχολείσαι χρόνια δημοσιογραφικά με τα πολιτιστικά της πόλης. Το πρόβλημα του πολιτισμού στην Θεσσαλονίκη ποιο είναι;
Γίνονται πάρα πολλές εκδηλώσεις, οι πιο πολλές μέτριες κι έτσι αποδυναμώνονται και οι πιο σημαντικές. Επίσης, πάσχουμε από φορείς που μπορούν να αξιολογήσουν το πολύ σημαντικό και αξιολογότατο έμψυχο δυναμικό της πόλης, κυρίως στη μουσική και τη ζωγραφική. Χρειάζεται αναδιάρθρωση και βέβαια αξιοκρατία. Α, θα ήθελα και πολύ καλή αστική συγκοινωνία για τα καλοκαιρινά θέατρα και τους άλλους συναυλιακούς χώρους. Υποφέρουμε κυριολεκτικά κάθε καλοκαίρι.

Η προοπτική του πολιτισμού;
Πάντα πιστεύω ότι θα έρθουν πολύ καλύτερες μέρες. Έχω πολλές ελπίδες για τη νέα γενιά ανθρώπων που όπου να ‘ναι θα αναλάβει τα ηνία. Άντε γιατί πολύ Τζουράσικ Παρκ έχουμε καταντήσει!

Αυτή την εποχή έχουμε τη 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης. Τι εισπράττεις από το ακροατήριό σου και τι πιστεύεις εσύ γι’ αυτήν;
Χρειάζεται πιο μεγάλη προβολή. Πήγα, ξαναπήγα, γύρισα, είδα κι ενθουσιάστηκα. Αλλά πρέπει να πείσουμε και τον κάθε Θεσσαλονικιό να πάει. Όχι ότι δεν την επισκέπτονται πολλοί αλλά θα ήθελα ακόμη περισσότερους. Όπως κάθε καινούριος θεσμός θέλει το χρόνο του για να ρολάρει.

Διεθνής Έκθεση Βιβλίου ή Φεστιβάλ Βιβλίου;
Τούτο ποιείν, κακείνο μη αφιέναι. Η ΔΕΒΘ είναι σπουδαία και ευρωπαϊκών προδιαγραφών αλλά και το επί 30 σχεδόν χρόνια πανηγύρι του Φεστιβάλ Βιβλίου έχει εγκατασταθεί πια στις καρδιές μας. Και τα δυο ταιριάζουν στην πολύμορφη και πολυσυλλεκτική Θεσσαλονίκη.

Πως τη βλέπεις τη Θεσσαλονίκη σήμερα;
Και κούκλα και πανούκλα! Μη με ρωτάς εμένα γιατί δεν θα είναι αντικειμενική. Την αγαπώ τόσο πολύ ώστε της συγχωρώ τα πάντα. Ακόμη κι αυτό το αιώνιο παράπονό της.

Θα έφευγες; Θα πήγαινες στην Αθήνα;
Έζησα κι εργάστηκα επί δύο χρόνια στην Αθήνα αλλά δεν υπήρξε… χημεία μεταξύ μας. Δεν αποκλείω τίποτε αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι. Μ’ αρέσει πολύ η Αθήνα για τα Σαββατοκύριακα. Μέχρι εκεί…

Τι δεν σου αρέσει στη σημερινή Θεσσαλονίκη; Τι θα ήθελες να αλλάξει;
Θα ήθελα να ήταν πεντακάθαρος ο Θερμαϊκός και να κάναμε τα μπάνια μας στο Λευκό Πύργο. Θα ήθελα να είχαμε τα βαρκάκια μας και τα ιστιοφόρα μας δεμένα στην παλιά και στη νέα παραλία και να κυκλοφορούσαμε μ’ αυτά. Θα ήθελα να είχαμε περισσότερο γούστο. Και χιούμορ. Και ανθρωπιά!