Μήπως ο Μιχάλης είναι μπλε;

Τι συμβαίνει όταν η εφημερίδα «Απογευματινή» συγχαίρει με πρωτοσέλιδο άρθρο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και όταν ο Παναγιώτης Ψωμιάδης εκφράζει την ευαρέσκειά του για τους χειρισμούς της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας της ΕΛΑΣ; Προφανώς η κυβέρνηση δεν κάνει απλώς καλά τη δουλειά της, αλλά κάνει τη δουλειά όπως θα ήθελε να την κάνει η Νέα Δημοκρατία πριν από ένα χρόνο! Και κάνει τους γαλάζιους να αναρωτιούνται: Ρε μπας και ο Μιχάλης είναι μπλε;

Πραγματικά, ο Χρυσοχοΐδης πήρε πάνω του την υπόθεση των κινητοποιήσεων για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ακόμη και με τις δηλώσεις του έδειξε ότι ήταν αποφασισμένος να μην υποχωρήσει στο παιχνίδι εντυπώσεων και προπαγάνδας παίζεται εδώ και χρόνια όταν έχουμε πορείες, κινητοποιήσεις κλπ όπου σχεδόν με εθιμικό τρόπο γίνονται επεισόδια και καταστροφές στα αστικά κέντρα. Η αστυνομία εμφανίστηκε με σχέδιο (για πρώτη φορά έγιναν μπλόκα και συλλήψεις διαδηλωτών, λύνοντας έτσι το μέγα παραμύθι των τελευταίων δεκαετιών «μα γιατί δεν πιάνουν ποτέ κανέναν;» - «μα, δεν μπορούν να τους πιάσουν»), αποφασισμένη να κάνει τη δουλειά της, να είναι σκληρή όπου επιβάλλεται να το κάνει, να υπερασπιστεί και να προστατεύσει κατά το δυνατόν την δημόσια και ιδιωτική περιουσία και τη σωματική ακεραιότητα. Γίνανε λάθη και υπήρξαν παρατράγουδα, ως συνήθως, όμως μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Μετά πώς να… μη ζηλέψουν οι «γαλάζιοι»; Αφού αυτά περίμεναν από την κυβέρνηση Καραμανλή και τώρα βλέπουν να τα κάνει το ΠΑΣΟΚ!

Το εντυπωσιακότερο όλων είναι το παιχνίδι των ΜΜΕ ή, αν θέλετε, το παιχνίδι του Χρυσοχοΐδη με τα ΜΜΕ. Το ξέρει, φαίνεται, καλά από την υπόθεση της εξάρθρωσης της 17Ν. Τα ΜΜΕ φέτος είδαν αστυνομικούς να ποδοπατούνται, είδαν καταστροφές, είδαν το άδικο που πέρυσι το είπαν ηρωισμό και εξέγερση. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις που μίλησαν ξανά για κατάλυση του ασύλου από την αστυνομία, που έκαναν κριτική για τις προσαγωγές, που μας εξάντλησαν στο δήθεν προοδευτικό μπλα μπλα τους.

Φέτος, πολύ περισσότερο από ποτέ, η κοινωνία -όπως εκφράζεται από τους εμπλεκόμενους και από τα ΜΜΕ- μίλησε για το νομικό πλαίσιο του πανεπιστημιακού ασύλου. Άκουσα τον πρύτανη του ΕΜΠ Κων. Μουτζούρη να χαρακτηρίζει «σοφό» το νομοθέτη. Πράγματι, ο νόμος για το άσυλο είναι σαφής. Δείχνει ποιος καταλύει και ποιος προστατεύει το άσυλο. Δείχνει και πώς προστατεύεται το άσυλο και ποιος έχει την αρμοδιότητα και την ευθύνη να το προστατέψει. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια. Παραμύθια για να παίζουν κάτι κόκκινα παιδιά του κομματικού σωλήνα που το παίζουν επαναστάτες βάζοντας ένα Τσε στην πλάτη του καναπέ και μπλουζάκι μαύρο.

Τριάντα πέντε χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, οφείλουμε όλοι κι ιδίως οι πολιτικές δυνάμεις να αφήσουμε τα φαντάσματα του παρελθόντος και να κοιτάξουμε κατάματα τις σημερινές απειλές που είναι πολλές, υπαρκτές και ουσιαστικές. 

Απλά, χρειάζεται τόλμη. Τόλμη όχι για ηρωισμούς, απλά για να προστατευθούν οι ελευθερίες που με αίμα και δάκρυ κατέκτησαν οι προηγούμενες γενιές.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο "Κεντρί" στις 12/12/2009.