Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Τι «δένει» τον Ντιντιέ με Θώδη και Παυλίδη;

Ο Ντιντιέ είναι φίλος, γύρω στα 45, ανώτατος υπάλληλος του δήμου του Αρζελές στη Νότια Γαλλία. Το Αρζελές είναι μια παραθαλάσσια μεσογειακή πόλη 15.000 κατοίκων το χειμώνα που γίνονται 100.000 το καλοκαίρι. Κάτι σαν τη δική μας Χαλκιδική. Όταν το ρώτησα αν είναι αντιδήμαρχος ή διευθυντής μου εξήγησε αναλυτικά ότι σύμφωνα με όσα ισχύουν στο γαλατικό χωριό του, απαγορεύεται διοικητικός υπάλληλος ενός δήμου να θέσει υποψηφιότητα στον ίδιο δήμο για κάποιο αυτοδιοικητικό –τουλάχιστον- αξίωμα! Κι αν στην Ελλάδα στην προηγούμενη πρόταση βάζουμε δικαιολογημένα… θαυμαστικό, στη Γαλλία –και σε άλλες χώρες- θεωρείται αυτονόητο. Είναι ένα αυτονόητο ασυμβίβαστο που αποκλείει ή περιορίζει στο ελάχιστο το ρουσφέτι, τόσο από την πλευρά του πολίτη όσο και από την πλευρά του πολιτικού. Είναι τόσο απλό… Όπως είναι απλό ότι στην Ιταλία δεν καπνίζουν πια σε δημόσιους χώρους, πειθαρχώντας στον κοινωνικό κανόνα. Όπως είναι απλό ότι στην Ισπανία κατεβάζουν μόνοι τους τις διαφημιστικές πινακίδες από τα διατηρητέα κτίριά τους, χωρίς να χρειάζεται παρά μόνο ίσως μια παραίνεση της αρμόδιας υπηρεσίας.
Αντίθετα στην Ελλάδα, θεωρείται φυσική εξέλιξη η μετάλλαξη του συνδικαλιστή σε βουλευτή, γι’ αυτό φτάσαμε στις εθιμοτυπικές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς να μαζεύονται τρεις κι ο κούκος. Όπως (περίπου) είπε στο «Κεντρί» ο πρύτανης του ΑΠΘ Αναστάσιος Μάνθος, στην Ελλάδα μεγαλώσαμε μια γενιά διδάσκοντάς την ότι υπάρχει… μαθητικό άσυλο και τώρα ερχόμαστε να την επιπλήξουμε γιατί κάνει καταλήψεις στα πανεπιστήμια. Επιβραβεύσαμε μάλιστα τον αρχηγό των μαθητικών καταλήψεων κάνοντάς τον αρχηγό κόμματος. Στην Ελλάδα τρελαίνουμε τη Θώδη για χάρη μιας υποτιθέμενης και πάντως μονοπωλιακής τηλεθέασης και δεν παρεμβαίνει κανείς αρμόδιος.
Όταν τα δυτικά μας πρότυπα κινούνταν διορθωτικά κι έκαναν τις απαραίτητες προσαρμογές στη σύγχρονη κοινωνία, στην Ελλάδα αρχίσαμε να συζητάμε για τα αυτονόητα ωσάν να μην συζητήθηκαν ποτέ. Για λόγους προσωπικής ιδιοτέλειας ή κομματικής σκοπιμότητας. Κι από τη μία και από την άλλη πλευρά.
Έτσι, η ΝΔ υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για τον Παυλίδη για να μην πέσει η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει την ενοχή Παυλίδη για να ρίξει την κυβέρνηση, κι ο ίδιος ο Παυλίδης εμφανίζεται ως τιμητής ο δόλιος… Το αυτονόητο θα ήταν ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ να μπορούν να παίζουν πολιτικά με μια υπόθεση που έχει ποινικές διαστάσεις και ο Παυλίδης να ζυγίζει το δίκιο του στο ζυγό της Θέμιδας. Απλά. Όλα τα υπόλοιπα είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία…

FOTO: @ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Παραλία Λυκού Πύργου", Θεσσαλονίκη 14-9-2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου