Οι ιστορίες της Ιστορίας

Διάβασα τη συγκλονιστική ιστορία που παρουσίασε ο Χρήστος Μιχαηλίδης στην «Ελευθεροτυπία», στις 23 Ιουλίου 2008, σχετικά με την οικογένεια του Κάρατζιτς και τη στάση της γυναίκας του (λινκ). Είναι συγκλονιστική γιατί, εάν οι προθέσεις της συζύγου είναι ειλικρινείς, δείχνουν πως η ζωή ανατρέπει τις σχέσεις, πως τίθεται το τραγικό δίλημμα «να μείνω πιστή σε σένα ή να προστατεύσω τα παιδιά και τα εγγόνια μου». Η Λιλιάνα Ζελέν – Κάρατζιτς προβάλλει στο δημοσίευμα ως μορφή γυναικός (συζύγου, μητέρας, γιαγιάς) η οποία ζήτησε από τον άντρα της να παραδοθεί στους διώκτες του. Εάν φυσικά, όπως γράφει και ο Χρ. Μιχαηλίδης, δεν κρυβόταν σκόπιμη υποκρισία και τακτικισμός. Το κείμενο μου θύμισε τα χρόνια της στρατιωτικής μου θητείας, όταν στα Γιαννιτσά –αν θυμάμαι καλά- στο 501 ΜΤΠ (ή μήπως στο ΚΕΒΟΠ;), το 1994-1995, συνάντησα ως «νέο» κάποιο καλό παιδί με το επώνυμο πολύ γνωστού βασανιστή της Χούντας. Τον ρώτησα χαλαρά «τι σχέση έχεις με τον τάδε;», θυμάμαι. Τον έφερα σε πολύ δύσκολη θέση. Ήταν που ήταν ένα ήρεμο, ήπιο κι καλό παιδί. Με βλέμμα χαμηλωμένο, κοτζαμάν άντρας, μου είπε ότι ήταν θείος του και ότι είχαν να μιλήσουν από τα χρόνια της χούντας, από τότε που συστρατεύθηκε με τους δικτάτορες… Φυσικά, η κουβέντα κόπηκε από μόνη της. Αλλά κοίτα να δεις ιστορίες που γράφει η Ιστορία…
24 Ιουλ 2008

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Κελί", Μοναστήρι ...., Τήνος, 4-7-2004