Μαθήματα πολιτικής με ένα ποτήρι γάλα

Η κίνηση του Ανδρέα Βγενόπουλου να μειώσει η Vivartia την τιμή του γάλακτος στο ψυχολογικό όριο του ενός ευρώ, δεν είναι απλώς μια κίνηση αβροφροσύνης προς το καταναλωτικό κοινό. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Έχει πολιτικές διαστάσεις και κρύβει της φιλοδοξίες του ανδρός. Κι αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό -πολλοί ηγέτες ανά τον κόσμο προέρχονται από τον επιχειρηματικό κόσμο. Κι αν εδώ στην Ελλάδα τους έχουμε προσδώσει συλλήβδην έναν αντι-εργατικό και αντι-ανθρώπινο χαρακτήρα, σίγουρα δεν είναι έτσι. Όμως, οι σύγχρονοι σοβαροί και μεγάλοι επιχειρηματίες στηρίζονται στο καλό εργασιακό περιβάλλον. Επιλέγουν τους συνεργάτες τους με αξιοκρατικά κριτήρια, τους εμπιστεύονται, τους σέβονται, τους επαινούν. Φροντίζουν να εργάζονται σε καθεστώς εργασιακής ασφάλειας και όχι υπό την απειλή της διακοπής της σχέσης εργασίας. Αυτά ως παρένθεση.
Οι κινήσεις Βγενόπουλου ευθύς εξαρχής είναι εξόχως πολιτικές. Από την αγωγή κατά του Γιώργου Παπανδρέου και του Αλέξη Τσίπρα, με την οποία θέλησε να καθορίσει τα πλαίσια της πολιτικής συμπεριφοράς –αυτού που άλλοι το είπαν πολιτικό πολιτισμό-, μέχρι την πρόσφατη επιθετική μείωση της τιμής του φρέσκου γάλακτος με την οποία θέλησε να δείξει πως πρέπει να λειτουργεί μια υγιής αγορά: χωρίς προσυνεννοήσεις (καρτέλ) αλλά με κινήσεις υγιούς ανταγωνισμού. Επέλεξε, μάλιστα, ένα θέμα που καίει τη καθημερινότητα του πολίτη, όπως είναι η κατανάλωση του γάλακτος. Μάλιστα, δεν ξέχασε να πάρει πίσω την εξαγγελία της προ εξαγοράς διοίκησης της γαλακτοβιομηχανίας ότι η εταιρία θα πάψει πια να προμηθεύεται γάλα από τους παραγωγούς της Βόρειας Ελλάδας, καλλιεργώντας το κοινωνικό του προφίλ!
Στο ενδιάμεσο φρόντισε να «χτυπήσει» σε ένα άλλο ευαίσθητο σημείο των Ελλήνων με την εξαγορά της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Μια κίνηση που συνδέεται με «τα καλύτερά μας χρόνια» ως χώρα, αλλά και με την άρση ενός δυσβάστακτου εδώ και δύο δεκαετίες κόστους από τις πλάτες του λαού. Μια κίνηση που θέλει να δείξει ότι μπορεί ένας σοβαρός επιχειρηματίας να βγάλει άκρη και στα πιο δύσκολα.
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τις πολιτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις και δημόσιες δηλώσεις του, τότε ας μην παραξενευτούμε αν δούμε σύντομα τον αντιπρόεδρο της MIG να σκαρφίζεται μια νέα παρέμβαση αυτή τη φορά στο Σκοπιανό ή στα άλλα εθνικά μέτωπα.