"...μόνο και μόνο για να 'μαι κοντά της"

Πρώτη φορά πήγα στην εκδήλωση για τον Μεγαλέξανδρο. Για δουλειά. Εκεί συνάντησα τον Θόδωρο τον Π., συστρατιώτη στο ΚΕΒΟΠ και άριστο πωλητή -τον παραδέχομαι, αλλάζει τις δουλειές κατά βούληση δική του. Ήταν με τη δικιά του, μια ξανθιά Μακεδόνισσα σημαιοφόρο. Μου θύμισε αυτό που έγραψε η Βαμβουνάκη ("Η μοναξιά είναι από χώμα") περίπου έτσι: "...ποτέ δεν κατάλαβε ότι έτρεχα στις πορείες ειρήνης μόνο και μόνο για να 'μαι κοντά της". Κατά τα λοιπά, ένα φοβερό ηλιοβασίλεμα, κάμερες εν δράσει και το επιβλητικό άγαλμα, συνέθεταν μια εικόνα μοναδική.

FOTO: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Ο Μεγαλέξανδρος στα κανάλια", Παραλία Θεσσαλονίκης, 22-6-2008

Σήμερα γάμος γίνεται!

Σήμερα παντρεύονται η Βάγγω με τον Στέλιο. Μια πάντα "μικρή" στην οικογένεια, που τώρα δεν είναι πια τόσο μικρή, συγκινεί όλους στην οικογένεια. Και τους παρόντες και τους απόντες. Και τον παππού και τη γιαγιά και το θείο -οι οποίοι θα ρίξουν τα ρύζια από τα άσπρα σύννεφα.
Ο παππούς μας, ο Γιάννης -το όνομά του έχω- είχε διαβατήριο αλλά νομίζω ότι το χρησιμοποίησε ελάχιστες φορές για να πάει Βουλγαρία. Για δουλειές, όχι για εκδρομή -εκδρομή του ήταν ο μπαχτσές του, μέχρις εσχάτων. Το τελευταίο πασαπόρτι, το ανανεωμένο, το έχω κρατήσει. Η ημερομηνία γέννησης είναι με το παλιό ημερολόγιο, έτσι είχε καταγραφεί "στα χαρτιά" από τον "περιοδεύοντα" κι αυτό, αρκετά χρόνια αργότερα, τον βοήθησε ώστε για λίγες μέρες μόνο να μην χάσει τον διορισμό του στην Τράπεζα της Ελλάδος -απ' όπου πήρε και σύνταξη. Όνομα πατρός "Δημήτριος" και τ' όνομα αυτό έδωσε κατά τα έθιμα στον πρώτο του γιο, το θείο Δημήτρη, ο οποίος ταλαιπωρήθηκε αρκετά και τελικά πέταξε τον Μάρτιο του 1996 -τον αποχαιρετήσαμε πρωταπριλιά, αν είναι δυνατόν!
Ήταν διαιτητής ποδοσφαίρου, η "φίρμα" της οικογένειας, έπαιζε α' εθνική και στα τέλη της δεκαετίας του '70 ήταν ο κορυφαίος της Επαρχίας (μαζί με Ζλατάνο από Θεσσαλονίκη και Πλατόπουλο από Αθήνα). Ήταν Πανσερραϊκός και ΠΑΟΚτσής αλλά δίκαιος. Κατηγορήθηκε για μεροληψία από παράγοντες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού -με δική του γενναία διαιτησία ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει τότε τον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη, νομίζω για το κύπελλο Ελλάδος. Ψάλτης στου Τιμίου Σταυρού και στον Αγιαντώνη στις Σέρρες, ιδιαίτερα αγαπητός από πολλούς και ενοχλητικός για τον καθαρό του λόγο από άλλους.
Ο παππούς ήθελε η Βάγγω να γίνει λογίστρια, να πάει να μάθει τα λογιστικά. Η αλήθεια είναι ότι τα λογιστικά δεν τελειώνουν ποτέ, όμως άλλη αίγλη και δυναμική είχαν στην εποχή του παππού. Η Βάγγω τελικά πήγε τουριστικά επαγγέλματα και ευτυχώς δηλαδή. Βρήκε δουλειά καλή και σταθερή σε έναν τομέα με παρόν και μέλλον ατελεύτητο. Βρήκε και το Στέλιο κάπου εκεί στα χοτέλια, και να που παντρεύονται. Απόψε το βράδυ. Και θα 'μαστε όλοι εκεί. Με γέλια και με δάκρυα. Χαράς και συγκίνησης. Για τους παρόντες και τους απόντες. Για τους πρωταγωνιστές. Η ζωή...

"Paul Louis, Νίκαια 1930-1950" στο Μουσείο Φωτογραφίας

Η εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" παντού!

Βρυξέλλες, 2008, Primus brasserie. Η εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" παντού (η φωτό αφιερωμένη στον Βαγγέλη Σπυριδωνίδη). Και ως τραπεζάκι στην πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θυμήθηκα εκείνη την εικόνα που είχα βρει προ διετίας στο Reuters από τη συνέντευξη Τύπου του τότε νεοεκλεγέντος Ιταλού πρωθυπουργού Ρομάνο Πρόντι, με φόντο ένα κολάζ τιτλων εφημερίδων. Ήταν μέσα και η "Θεσσαλονίκη" που κάποτε είχε ανταποκριτή στην Ιταλία και -δεν το γνωρίζω- σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ο Βαγγέλης γνωρίζει και θυμάται περισότερα!

FOTO: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Θεσσαλονίκη", Βρυξέλλες, 19-6-2008

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ: δράσεις για αποκεντρωμένη ενημέρωση

Περαιτέρω ενίσχυση της περιφερειακής πολιτικής επιχειρεί η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Επιτροπής των Περιφερειών με κεντρικό σύνθημα «Αναπτύσσοντας τις περιφέρειες, αναπτύσσουμε την Ευρώπη». Αυτός ήταν και ο λόγος που 344 περιφερειακοί αιρετοί άρχοντες και εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών βρέθηκαν στις Βρυξέλλες το διήμερο 18 και 19 Ιουνίου. Την ώρα που τα τρακτέρ πλημμύριζαν το κέντρο και την πλατεία Σουμάν και μία μέρα πριν την Σύνοδο Κορυφής που έκλεισε την σλοβενική προεδρία, στο κτίριο της Επιτροπής των Περιφερειών, πραγματοποιήθηκε η 75η Ολομέλεια της ΕτΠ με τη συμμετοχή της Επιτρόπου Περιφερειακής Πολιτικής Ντανούτα Χούμπνερ, του Επιτρόπου Εργασιακών και Κοινωνικών Θεμάτων Βλαντιμίρ Σπίντλα και του Έλληνα προέδρου της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Δημήτρης Δημητριάδης. Παρόντες και οι Έλληνες εκπρόσωποι με επικεφαλής τον πρόεδρο της 12μελούς αντιπροσωπείας αιρετών υπερνομάρχη Ξάνθης – Καβάλας – Δράμας Κ. Τάτση.
Στο πλαίσιο των προεργασιών, την περασμένη Τρίτη εκπρόσωποι των αντιπροσωπειών κάθε χώρας συναντήθηκαν με δημοσιογράφους τοπικών ΜΜΕ προκειμένου να περάσουν τον μήνυμα της ΕΕ για περιφερειακή πολιτική («Η Ευρώπη είναι μέρος της καθημερινής ζωής όλων μας») και να ενημερώσουν για τις σχετικές δράσεις, δεδομένου ότι η «αποκεντρωμένη ενημέρωση» είναι ένας στόχος της Επιτροπής. «Τα κύρια κανάλια ενημέρωσης για τις δράσεις μας είναι η ΕΝΑΕ και η ΚΕΔΚΕ» είπε η κ. Λ. Γιαλαμπουκίδου, στέλεχος της Επιτροπής των Περιφερειών. Μίλησε, επίσης, για τη διοργάνωση «Open Days» στο πλαίσιο της οποίας θα διοργανωθούν 5 εκδηλώσεις στην Ελλάδα τον Οκτώβριο.
«Επιχειρούμε με τόξα να αντιμετωπίσουμε ένα τανκ» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τάτσης, είπε αναφερόμενος στην διάχυση των θεμάτων πολιτικής της ΕΕ στα ελληνικά ΜΜΕ. Υποστήριξε ότι με τη νέα Συνθήκη «ενισχύεται ο λόγος της ΕτΠ», «ανοίγει ο δρόμος της δικαστικής παρέμβασης σε ζητήματα τοπικής αυτοδιοίκησης». Τέλος, τόνισε ότι «υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και αυτό φάνηκε στην περίπτωση του ιρλανδικού ‘‘όχι’’» όπου οι πολίτες ψήφισαν χωρίς να είναι ενημερωμένοι.
Παρών στη συνάντηση και ο νομάρχης Αθηνών Γ. Σγουρός. «Ζητάμε από τα ΜΜΕ να βοηθήσουν όταν δεν βοηθάμε εμείς τον εαυτό μας» είπε, αναφερόμενος εμμέσως πλην σαφώς στην διοικητική μεταρρύθμιση» είπε. «Ο α’ και β’ βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης θ πρέπει να είναι απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση ώστε να πετύχουμε την αποκέντρωση» τόνισε, ζητώντας να σπάσει η γραφειοκρατική αντίληψη.
Μεταξύ των θεμάτων της τριήμερης συνάντησης, ήταν η ανταλλαγή εμπειριών και στρατηγικών για μια διεθνή συνεργασία σε θεσμικό επίπεδο αλλά και η αποκεντρωμένη επικοινωνία για την προώθηση της υπόθεσης «Ευρώπη» στους τομείς της μεταναστευτικής πολιτικής, των θεμάτων τηλεπικοινωνιών, της πολυγλωσσίας, της αντιμετώπισης της φτώχειας, της δια βίου εκπαίδευσης, θεμάτων που αφορούν τη ζωή 500 εκατ. Ευρωπαίων και 270 περιφερειών της γηραιάς ηπείρου.
Στη σύνοδο της Ολομέλειας, οι εισηγητές εστίασαν στα εργασιακά θέματα και στη πολιτική για τις ορεινές περιφέρειες οι οποίες «φιλοξενούν την πιο πολύτιμη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της Ευρώπης».
Ίσως τελικά η ένταση της προσπάθειας από πλευράς ΕΕ για ενίσχυση των περιφερειών αναδεικνύει και το έλλειμμα αποκέντρωσης πρωτίστως σε θεσμικό επίπεδο που χαρακτηρίζει τη χώρα μας. Η ευρωπαϊκής στροφή -στην ουσία- οριοθετεί ως μηδενικά τα περιθώρια αναβολής μιας πραγματικής διοικητικής μεταρρύθμισης, ώστε να επιτευχθούν εκείνες οι αλλαγές που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να ακολουθήσει τις εξελίξεις στην ΕΕ. Οποιαδήποτε υποχωρητικότητα έναντι πρόσκαιρων οικονομικών συμφερόντων και μικροπολιτικών συμπεριφορών θεωρείται πλέον παραπάνω από βέβαιο ότι στην ερχόμενη 10ετία θα αποδειχθεί ολέθρια για τη χώρα μας.
20Ιουν2008

Λίγο από Βρυξέλλες

Οι Βρυξέλλες πάντως είναι μια πολύ βρώμικη πόλη. Η δυσοσμία σε υποδέχεται στο μετρό, στον σιδηρόδρομο. Μάλλον φροντίζουν το ιστορικό και εμπορικό τους κέντρο λιγάκι παραπάνω, καθώς εκεί συχνάζουν τουρίστες και κάτοικοι. Όπου κάτοικοι, όλες οι φυλές του κόσμου: μαυρίλα και μαντίλα. Με την καλή έννοια φυσικά.
Κατά τα λοιπά –εκτός καθαριότητας- είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη. Η Rue Neuve είναι η οδός του Πέραν, η περατζάδα της πόλης, με τα εμπορικά καταστήματα ανοιχτά από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα και μετά τέλος! Μια παράλληλο δίπλα τα καταστήματα του σεξ –πάσης φύσεως. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Gran Place, τη Μεγάλη Πλατεία με τα καταπληκτικά κτίρια. Στο δρόμο πέρασμα για την πλατεία που φιλοξενεί το Μουσείο της Πόλης των Βρυξελλών οι σοκολατερί. Πολλά όμορφα μαγαζάκια, πειρασμός, με σοκολάτες παντός είδους –εκεί και ο δικός μας «Λεωνίδας». Ο κόσμος στο δρόμο μιλά κυρίως γαλλικά, ελάχιστα γερμανικά, συνεννοείσαι σίγουρα με αγγλικά. Φυσικά τα καλύτερα τα βλέπεις μόλις τελειώνει η τουριστική Rue Neuve. Τώρα που έφαγα τα κλισέ στη μάπα, μπορώ κι εγώ να σου πω που να πας.
19Ιουν2008

FOTΟS: @ Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Ινδή γριά φωτογραφίζει τη Grand Place", Βρυξέλλες, 19-6-2008 / "Μπάλα στο πάρκο", Βρυξέλλες, 17-8-2008 / "4,5 ευρώ τα κεράσια στη Rue Neuve", Βρυξέλλες, 17-6-2008

Brugge, μια πόλη πρότυπο

Πάμε για Μπρυζ. Παρέα με τον Αλέξη Κ., συνάδελφο από τη Λάρισα. Σκασιαρχείο από τα workshops της Επιτροπής των Περιφερειών, Gaar du Nord, 24 ευρώ πηγαινέλα και σε 1 ώρα στην πόλη του Γιαν Κέλεμανς –τον θυμάστε τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων; Λένε ότι είναι πανέμορφη (λίγο αργότερα το επιβεβαιώσαμε). Η διαδρομή κάτι διαφορετικό. Σε μια ώρα δρόμο αλλάζουν πολλά και ενδιάμεσος σταθμός η Γάνδη (μνήμες Άρη, φάιναλ φορ 1988). Τα βελγικά χωριά καμία σχέση δεν έχουν με τα δικά μας. Είναι όλα καταπληκτικά σύνολα. Πειθαρχία και αρμονία. Σπίτια με πανέμορφους φροντισμένους κήπους. Ο Αλέξης λέει ότι η κηπουρική είναι εθνικό τους χόμπι. Δεν το ήξερα αλλά φαίνεται. Μου έρχονται στο μυαλό οι σκέψεις για τον προαστιακό της Θεσσαλονίκης που δεν υπάρχει και που, αν υπήρχε, θα άλλαζε τη ζωή μας.
[Στο τρένο μια φράντζα Ισπανίας μιλά ακατάσχετα και δυνατά στο κινητό τη θαυμάσια γλώσσα της και μια μαυρομάλλα Βελγίδα που δαγκώνει ένα μήλο κάπως…]
Φτάνοντας η αναγγελία στο τρένο γίνεται μόνο στα Φλαμανδικά –η κόντρα με τη Βαλλονία καλά κρατεί αν και ελεγχόμενη. Μια εφημερίδα παραλλήλιζε τη διαμάχη Ελλάδας - Σκοπίων για το όνομα της Μακεδονίας με το δικό τους Λουξεμβούργο. «Τι θα ‘πρεπε να κάνουμε εμείς με το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου» αναρωτιέται ο συντάκτης διαπορών για την ελληνική αντίδραση (η νότια επαρχία του Βελγίου φέρει το όνομα Λουξεμβούργο).
Η Μπρυζ είναι μια επαρχιακή πόλη πρότυπο. Δέκα λεπτά ο σταθμός από το κέντρο της πόλης ποδαρόδρομος, με την είσοδο της πόλης να χαρακτηρίζεται από απίστευτης ομορφιάς φροντισμένα πάρκα. Δυο μονόδρομοι εξυπηρετούν τα λίγα σχετικά αυτοκίνητα. Φανάρια νομίζω δεν υπάρχουν. Ποδηλατόδρομοι υπάρχουν. Όπως και ολοκαίνουρια αστικά λεωφορεία. Και πεζοδρόμια. Τα κτίρια είναι όλα παλιά ή παλαιού τύπου –καμία σχέση με το βρυξελλιώτικο μείγμα γυάλινων και πέτρινων κτιρίων.
18Ιουν2008

FOTOS: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Μπρυζ", Σιδηροδρομικός Σταθμός Μπρυζ, 18-6-2008 / "Βελγικά χωριά", 18-6-2008 / "Κεντρική Πλατεία", Μπρυζ, 18-6-2008

Munchen, Terminal 2

Ο σταθμός 2 του Μονάχου είναι καινούριος, δεν ξέρω πόσο καινούριος, αλλά πάντως εντυπωσιακός (μου αρέσουν οι διαφημίσεις στα αεροδρόμια –είναι μεγάλες, καλοχρωματισμένες ενώ συχνά σηματοδοτούν και τον τόπο προσγείωσης).
Εντυπωσιακά τα stands καφέ – εφημερίδων. Έξι - εφτά πολιτικές και αθλητικές γερμανικές και τέσσερις – πέντε αγγλόγλωσσες. Και στη μέση η μεγάλη πρωτοτυπία (δεν το ‘χω ξαναδεί πουθενά): όλα για τον καφέ και το τσάι. Κι όλα αυτά δωρεάν, την ώρα που υπάρχουν δεκάδες καφέ μπαρ!
Χώρια τα εντυπωσιακά ρεστοράν και πολλά καλά εμπορικά καταστήματα. Θα έλεγα ότι είναι ένα εμπορικό κέντρο απ’ όπου πετούν κι αεροπλάνα!
Ελληνικά παντού ακούγονται, οι ομογενείς μας ήδη ξεκινούν για διακοπές στην Ελλάδα. Οι φιγούρες των Γερμανών χαρακτηριστικές: ψηλοί, ξερακιανοί, ασπρουλιάρηδες, γραβατωμένοι ή γεματούληδες, μυστακοφόροι, λαϊκοί σαν εμιγκρέδες. Ένα Τούρκος κουβαλητής –Τούρκος πιο στάνταρ κι από τους… οράνιε- δεν δείχνει να άλλαξε η ζωή του μετά τα γκολ του Νιχάτ κόντρα στην Τσεχία και την πρόκριση της εθνικής ομάδας της πατρίδας του.
17Ιουν2008

FOTO: @ Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Stand cafe & news", Αεροδρόμιο Μονάχου, 17-6-2008

Euroμόναχο!

Αεροδρόμιο Μονάχου, 9.30 τοπική ώρα. Terminal 2, ο καινούριος σταθμός. Ειρήνη Τ., Σερραία της Διασποράς. Εργάζεται στο αεροδρόμιο. Μου έκανε check in. Μόλις διάβασε ελληνικό όνομα άνοιξε η καρδιά της. «Δέκα Σερραίους έκανα check in για Ελλάδα σήμερα!» μου λέει χαρούμενη. «Εγώ πάω κάθε Δεκαπενταύγουστο στη γιαγιά μου, στο Στρυμονικό» μου είπε. «Στο Χείμαρρο κάνουν τα καλύτερα πανηγύρια», αλλά δεν θυμάμαι γιατί μου το ‘πε.
Το Μόναχο χόρευε στους ρυθμούς του Euro και ακόμη πανηγύριζε το γκολ του Μπάλακ που έδωσε τη νίκη – πρόκριση κατά της Αυστρίας. Η Ζιντόϊτσε Τσάιτουνγκ έπαιζε πρωτοσέλιδο μια καταπληκτική φωτογραφία της Μέρκελ να πανηγυρίζει… θηλυκά το γκολ του αρχηγού. Το Kiker, το μεγαλύτερο γερμανικό αθλητικό περιοδικό, κυκλοφόρησε με εξτρά ιλουστρασιόν σελίδες για το Euro 2008 τη Δευτέρα αλλά φυσικά δεν πρόλαβε το γκολ – πρόκριση (έπαιζε εξώφυλλο το ματς ως πρόγνωση και αγωνία!). Μια σελίδα του είναι αφιερωμένη στους Βραζιλιάνους του Euro, τον Μεχμέτ Αουρέλιο της Τουρκίας και τον Γκερέιρο της Πολωνίας. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι πρόκειται το πλέον (το πρώτο) παγκοσμιοποιημένο μεγάλο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό τουρνουά εθνικών ομάδων. Οι Σουηδοί καλά, ανέκαθεν είχαν στην ομάδα… μαύρους Βίκινγκς αλλά τώρα και Ιμπραήμοβιτς; Οι Γερμανοί όμως να ‘χουνε Γκόμεζ;
Εντύπωση μου προκαλεί η USA Today. Ούτε αράδα για το Euro, δηλονότι ζούμε στον κόσμο μας. Και συνάμα απόδειξη ότι δεν υπάρχει μόνο ένας κόσμος, ούτε μια πραγματικότητα. Η Herald Tribune που επίσης διανέμεται δωρεάν, ακολουθεί –σ’ ένα μάλλον εξωτικό θέμα- τα βήματα των Γερμανών αποικιοκρατών (colonizers τους λέει) στην αφρικανική Ναμίμπια!
17Ιουν2008

FOTO: @ Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Γκόοοοοοολ", 17-6-2008

O δρόμος για την Ευρώπη δεν περνά αναγκαστικά από την Αθήνα

Σκόπια, Σερβία, Κροατία, Λιουμπλιάνα (Σλοβενία), Σάλτσμπουργκ (Αυστρία, λίγες ώρες πριν η Εθνική Ελλάδος δώσει τον αγώνα της τιμής με την Ισπανία), Μόναχο (ο πιλότος παρέλειψε το νεοσύστατο κράτος του Κοσσόβου –τυχαία ή σκόπιμα;). Στα 35.000 πόδια, με μέση ωριαία ταχύτητα 880 χλμ/ώρα και εξωτερική θερμοκρασία 48 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν. Αυτά είπε ο πιλότος της Aegean στην πτήση προς Μόναχο με τελικό προορισμό τις Βρυξέλλες, την περασμένη Τρίτη (σαν να ‘χει περάσει ήδη ένας μήνας), αποδεικνύοντας ότι ο δρόμος για την Ευρώπη δεν περνά αναγκαστικά από τον αθηναϊκό συγκεντρωτισμό (για όσους έχουν ψυχολογικό) και διαρκεί 45’ λιγότερο (SKG-MUN 2.00’ και MUN-BRU 1.25’).
Πάω για Βρυξέλλες έξι χρόνια μετά την «εκδρομή» που είχαμε διοργανώσει με τον Σπύρο Βούγια –ήμουν επικεφαλής της δημοσιογραφικής αποστολής και γι’ αυτό δεν θυμάμαι πολλά από την πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία, πρώτη γνωριμία με το θαύμα της Ε.Ε., σύσφιξη σχέσεων με συναδέλφους, δίπλα σε ένα πολιτικό αγαθών προθέσεων –μείον για την πολιτική.
17Ιουν2008

FOTO: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Περιμένοντας το τρένο", Βρυξέλλες, Σιδηροδρομικός Σταθμός, Στάση αεροδρόμιο 17-6-2008

Πάλι πίσω...

Μέχρι τις Βρυξέλλες πετάχτηκα για κάτι δουλειές... Ωραία πράματα! Έχω πολλά να γράψω. Για το Euro, για τις Βρυξέλλες, για την Μπρυζ... Από αύριο (ελπίζω). Και ωραίες εικόνες.

FOTO: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Πόζα", Βρυξέλλες 17-6-2008

Απομένει η σφραγίδα

Στην πολιτική οι εξελίξεις δεν διαμορφώνονται (δεν εξαρτώνται) μόνο από τις ενέργειες αλλά και από τις προσωπικότητες (τα υποκείμενα και τα αντικείμενα των ενεργειών). Αν θα υπάρξουν συνέπειες από την απόφαση του Γ. Παπανδρέου να διαγράψει τον Κ. Σημίτη από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αυτό εξαρτάται πρωτίστως από τον πρώην πρωθυπουργό. Δεν αρκεί η κίνηση του Γιώργου, ο οποίος έχει ταυτιστεί στην συνείδηση του ψηφοφόρου με τις πολιτικές επιλογές Σημίτη, για να υπάρξουν εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Οι πρώτες –χθεσινές- δημοσιογραφικές εκτιμήσεις ήταν εκτιμήσεις αναμονής. Κανείς δεν ήταν σε θέση να πει με βεβαιότητα αν η επίμαχη επιστολή Σημίτη για την ευρωσυνθήκη απέβλεπε στο να εξωθήσει τον Παπανδρέου στην διαγραφή. Ούτε καν ο Ευ. Βενιζέλος, κατά πληροφορίες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Θεσσαλονικιός βουλευτής δεν θα αξιοποιήσει την ασίστ που του έδωσε ο Σημίτης.
Οι εξελίξεις αυτές, ανεξαρτήτως συνέχειας, αποδεικνύουν ακόμη και στους ακραιφνείς εθελοτυφλούντες, ότι το ΠΑΣΟΚ τελείωσε κάπου μεταξύ Ζαππείου και 11ης Νοεμβρίου. Το ψυχικό ρήγμα που επήλθε, δεν έχει καμία σχέση με οποιοδήποτε πολιτικό ράγισμα. Το δεύτερο κολλάει, το πρώτο δεν γεφυρώνεται.
Οι όποιες απόπειρες του Γ. Παπανδρέου να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τους αμφισβητίες θα γεννά νέες και εντονότερες αμφισβητήσεις. Και οι όποιες κινήσεις στήριξης θα είναι, στην πραγματικότητα, ώσεις πυξ λαξ. Ίσως η μόνη εκδοχή σωτηρίας -εκτός από την παραίτησή του- για τον Γιώργο αλλά και για το Κίνημα –όχι το κόμμα- να είναι η δημιουργία ενός άλλου νέου πολιτικού φορέα, που θα πατά στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ και θα ενώνει -ενδεχομένως αναγκαστικά- το πράσινο πολιτικό σύνολο. Πριν τον κάνουν άλλοι και υπάρξει διάσπαση. Αλλά αυτό το σενάριο απαιτεί όχι απλώς τόλμη, ιστορική πολιτική τόλμη.
Το ιστορικό τέλος του ΠΑΣΟΚ επήλθε ήδη (ίσως κάπου εδώ να ερχόταν και της ΝΔ εάν δεν βρισκόταν στην κυβέρνηση. Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε). Μένει να μπει η σφραγίδα. Ο Γ. Παπανδρέου χθες άφησε πάνω στο τραπέζι το μελάνι. Μένει να δούμε ποιος θα βουτήξει τη σφραγίδα για να την εναποθέσει με δύναμη πάνω στο πρωτόκολλο διανομής των ιματίων.
Τώρα το πώς εξηγείται ο Σημίτης, ο οποίος το 2004 έδωσε σκανδαλωδώς για τη δημοκρατική τάξη των κομμάτων το δαχτυλίδι στον Γιώργο, τώρα αμφισβητεί ανοιχτά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα θέμα προς διερεύνηση. Ψυχαναλυτή, όχι πολιτικού αναλυτή. Γιατί αν είναι του δευτέρου, δεν συμφέρει καθόλου τον πρώην πρωθυπουργό.

12Ιουν2008

"Κάποια στιγμή πρέπει να επιτεθούμε κι εμείς"

Εντάξει. Τα θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα. Ούτε το Euro το κερδίζεις δυο φορές απανωτά. Αλλά χθες χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία. Ευκαιρία να υπερασπιστούμε τον τίτλο μας, το γόητρό μας. Η Σουηδία δεν ήταν και ο πιο δύσκολος αντίπαλος και αυτό φάνηκε πολύ νωρίς.

Κακώς άλλαξε τον Γκέκα με το Σαμαρά. Η μεσαία γραμμή ήταν το πρόβλημα. Έπρεπε να βγάλει τον κουρασμένο Καραγκούνη και πάντως να αφήσει μέσα δύο επιθετικούς. Ο Κυργιάκος και ο Χαριστέας διασώθηκαν. Ο Νικοπολίδης φέρει πολύ μεγάλη ευθύνη και για τα δύο τέρματα. Είναι ο μεγάλος τυχερός του 2004, αλλά τα μεγάλα ψέμματα δεν κρατάνε για πάντα.

Γερμανοτραφής ο Γιάννης Αμανατίδης είπε την αλήθεια: «Δεν πρέπει να παίζουμε πάντα τόσο αμυντικά και με γιόμες προς την αντίπαλη εστία. Κάποια στιγμή πρέπει να επιτεθούμε κι εμείς. Δεν μπορείς να αλλάζεις 50 πάσες στην άμυνα, αλλά να κοιτάζεις και λίγο την επίθεση. Παίξαμε φοβισμένα ποδόσφαιρο και σίγουρα με αυτό τον τρόπο δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο παιχνιδιού, αλλιώς θα μείνουμε έξω».

Η ομάδα μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα, να κερδίσει και να προκριθεί. Το απέδειξε στα προκριματικά. Χθες είχε άγχος, το Σάββατο μάλλον θα έχει πάθος. Αν έχει και μυαλό...
Καλή επιτυχία!

11Ιουν2008

FOTO: REUTERS/Christian Charisius (AUSTRIA)

Υ.Γ.

Τι εννοούν "Στο σκοτάδι οι έρευνες για τον Γ. Μυλωνά"; Ότι η αστυνομία ψάχνει μόνο τη νύχτα;

Υ.Γ.

ΣΥΡΙΖΑ ή ΤΣΙΡΙΖΑ;

Υ.Γ.

Στη Λέσβο και στην Μήλο / θα πάω ν' αλλάξω φύλο
στης Τήλου το λιμάνι / θα βάλω το στεφάνι!

Υ.Γ.

Το Σ-Κ με τρέλανε το... ειλικρινές ενδιαφέρον για το πως δεν θα μάθει η μάνα του Σεργιανόπουλου για τις μαχαιριές και τα ομοφυλοφυλίκια που λέγανε νυχθημερόν αυτοί οι ίδιοι στα κανάλια!

Επίσκεψη Ντε Γκωλ στη Θεσσαλονίκη (λεπτομέρεια)

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο ένθετο "Π" της εφημερίδας "Αγγελιοφόρος", την Κυριακή 8 Ιουνίου 2008. Πρόκειται για μια "λεπτομέρεια του πίνακα" της επίσκεψης του στρατηγού Ντε Γκωλ στη Θεσσαλονίκη, στις 19 Μαΐου 1963. Προέκυψε από τη συνομιλία μου με την κ. Τέτη Στοϊκάκη - Νικολαΐδου, που τότε ήταν μεταφράστρια στο Λυσέ. Οι φωτογραφίες είναι σπάνιες διότι όλο το αρχειακό υλικό καταστράφηκε στη μεγάλη πυρκαγιά που έκαψε το Λυσέ τον Μάρτιο του 1968. Η φωτογραφία που δημοσιεύεται παραπλεύρως ανήκει στο αρχείο του Γαλλικού Ινστιτούτου και απεικονίζει τον Ντε Γκωλ να μιλά προς το προσωπικό και τους αποφοίτους του Λυσέ.

--------------------------------------------------

Ήταν πριν από 45 χρόνια, Κυριακή 19 Μαΐου 1963, περί τις 11.08’ το πρωί σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, όταν ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας, ο περίφημος στρατηγός Σαρλ Ντε Γκωλ εμφανίστηκε στην πόρτα του αεροπλάνου που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Μίκρας, στη Θεσσαλονίκη, συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών Κουβ Ντε Μυρβίλ.
Ήδη, από τις 16 του μηνός στην Αθήνα, είχε ανταλλάξει τα πολιτικά μηνύματα με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ωστόσο, η Μακεδονία ήταν τότε πολύ περισσότερο συνδεδεμένη με τα θέματα ασφάλειας της Ελλάδας και η επίσκεψη Ντε Γκωλ στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας είχε τη σημασία της. Μία μέρα πριν χειρουργείται ο τότε Βασιλιάς Παύλος και ο κλονισμός της υγείας του θα τον οδηγήσει στο μοιραίο τον Μάρτιο του 1964, ενώ τρεις μέρες μετά (22/5/1963) δολοφονείται ο βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης.

Ο Ντε Γκωλ στη Μισιόν Λαΐκ
Στις 4.30 το μεσημέρι, σύμφωνα με το πρόγραμμα, επρόκειτο να μεταβεί στο συμμαχικό κοιμητήριο Ζέιντελικ για να καταθέσει στεφάνι. Στον πηγαιμό θα επισκεπτόταν το Γαλλικό Προξενείο και τη «Μισιόν Λαΐκ» όπως αποκαλούσαν τότε το Γαλλικό Ινστιτούτο (MLF - Mission Laique Francaise).
Οι φωτογραφίες από την «μεγάλη επίσκεψη» είναι σπάνιες, δοθέντος ότι το 1968 κάηκε το Λυσέ και μαζί καταστράφηκε όλο το αρχειακό υλικό.
Η Τέτη Στοϊκάκη – Νικολαΐδου, ένα από τα λίγα άτομα που είδαν από κοντά τον μεγάλο πολιτικό, ήταν τότε γραμματέας στο Λυσέ, υπεύθυνη για τις εγγραφές και την είσπραξη των διδάκτρων. Ωστόσο, η πολύ καλή γνώση της γαλλικής και της ελληνικής γλώσσας αλλά και το γεγονός ότι ήταν η μόνη που γνώριζε γαλλική γραφομηχανή, είχε ως συνέπεια να κάνει μεταφράσεις: από μεταπτυχιακές εργασίες μέχρι αποδελτίωση Τύπου.
Διευθυντής τότε νεοφερμένος ο Gilbert Bron, «ένας sui generis τύπος, ενάντια σε όλα όσα είχαμε μάθει» αλλά το πραγματικό κουμάντο το έκανε η Υβόν Ντενεζί.
Ήδη από χρόνια, «μαθαίναμε και γνωρίζαμε το γαλλικό σαβουάρ βιβρ καθώς η Σούλη Οικονόμου, η Μαρία Τζελεπή κι εγώ ήμασταν τα κορίτσια που υποδεχόμασταν τους προσκεκλημένους ομιλητές».

Το πρωτόκολλο
Παρά το γεγονός ότι ήταν «μαθημένες στο πρωτόκολλο» από καιρό, ενόψει της υποδοχής του Ντε Γκωλ «μας φώναξε ο μεσιέ Μπρον, εμένα και την κυρία Ντενεζί, και μας λέει δείχνοντας εμένα: ‘‘Πρόσεξε, δεν θα κάνεις καμία υπόκλιση’’. ‘‘Οι γυναίκες δεν υποκλίνονται παρά μόνον στη βασίλισσα’’, μου είπε η κ. Ντενεζί».
Όσον αφορά τις προσφωνήσεις, «Δεν θα μιλήσεις καθόλου» μου είπαν. «Θα πεις μόνο ‘‘μεσιέ’’, όχι ‘‘μεσιέ λε ζενεράλ’’ γιατί υποτιμάται η γυναίκα όταν προσφωνεί τον άνδρα με την ιδιότητά του». Ενδυματολογικά είχε βγει οδηγία πως θα είναι ντυμένοι: σκούρο κοστούμι οι άνδρες, ενώ οι γυναίκες να είναι κόσμιες!
«Ήμασταν μόνο εμείς στο Λυσέ. Κανείς επίσημος, παρά μόνο τα στελέχη του Λυσέ» λέει η κ. Στοϊκάκη - Νικολαΐδου.

Η καρτ ποστάλ και το Κυπριακό
«Το Λυσέ είχε επάνω ένα διαμέρισμα. Εγώ τον είδα να κατεβαίνει από το διαμέρισμα για να γίνει ξενάγηση. Κατεβαίνοντας από τις σκάλες για να ξεναγηθεί, έπρεπε να περάσει από το γραφείο μου. Περνώντας από το γραφείο μου είχα μια κάρτ ποστάλ που μου ‘στειλε μια καλή μου φίλη από την Κύπρο, που το 1960 είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία της. Με ρώτησε «τι είναι αυτό;» και όταν εγώ του απάντησα «Το κράτος της Κύπρου», είπε «Μου είναι άγνωστο αυτό το κράτος». «Δεν θέλω να πιστεύω ότι η Κύπρος του ήταν άγνωστη. Η αποστροφή του έδειχνε ότι κάτι δεν ήθελε. Είδα την κ. Ντενεζί και τον Ζιλμπέρ Μπρον από δίπλα να τους ανάβουν τα λαμπάκια. Με κάλεσαν να δώσω εξηγήσεις την επόμενη μέρα. ‘‘Γιατί το έκανες; Δεν σου είπα δύο μέρες πριν ότι πρέπει να καθαρίσεις το γραφείο σου από την ακαταστασία;’’». Δεν μίλησαν για τίποτε περισσότερο από ακαταστασία… «Μου την πήραν και την σκίσανε την άλλη μέρα» λέει.
Στη συνέχεια πήγε στην αίθουσα διαλέξεων όπου μίλησε ενώπιον όλων σε μια περίπου 3λεπτη ομιλία, μάλλον βιαστικά.

Οι εντυπώσεις
Πως ήταν άραγε ο στρατηγός που έσωσε την τιμή της Γαλλίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; «Σε προσωπικό επίπεδο δεν μπορούμε να τον περιγράψουμε παρά μόνο ως έναν ευγενικό άνθρωπο. Να μην ξεχνάμε ότι ήταν στρατηγός και μετρημένος στις κινήσεις του. Δεν μπορούμε να τον συγκρίνουμε με τον Γέλτσιν και τον Μπερλουσκόνι ή τον Σαρκοζί» υποστηρίζει η κ. Στοϊκάκη.
Ένοιωθαν τότε ότι υποδεχόταν ένα αστέρι της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής;
«Ήμασταν αθώοι, παιδάκια. Δεν νοιώθαμε να υποδεχόμαστε έναν σταρ της πολιτικής. Γιατί από τη μια ο συγκεκριμένος χώρος είχε μια γκλαμουριά για οποιονδήποτε ερχόταν να μιλήσει. Κι από την άλλη δεν υπήρχε τηλεόραση» απαντά η κ. Στοϊκάκη.

Ο Σαρκοζί και ο Λαμαρτίνος

Κι αν είχε την τύχη να συναντήσει το Νικολά Σαρκοζί, έχοντας συνοδεύσει ως μεταφράστρια τον διάσημο Γάλλο αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ αλλά και τον Βιλ Ντε Κλερκ, τι θα του έλεγε η μεταφράστρια του Λυσέ; «Ευελπιστώ σε σας κ. Σαρκοζί, να ελαττώσετε τις πυρηνικές δοκιμές και να επιτρέψετε τον κόσμο να ζήσει σε ένα υγιές περιβάλλον. Θα του απήγγειλα και στίχους από τη «Λίμνη» του Λαμαρτίνου που από τον 19ο αιώνα είχαν εκθειάσει τη φύση έχοντας καταλάβει ότι πρέπει να σέβονται τη φύση».

Εναλλακτικό... στριμωξίδι

Email μου έστειλε η συνάδελφος Λ. Μυλωνάκη και γράφει:

Στα 45 Ευρώ το... κεφάλι (να τ' αφήσω;) κοστολογείται το εναλλακτικό στρίμωγμα που αντιστοιχεί σε όποιον θελήσει να ακούσει μαζί, ζωντανά, πέντε γνωστούς καλλιτέχνες του ελληνικού ροκ (Μπουλάς, Ζουγανέλλης, Μαχαιρίτσας, Παπακωνσταντίνου και Σταρόβας).
45 Ευρώ για ένα ποτήρι κρασιού από τους αμπελώνες του αγνώστου, ένα μπωλάκι ταγκιασμένα ξηροκάρπια
και λίγες φέτες ανανά για να σου χρυσώσουν το χάπι. Κακή ακουστική, ανύπαρκτος εξαερισμός, απίστευτο στριμωξίδι για τους 2500 και πλέον θαμώνες, που συνωστίστηκαν εναλλακτικά σε έναν απόλυτα συμβατικό χώρο διασκέδασης. Το 6ωρο χορταστικό πρόγραμμα της "συμμορίας των 5" δεν κατάφερε να αντισταθμίσει τη δυσφορία που προκαλούσε η ασφυκτική ατμόσφαιρα του χώρου.
Το απολαυστικό one-man show του Ζουγανέλλη, τα ακροβατικά κιθαριστικά σόλο του συμπαθέστατου "μάγειρα" Σταρόβα, τα χιουμοριστικά σκετς του Μπουλά, η μελαγχολία του μελωδικού Μαχαιρίτσα και το εφηβικό πάθος του αιώνιου ρόκερ Παπακωνσταντίνου μάλλον δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν ακόμη και τους φαν των καλλιτεχνών, που κοιτούσαν το ρολόι τους με την ευχή να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα ένα -υπό διαφορετικές προϋποθέσεις- διασκεδαστικό πρόγραμμα.
Το ερώτημα εύλογο: Ποια είναι ακριβώς η διαφορά ανάμεσα στους εναλλακτικούς και τους μη; Γιατί -πέρα από την απουσία λουλουδιών- δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε καμία.

Αν αυτό δεν είναι φασισμός...

Αν δεν είναι αυτό φασισμός, τότε τι είναι φασισμός σήμερα; Μήπως περιμένουμε να τον δούμε πάλι σε περιτύλιγμα στολής με μαύρο περιβραχιόνια; Τι είναι φασισμός αν όχι το να κρατάς ομήρους ανθρώπους; Αν όχι η διά της βίας επιβολή της μιας κάποιας άποψης; Αν όχι ο τσαμπουκάς και η τρομοκράτηση; Είναι ή όχι γκαιμπελισμός να ρητορεύεις υπέρ του πανεπιστημιακού ασύλου καταλύοντάς το και ξεφτιλίζοντάς το;
Σύμφωνοι, ο φασισμός έχει πολλά κεφάλια. Και πλούσια και φτωχά, και επώνυμα και ανώνυμα, και εργοδότες αλλά και εργαζόμενοι. Χίτλερ δεν θα ξαναβγεί, οι χιτλερίσκοι και τα σταλινάκια όμως πολλά. Κόκκινος ή μαύρος, ίδιος είναι.
Μπράβο στον πρύτανη Ηλία Κουσκουβέλη. Όχι ότι δεν αξίζουν μπράβο στον ήπιο Αναστάσιο Μάνθο. Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους. Για να πάψει η καπηλεία του ασύλου. Και για να μην φτάσουμε σε ακραίες προτάσεις όπως η οπλοφορία των σεκιουριτάδων που πρότεινε καθηγητής της Θεολογίας. Γιατί το άσυλο έχει σαφές νομοθετικό πλαίσιο. Και μόνο η υποκρισία αδυνατεί να το διαβάσει.
Να προστατευθεί το άσυλο. Το άσυλο των ιδεών, όχι το άσυλο της βίας. Αυτή είναι η ευθύνη των πανεπιστημιακών -αλλά δυστυχώς αυτή η διάβρωση έχει απλωθεί παντού, ακόμη και στο διδακτικό προσωπικό.
Φτάνει η απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου. Φτάνει το χάδι στο αυγό του φιδιού.
5Ιουν2008

Υ.Γ.

Σύμφωνα με την τηλεοπτική παραπληροφόρηση, ο μόνος στην Ελλάδα που έχει στέρεο άλλοθι είναι ο Λάκης, που εκείνη την ώρα τραγουδούσε με τον Πάριο στο τελευταίο "Αλ Τσαντίρι". Αντίθετα με όλη την Ελλάδα που τον έβλεπε, για την οποία φυσικά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι...

Υ.Γ.

"Τ' αγοράζω το σπίτιιιιιι": το sequel του πάριου άσματος "Το πουλάω το σπίτιιιιιιιι"...

Καρό!

Ένα πολύ καλό ελληνικό νεανικό συγκρότημα με το όνομα "Καρό", άκουσα τις προάλλες στον πύργο της Παιδαγωγικής Σχολής, στο ΑΠΘ.
Κατερινιώτες τα παιδιά, σε εκδήλωση για τη συγγραφέα Έλενα Αρτζανίδου στις "Πέμπτες στον Πύργο", έπαιξαν δική τους μουσική και στίχους.
Όταν τελείωσαν, η Θεσσαλονίκη ομόρφυνε επικίνδυνα με κείνο το γλυκό φως που φέρνει το σούρουπο.
28Μαϊ2008

FOTO: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Καρό", 22-5-2008

Υ.Γ.

Blog δίχως σχόλια, είναι επικοινωνία με τ' αστέρια...

"Πρόμις" στην 5η ΔΕΒΘ

Την Κυριακή το απόγευμα, η φίλη Έλενα Αρτζανίδου (διακρίνεται αριστερά στη φωτογραφία) παρουσίασε το βιβλίο της "Πρόμις" των εκδόσεων Ψυχογιός με ένα μουσικοκινητικό δρώμενο στην Παιδική Γωνιά της 5ης ΔΕΒΘ.
Είναι ένα πολύ καλό βιβλίο που περνά το μήνυμα στα παιδιά του σεβασμού της διαφορετικότητας, της αγάπης προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Η Έλενα είναι δασκάλα στο επάγγελμα, χαμηλών τόνων, και γράφει με μεγάλο μεράκι και αγάπη, ψάχνεται γι' αυτό που κάνει. Μαθαίνω ότι η "Πρόμις" έχει ήδη μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Ψυχογιό προκειμένου να εκδοθεί από ξένο εκδοτικό οίκο. Εύχομαι επιτυχία. Της αξίζει.
4Ιουν2008

"Μέρες Αλεξάνδρειας" στην 5η ΔΕΒΘ

Όπως έγραφα και πριν από λίγες μέρες, είχα τη μεγάλη χαρά να παρουσιάσω το βιβλίο του Δημήτρη Στεφανάκη "Μέρες Αλεξάνδρειας" των εκδόσεων Πατάκη. Ευχαριστώ και τους πολλούς φίλους μου ήρθαν ν' ακούσουν σε μια δύσκολη ώρα (2.30 Σάββατο μεσημέρι) -μεταξύ αυτών οι συγγραφείς Ισίδωρος Ζουργός, Θανάσης Χειμωνάς, Λέων Ναρ και Κωνσταντίνος Γουσίδης.
Ήταν μια πολύ όμορφη εκδήλωση, ο Δημήτρης έβγαλε τον εαυτό του εκείνο που εγώ γνωρίζω από τις συζητήσεις μας. Είναι ένας εργάτης της γραφής, αγαπάει τη δουλειά του, διαβάζει.
Και μας χάρισε το καλύτερο βιβλίο του, μια επαφή με τη γοητεία της Διασποράς, με τον πραγματικό κοσμοπολιτισμό και την ανεπιτήδευτη πολυπολιτισμικότητα.
Περισσότερα για το βιβλίο, τις επόμενες μέρες.
4Ιουν2008

Νεκρός ο Σεργιανόπουλος...

Δολοφονημένος -μαχαιρωμένος- βρέθηκε ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Σεργιανόπουλος. Αξέχαστος στο ρόλο του στους "Δύο ξένους" του Αλ. Ρήγα. Κυρίως, όμως, θυμήθηκα ότι ήταν παιδί της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης. Τον θυμάμαι σεμνά και διακριτικά, σε μιαν άκρη της οδού Οστρόβου, στην Κάτω Τούμπα, να θρηνεί το θάνατο του αείμνηστου ηθοποιού και δημοσιογράφου της Πειραματικής Χρήστου Αρνομάλλη, τον Ιανουάριο του 2002. Είχαν παίξει μαζί στο θέατρο Αμαλία, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές του '80. Ήταν και οι δύο από τα ιδρυτικά μέλη της Πειραματικής Σκηνής μαζί με το Νικηφόρο Παπανδρέου, την Έφ Σταμούλη, τη Φιλαρέτη Κομνηνού, τη Σοφία Φιλιππίδου, την Καρυοφιλιά Καραμπέτη.

4Ιουν2008

Υ.Γ.

Με την ακτοπλοϊκή σύνδεση Θεσσαλονίκης - Τήλου τι θα γίνει ρε παιδιά; Γιατί πρέπει να πάμε στο γάμο μέσω Πειραιά;

Ένα συνέδριο ζωντανό, με κουβέντα και αντιδράσεις

Ένα από τα πλέον σημαντικά της 5ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου ήταν μια παράλληλη εκδήλωση, το διήμερο συνέδριο που διοργάνωσε το περιοδικό Highlights στο αμφιθέατρο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Όσον αφορά στη σύνθεση του ακροατηρίου, εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι αυτό χαρακτηρίστηκε από το υψηλό επίπεδο, με τη συμμετοχή ανθρώπων με πραγματικό ενδιαφέρον και εξειδίκευση περί των πολιτιστικών. Το θέμα του συνεδρίου όπως διατυπώθηκε "Πολιτισμός: lifestyle ή modus vivendi - Ο ρόλος των ΜΜΕ" προκάλεσε αντιδράσεις πριν ακόμη αρχίσουν οι συζητήσεις [http://gkessopoulos.blogspot.com/2008/05/life-style-modus-vivendi-highlights.html]. Αν προσθέσει κανείς τις αλήθειες και τα ψέματα που ακούστηκαν από τους ομιλητές, τις αιχμές και τις αιρετικές απόψεις που ακούστηκαν, το ενδιαφέρον γιγαντώθηκε. Κύριο στοιχείο που προσέδωσε ένταση και αύξησε το ενδιαφέρον, το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι εισηγήσεις ήταν "δυνατές". Αμφισβητούσαν καταστάσεις, κατέθεταν μαρτυρίες, έδιναν προτάσεις.
Το ενδιαφέρον της δεύτερης μέρας κέρδισε η συζήτηση για τη σχέση των ενθέτων βιβλίου με τη διαφήμιση. Ο Κώστας Κατσουλάρης, συγγραφέας και αρχισυντάκτης βιβλίου του "Ελεύθερου Τύπου", πυροδότησε τη συζήτηση υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν παρεμβάσεις. Ο Νίκος Βατόπουλος, αρχισυντάκτης του "Βήματος", ένας διανοητής περί των εφημερίδων (που τόσο τους έχουμε ανάγκη όσοι αγαπάμε το γράμμα στο χαρτί), ισχυρίστηκε και αυτός ότι δεν υπάρχουν παρεμβάσεις από τη διαφήμιση. Τα αντίθετα υποστήριξε η Τίνα Μανδηλαρά, δημοσιογράφος - υπεύθυνη για το ένθετο βιβλίου στο "Πρώτο Θέμα" δίνοντας μάλιστα ένα προσωπικό παράδειγμα. Βίωμα παρέμβασης κατέθεσε από το ακροατήριο και η κριτικός τέχνης Ίριδα Κρητικού, ενώ ο Άρης Μαραγκόπουλος αποτελείωσε όσους ισχυρίζονται το αντίθετο λέγοντας ότι σαφέστατα υπάρχουν παρεμβάσεις -άρα η προβολή των βιβλίων δεν γίνεται με όρους προσωπικούς μεν αντικειμενικούς δε- επικαλούμενος την επαγγελματική του εμπειρία τόσο ως συντάκτης βιβλίου σε εφημερίδες όσο και ως επιμελητής εκδόσεων σε εκδοτικούς οίκους.
Στο ίδιο τραπέζι, ο Τάσος Ρέτζιος, δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης πολιτιστικών της εφημερίδας "Αγγελιοφόρος" υπεραμύνθηκε της ποιότητας των συναδέλφων της Θεσσαλονίκης, μέμφθηκε το ΕΚΕΒΙ και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που διοργανώνουν τις συνεντεύξεις Τύπου στην Αθήνα (για το θέμα αυτό θα υπάρξει σημείωμα στο blog) αλλά και τους τοπικούς παράγοντες του πολιτισμού που αλληθωρίζουν πάντα προς Αθήνα μονίμως παραπονούμενοι για μικρή προβολή από τις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης. Ποιοι (προσθέτω εγώ); Αυτοί που -πολλοί από αυτούς- διαβάζουν τις εφημερίδες από την αποδελτίωση. Την επομένη δηλαδή. Ειλικρινά, ένοιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ την δουλειά ορισμένων τουλάχιστον συναδέλφων των τοπικών εφημερίδων, οι οποίοι κάνουμε πιο ανεξάρτητη δουλειά και έχουμε πιο τολμηρή άποψη (χωρίς "παπαρολογίες") από πολλούς συναδέλφους της Αθήνας.
Την προηγουμένη, ο πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ και συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης, με μια εντυπωσιακή ομιλία ξεκαθάρισε ότι μόνο ο έντυπος Τύπος μπορεί να υποστηρίξει πειστικά τα βιβλία, όχι η τηλεόραση. Εντυπωσιακός ο Σεβαστάκης, καθηγητής αρχιτεκτονικής, όπως και ο Ηλίας Μαρμαράς που μας άνοιξε τα μάτια για το μέλλον του διαδικτύου.
Αξίζουν συγχαρητήρια στους διοργανωτές.
3Ιουν2008

FOTO: Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ@ / "To highlights στο ΜΜΣΤ", 31-5-2008