Την επομένη των δηλώσεων του Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή για τις αμοιβές των γκόλντεν μπόις, σε μεγάλο ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης είχε αναπτυχθεί πολύ ενδιαφέρων διάλογος με τους ακροατές. Υπήρχαν πολίτες που θεωρούσαν δικαιολογημένο να αμείβεται ο διοικητής μιας εταιρείας όπως η ΔΕΗ ή η Εθνική Τράπεζα με 500-600 χιλιάρικα ευρώ το χρόνο, άσχετα αν οι ίδιοι ήταν μεροκαματιάρηδες! Κάποιοι συνέδεαν την αμοιβή με την κερδοφορία, κατά τα πρότυπα των πολυεθνικών εταιριών, μόνο που οι δικές μας εδώ δεν είναι πολυεθνικές και οι «μάνατζερς» δεν είναι παρά διορισμένοι κομματικοί.
Τα γκόλντεν μπόις των ΝΠΔΔ με τις υπέρογκες αμοιβές είναι μία ακόμη από τις στρεβλώσεις στη βάση των οποίων προσπαθεί να λειτουργήσει το ελληνικό κράτος. Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας αμείβεται με Χ ευρώ το χρόνο, δεν μπορεί ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ να αμείβεται με 3Χ ευρώ το χρόνο. Όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας παίρνει ως αποζημίωση Ψ ευρώ το χρόνο, δεν είναι δυνατόν ο επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας να παίρνει 4Ψ.
Τα γκόλντεν μπόις των ΝΠΔΔ με τις υπέρογκες αμοιβές είναι μία ακόμη από τις στρεβλώσεις στη βάση των οποίων προσπαθεί να λειτουργήσει το ελληνικό κράτος. Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας αμείβεται με Χ ευρώ το χρόνο, δεν μπορεί ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ να αμείβεται με 3Χ ευρώ το χρόνο. Όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας παίρνει ως αποζημίωση Ψ ευρώ το χρόνο, δεν είναι δυνατόν ο επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας να παίρνει 4Ψ.
Τα πράγματα είναι απλά. Στην ιεραρχία των αξιωμάτων πρέπει να αντιστοιχεί και ιεραρχία αμοιβών –ή έστω ιεραρχική ισορροπία αμοιβών. Σε διαφορετική περίπτωση, πως ο διευθύνων σύμβουλος του τάδε Οργανισμού θα ακούσει το νομάρχη, το δήμαρχο, τον βουλευτή; Πως θα ακούσει και θα ασχοληθεί με τα αιτήματα των πολιτών; Απλά, δεν θα το κάνει. Θα νοιάζεται μόνο για το κλειστό συμβόλαιό του, που κι αν «σπάσει» θα του αποφέρει τεράστια αποζημίωση. Κάπως έτσι απομακρύνεται το κράτος και η πολιτική από τον κόσμο και μετά τα επιτελεία ψάχνουν να βρούνε πως έπιασαν 10,5%...
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Karfitsa" στις 23/10/2009.
Η αγορά εργασίας στις επιχειρήσεις είναι ανοιχτό σύστημα, όχι κλειστό όπως είναι στην πολιτική. Άρα λοιπόν -θέλουμε δε θέλουμε- οι μισθοί καθορίζονται από τα standards της ελέυθερης αγοράς και όχι από της πολιτική ηγεσία. Εάν επιλέξουμε να αμοίβουμε τα ικανά στελέχη με μισθούς χαμηλότερους της αγοράς, στο τέλος θα μείνουν στις ΔΕΚΟ μόνο όι μέτριοι. Αυτό θέλουμε? Κακά τα ψέματα, ποιο ικανό στέλεχος θα δεχθεί να αναλάβει μια μεγάλη ΔΕΚΟ, για πχ 100Κ/χρόνο, όταν ο ανταγωνισμός του προσφέρει πολλαπλάσια? Μην συγχέουμε πολιτικούς και στελέχη επιχειρήσεων...Στην πολιτική δεν υπάρχει ανταγωνισμός, άρα δεν υπάρχει ο κίνδυνος να υπάρξουν "διαρροές" (εκτός και αν ο πολιτικός αποφασίσει να πολιτευθεί σε...άλλη χώρα!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όσους γνωρίζουν ο σημερινός μισθός του διοικητή της ΔΕΗ, μιας επιχείρησης με 25.000 άτομα νομίζω, είναι περίπου ίσος με το μισθό ενός γενικού διευθυντή μεσαίας εταιρίας (~200 άτομα προσωπικό) στην Ελλάδα, και σίγουρα μικρότερος από αυτόν που παίρνει ο διοικήτης της αντίστοιχης ΔΕΗ σε χώρες του εξωρετικού.
Παρόλαυτα, στην Ελλάδα καταδικάζουμε τέτοιες αμοιβές, θεωρώντας τες υπέρογκες, ξεχνώντας μάλλον ότι η Πολιτέια πληρώνει (και επιβαρύνει τον ελληνικό λαό) πολλαπλάσιους μισθούς σε ποδοσφαιρίστες και μπασκετμπολίστες, που επιτελούν το μέγαλο και εθνικής σημασίας έργο της πάσας και του σουτ! Γιατί βέβαια το καλάθι και το γκόλ είναι σημαντικότερα από την εύρυθμη λειτουργία μιας εταιρίας όπως ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ και ο ΟΠΑΠ, που από μονες τους αντιπροσωπεύουν το 10% του ελληνικού ΑΕΠ!