Θανατικές συμπτώσεις

Αυτή η ιστορία με τον άτυχο οδηγό του ΟΑΣΘ και τον δυστυχή τοξικομανή θα μπορούσε να γίνει ταινία. Όχι γιατί έχει στόρι και το ελληνικό σινεμά πάσχει από σενάρια. Κυρίως γιατί διαθέτει μια αλληλουχία επεισοδίων συναφών μεταξύ τους και συνάμα αυτοτελών, τα οποία σίγουρα είχαν διαφορετικές εκδοχές εξέλιξης το καθένα. Και εάν άλλη εκδοχή επικρατούσε διαφορετική θα ήταν και η τροπή της ιστορίας.
Το λέω αυτό όχι για να προκαταλάβω τον Γιάνναρη και να διεκδικήσω αύριο μεθαύριο πνευματικά δικαιώματα. Το λέω γιατί η τραγική αυτή ιστορία με τα απανωτά και εγκληματικά λάθη των αστυνομικών δείχνει ότι η ζωή έχει ανατροπές και παίρνει τροπές τέτοιες που ο θρήνος στο Βασιλούδι θα ήταν δυνατό να αποτραπεί. Όχι από την αστυνομία, από την ίδια τη ζωή. Καμιά φορά συμπτώσεις άτιμες και αλληλουχία γεγονότων οδηγεί στο αναπάντεχο. Και σκας γιατί εύκολα, από μια κλωστίτσα, από μια κίνηση, από μια λέξη, μια ζωή θα είχε σωθεί κι ένας φονιάς θα ήλπιζε ακόμη ότι έχει τη ζωή μπροστά του… Σκας. Για το γαμώτο δηλαδή…
5Μαϊ2008

FOTΟ: @Γ. ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ / "Αγγελία", Θεσσαλονίκη 13-11-2004