Από τη ζαρντινιέρα στην πυγμή

Ένα κομβικό κατά πολλούς σημείο που οδήγησε τη Νέα Δημοκρατία στην κατάρρευση, ήταν τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου. Η δηλώσεις του τότε υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου περί «αμυνόμενης αστυνομίας» (στην πράξη επρόκειτο περί αδρανούς φοβισμένης αστυνομίας) την ώρα που καταλύθηκε η έννομη τάξη σε δεκάδες πόλης ολόκληρης της χώρας, καταρράκωσαν την κυβέρνηση στα μάτια και των πιο πιστών ψηφοφόρων της.
Όχι γιατί δεν υπήρχε θλίψη για τον άδικο φόνο του 16χρονου, όχι γιατί επιθυμούσε κανείς βίαιη αστυνομία. Αλλά γιατί ο κάθε Έλληνας ένοιωθε πια τελείως απροστάτευτος τόσο από την αστυνομική ασυδοσία όσο και από το πλιάτσικο οποιουδήποτε κουκουλοφόρου.
Επειδή όμως η αστυνομία δεν μπορεί να είναι αμυνόμενη ή επιτιθέμενη, αλλά πρέπει να είναι σωστή αστυνομία –κοινωνική ή κατασταλτική κατά περίπτωση και πάντως όχι ανόητη ή ασύδοτη- οι πρώτες δηλώσεις Χρυσοχοΐδη φαντάζουν εντυπωσιακές.
«Δημοκρατία και πυγμή» είναι το νέο δόγμα της Ελληνικής Αστυνομίας διά στόματος του υπουργού και ηχεί τόσο εντυπωσιακό όσο και η αλλαγή της πινακίδας του υπουργείου σε Προστασίας του Πολίτη.
Ομοίως και τα υπόλοιπα που εξήγγειλαν Χρυσοχοΐδης και Βούγιας μοιάζουν εντυπωσιακά, αν και αυτονόητα (μένει να τα δούμε στην πράξη). «Όποιος αστυνομικός ή λιμενικός βιαιοπραγήσει ή παρανομήσει σε βάρος πολίτη, θα φεύγει αμέσως από το Σώμα» δήλωσαν, καταμετρώντας παράλληλα τους αστυνομικούς που υπηρετούν ως προσωπική ασφάλεια πολιτικών και άλλων δημοσίων προσώπων.
Λένε πολλοί γαλάζιοι με παράπονο ότι ήρθε τώρα το ΠΑΣΟΚ να κάνει πράξη ό,τι έπρεπε να έχει κάνει η ΝΔ. Όμως, έτσι είναι. Αν δεν βάλεις τη «ζαρντινιέρα» στη θέση της, θα πέσει στο δικό σου κεφάλι…

Δημοσιεύτηκε στις 15/10/2009 στην εφημερίδα "Karfitsa".