Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Εκπαίδευση και Παραγωγή: Μια ασύμπτωτη σχέση;

Του Θεόδωρου Α. Κουτρούκη*

Ένα κρίσιμο πρόβλημα που επανέρχεται κάθε χρόνο στη επικαιρότητα είναι η επιλογή των τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ, στα οποία θα σπουδάσουν οι αποφοίτους των Λυκείων μας. Τα στοιχεία της πιο πρόσφατης έρευνας πεδίου (2008) της εταιρίας Manpower σε 762 Έλληνες εργοδότες είναι αρκετά διαφωτιστικά. Το 47% των εργοδοτών αντιμετωπίζουν δυσκολία στην κάλυψη κενών θέσεων εργασίας με προσωπικό που διαθέτει τις κατάλληλες δεξιότητες. Σε αυτό συντελούν οι δημογραφικές εξελίξεις, η τεχνολογική μεταβολή και η έλλειψη επαρκούς εκπαίδευσης του εργατικού δυναμικού.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι δέκα πιο δυσεύρετες ειδικότητες στην Ελλάδα το 2008 ήταν οι εξής: Γραμματείς όλων των βαθμίδων και προσωπικό υποστήριξης γραφείου, Εξειδικευμένοι χειρώνακτες (κυρίως ηλεκτρολόγοι, ξυλουργοί, υδραυλικοί), Τεχνικοί, Στελέχη πωλήσεων, Εργάτες, Στελέχη και προσωπικό εξυπηρέτησης πελατών, Πτυχιούχοι μηχανικοί, Λογιστές και χρηματοοικονομικοί υπάλληλοι, Στελέχη διοίκησης (σε ανώτερο και ανώτατο επίπεδο), Προσωπικό εστιατορίων και ξενοδοχείων.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; α) ότι πολλά εγχώρια προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης δεν ανταποκρίνονται στις «ειδικές» ανάγκες της οικονομίας και β) ότι πολλές από τις πλέον δυσεύρετες ειδικότητες, δεν προσφέρονται από τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη των επιχειρήσεων ότι το σύστημα εκπαίδευσης-κατάρτισης δεν τους παρέχει καταρτισμένους εργαζόμενους, σε αντιστοιχία με τις ιδιαίτερες ανάγκες τους, που προκύπτουν από τις παραγωγικές αναδιαρθρώσεις.
Επιπλέον, ο προσδιορισμός των αναγκών σε προσωπικό και ειδικότητες είναι πολύ δύσκολος για την πλειονότητα των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να προσδιορίσουν με σαφήνεια τις ελλείψεις τους αναφερόμενοι γενικά σε «τεχνικούς» ή «στελέχη διοίκησης». Αυτό συμβαίνει γιατί αφενός λίγες επιχειρήσεις διαθέτουν αναπτυξιακό πλάνο που θα προσδιόριζε τις ανάγκες καταρτισμένου προσωπικού και αφετέρου το μικρό «βάθος» ειδίκευσης και γνώσης των περισσοτέρων μονάδων παραγωγής δεν απαιτεί πολύ εξειδικευμένο προσωπικό.
Η αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να προσφέρει τα καταρτισμένα άτομα που χρειάζονται οι ανερχόμενοι κλάδοι ή οι παραδοσιακές επιχειρήσεις αποτελεί ένα κορυφαίο πρόβλημα, ενώ οι «παραδοσιακές» ελλείψεις μεσαίων στελεχών και ειδικευμένων τεχνικών στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες συνεχίζουν να πλήττουν την ελληνική οικονομία.
Έτσι το ερώτημα που προκύπτει είναι: Θα λάβουν υπόψη τους οι απόφοιτοι του Λυκείου μας όλα αυτά τα στοιχεία όταν θα κληθούν να επιλέξουν τα τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ όπου θα σπουδάσουν; Ελπίζω πως ναι, φοβούμαι πως όχι!

*Ο Θεόδωρος Α. Κουτρούκης είναι επίκ. καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου