Σοκαρίστικα με την είδηση του ξαφνικού θανάτου του πρώην Γενικού Προξένου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη Norbert Nadolski.Το Γερμανικό Προξενείο έστειλε το κακό νέο σήμερα το πρωί. Ο Nadolski είχε τρία παιδιά. Απεβίωσε απρόσμενα στις 2 Απριλίου 2008 σε ηλικία 53 ετών στο Recife της Βραζιλίας. Εκεί μετατέθηκε πέρυσι, αποχαιρετώντας τη Θεσσαλονίκη. Όλοι τον μακαρίζαμε για το ότι θα ζήσει στη χώρα του Πελέ. Εκείνος όμως δεν ήταν ευχαριστημένος.
Ο Nadolski ήταν πολύ φίλος των δημοσιογράφων. Μιλούσε τα ελληνικά πολύ καλά, όπως και τα ιταλικά (αν δεν κάνω λάθος, ήρθε στη Θεσσαλονίκη από το Μιλάνο). Ήταν αθλητικός τύπος, "της παρέας" όπως λέμε, αγαπούσε την πόλη μας, ψηλός, αδύνατος... Ωραίος τύπος.
"Η Θεσσαλονίκη είναι για μένα μια ιμπρεσσιονιστική εικόνα με πολλά χρώματα που σχηματίζουν μια μορφή" είχε πει για τη πόλη μας αποχωρώντας (εφημ. "Μακεδονία", στην Όλγα Τσαντήλα, 29-6-2007). Ήταν από τους λίγους ξένους διπλωμάτες που φρόντισαν τη σχέση τους με τους δημοσιογράφους και τους ανθρώπους της πόλης. Ήταν παρών σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Του άρεσε να συζητά για τη Θεσσαλονίκη, για τα πολιτικά, για τα αθλητικά, για τα ΜΜΕ.
Πολύ φίλος του ο Έτζιο Περάρο, εκείνη την εποχή διευθυντής του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου (τώρα υπηρετεί στη Σόφια). Κολλητοί. Φίλος του και ο σημερινός Γάλλος Πρόξενος Πωλ Ορτολάν. Μαζί τους γνώρισα. Σε τραπέζι το 2005, στα τέλη.
Το 2006-2007 μου χάρισε ένα κείμενό του που αναφέρεται στη Θεσσαλονίκη, ένα κείμενο που συνόδευε παλιές εικόνες της πόλης, για τη στήλη "Φωτοθήκη" της κυριακάτικης Μακεδονίας [θα το βρω και θα το δημοσιεύσω, έτσι στη μνήμη του].
*Το Γενικό Προξενείο της Γερμανίας (Καρόλου Ντηλ 4 Α) θα ανοίξει βιβλίο συλλυπητηρίων, την Τρίτη 8 Απριλίου και την Τετάρτη 9 Απριλίου 2008, από τις 11 π.μ. μέχρι τις 3 μ.μ.
Σ’ευχαριστώ από την καρδιά μου για το σχόλιο που αφιέρωσες στον Norbert. ¨Όπως ξέρεις εμείς είμαστε σαν αδέρφια. Μια φορά ο Γκάκης μας είχε αποκαλέσει δίδυμα, γιατί πηγαίναμε πάντα μαζί στις εκδηλώσεις, και το πήραμε σαν κομπλιμέντο που μας ταίριαζε και το υιοθετήσαμε. Γιατί εκτός από μια βαθιά φιλία, μας ένωνε ο ενθουσιασμός να προσφέρουμε την κουλτούρα των χορών μας στη Θεσσαλονίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ χάνω ένα αδερφό, η Θεσσαλονίκη χάνει ένα μεγάλο φίλο. Είμασταν όλοι πιο φτωχοί .
Ezio Peraro
ezio.peraro@esteri.it
Αγαπητέ φίλε Ezio,
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν πράγματι όπως το γράφεις. Ένας μεγάλος φίλος της Θεσσαλονίκης. Όπως κι εσύ. Γι' αυτό και εμείς οι Θεσσαλονικείς σας αγαπήσαμε. Σας εκτιμήσαμε και σας αγαπήσαμε.
Εύχομαι να είσαι καλά και να σε ξαναδούμε στη Θεσσαλονίκη.