Δημοσιογραφία δεν σημαίνει «γράφω ό,τι γουστάρω»

Πολύ ενδιαφέρον βρήκα το edito του Φώτη Γεωργελέ στο ATHENS VOICE (τ. 202), σχετικό με τη συζήτηση που γίνεται σχετικά με τα blogs και τα όριά τους.
Αντιγράφω το «δια ταύτα» του:
«…παρά τις χαζοχαρούμενες επικλήσεις του «νέου», το νέο μέσον δεν εξασφαλίζει τίποτε από μόνο του. Όπως η τηλεόραση έφερε την εικόνα live αλλά απέκλεισε τις πληροφορίες που δεν έχουν εικόνα, περιόρισε το λόγο σε συνθήματα των 15 δευτερολέπτων, έτσι και η ανωνυμία του Δικτύου μπορεί να ευνοήσει και να πολλαπλασιάσει όλη την παθογένεια των μέσων ενημέρωσης και του δημόσιου διαλόγου. Nα μετατραπεί σε ένα εύκολο δοχείο λαϊκισμού, όπου ανώνυμοι κουκουλοφόροι θα κάνουν μπίζνες, εκβιάζοντας, συκοφαντώντας, διασπείροντας ψευδείς ειδήσεις ή αναπαράγοντας απλώς τη βλακεία και τη φτήνια πιο εύκολα και πιο μαζικά. Kι αυτό θα είναι κρίμα. Δεν έχω λύση, γιατί ούτε η παγκόσμια κοινότητα έχει ακόμα λύση γι’ αυτό το πρόβλημα. Όμως, όπως το νιώθω ενστικτωδώς, η λύση είναι πάλι και πάντα στο περιεχόμενο. Όλα τα εξαιρετικά πράγματα είναι και δύσκολα και σπάνια. Για να ξαναγυρίσουμε στην αρχή, πληροφορίες, έρευνα, αξιοπιστία. Πράγματα δηλαδή που θέλουν δουλειά, κόπο, χρόνο και ανάληψη προσωπικής ευθύνης».
Λέει με άλλα λόγια ότι το να γράφεις δημόσια, να δημοσιεύεις αυτά που γράφεις δεν είναι καμιά εύκολη υπόθεση. Απαιτεί τήρηση κανόνων, η παράβαση των οποίων μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες: για την ψυχολογία κάποιου άλλου, για την υπόληψή του, για την τιμή του, για την ίδια του τη ζωή. Κι επομένως πιθανόν να έχει συνέπειες και για τον συντάκτη, είτε είναι επαγγελματίας «δημοσιογράφος» είτε όχι.
Πιστεύω ότι στο θέμα του διαδικτύου και δη των blogs είμαστε κάπου στην εξέλιξη του φαινομένου, δεν ήρθε το τέλος, ακόμη μπορούμε εμείς να διαμορφώσουμε το φαινόμενο. Και πάντως ακόμη έχουμε πολλά να μάθουμε. Η υπόθεση "press-gr" είναι μια καλή αφορμή για να ανακαλύψουν όλοι ότι η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι διόλου εύκολη, δεν είναι «γράφω ό,τι γουστάρω». Δημοσιογράφος σημαίνει «πληροφορίες, διασταύρωση, περιεχόμενο, αξιοπιστία. (…) Πράγματα δηλαδή που θέλουν δουλειά, κόπο, χρόνο και ανάληψη προσωπικής ευθύνης».
03 Φεβ 2008