Πρωινός freddo 16/6/2010

·        Σκεφτόμουν σήμερα να γράψω άλλα, όμως πήρα ένα email το οποίο θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό. Ένα μήνυμα που έχει να κάνει με τον αγώνα των Πομάκων της Θράκης μας να παραμείνουν Έλληνες…

·        …κόντρα στις προσπάθειες σεσημασμένων κύκλων που τους θέλουν υποτακτικούς της Άγκυρας. Ένας αγώνας που γίνεται λίγα χιλιόμετρα δίπλα μας, ένας «πόλεμος» που διεξάγεται εν ειρήνη, ένας «πόλεμος» για αρχές, αξίες και ιδανικά που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε πια ξεχάσει, δεν τα δίνουμε σημασία, κι ας…

·        …κι ας οφείλουμε σ’ αυτά την ύπαρξή μας, την μέχρι τώρα τουλάχιστον ευημερία μας. Ιδανικά για τα οποία οι παππούδες μας χάλασαν τη ζωή τους –ορισμένοι την έδωσαν κιόλας, αν ο περίφημος Θεός της Ελλάδας το θέλησε…

·        Μας το έστειλε εκείνος ο κοντός γίγαντας, ο δημοσιογράφος Σεμπαϊδίν Καραχότζα που τολμά εδώ και χρόνια και τα βάζει με ολόκληρο κατεστημένο. Την ώρα που στα Πομακοχώρια της Ξάνθης δεν πιάνει κανένα ελληνικό κανάλι, το Κανάλι 6 της Ξάνθης (εκπέμπει ανατολική Μακεδονία και Θράκη) ξεκίνησε τη μετάδοση, 4 φορές την ημέρα, δελτίου ειδήσεων στην πομάκικη γλώσσα.

·        Στόχος να μπορούν οι 40.000 Πομάκοι να αξιοποιούν τη γλώσσα τους για να ενημερώνονται και να πάψουν να τη θεωρούν άχρηστη, νεκρή πέρα από τα χωριά τους.

·        Ο Σεμπαϊδίν ζητά από φίλους και επιχειρηματίες με ένα όχι μεγάλο κόστος το μήνα, να διαφημιστούν και να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 6975-123177 και στο email pomaknews@yahoo.gr.

·        Προσωπικά με συγκινεί ο αγώνας αυτών των ανθρώπων. Όχι μόνο γιατί πιστεύω ότι είναι αγώνας υπέρ βωμών και εστιών αλλά και γιατί χρειάζεται μοναδική ψυχική δύναμη.

·        Πολύ περισσότερο γιατί αγωνίζονται κόντρα ακόμη και στο επίσημο ελληνικό κράτος που τους έχει εγκαταλείψει να αγωνίζονται μόνοι τους απέναντι στα θηρία…

·        Με συνεγείρει όταν βλέπω τη δασκάλα, τη Χαρά Νικοπούλου, να χτυπιέται από τις κυρίες των μεγάλων συμφερόντων, μόνο και μόνο επειδή τολμά να λέει και να κάνει όσα δεν τολμούμε όλοι εμείς μαζί…

• Τα γράφω όλα αυτά όχι για να ξεσηκώσω μία έστω συνείδηση, αλλά με θλίψη μεγάλη για όσα με το χρόνο χάνουμε. Για τα κακά που έρχονται. Για την ειρήνη που ευχόμαστε. Καλημέρα και καλή δύναμη.