Γιορτή της Σημαίας σήμερα και φέτος φαίνεται ότι οι φίλοι μας οι Αλβανοί δεν πήραν καλούς βαθμούς και δεν είχαμε Αλβανάκια σημαιοφόρους. Ή η κοινωνία μας δεν είναι πια… ρατσιστική ή τα κανάλια δεν έχουν χρόνο για τέτοια. Μπροστά στης ΝΔ τα κάλη και στου Γιώργου το μαγκάλι, το θέμα δεν είναι πια η ελληνική σημαία. Εξάλλου, όλοι πια γίνανε λίγο πιο καρατζαφέρηδες, υιοθετώντας ασμένως μέχρι πρότινος «ρατσιστικές» πολιτικές όπως π.χ. η διαχείριση της λαθρομετανάστευσης, το νέο δόγμα της Ελληνικής Αστυνομίας, την καρατόμηση των stage και των συμβασιούχων έργου στο όνομα του… κράτους δικαίου κλπ.
Το ερώτημα φέτος είναι: θα κάνει σημαία του το ΠΑΣΟΚ την αξιοκρατία; Γιατί από τα πρώτα δείγματα πολλοί το αμφισβητούν. «Κόβει» με τη μία «απασχολούμενους» και εργαζόμενους των 400 ευρώ και των 700 ευρώ, στο όνομα μιας αξιοκρατίας την οποία αμφισβητεί η ίδια η κυβέρνηση με την κίνηση αυτή. Αφήνει να πλανάται η «βεβαιότητα» ότι πρόκειται για «γαλάζια παιδιά» τα οποία θα πρέπει να ντρέπονται επειδή εργάστηκαν όπου βρήκαν επί ΝΔ! Σαφώς υπάρχουν και βολεμένοι, όμως πως μπορείς να αδικήσεις όσους δεν βολεύτηκαν με πράσινα ή γαλάζια σαλιαρίσματα αλλά πάλεψαν για να σπάσει η αθλιότητα;
Αν πραγματικά η κυβέρνηση ήθελε να σηκώσει τη σημαία της αξιοκρατίας, θα έπρεπε να τα βάλει όχι με τους εργαζόμενους αλλά με το κομματικό κράτος, δηλαδή με τον εαυτό της. Εκείνο που δεν τόλμησε κανείς να το πειράξει, ούτε συνδικαλιστές ούτε ΓΣΕΕ, θαρρείς και δεν γνώριζαν την αθλιότητα που ξεκίνησε από το 1997 (και τώρα οι εργατοπατέρες της Αριστεράς μοιάζουν απρόθυμοι να υπερασπίσουν τους συμβασιούχους «των άλλων»). Αν μη τι άλλο η κυβέρνηση θα όφειλε να έχει έτοιμο το πακέτο που θα εξοστράκιζε τα ρουσφέτια, δηλαδή να σταματήσει τις συμβάσεις όταν λήξουν αλλά ταυτόχρονα προκηρύξει θέσεις μέσω ΑΣΕΠ συνυπολογίζοντας προϋπηρεσία (δηλαδή εργασιακή εμπειρία) αναλόγως με το χρόνο εργασίας.
Το ερώτημα φέτος είναι: θα κάνει σημαία του το ΠΑΣΟΚ την αξιοκρατία; Γιατί από τα πρώτα δείγματα πολλοί το αμφισβητούν. «Κόβει» με τη μία «απασχολούμενους» και εργαζόμενους των 400 ευρώ και των 700 ευρώ, στο όνομα μιας αξιοκρατίας την οποία αμφισβητεί η ίδια η κυβέρνηση με την κίνηση αυτή. Αφήνει να πλανάται η «βεβαιότητα» ότι πρόκειται για «γαλάζια παιδιά» τα οποία θα πρέπει να ντρέπονται επειδή εργάστηκαν όπου βρήκαν επί ΝΔ! Σαφώς υπάρχουν και βολεμένοι, όμως πως μπορείς να αδικήσεις όσους δεν βολεύτηκαν με πράσινα ή γαλάζια σαλιαρίσματα αλλά πάλεψαν για να σπάσει η αθλιότητα;
Αν πραγματικά η κυβέρνηση ήθελε να σηκώσει τη σημαία της αξιοκρατίας, θα έπρεπε να τα βάλει όχι με τους εργαζόμενους αλλά με το κομματικό κράτος, δηλαδή με τον εαυτό της. Εκείνο που δεν τόλμησε κανείς να το πειράξει, ούτε συνδικαλιστές ούτε ΓΣΕΕ, θαρρείς και δεν γνώριζαν την αθλιότητα που ξεκίνησε από το 1997 (και τώρα οι εργατοπατέρες της Αριστεράς μοιάζουν απρόθυμοι να υπερασπίσουν τους συμβασιούχους «των άλλων»). Αν μη τι άλλο η κυβέρνηση θα όφειλε να έχει έτοιμο το πακέτο που θα εξοστράκιζε τα ρουσφέτια, δηλαδή να σταματήσει τις συμβάσεις όταν λήξουν αλλά ταυτόχρονα προκηρύξει θέσεις μέσω ΑΣΕΠ συνυπολογίζοντας προϋπηρεσία (δηλαδή εργασιακή εμπειρία) αναλόγως με το χρόνο εργασίας.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Karfitsa" στις 27/10/2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου