Χριστούγεννα δεν είναι μόνο το γιορτινό τραπέζι. Δεν είναι καν το γιορτινό τραπέζι, τουλάχιστον όπως πλασσάρεται στην εποχή του καταναλωτισμού. Δεν είναι δηλαδή γαλοπούλες και κατσικάκια, ούτε τζατζίκια, χτυπητές, κανταΐφια και μπακλαβάδες. Γιορτινό τραπέζι είναι επικοινωνία αισθημάτων. Γύρω από ένα τραπέζι. Τελευταίο προπύργιο αξιών. Εστία αναμνήσεων… {πέντε ξημερώματα, άιντε σκωθείτε να πάμε στην εκκλησία, Χριστούγεννα που ‘ναι, χιόνια στους δρόμους, οι ξαδέρφες στο σπίτι από την παραμονή, όλοι μαζί στρωματσάδα, η καθιερωμένη συνάντηση, Χριστούγεννα στις Σέρρες – Πάσχα στο Σέδες, δύσκολο το ξύπνημα, πρώτα φεύγαν οι μεγάλοι (θειοί και θειές δηλαδή) κι έπειτα ξεπρόβαλλαν από τις κουβέρτες τα πρώτα βαριεστημένα κεφαλάκια, κρύο έξω κρύο και το νερό στο μπάνιο, ζόρικες καταστάσεις για το νεαρόν της ηλικίας, με βήματα αργά κι ένας ένας, αυστηρά ένας ένας μπας και τα πει πιο γρήγορα ο παπάς, κι όταν φτάναμε στον Αγιαντώνη, πατώντας στα χιόνια κρυώναν τα πόδια, θολώναν τα τζάμια των γυαλιών, σαν φάτνη η εκκλησιά, οι γνωστοί άγνωστοι παρόντες και κάποιοι παραπάνω λόγω της ημέρας, κατάνυξη και πανηγύρι μαζί, ο παππούς ο Γιάννης πάντα στο στασίδι του, λες και πλήρωνε συνδρομή, στο στασίδι της κι όλη η γειτονιά του παππού, νωρίτερα όμως μπαίνοντας αριστερά πρώτα ανταλάσσαμε βλέμματα με τη γιαγιά Ευαγγελία, ζέστη, αρχαία, αργοί ρυθμοί, μόνο ο παπα Βασίλης ήταν γρήγορος, θαρρείς και σκεφτόταν κι εμάς τα παιδιά, και στο “διευχών” χαμόγελα, χρόνια πολλά, φιλιά και βουρ για το σπίτι, μια ζεστή σούπα γύρω και ξανά κάτω από τις κουβέρτες ή ξυπνούσαμε τα ρεμάλια τις ξαδέρφες, μεγάλες γαρ σιγά μην πάνε εκκλησία…}.Αναμνήσεις είναι το τραπέζι, αναμνήσεις και αισθήματα. Αυτά το κάνουν γιορτινό. Χρόνια σας πολλά. Με αγάπη. Αρκεί.
25Δεκ2005
FOTO: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / Στο πλυσταριό, 7-5-2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου