Η Θάσος για τη Μακεδονία είναι όπως η Ακρόπολη για την Αθήνα. Γεννιέσαι, ζεις, μεγαλώνεις, εργάζεσαι κι όμως στον Ιερό Βράχο δεν έχεις αξιωθεί ν’ ανέβεις. Ένα νησάκι της προκοπής έχουμε κοντά μας οι βόρειοι, ένα σμαράγδι με υπέροχες παραλίες, αμμουδιές αλλά και πέτρες, κοκορέτσι, κοντοσούβλι και άλλα τινά και δεν το τιμούμε όσο του αρμόζει.Μείναμε οικογενειακώς στα δωμάτια της Μαρίας, φροντισμένα, νοικοκυρεμένα, όπως αρμόζει σε Έλληνες που απευθύνονται σε Έλληνες. Μεγάλη αυλή για να παίζουν τα παιδιά, καθαριότητα, ανθρωπιά. Θα μου πεις, πληρώνεις. Παντού πληρώνεις αλλά στο τέλος φεύγεις βρίζοντας.
Ακτή Παράδεισος, θα τη θυμάμαι. Μάλλον θα τη βγάλανε έτσι οι γυμνιστές που κάποτε είχαν βρει τον παράδεισό τους στην παιδικών διαστάσεων –βάθους- φυσική πισίνα όπου θα κάνανε τα πλάτσα πλούτσα τους. Εύστοχη η επιλογή, τώρα κατακλύζεται από οικογένειες –ό,τι πρέπει για πιτσιρίκια.
Καλή και η Αλυκή, θυμίζει την Κολώνα στην Κύθνο, μόνο που εκείνη είναι πράγματι μαγεία. Εδώ η πλαζ είναι μικρή και στενή, ο κόσμος πλακώνεται ο ένας πάνω στον άλλον, μόνο η μια πλευρά… λειτουργεί αφού στην άλλη έχει πέτρα μπόλικη, και δεν θα ξεχάσω τον μεσήλικα –παλιός την Αλυκή- πίσω από το μπαρ άνωθεν που έφτιαχνε καταπληκτικούς καφέδες για 2,50 ευρώ τον έναν.
Σκάλα Ποταμιάς μέναμε, στη μεγαλύτερη (4 χλμ) παραλία του νησιού, αμμουδερή στο μεγαλύτερο κομμάτι της. Είναι αυτή που στη μια άκρη λέγεται Χρυσή Αμμουδιά και καταλήγει στη Σκάλα Ποταμιάς, με την αυτοσχέδια παραλιακή ζώνη των πρόχειρων μη μόνιμων κατασκευών που της δίνουν έναν κάποιον χαρακτήρα και φυσικά της φέρνουν τουρίστες. Μπαράκια, κρέπες, φαγάδικα, γυράδικα, λίγα ψάρια, παγωτό παντού (έπαιζε πολύ η Algida), σούπερ μάρκετ, όλα μαζί. Το καλύτερο σημείο, πάντως, το ‘παν ο Θανάσης και η Βασιλική. Στο δημοτικό αναψυκτήριο, περίπου στο κέντρο. Έχεις και την πυροσβεστική από δίπλα για περισσότερη ασφάλεια –για το φόβο του υγρού πυρός στη θάλασσα. Αλλά και πρόσβαση σε φραπεδάκι, το οποίο με την ελαφριά ομπρέλα και τα καθισματάκια που αγόρασες απ’ το Jumbo συν την ευρεσιτεχνία για το χώσιμο – βίδωμα της ομπρέλας στην παραλία (ανεξαρτήτως γεωλογικής σύνθεσης) δημιουργεί ένα σούπερ πακέτο all inclusive! Ψιλή Άμμος, Άγιος Ιωάννης επίσης να πάτε. Λένε.
Ο περίφημος Θεολόγος έχει μια καλοσύνη, κάτι σε διατηρημένο χωριό, κυρίως νόστιμα κρεατικά και ένα λαογραφικό μουσείο που το βρήκαμε κλειστό.
Για φαγητό και η «Γραμβούσα», ταβέρνα στη Σκάλα Ποταμιάς που πήρε το όνομα απ’ το νησάκι απέναντι, κάνει πολύ νόστιμους τοπικούς μεζέδες –πάρε και ουζάκι, δεν θα πάθεις τίποτα.
Η Μονή Αρχαγγέλου όπου φυλάσσεται ο «τίμιος ήλος», δηλαδή κομμάτι καρφιού με το οποίο σταύρωσαν τον Χριστό οι Ρωμαίοι. Απορώ ακόμη γιατί λέγεται «τίμιος» -θα μου πείτε τι φταίει το καρφί;- αλλά και πού βρίσκεται, αφού στο προσκύνημα δεν ήταν ορατό κανένα ίχνος του. Πάντως, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι χτισμένη σε φιλέτο, πάνω στο βράχο, κρεμαστό, με θέμα το Αιγαίο, έχοντας στο πλάι μια πολύ καλή αμμώδη παραλία, το Λιβάδι.
Η Παναγιά μπαλκόνι στο ανατολικό Αιγαίο, με μια πολύ ωραία διαδρομή παράλληλα με τ' αυλάκι που οδηγεί στην πλατεία με τα πλατάνια και το όμορφο καφέ. Κι αυτό το χωριό κρατά το χαρακτήρα του, με πολύ νόστιμα κοκορέτσια, κατσικάκια κλπ θαρρείς και βρίσκεσαι ανοιχτά του Σκλήθρου και του Νυμφαίου.
Να το καλό με τη Θάσο, το μεγάλο καλό. Είσαι νησί και θαρρείς και βρίσκεσαι στο βουνό. Γενικώς δροσιά (δεν… ιδρώνει εύκολα τ' αυτί σου), πολλά πλατάνια, νερό γάργαρο κι απ’ τις βρύσες ακόμη, πράσινο μέσα στη θάλασσα, ζεστά νερά, άμμος και χρώμα γαλαζοπράσινο, εξού και «σμαραγδένιο νησί».
Η πρόσβαση πανεύκολη. Καράβια φτάνουν από Καβάλα σε Λιμένα ή αλλιώς Θάσο (όνειρο το αρχαίο θέατρο) και Πρίνο αλλά και από Κεραμωτή σε Λιμένα (σε μισή ωρίτσα, χωρίς ταλαιπωρίες και καρτέλ ακτοπλοΐας).Ελπίζω και η αναχώρηση να είναι τόσο εύκολη! Καλή επάνοδο!
30Ιουλ2008
FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Προβλήτα", Λιμένας Θάσου, 31-7-2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου