Οι εξελίξεις αυτές, ανεξαρτήτως συνέχειας, αποδεικνύουν ακόμη και στους ακραιφνείς εθελοτυφλούντες, ότι το ΠΑΣΟΚ τελείωσε κάπου μεταξύ Ζαππείου και 11ης Νοεμβρίου. Το ψυχικό ρήγμα που επήλθε, δεν έχει καμία σχέση με οποιοδήποτε πολιτικό ράγισμα. Το δεύτερο κολλάει, το πρώτο δεν γεφυρώνεται.
Οι όποιες απόπειρες του Γ. Παπανδρέου να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τους αμφισβητίες θα γεννά νέες και εντονότερες αμφισβητήσεις. Και οι όποιες κινήσεις στήριξης θα είναι, στην πραγματικότητα, ώσεις πυξ λαξ. Ίσως η μόνη εκδοχή σωτηρίας -εκτός από την παραίτησή του- για τον Γιώργο αλλά και για το Κίνημα –όχι το κόμμα- να είναι η δημιουργία ενός άλλου νέου πολιτικού φορέα, που θα πατά στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ και θα ενώνει -ενδεχομένως αναγκαστικά- το πράσινο πολιτικό σύνολο. Πριν τον κάνουν άλλοι και υπάρξει διάσπαση. Αλλά αυτό το σενάριο απαιτεί όχι απλώς τόλμη, ιστορική πολιτική τόλμη.
Το ιστορικό τέλος του ΠΑΣΟΚ επήλθε ήδη (ίσως κάπου εδώ να ερχόταν και της ΝΔ εάν δεν βρισκόταν στην κυβέρνηση. Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε). Μένει να μπει η σφραγίδα. Ο Γ. Παπανδρέου χθες άφησε πάνω στο τραπέζι το μελάνι. Μένει να δούμε ποιος θα βουτήξει τη σφραγίδα για να την εναποθέσει με δύναμη πάνω στο πρωτόκολλο διανομής των ιματίων.
Τώρα το πώς εξηγείται ο Σημίτης, ο οποίος το 2004 έδωσε σκανδαλωδώς για τη δημοκρατική τάξη των κομμάτων το δαχτυλίδι στον Γιώργο, τώρα αμφισβητεί ανοιχτά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα θέμα προς διερεύνηση. Ψυχαναλυτή, όχι πολιτικού αναλυτή. Γιατί αν είναι του δευτέρου, δεν συμφέρει καθόλου τον πρώην πρωθυπουργό.
12Ιουν2008
Hey you have a great blog, i want to give you Free advertising for it on my website www.swaggerspot.com so that you can get more people on your blog.
ΑπάντησηΔιαγραφή