Αν ο Καραμανλής βιάζεται τόσο να αποχωρήσει από την ηγεσία της ΝΔ, γιατί πρέπει να ολόκληρη παράταξη να εξαρτάται από τις διαθέσεις του; Άλλο ένα ερώτημα στο οποίο θα όφειλε να απαντήσει η οργανωτική επιτροπή, χωρίς περιττές διαβουλεύσεις. Ερώτημα το οποίο ο ίδιος ο Καραμανλής όφειλε να άρει με την παραίτησή του και από τα διαδικαστικά.
Αν δούμε τα πράγματα χωρίς τον βρασμό ψυχής που διακατέχει εύλογα τους περισσότερους νεοδημοκράτες λόγω της νωπής λαϊκής αποδοκιμασίας, ο πρώην πρωθυπουργός πρέπει να θεωρείται ως ένας επιτυχημένος αρχηγός. Παραλίγο νίκη το 2000, σαρωτική νίκη το 2004, μεγάλη νίκη το 2007. Κάποια στιγμή η ήττα είναι αναπόφευκτη. Δυστυχώς, όμως ο Καραμανλής με τη στάση του τους τελευταίους μήνες έπληξε ο ίδιος και συνεχίζει να πλήττει την υστεροφημία του: από τη μοιραία ΔΕΘ του 2008, τον παράλογο Δεκέμβριο του ίδιου έτους, στην παρατεταμένη αδράνεια του 2009 και τις πρόωρες εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Όμως, η ΝΔ αυτή τη στιγμή δεν έχει ανάγκη την αυτοκριτική του Καραμανλή. Έχει ανάγκη να ακούσει τον κόσμο της, να αναδιοργανωθεί ριζικά όχι μόνο στις οργανωτικές δομές αλλά και στις εσωτερικές νοοτροπίες, στον τρόπο λειτουργίας του κόμματος, ώστε να πετύχει τη διευρυμένη συμμετοχή των πολιτών. Έχει την ανάγκη μιας νέας ιδεολογικής συμφωνίας και διατύπωσης νέας κυβερνητικής πρότασης που θα πλησιάζει την κοινωνία και θα αντανακλά άμεσα στον τρόπο με τον οποίο θα αντιπολιτευτεί το αμέσως προσεχές διάστημα.
Η σπουδή του Καραμανλή, μόνο αν οφείλεται σε ανωτέρα βία είναι συγγνωστή. Σε κάθε περίπτωση, πολιτικά μιλώντας, συνιστά σίγουρα άλλη μια δοκιμασία για τη ΝΔ.
Δημοσιεύτηκε στις 13/10/2009 στην εφημερίδα "Karfitsa".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου