· Καμιά φορά τα πράγματα συμβαίνουν τόσο ανεξήγητα που καταντάνε να είναι τόσο προφανή. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την δολοφονική επίθεση κατά αμάχων από τους ισραηλινούς κομάντος; Πως αλλιώς να προσεγγίσεις και αυτήν την ισραηλίτικη αμερικανιά;
· Τι άλλο μπορεί να είναι αυτή η κίνηση παρά λάδι στη φωτιά; Σε μια φωτιά που σιγοκαίει, σ’ ένα κόσμο που σιγοβράζει εδώ και χρόνια;
· Το μεγάλο κακό είναι ότι η συνέπεια είναι κάτι παραπάνω από προφανής: περισσότερο μίσος σ’ αυτόν τον κόσμο που, εδώ και λίγα χρόνια, έβαλε την τρομοκρατία στην καθημερινότητά του.
· Περισσότερο μίσος για τους Εβραίους –και δε μου αρέσει καθόλου αυτή η διαχρονική στοχοποίηση-, ακραίες αντιδράσεις σε βάρος αθώων ανθρώπων, αίμα, πολύ αίμα.
· Σε μια πιο ακαδημαϊκή προσέγγιση, η ενέργεια αυτή των ισραηλινών δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της ασυδοσίας στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας. Δεκαετίες τώρα οι αποφάσεις του ΟΗΕ αγνοούνται επιδεικτικά από τους ταραξίες της περιοχής. Τώρα δολοφονούν 20 άμαχους και μάλιστα σε χωρικά ύδατα.
· Όπως είπε και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, οι αμερικανοί «εργάζονται τώρα για να κατανοήσουν τις συνθήκες αυτής της τραγωδίας»… Μέχρις εκεί. Χαλαρά.
· Κανείς Ισραηλινός δεν θα καταφέρει να εξηγήσει στους πολίτες που αποζητούν την ειρήνη, να πείσει όλους εμάς, για το δίκαιο μιας τέτοιας πράξης. Αντίθετα, με τέτοιες πρακτικές χάνουν και το δίκιο τους, όπως το έχασαν πριν λίγα χρόνια με το Λίβανο, τα τελευταία χρόνια με τη Γάζα κλπ.
· Δυστυχώς, τίποτε δεν πρόκειται να ειρηνεύσει εάν οι ηγεσίες δεν βάλουν τη ζωή πάνω από το οικονομικό συμφέρον. Κρίμα γιατί οι πολιτικοί ηγέτες πια είναι υπόδουλοι οικονομικών συμφερόντων τόσο σκοτεινών που κανένα φως δεν μπορεί να τα φωτίσει.
· Για κλείσιμο σήμερα, ένας στίχος του αγαπημένου ποιητή Μ. Αναγνωστάκη, συνειδητοποίηση της σκληρότητας που μας απειλεί: «Ίσως αύριο μια τόση τρυπίτσα μου χαράξει το μέτωπο / Ω μια τρυπίτσα που χωρά όλο τον πόνο των ανθρώπων». Καλημέρα με μια ευχή για τα παιδιά του «Στόλου της Ελευθερίας»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου