Η τζίφρα της διαδοχής

Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου δικαίωσε απόλυτα εκείνους στη Νέα Δημοκρατία που εξαρχής τάχθηκαν κατά των πρόωρων εκλογών. Είναι σαφές. Εάν ο Καραμανλής έλεγε όσα είπε στη ΔΕΘ και εφάρμοζε τα μισά από αυτά μέχρι τον ερχόμενο Μάρτιο, τότε τα ποσοστά πιθανότατα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Επιπλέον, ο Γ. Παπανδρέου θα έπρεπε να διαχειριστεί την ιδέα να ρίξει την κυβέρνηση μη ψηφίζοντας αρχικά τον Κάρολο Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε να προκληθούν εκλογές. Κι αυτό θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για το ΠΑΣΟΚ.
Λίγη σημασία θα είχαν αυτά, εάν το εύρος της ήττας δεν ήταν τόσο μεγάλο.
Όλοι θα μιλούσαν για μια φυσιολογική εναλλαγή στην εξουσία. Όμως, οι εσωκομματικές εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία «δένουν» εκ των υστέρων τα γεγονότα και πιθανόν εξηγούν και τις αποφάσεις του Καραμανλή.
Στις 3 Σεπτεμβρίου, ημέρα του διαγγέλματος (θα μείνει στην ιστορία ως το διάγγελμα της παράδοσης), ο μόνος αιφνιδιασμός θα ήταν να ανακοινώσει ο Καραμανλής ότι θα συνεχίσει να κυβερνά. Όμως ο Καραμανλής δεν αιφνιδίασε. Ανακοίνωσε δεύτερος αυτό που γνωρίζαμε ήδη από τα ΜΜΕ. Όμως ο αιφνιδιασμός είναι βασικό στοιχείο της πραγματικής πολιτικής, στοιχείο που χαρακτηρίζει τον πραγματικό ηγέτη. Οι μόνοι που αιφνιδιάστηκαν ήταν οι λεγόμενοι εκφραστές της καραμανλικής πτέρυγας, ο Σαμαράς κι ο Αβραμόπουλος. Η Ντόρα είχε φροντίσει λίγες μέρες νωρίτερα να αλλάξει άποψη και να ταχθεί υπέρ των πρόωρων εκλογών.
Ο Καραμανλής δεν αιφνιδίασε ούτε με την παραίτησή του από τη προεδρία του κόμματος νωρίς νωρίς τη νύχτα των εκλογών (τον βοήθησαν και τα SRT που έδωσαν νωρίς νωρίς το τελικό αποτέλεσμα...). Απέδειξε ότι ήταν πράγματι κουρασμένος, παρά τις διαψεύσεις των προηγούμενων μηνών. Απέδειξε, επίσης, ότι γνωρίζει να χειρίζεται με δεξιοτεχνία τα δαχτυλίδια και τα κολιέ. Επιβεβαίωσε εκείνους που πίσω από το πομπώδες διάγγελμα έβλεπαν απλά τζίφρα στον τίτλο μεταβίβασης του κόμματος από τους Καραμανλήδες στους Μητσοτάκηδες.
Μπορεί ορισμένα στελέχη να μιλούν για τον μεγάλο ηγέτη, όμως αυτό θυμίζει τον «Λαυρέντη» του Αναγνωστάκη. Όσο όμως θα περνούν οι μέρες, όσο θα καταλαγιάζουν τα συναισθήματα, τόσο θα διαφαίνεται η πραγματική διάσταση του Κ. Καραμανλή.
Το διακύβευμα, λοιπόν, του έκτακτου συνεδρίου είναι πολύ βαθύτερο από την εκλογή αρχηγού στη ΝΔ. Έχει να κάνει με την ανασυγκρότηση της παραταξιακής συνείδησης, με το κατά πόσο οι συντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι μπορούν να συνυπάρξουν, με το εάν η παράταξη της ΝΔ θα κατορθώσει να επαναδιατυπώσει μια νέα πολιτική πρόταση όπου η θεωρία θα συνοδεύεται με πράξεις. Δυστυχώς, από τις ανακοινώσεις της εβδομάδας που πέρασε, φαίνεται ότι στις 7 Νοεμβρίου θα γίνει ένα συνέδριο «κομματικού πρωτοκόλλου», με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όχι λαϊκό συνέδριο, όχι συνέδριο για την πολιτική. Εάν επαληθευθεί αυτή η εκτίμηση, τότε σύντομα θα μιλάμε για εξακομματική Βουλή…